γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Μήνυμα αισιοδοξίας ότι τα προβλήματα στην Ευρώπη, αν και δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμα, διορθώνονται αποστέλλει ο υπουργός Οικονομικών, Wolfgang Schaeuble με άρθρο του στους Financial Times.
Ο Schaeuble υποστηρίζει ότι ο κόσμος θα έπρεπε να χαίρεται με τις θετικές οικονομικές ενδείξεις που στέλνει η Ευρωζώνη το τελευταίο διάστημα, τονίζοντας ότι αν και η κρίση παραμένει, η Ευρωζώνη είναι σε φάση διόρθωσης τόσο διαρθρωτικά όσο και κυκλικά, καθώς οι «επισκευές» στη δημοσιονομική και διαρθρωτική πολιτική αποδίδει και θέτει τις βάσεις για μια βιώσιμη ανάπτυξη.
«Πάρτε για παράδειγμα τη Γερμανία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ήταν ο αναμφισβήτητα άρρωστος της Ευρώπης, και σχολιαστές θεωρούσαν ότι η οικονομία της είναι μη ανταγωνιστική και καταδικασμένη να πέσει» υπογραμμίζει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, αναφέροντας πως μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990 και την υιοθέτηση του ευρώ, η ανεργία στην χώρα εκτοξεύτηκε, οι επενδύσεις μειώθηκαν και τα δημόσια οικονομικά επιδεινώθηκαν τη στιγμή που οι πολιτικοί έμοιαζαν ανίκανοι να αντιδράσουν.
Σύμφωνα με τον Schaeuble η αντιστροφή αυτής της τάσης επήλθε ύστερα από την απόφαση να συνεργαστούν όλοι μαζί – πολιτικά κόμματα, εργοδότες και εργαζόμενοι – για να την αντιμετωπίσουν.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως αναφέρει ο υπ.Οικονομικών της Γερμανίας, η πολιτική επικεντρώθηκε στην ενίσχυση των κινήτρων για την απασχόληση, στον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, στην εξασφάλιση της κοινωνικής ασφάλισης και στην αύξηση των φόρων κατανάλωσης τη στιγμή που εταιρείες και συνδικάτα εργάστηκαν από κοινού για να γίνει πιο ευέλικτη η αγορά εργασίας. Το δεύτερο κύμα της εξυγίανσης περιελάμβανε τη συγκράτηση των δαπανών και την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων.
Επιπλέον, η κυβέρνηση της Γερμανίας και ενώ προσπαθούσε να συμμαζέψει τα δημόσια οικονομικά της, επαναξιολόγησε τις προτεραιότητες της όσον αφορά τις δαπάνες της και αύξησε από το 2010 έως το 2013 τις δαπάνες για την έρευνα και την Παιδεία κατά 13,3 δις ευρώ, τηρώντας τη δέσμευση της στη δημοσιονομική προσαρμογή.
«Χάρη και στο εκπαιδευτικό της σύστημα, το οποίο είναι συντονισμένο με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, η ανεργία των νέων στη Γερμανία κινείται κάτω του 8%, ποσοστό που είναι και το χαμηλότερο στην Ε.Ε.» επισημαίνει ο Schaeuble.
Παράλληλα, χάρη στην ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας και στην ένταξη της στην παγκόσμια οικονομία, οι εταιρείες άρχισαν να επενδύουν, να προσλαμβάνουν ανθρώπους, οι οποίοι άρχισαν και πάλι να εργάζονται βάσει συμφωνιών για τους μισθούς και το ωράριο.
«Περισσότεροι από εκατομμύρια Γερμανοί, οι οποίοι ήταν άνεργοι, κατάφεραν να βρουν εργασία και να απολαμβάνουν καλές, ασφαλείς δουλειές με αξιοπρεπείς μισθούς. Με την ενίσχυση της αγοράς εργασίας, οι μισθοί και η κατανάλωση αυξάνονται πλέον δυναμικά. Η εγχώρια ζήτηση είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης στη Γερμανία σήμερα» αναφέρει ο Schaeuble.
«Αυτό που συνέβη στην Ευρωζώνη νωρίτερα αυτή τη δεκαετία είναι πάνω κάτω το ίδιο με αυτό που συνέβη στη Γερμανία. Στη φάση της ανάπτυξης, πολλά κράτη-μέλη άφησαν το κόστος εργασίας να αυξηθεί την ώρα που συρρικνωνόταν το μερίδιο τους στο παγκόσμιο εμπόριο. Όταν ήρθε η ύφεση, οι θέσεις εργασίας χάθηκαν και τα δημόσια οικονομικά επιδεινώθηκαν. Η αντίδραση σε αυτήν την κατάσταση ήταν προϊόν ευρωπαϊκής συναίνεσης και βασίστηκε σε μια καθιερωμένη συνταγή, που εφαρμόστηκε όχι μόνο στη Γερμανία και στη Μ.Βρετανία τη δεκαετία του ’80, στη Σουηδία και στην Φινλανδία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στην Ασία στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αλλά και σε άλλες αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες» αναφέρει ο Schaeuble, ο οποίος επισημαίνει ότι η συνταγή αυτή πέτυχε τότε και λειτουργεί και σήμερα.
«Η προσαρμογή ήταν φιλόδοξη και μερικές φορές οδυνηρή, αλλά η εφαρμογή ήταν ευέλικτη και προσαρμοστική. Το ευρωπαϊκό δίκτυ ασφαλείας έχει παράσχει ένα καλό μίγμα κινήτρων και αλληλεγγύης για να απαλύνει τον πόνο. Σε μόλις τρία χρόνια, τα δημόσια ελλείμματα στην Ευρώπη έχουν μειωθεί στο μισό, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντας και η ανταγωνιστικότητα έχουν καταγράψει ραγδαία προσαρμογή, οι ισολογισμοί των τραπεζών διορθώνονται και τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών εξαφανίζονται. Στο δεύτερο τρίμηνο του έτους η ύφεση στην Ευρωζώνη έφτασε στο τέλος της» υποστηρίζει ο Schaeuble, ο οποίος αναφέρει ότι δύο μαθήματα πρέπει να λάβει κανείς από την προσαρμογή της Γερμανίας στις αρχές του 2000 και της Ευρωζώνης.
«Πρώτον, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις χρειάζονται χρόνο για να λειτουργήσουν. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι χρειάζονται υπομονή και θα πρέπει να αγνοήσουν τις διαμαρτυρίες των διαφόρων ειδικών συμφερόντων. Τα σημάδια βελτίωσης δείχνουν ότι δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, αλλά να επιμείνουμε.
Δεύτερον, όσο κακοί και αν είναι οι καιροί, θα πρέπει να καταπολεμήσουμε την τάση των ανθρώπων να προεκτείνουν το παρόν στο μέλλον. Τα συστήματα προσαρμόζονται, η ύφεση ανακάμπτει, οι τάσεις αλλάζουν. Με άλλα λόγια, ότι έσπασε μπορεί να επισκευαστεί. Η Ευρώπη είναι η απόδειξη» καταλήγει στο άρθρο του ο Schaeuble.
www.bankingnews.gr
«Πάρτε για παράδειγμα τη Γερμανία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ήταν ο αναμφισβήτητα άρρωστος της Ευρώπης, και σχολιαστές θεωρούσαν ότι η οικονομία της είναι μη ανταγωνιστική και καταδικασμένη να πέσει» υπογραμμίζει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, αναφέροντας πως μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990 και την υιοθέτηση του ευρώ, η ανεργία στην χώρα εκτοξεύτηκε, οι επενδύσεις μειώθηκαν και τα δημόσια οικονομικά επιδεινώθηκαν τη στιγμή που οι πολιτικοί έμοιαζαν ανίκανοι να αντιδράσουν.
Σύμφωνα με τον Schaeuble η αντιστροφή αυτής της τάσης επήλθε ύστερα από την απόφαση να συνεργαστούν όλοι μαζί – πολιτικά κόμματα, εργοδότες και εργαζόμενοι – για να την αντιμετωπίσουν.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως αναφέρει ο υπ.Οικονομικών της Γερμανίας, η πολιτική επικεντρώθηκε στην ενίσχυση των κινήτρων για την απασχόληση, στον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, στην εξασφάλιση της κοινωνικής ασφάλισης και στην αύξηση των φόρων κατανάλωσης τη στιγμή που εταιρείες και συνδικάτα εργάστηκαν από κοινού για να γίνει πιο ευέλικτη η αγορά εργασίας. Το δεύτερο κύμα της εξυγίανσης περιελάμβανε τη συγκράτηση των δαπανών και την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων.
Επιπλέον, η κυβέρνηση της Γερμανίας και ενώ προσπαθούσε να συμμαζέψει τα δημόσια οικονομικά της, επαναξιολόγησε τις προτεραιότητες της όσον αφορά τις δαπάνες της και αύξησε από το 2010 έως το 2013 τις δαπάνες για την έρευνα και την Παιδεία κατά 13,3 δις ευρώ, τηρώντας τη δέσμευση της στη δημοσιονομική προσαρμογή.
«Χάρη και στο εκπαιδευτικό της σύστημα, το οποίο είναι συντονισμένο με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, η ανεργία των νέων στη Γερμανία κινείται κάτω του 8%, ποσοστό που είναι και το χαμηλότερο στην Ε.Ε.» επισημαίνει ο Schaeuble.
Παράλληλα, χάρη στην ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας και στην ένταξη της στην παγκόσμια οικονομία, οι εταιρείες άρχισαν να επενδύουν, να προσλαμβάνουν ανθρώπους, οι οποίοι άρχισαν και πάλι να εργάζονται βάσει συμφωνιών για τους μισθούς και το ωράριο.
«Περισσότεροι από εκατομμύρια Γερμανοί, οι οποίοι ήταν άνεργοι, κατάφεραν να βρουν εργασία και να απολαμβάνουν καλές, ασφαλείς δουλειές με αξιοπρεπείς μισθούς. Με την ενίσχυση της αγοράς εργασίας, οι μισθοί και η κατανάλωση αυξάνονται πλέον δυναμικά. Η εγχώρια ζήτηση είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης στη Γερμανία σήμερα» αναφέρει ο Schaeuble.
«Αυτό που συνέβη στην Ευρωζώνη νωρίτερα αυτή τη δεκαετία είναι πάνω κάτω το ίδιο με αυτό που συνέβη στη Γερμανία. Στη φάση της ανάπτυξης, πολλά κράτη-μέλη άφησαν το κόστος εργασίας να αυξηθεί την ώρα που συρρικνωνόταν το μερίδιο τους στο παγκόσμιο εμπόριο. Όταν ήρθε η ύφεση, οι θέσεις εργασίας χάθηκαν και τα δημόσια οικονομικά επιδεινώθηκαν. Η αντίδραση σε αυτήν την κατάσταση ήταν προϊόν ευρωπαϊκής συναίνεσης και βασίστηκε σε μια καθιερωμένη συνταγή, που εφαρμόστηκε όχι μόνο στη Γερμανία και στη Μ.Βρετανία τη δεκαετία του ’80, στη Σουηδία και στην Φινλανδία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στην Ασία στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αλλά και σε άλλες αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες» αναφέρει ο Schaeuble, ο οποίος επισημαίνει ότι η συνταγή αυτή πέτυχε τότε και λειτουργεί και σήμερα.
«Η προσαρμογή ήταν φιλόδοξη και μερικές φορές οδυνηρή, αλλά η εφαρμογή ήταν ευέλικτη και προσαρμοστική. Το ευρωπαϊκό δίκτυ ασφαλείας έχει παράσχει ένα καλό μίγμα κινήτρων και αλληλεγγύης για να απαλύνει τον πόνο. Σε μόλις τρία χρόνια, τα δημόσια ελλείμματα στην Ευρώπη έχουν μειωθεί στο μισό, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντας και η ανταγωνιστικότητα έχουν καταγράψει ραγδαία προσαρμογή, οι ισολογισμοί των τραπεζών διορθώνονται και τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών εξαφανίζονται. Στο δεύτερο τρίμηνο του έτους η ύφεση στην Ευρωζώνη έφτασε στο τέλος της» υποστηρίζει ο Schaeuble, ο οποίος αναφέρει ότι δύο μαθήματα πρέπει να λάβει κανείς από την προσαρμογή της Γερμανίας στις αρχές του 2000 και της Ευρωζώνης.
«Πρώτον, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις χρειάζονται χρόνο για να λειτουργήσουν. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι χρειάζονται υπομονή και θα πρέπει να αγνοήσουν τις διαμαρτυρίες των διαφόρων ειδικών συμφερόντων. Τα σημάδια βελτίωσης δείχνουν ότι δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, αλλά να επιμείνουμε.
Δεύτερον, όσο κακοί και αν είναι οι καιροί, θα πρέπει να καταπολεμήσουμε την τάση των ανθρώπων να προεκτείνουν το παρόν στο μέλλον. Τα συστήματα προσαρμόζονται, η ύφεση ανακάμπτει, οι τάσεις αλλάζουν. Με άλλα λόγια, ότι έσπασε μπορεί να επισκευαστεί. Η Ευρώπη είναι η απόδειξη» καταλήγει στο άρθρο του ο Schaeuble.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών