Έχει αποκλειστεί σίγουρα το haircut στις καταθέσεις....δεν είναι βέβαιο αναφέρει η Alcimos
Απ’ όλους τους περιορισμούς των capital controls, ένας μόνο είναι δυσεξήγητος: η απαγόρευση ανοίγματος νέων λογαριασμών.
Τι νόημα έχει άραγε αυτό;
Τα capital controls υποτίθεται ότι έχουν ως αποστολή να μη χάσει ρευστότητα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Τι θα πείραζε να μπορεί να σπάσει αυτή η ρευστότητα σε περισσότερους λογαριασμούς;
Να θυμίσουμε εδώ ότι το όριο εγγύησης καταθέσεων είναι εκατό χιλιάδες ευρώ ανά καταθέτη ανά τράπεζα.
Άρα, αν κάποιος είχε καταθέσεις άνω των εκατό χιλιάδων ευρώ και φοβόταν (δικαιολογημένα) το bail-in μετά την ανακοίνωση του Συμβουλίου Κορυφής της 12ης Ιουλίου, θα μπορούσε να ανοίξει λογαριασμούς και σε άλλες τράπεζες, «σπάζοντας» το ποσό και διασώζοντας τόσα κατοστάρικα όσους λογαριασμούς θα είχε ανοίξει (συν αυτούς που θα άνοιγαν τα μέλη της οικογένειάς του).
Αυτό πλέον δεν μπορεί να γίνει με την απαγόρευση ανοίγματος νέων λογαριασμών (υπάρχει ένα τουλάχιστον παράθυρο, αλλά ας μην το συζητήσουμε περαιτέρω).
Να σημειώσουμε και κάτι άλλο: βάσει του άρθρου 44 παρ. 5 (α) της BRRD απαιτείται, πριν την εκταμίευση της κρατικής στήριξης «οι μέτοχοι, οι κάτοχοι άλλων μέσων ιδιοκτησίας και οι κάτοχοι σχετικών κεφαλαιακών μέσων και άλλων επιλέξιμων υποχρεώσεων [να] έχουν συνεισφέρει στην απορρόφηση των ζημιών και την ανακεφαλαιοποίηση με ποσό που αντιστοιχεί στο 8% τουλάχιστον των συνολικών υποχρεώσεων».
Με άλλα λόγια, τα 25 δις που έθεσε στη διάθεση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος η Σύνοδος Κορυφής, δεν μπορούν να εκταμιευθούν αν πρώτα δεν κουρευτεί το 8% του συνολικού παθητικού των τραπεζών, θίγοντας κατά σειρά μετόχους, ομολογιούχους και καταθέτες (στο βαθμό που δεν καλύπτονται από την εγγύηση καταθέσεων).
Κατά σύμπτωση διαβάζαμε μια ανάλυση του Centre for European Policy Studies (ενός think-tank που χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση) για την ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Συμφωνούσε σε ένα πράγμα με μια ανάλυση του Bruegel (ενός άλλου ευρωπαϊκού think-tank) για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών που δημοσιεύθηκε λίγες ώρες πριν τη λήξη του Συμβουλίου Κορυφής της 12ης Ιουλίου: στο ότι για να φτάσουμε στο 8% που απαιτείται βάσει του άρθρου 44 παρ. 5 (α) της BRRD πριν εκταμιευθεί η κρατική στήριξη, θα πρέπει να υπάρξει και κούρεμα καταθέσεων. Ενδιαφέρον είναι επίσης είναι ότι δεν μπορεί κανείς να επαληθεύσει, βάσει δημοσιευμένων στοιχείων τουλάχιστον, τους υπολογισμούς που οδηγούν σ’ αυτό το συμπέρασμα.
Πιθανώς να έχουν οι συντάκτες των δύο εκθέσεων πρόσβαση σε εσωτερική πληροφόρηση.
Ομολογώ ότι πάει το μυαλό σε μια θεωρία συνωμοσίας:
ότι τα capital controls επιβλήθηκαν ώστε να υπάρχουν μετά τα stress tests διαθέσιμες προς κούρεμα καταθέσεις, με σκοπό αφενός να επιτευχθεί το 8% κι αφετέρου να «προικιστούν» ακόμη περισσότερο οι ελληνικές τράπεζες (εις βάρος των καταθετών τους) πριν παραδοθούν στους νέους τους ιδιοκτήτες.
Όμως, αυτό θα σήμαινε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος θα «έπαιζε παιχνίδι» εις βάρος όχι μόνο των καταθετών, αλλά και των ελλήνων τραπεζιτών. Γνωρίζουμε βέβαια ότι ένας οργανισμός του κύρους της Τράπεζας της Ελλάδος δεν μπορεί να παίζει τέτοια παιχνίδια—κι αν έπαιζε, χαζοί είναι οι έλληνες τραπεζίτες να μην το πάρουν χαμπάρι;
Ανεξαρτήτως πάντως θεωριών συνωμοσίας, η άρση της απαγόρευσης ανοίγματος νέων λογαριασμών θα λειτουργούσε ως poison pill στο bail-in και την εν συνεχεία εξαγορά των ελληνικών τραπεζών.
www.bankingnews.gr
Τι νόημα έχει άραγε αυτό;
Τα capital controls υποτίθεται ότι έχουν ως αποστολή να μη χάσει ρευστότητα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Τι θα πείραζε να μπορεί να σπάσει αυτή η ρευστότητα σε περισσότερους λογαριασμούς;
Να θυμίσουμε εδώ ότι το όριο εγγύησης καταθέσεων είναι εκατό χιλιάδες ευρώ ανά καταθέτη ανά τράπεζα.
Άρα, αν κάποιος είχε καταθέσεις άνω των εκατό χιλιάδων ευρώ και φοβόταν (δικαιολογημένα) το bail-in μετά την ανακοίνωση του Συμβουλίου Κορυφής της 12ης Ιουλίου, θα μπορούσε να ανοίξει λογαριασμούς και σε άλλες τράπεζες, «σπάζοντας» το ποσό και διασώζοντας τόσα κατοστάρικα όσους λογαριασμούς θα είχε ανοίξει (συν αυτούς που θα άνοιγαν τα μέλη της οικογένειάς του).
Αυτό πλέον δεν μπορεί να γίνει με την απαγόρευση ανοίγματος νέων λογαριασμών (υπάρχει ένα τουλάχιστον παράθυρο, αλλά ας μην το συζητήσουμε περαιτέρω).
Να σημειώσουμε και κάτι άλλο: βάσει του άρθρου 44 παρ. 5 (α) της BRRD απαιτείται, πριν την εκταμίευση της κρατικής στήριξης «οι μέτοχοι, οι κάτοχοι άλλων μέσων ιδιοκτησίας και οι κάτοχοι σχετικών κεφαλαιακών μέσων και άλλων επιλέξιμων υποχρεώσεων [να] έχουν συνεισφέρει στην απορρόφηση των ζημιών και την ανακεφαλαιοποίηση με ποσό που αντιστοιχεί στο 8% τουλάχιστον των συνολικών υποχρεώσεων».
Με άλλα λόγια, τα 25 δις που έθεσε στη διάθεση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος η Σύνοδος Κορυφής, δεν μπορούν να εκταμιευθούν αν πρώτα δεν κουρευτεί το 8% του συνολικού παθητικού των τραπεζών, θίγοντας κατά σειρά μετόχους, ομολογιούχους και καταθέτες (στο βαθμό που δεν καλύπτονται από την εγγύηση καταθέσεων).
Κατά σύμπτωση διαβάζαμε μια ανάλυση του Centre for European Policy Studies (ενός think-tank που χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση) για την ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Συμφωνούσε σε ένα πράγμα με μια ανάλυση του Bruegel (ενός άλλου ευρωπαϊκού think-tank) για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών που δημοσιεύθηκε λίγες ώρες πριν τη λήξη του Συμβουλίου Κορυφής της 12ης Ιουλίου: στο ότι για να φτάσουμε στο 8% που απαιτείται βάσει του άρθρου 44 παρ. 5 (α) της BRRD πριν εκταμιευθεί η κρατική στήριξη, θα πρέπει να υπάρξει και κούρεμα καταθέσεων. Ενδιαφέρον είναι επίσης είναι ότι δεν μπορεί κανείς να επαληθεύσει, βάσει δημοσιευμένων στοιχείων τουλάχιστον, τους υπολογισμούς που οδηγούν σ’ αυτό το συμπέρασμα.
Πιθανώς να έχουν οι συντάκτες των δύο εκθέσεων πρόσβαση σε εσωτερική πληροφόρηση.
Ομολογώ ότι πάει το μυαλό σε μια θεωρία συνωμοσίας:
ότι τα capital controls επιβλήθηκαν ώστε να υπάρχουν μετά τα stress tests διαθέσιμες προς κούρεμα καταθέσεις, με σκοπό αφενός να επιτευχθεί το 8% κι αφετέρου να «προικιστούν» ακόμη περισσότερο οι ελληνικές τράπεζες (εις βάρος των καταθετών τους) πριν παραδοθούν στους νέους τους ιδιοκτήτες.
Όμως, αυτό θα σήμαινε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος θα «έπαιζε παιχνίδι» εις βάρος όχι μόνο των καταθετών, αλλά και των ελλήνων τραπεζιτών. Γνωρίζουμε βέβαια ότι ένας οργανισμός του κύρους της Τράπεζας της Ελλάδος δεν μπορεί να παίζει τέτοια παιχνίδια—κι αν έπαιζε, χαζοί είναι οι έλληνες τραπεζίτες να μην το πάρουν χαμπάρι;
Ανεξαρτήτως πάντως θεωριών συνωμοσίας, η άρση της απαγόρευσης ανοίγματος νέων λογαριασμών θα λειτουργούσε ως poison pill στο bail-in και την εν συνεχεία εξαγορά των ελληνικών τραπεζών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών