γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Τις πολιτικοκοινωνικές διαστάσεις της κρίσης στην ευρωζώνη θίγει σε συνέντευξη του ο πρόεδρος του Kiel Institute, Dennis Snower, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να γίνουν περισσότερο ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις ώστε να σταματήσουν οι επαναλαμβανόμενες απειλές για την συστημική σταθερότητα.
Ο Dennis Snower ανέφερε ότι οι μεταρρυθμίσεις που προωθούν στην ΕΕ θα πρέπει να ενταχθούν σε μια εθνική συνταγματική διαδικασία αντί να επιβάλλονται από μια δέσμη των απρόσωπων «Ευρωκρατών» από τις Βρυξέλλες. Εξηγεί, επίσης, γιατί η κατανόηση αυτής της πολιτικής διάστασης της κρίσης είναι το κλειδί για όποιον θέλει να σώσει το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Το μεγάλο επίτευγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν να μειώσει την πιθανότητα βίαιων εθνικιστικών συγκρούσεων μεταξύ μερικών από τα μέλη της, ενώ - τουλάχιστον μέχρι το 2008 - υπήρξε βελτίωση της οικονομίας πολλών μελών της.
Από τη στιγμή της εισαγωγής του ευρώ, υπήρξε πολλή αισιοδοξία ότι μια αύξηση του εμπορίου και των επενδύσεων μεταξύ των κρατών της ζώνης του ευρώ θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πραγματικά ενοποιημένη ευρωπαϊκή οικονομία στην οποία τα εθνικά επίπεδα παραγωγικότητας και κατανάλωσης θα συγκλίνουν μεταξύ τους.
Παράλληλα, ήταν κοινή πεποίθηση ότι το ευρώ θα μπορούσε να δημιουργήσει πολιτική σύγκλιση. Όταν οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν τα ίδια χαρτονομίσματα και κέρματα, θα αισθάνονταν πόσα κοινά είχαν, ώστε να αναπτύξουν κοινή πίστη, και να εμβαθύνουν την πολιτική ένωσή τους.
Οι σχεδιαστές του ενιαίου νομίσματος είχαν, επίσης, την ελπίδα ότι, με τον καιρό, οι απλοί άνθρωποι θα αγκάλιαζαν το νέο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Η επιθυμία αυτή σαφώς ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε.
Οι αγορές σήμερα δεν υπολογίζουν ότι οι κυβερνήσεις έχουν κοινή πολιτική δέσμευση να εγγυηθούν τη σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος. Ο σκεπτικισμός της αγοράς ενισχύεται από την ασυνέπεια της πολιτικής σε υπερεθνικό επίπεδο, με τη συνεχή τήρηση της λιτότητας.
Σύμφωνα με τον Snower, για να διατηρηθεί η πολιτική δυναμική του ευρώ θα πρέπει οι δομικές μεταρρυθμίσεις να αποκτήσουν κάθε είδους εθνικής πολιτικής νομιμότητας, η οποία είναι και η ίδια η έννοια των "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης". Οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να ενταχθούν σε μια εθνική συνταγματική διαδικασία αντί να επιβάλλονται από μια δέσμη απρόσωπων, μη εκλεγμένων «ευρωκρατών» από τις Βρυξέλλες.
www.bankingnews.gr
Το μεγάλο επίτευγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν να μειώσει την πιθανότητα βίαιων εθνικιστικών συγκρούσεων μεταξύ μερικών από τα μέλη της, ενώ - τουλάχιστον μέχρι το 2008 - υπήρξε βελτίωση της οικονομίας πολλών μελών της.
Από τη στιγμή της εισαγωγής του ευρώ, υπήρξε πολλή αισιοδοξία ότι μια αύξηση του εμπορίου και των επενδύσεων μεταξύ των κρατών της ζώνης του ευρώ θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πραγματικά ενοποιημένη ευρωπαϊκή οικονομία στην οποία τα εθνικά επίπεδα παραγωγικότητας και κατανάλωσης θα συγκλίνουν μεταξύ τους.
Παράλληλα, ήταν κοινή πεποίθηση ότι το ευρώ θα μπορούσε να δημιουργήσει πολιτική σύγκλιση. Όταν οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν τα ίδια χαρτονομίσματα και κέρματα, θα αισθάνονταν πόσα κοινά είχαν, ώστε να αναπτύξουν κοινή πίστη, και να εμβαθύνουν την πολιτική ένωσή τους.
Οι σχεδιαστές του ενιαίου νομίσματος είχαν, επίσης, την ελπίδα ότι, με τον καιρό, οι απλοί άνθρωποι θα αγκάλιαζαν το νέο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Η επιθυμία αυτή σαφώς ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε.
Οι αγορές σήμερα δεν υπολογίζουν ότι οι κυβερνήσεις έχουν κοινή πολιτική δέσμευση να εγγυηθούν τη σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος. Ο σκεπτικισμός της αγοράς ενισχύεται από την ασυνέπεια της πολιτικής σε υπερεθνικό επίπεδο, με τη συνεχή τήρηση της λιτότητας.
Σύμφωνα με τον Snower, για να διατηρηθεί η πολιτική δυναμική του ευρώ θα πρέπει οι δομικές μεταρρυθμίσεις να αποκτήσουν κάθε είδους εθνικής πολιτικής νομιμότητας, η οποία είναι και η ίδια η έννοια των "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης". Οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να ενταχθούν σε μια εθνική συνταγματική διαδικασία αντί να επιβάλλονται από μια δέσμη απρόσωπων, μη εκλεγμένων «ευρωκρατών» από τις Βρυξέλλες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών