Δεν υπάρχει τραπεζικό στέλεχος – όχι οι διοικήσεις – που να μην αισθάνεται απογοήτευση από την στοχοποίηση του ελληνικού banking από την ελληνική κυβέρνηση που για φθηνή μικροπολιτική επιτίθεται στον μόνο σοβαρό κλάδο της οικονομίας…
Στην Ιταλία κάνουν τα πάντα για να διασώσουν τις τράπεζες και στην Ελλάδα κάνουν τα πάντα για να τις σαμποτάρουν.
Και όμως είναι απόλυτα ρεαλιστικό.
Στην Ιταλία ο Renzi ο πρωθυπουργός στην προσπάθεια του να αποφύγει το bail in δηλαδή την ενεργοποίηση ομολογιούχων και καταθετών για την ανακεφαλαιοποίηση των ιταλικών τραπεζών ζητάει να γίνει δεκτό το αίτημα κρατικής βοήθειας ενώ έρχεται και σε ευθεία αντιπαράθεση με την Γερμανία αφήνοντας υπονοούμενα για την Deutsche bank και την έκθεση της στα παράγωγα.
Ο Renzi λοιπόν στην Ιταλία, δεν ενοχοποίησε τις τράπεζες.
Δεν έστειλε εισαγγελείς.
Δεν ζήτησε την καθαίρεση των διοικήσεων.
Αντιθέτως αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την πολιτική διπλωματία ώστε να αποτρέψει το bail in.
Ανεξαρτήτως των προθέσεων – προφανώς και ανησυχεί για το πολιτικό κόστος του bail in ενόψει δημοψηφίσματος στην Ιταλία – ωστόσο ξεκάθαρα προστατεύει τις Ιταλικές τράπεζες που δέχονται σοκ απαξίωσης χρηματιστηριακά ενώ κεφαλαιακά είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν κάποιες εξ αυτών ανακεφαλαιοποίηση.
Η περίπτωση της Ιταλίας δεν έχει βρει κανένα μιμητή στην Ελλάδα.
Αντιθέτως η ελληνική κυβέρνηση δήθεν για να εμφανιστεί ότι η Αριστερά είναι απέναντι από τους τραπεζίτες…έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην λειτουργία των τραπεζών
1)Περισσότερες φορές έχουν δει εισαγγελείς οι τραπεζίτες ή έχουν διαβιβάσει έγγραφα σε εισαγγελείς παρά έχουν συγκαλέσει διοικητικά συμβούλια.
2)Η κυβέρνηση φερόταν έκπληκτη για την απόφαση του SSM να ζητήσει την καθαίρεση της διοίκησης του ΤΧΣ αλλά οι εκπρόσωποι του ελληνικού δημοσίου δεν έφεραν καμία αντίθεση στην απόφαση του SSM.
3)Οι τραπεζίτες είναι στοχοποιημένοι, αξιολογούνται μετά από 20-30 χρόνια παρουσίας ενώ εφαρμόζεται και ένας εκτρωματικός νόμος που μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να υιοθετηθεί.
Πότε και με ποιο τρόπο η κυβέρνηση αντέδρασε αντιπροτείνοντας πιο ρεαλιστικές ιδέες;
4)Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια διαδικασία σκόπιμης αμαύρωσης των τραπεζιτών.
Καλούνται σε μια επιτροπή της Βουλής για να αξιολογηθούν από αναρμόδιους, κατασυκοφαντούμενοι καλούμενοι να απολογηθούν για δάνεια που χορήγησαν άλλες διοικήσεις στο παρελθόν.
5)Στο ζήτημα των NPLs ποια σοβαρή πρόταση κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση ώστε να ισχυροποιήσει τους ισολογισμούς των τραπεζών;
Οι προτάσεις της κυβέρνησης ήταν μίξη ανθρώπων άσχετων με το τραπεζικό αντικείμενο με εμμονικές προκαταλήψεις
6)Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζεται για να λειτουργήσουν όχι προστασία, δεν χρειάζονται πολιτικούς προστάτες αλλά μια νομοθεσία ρεαλιστική και μια οικονομία σταθερή.
Η κυβέρνηση για λόγους φθηνής λαϊκής κατανάλωσης αντί να επιτίθεται στους τραπεζίτες ας τους αφήσει να πράξουν τα δέοντα.
7)Η κυβέρνηση φέρεται να αγωνιά εμπρός στον κίνδυνο να αλωθεί το ελληνικό banking από τα ξένα funds.
Μια ερώτηση θα θέσουμε;
Πότε στέλεχος της ελληνικής κυβέρνησης ασχολήθηκε σοβαρά με το ελληνικό χρηματιστήριο και την λειτουργία των αγορών;
Η αριστερά έχει άγνοια αγοράς και άγνοια κινδύνου….
Το συμπέρασμα
Δεν υπάρχει τραπεζικό στέλεχος – όχι οι διοικήσεις – που να μην αισθάνεται απογοήτευση από την στοχοποίηση του ελληνικού banking από την ελληνική κυβέρνηση που για φθηνή μικροπολιτική επιτίθεται στον πιο σοβαρό κλάδο της οικονομίας…
Τουλάχιστον οι τράπεζες, κάποτε ήταν υγιής κλάδος της οικονομίας.
www.bankingnews.gr
Και όμως είναι απόλυτα ρεαλιστικό.
Στην Ιταλία ο Renzi ο πρωθυπουργός στην προσπάθεια του να αποφύγει το bail in δηλαδή την ενεργοποίηση ομολογιούχων και καταθετών για την ανακεφαλαιοποίηση των ιταλικών τραπεζών ζητάει να γίνει δεκτό το αίτημα κρατικής βοήθειας ενώ έρχεται και σε ευθεία αντιπαράθεση με την Γερμανία αφήνοντας υπονοούμενα για την Deutsche bank και την έκθεση της στα παράγωγα.
Ο Renzi λοιπόν στην Ιταλία, δεν ενοχοποίησε τις τράπεζες.
Δεν έστειλε εισαγγελείς.
Δεν ζήτησε την καθαίρεση των διοικήσεων.
Αντιθέτως αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την πολιτική διπλωματία ώστε να αποτρέψει το bail in.
Ανεξαρτήτως των προθέσεων – προφανώς και ανησυχεί για το πολιτικό κόστος του bail in ενόψει δημοψηφίσματος στην Ιταλία – ωστόσο ξεκάθαρα προστατεύει τις Ιταλικές τράπεζες που δέχονται σοκ απαξίωσης χρηματιστηριακά ενώ κεφαλαιακά είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν κάποιες εξ αυτών ανακεφαλαιοποίηση.
Η περίπτωση της Ιταλίας δεν έχει βρει κανένα μιμητή στην Ελλάδα.
Αντιθέτως η ελληνική κυβέρνηση δήθεν για να εμφανιστεί ότι η Αριστερά είναι απέναντι από τους τραπεζίτες…έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην λειτουργία των τραπεζών
1)Περισσότερες φορές έχουν δει εισαγγελείς οι τραπεζίτες ή έχουν διαβιβάσει έγγραφα σε εισαγγελείς παρά έχουν συγκαλέσει διοικητικά συμβούλια.
2)Η κυβέρνηση φερόταν έκπληκτη για την απόφαση του SSM να ζητήσει την καθαίρεση της διοίκησης του ΤΧΣ αλλά οι εκπρόσωποι του ελληνικού δημοσίου δεν έφεραν καμία αντίθεση στην απόφαση του SSM.
3)Οι τραπεζίτες είναι στοχοποιημένοι, αξιολογούνται μετά από 20-30 χρόνια παρουσίας ενώ εφαρμόζεται και ένας εκτρωματικός νόμος που μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να υιοθετηθεί.
Πότε και με ποιο τρόπο η κυβέρνηση αντέδρασε αντιπροτείνοντας πιο ρεαλιστικές ιδέες;
4)Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια διαδικασία σκόπιμης αμαύρωσης των τραπεζιτών.
Καλούνται σε μια επιτροπή της Βουλής για να αξιολογηθούν από αναρμόδιους, κατασυκοφαντούμενοι καλούμενοι να απολογηθούν για δάνεια που χορήγησαν άλλες διοικήσεις στο παρελθόν.
5)Στο ζήτημα των NPLs ποια σοβαρή πρόταση κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση ώστε να ισχυροποιήσει τους ισολογισμούς των τραπεζών;
Οι προτάσεις της κυβέρνησης ήταν μίξη ανθρώπων άσχετων με το τραπεζικό αντικείμενο με εμμονικές προκαταλήψεις
6)Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζεται για να λειτουργήσουν όχι προστασία, δεν χρειάζονται πολιτικούς προστάτες αλλά μια νομοθεσία ρεαλιστική και μια οικονομία σταθερή.
Η κυβέρνηση για λόγους φθηνής λαϊκής κατανάλωσης αντί να επιτίθεται στους τραπεζίτες ας τους αφήσει να πράξουν τα δέοντα.
7)Η κυβέρνηση φέρεται να αγωνιά εμπρός στον κίνδυνο να αλωθεί το ελληνικό banking από τα ξένα funds.
Μια ερώτηση θα θέσουμε;
Πότε στέλεχος της ελληνικής κυβέρνησης ασχολήθηκε σοβαρά με το ελληνικό χρηματιστήριο και την λειτουργία των αγορών;
Η αριστερά έχει άγνοια αγοράς και άγνοια κινδύνου….
Το συμπέρασμα
Δεν υπάρχει τραπεζικό στέλεχος – όχι οι διοικήσεις – που να μην αισθάνεται απογοήτευση από την στοχοποίηση του ελληνικού banking από την ελληνική κυβέρνηση που για φθηνή μικροπολιτική επιτίθεται στον πιο σοβαρό κλάδο της οικονομίας…
Τουλάχιστον οι τράπεζες, κάποτε ήταν υγιής κλάδος της οικονομίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών