Κατάθεση-στοίχημα είναι ο τρόπος που το πιστωτικό σύστημα προκρίνει για να προσελκύσει τα χρήματα από τα στρώματα.
Και βέβαια οι τράπεζες δεν αυθαιρετούν.
Σχεδιάζουν προϊόντα όπως τους επιτρέπει να τα σχεδιάσουν η υιοθετημένη και από το ελληνικό δίκαιο κοινοτική οδηγία MIFID II.
Κατά 450 (447 ) εκατ για την ακρίβεια εμφανίζονται αυξημένες οι καταθέσεις τον Φεβρουάριο και πιο συγκεκριμένα η διαφορά μεταξύ εισροών και εκροών από το τραπεζικό σύστημα.
Και αυτό ασφαλώς είναι το αποτέλεσμα των μειωμένων φορολογικών υποχρεώσεων κατά το δεύτερο μήνα του έτους. Πλην όμως διενεργείται μια συστηματική και αδιάλειπτη προσπάθεια από την πλευρά των πιστωτικών ιδρυμάτων να επανέλθουν χρήματα στο ταμείο τους τα οποία προέρχονται από το σεντούκι και τα στρώματα αλλά και από τις καταθέσεις του εξωτερικού.
Τι αποδόσεις δίνουν οι τράπεζες
Αυτή η προσπάθεια πραγματοποιείται με τρόπο μεθοδικό και από όλες τις τράπεζες συστημικές και μη.
Τα πιστωτικά ιδρύματα χρησιμοποιούν από τη φαρέτρα τους όπλα όπως η αύξηση των επιτοκίων, κάτι που «παραβιάζει» ευχάριστα, την σχεδόν ισοπεδωτική καμπύλη των επιτοκίων.
Η τελευταία διαμορφώνεται για όλες καταθέσεις που δεν αποτελούν καινούριο χρήμα μεταξύ 0,20% έως 0,60% ακόμη και εάν πρόκειται για υπέρογκα ποσά (1 εκατ. και άνω ) που όμως βρίσκονται στο σύστημα και αλλάζουν απλώς τράπεζα είτε ανανεώνονται.
Η προαναφερόμενη καμπύλη επιτοκίων «αγκαλιάζει» καταθέσεις από 10.000 ευρώ, ενώ όπως μας σημειώνουν τραπεζικές πηγές, αποδόσεις ύψους 0,60% μπορούν να λάβουν καταθέτες με διαπίστευμα το οποίο ξεκινά από τα 200.000 ευρώ.
Τι γίνεται όμως με το νέο χρήμα;
Αυτό του εξωτερικού ή του στρώματος;
Εδώ αναπτύσσονται διαφορετικές λογικές. Και μπορεί οι παλιοί και συνεπείς καταθέτες – όσοι λόγω φόβου δεν έφυγαν από το σύστημα- να μην ανταμείβονται, όπως άλλωστε συμβαίνει και για τους συνεπείς δανειολήπτες, ωστόσο όσοι αποφασίσουν να φέρουν νέο χρήμα στο σύστημα απολαμβάνουν επιτόκια που φθάνουν και ξεπερνούν ελαφρώς τη μονάδα.
Καταθέσεις - στοιχήματα
Μάλιστα, βάση της MIFID II, οι συγκεκριμένοι οι καταθέτες έχουν και άλλες επιλογές σύνθετων αλλά και στοιχηματικών προϊόντων.
Δηλαδή, βάση ορισμένων σύνθετων προϊόντων, απολαμβάνουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μια σχετικά ικανοποιητική απόδοση της καμπύλης επιτοκίων (0,5% αν κλείσουν το πορτοφόλι τους για ένα τετράμηνο) αλλά συγχρόνως μπορούν να λάβουν επιπλέον απόδοση ίση ή και μεγαλύτερη του 1,5% αν στοιχηματίσουν στην ισοτιμία ευρώ δολαρίου και στο ίδιο διάστημα η ισοτιμία αυτή κινηθεί εντός ορίων.
Οι καταθέσεις αυτής της λογικής που όχι αδίκως αλλά πάντως καθ' υπερβολή ονομάζονται και στοιχηματικές, χρησιμοποιούνται από την τράπεζα για να καλύψουν κινδύνους ισοτιμίας και επομένως δίδουν υψηλότερες αποδόσεις στους καταθέτες.
Βεβαίως η στοιχηματική λογική δεν προβλέπει απώλειες για τον καταθέτη σε ότι αφορά το κεφάλαιο αλλά μόνον επιπλέον κέρδη ή μη κέρδη σε ότι αφορά την απόδοση.
Η λογική που αναπτύσσουν οι τράπεζες δείχνει πόσο πολύ δύσκολο είναι να εισέλθουν νέα κεφάλαια στο τραπεζικό σύστημα όχι τόσο διότι οι καταθέτες δεν εμπιστεύονται πια τις τράπεζες , όσο επειδή οι άμεσες κατασχέσεις κυρίως για φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές σε μια οικονομία που παρακολουθεί καχεκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι φαινόμενο καθημερινό.
www.bankingnews.gr
Και βέβαια οι τράπεζες δεν αυθαιρετούν.
Σχεδιάζουν προϊόντα όπως τους επιτρέπει να τα σχεδιάσουν η υιοθετημένη και από το ελληνικό δίκαιο κοινοτική οδηγία MIFID II.
Κατά 450 (447 ) εκατ για την ακρίβεια εμφανίζονται αυξημένες οι καταθέσεις τον Φεβρουάριο και πιο συγκεκριμένα η διαφορά μεταξύ εισροών και εκροών από το τραπεζικό σύστημα.
Και αυτό ασφαλώς είναι το αποτέλεσμα των μειωμένων φορολογικών υποχρεώσεων κατά το δεύτερο μήνα του έτους. Πλην όμως διενεργείται μια συστηματική και αδιάλειπτη προσπάθεια από την πλευρά των πιστωτικών ιδρυμάτων να επανέλθουν χρήματα στο ταμείο τους τα οποία προέρχονται από το σεντούκι και τα στρώματα αλλά και από τις καταθέσεις του εξωτερικού.
Τι αποδόσεις δίνουν οι τράπεζες
Αυτή η προσπάθεια πραγματοποιείται με τρόπο μεθοδικό και από όλες τις τράπεζες συστημικές και μη.
Τα πιστωτικά ιδρύματα χρησιμοποιούν από τη φαρέτρα τους όπλα όπως η αύξηση των επιτοκίων, κάτι που «παραβιάζει» ευχάριστα, την σχεδόν ισοπεδωτική καμπύλη των επιτοκίων.
Η τελευταία διαμορφώνεται για όλες καταθέσεις που δεν αποτελούν καινούριο χρήμα μεταξύ 0,20% έως 0,60% ακόμη και εάν πρόκειται για υπέρογκα ποσά (1 εκατ. και άνω ) που όμως βρίσκονται στο σύστημα και αλλάζουν απλώς τράπεζα είτε ανανεώνονται.
Η προαναφερόμενη καμπύλη επιτοκίων «αγκαλιάζει» καταθέσεις από 10.000 ευρώ, ενώ όπως μας σημειώνουν τραπεζικές πηγές, αποδόσεις ύψους 0,60% μπορούν να λάβουν καταθέτες με διαπίστευμα το οποίο ξεκινά από τα 200.000 ευρώ.
Τι γίνεται όμως με το νέο χρήμα;
Αυτό του εξωτερικού ή του στρώματος;
Εδώ αναπτύσσονται διαφορετικές λογικές. Και μπορεί οι παλιοί και συνεπείς καταθέτες – όσοι λόγω φόβου δεν έφυγαν από το σύστημα- να μην ανταμείβονται, όπως άλλωστε συμβαίνει και για τους συνεπείς δανειολήπτες, ωστόσο όσοι αποφασίσουν να φέρουν νέο χρήμα στο σύστημα απολαμβάνουν επιτόκια που φθάνουν και ξεπερνούν ελαφρώς τη μονάδα.
Καταθέσεις - στοιχήματα
Μάλιστα, βάση της MIFID II, οι συγκεκριμένοι οι καταθέτες έχουν και άλλες επιλογές σύνθετων αλλά και στοιχηματικών προϊόντων.
Δηλαδή, βάση ορισμένων σύνθετων προϊόντων, απολαμβάνουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μια σχετικά ικανοποιητική απόδοση της καμπύλης επιτοκίων (0,5% αν κλείσουν το πορτοφόλι τους για ένα τετράμηνο) αλλά συγχρόνως μπορούν να λάβουν επιπλέον απόδοση ίση ή και μεγαλύτερη του 1,5% αν στοιχηματίσουν στην ισοτιμία ευρώ δολαρίου και στο ίδιο διάστημα η ισοτιμία αυτή κινηθεί εντός ορίων.
Οι καταθέσεις αυτής της λογικής που όχι αδίκως αλλά πάντως καθ' υπερβολή ονομάζονται και στοιχηματικές, χρησιμοποιούνται από την τράπεζα για να καλύψουν κινδύνους ισοτιμίας και επομένως δίδουν υψηλότερες αποδόσεις στους καταθέτες.
Βεβαίως η στοιχηματική λογική δεν προβλέπει απώλειες για τον καταθέτη σε ότι αφορά το κεφάλαιο αλλά μόνον επιπλέον κέρδη ή μη κέρδη σε ότι αφορά την απόδοση.
Η λογική που αναπτύσσουν οι τράπεζες δείχνει πόσο πολύ δύσκολο είναι να εισέλθουν νέα κεφάλαια στο τραπεζικό σύστημα όχι τόσο διότι οι καταθέτες δεν εμπιστεύονται πια τις τράπεζες , όσο επειδή οι άμεσες κατασχέσεις κυρίως για φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές σε μια οικονομία που παρακολουθεί καχεκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι φαινόμενο καθημερινό.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών