Η προλίνη (proline) είναι ένα συνηθισμένο αμινοξύ, που λαμβάνουμε από τρόφιμα όπως η ζελατίνη, οι μπριζόλες ή τα φρέσκα θαλασσινά, μπορεί να προκαλεί καταθλιπτική διάθεση, επηρεάζοντας την ισορροπία των βακτηρίων στο έντερο και τη νευροχημεία του εγκεφάλου.
Βασικά ήδη διατροφής μπορούν να μας οδηγήσουν σε κατάθλιψη!
Στο σοκαριστικό αυτό συμπέρασμα κατέληξαν Ισπανοί επιστήμονες και εξηγούν ποια είναι αυτά και ποια ουσία τους μπορεί να προκαλέσει το χρόνιο σύνδρομο
Ειδικοί από δύο καταλανικά ερευνητικά κέντρα — το Institute of Biomedical Research of Girona και το University of Pompeu Fabra στη Βαρκελώνη — έφτασαν σε αυτή τη συναρπαστική ανακάλυψη παρακολουθώντας αλυσίδες εθελοντών, τρωκτικών και ακόμη και Drosophila (μύγες του καρπού) και τις συνέπειες από την πρόσληψη... «προλίνης»!
Η προλίνη (proline) είναι ένα συνηθισμένο αμινοξύ, που λαμβάνουμε από τρόφιμα όπως η ζελατίνη, οι μπριζόλες από αγελάδες ελευθέρας βοσκής ή τα φρέσκα θαλασσινά, (τα δύο τελευταία, βασικά είδη διατροφής για εκατομμύρια ανθρώπους) βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο των ερευνών γιατί ενοχοποιείται για μια σύγχρονη ασθένεια: την κατάθλιψη.
Μπορεί να προκαλεί καταθλιπτική διάθεση, επηρεάζοντας την ισορροπία των βακτηρίων στο έντερο και τη νευροχημεία του εγκεφάλου.
Τα νέα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η ρύθμιση των επιπέδων της ή της «πορείας» της προς τον εγκέφαλο θα μπορούσε να αποτελέσει ασπίδα ενάντια στη μελαγχολία — ή ακόμη και θεραπεία.
Η εργασία, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell Metabolism, καταλήγει σε εντυπωσιακό συμπέρασμα: η υπερβολική πρόσληψη προλίνης μέσω της διατροφής αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων.
Η έρευνα
Το πρόγραμμα καθοδηγήθηκε από τον ενδοκρινολόγο Jose Manuel Fernández-Real, σε συνεργασία με συναδέλφους του από το δίκτυο διατροφής και μεταβολισμού, καθώς και τον νευροφαρμακολόγο Rafael Maldonado της ομάδας Neurophar στο Hospital del Mar.
Για να κατανοήσουν πώς η διατροφή επηρεάζει την ψυχική κατάσταση, οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα αμινοξέων στο μενού των συμμετεχόντων και τους ρώτησαν για την ψυχολογική τους ευεξία.
Ο Fernández-Real, επικεφαλής του ενδοκρινολογικού τμήματος στο νοσοκομείο της Girona και του Τμήματος Ιατρικών Επιστημών του τοπικού πανεπιστημίου, δήλωσε έκπληκτος: η προλίνη φάνηκε να έχει τη μεγαλύτερη συσχέτιση με δείκτες μελαγχολίας.
Οι αιματολογικές εξετάσεις το επιβεβαίωσαν — τα αυξημένα επίπεδα προλίνης ήταν ένας από τους βασικούς μεταβολίτες που συνδέονται με την κατάθλιψη.
Το μικροβίωμα δίνει την απάντηση
Ωστόσο, δεν επηρεάστηκαν όλοι όσοι κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες.
Το κλειδί βρισκόταν στο μικροβίωμα του εντέρου: η σύνθεση της εντερικής χλωρίδας άλλαζε την εικόνα.
Η καταθλιπτική διάθεση συνδεόταν όχι μόνο με συγκεκριμένα είδη βακτηρίων, αλλά και με τα γονίδιά τους που είναι υπεύθυνα για τη διάσπαση της προλίνης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα εντερικά βακτήρια ρυθμίζουν το ποσοστό της στο αίμα.
Η ερευνήτρια Maineris-Persxas από το Girona Institute εξήγησε: «Όσοι κατανάλωναν πολλή προλίνη, αλλά διατηρούσαν χαμηλά επίπεδα στο αίμα, είχαν μικροχλωρίδα παρόμοια με εκείνη των “υγιών”, με αφθονία γονιδίων για απορρόφηση και διάσπαση της ουσίας – και έτσι παρουσίαζαν πιο ήπια συμπτώματα».
Από τα ποντίκια στις μύγες
Για να διαπιστώσουν αν η προλίνη προκαλεί την κατάθλιψη ή απλώς τη συνοδεύει, οι ερευνητές μετέφεραν το εντερικό μικροβίωμα από ανθρώπους σε ποντίκια.
Τα τρωκτικά που έλαβαν τη «καταθλιπτική» μικροχλωρίδα από άτομα με υψηλή προλίνη ή έντονα συμπτώματα εμφάνισαν και τα ίδια νωθρότητα.
Επιπλέον, στον εγκέφαλό τους παρατηρήθηκαν μεταβολές στα γονίδια που σχετίζονται με τη λήψη αυτής της αμινοξέος.
Ο Maldonado από το Pompeu Fabra συνόψισε: «Η μεταφορά του “καταθλιπτικού” μικροβιακού προφίλ και οι μεταβολές στη μεταφορά της προλίνης αποδεικνύουν ότι μπορεί να λειτουργεί ως ενεργοποιητής».
Στη συνέχεια έγιναν πειράματα με Drosophila, των οποίων η συμπεριφορά μιμείται την απάθεια.
Όταν στην αποστειρωμένη τροφή προστέθηκαν βακτηριακά στελέχη που συμμετέχουν στη διάσπαση της προλίνης, οι μύγες που τράφηκαν με Lactobacillus (βακτήριο που είχε ωφελήσει τα ποντίκια) απέδωσαν καλύτερα στα τεστ, ενώ όσες πήραν Enterobacter, που συνδέεται με την κατάθλιψη στους ανθρώπους, εγκατέλειπαν γρήγορα την προσπάθεια.
Το αποκορύφωμα: μεταλλαγμένες μύγες χωρίς κανάλια μεταφοράς προλίνης στον εγκέφαλο αποδείχθηκαν ανθεκτικές στην απάθεια — το αμινοξύ απλώς δεν έφτανε ποτέ στον στόχο του.
Ο Fernández-Real κατέληξε: «Η ανακάλυψη υπογραμμίζει τον ρόλο της προλίνης στην ψυχική ισορροπία — έναν παράγοντα που ως τώρα είχε αγνοηθεί — και ανοίγει τον δρόμο για νέες διατροφικές στρατηγικές κατά της κατάθλιψης και της μελαγχολίας.»
www.bankingnews.gr
Στο σοκαριστικό αυτό συμπέρασμα κατέληξαν Ισπανοί επιστήμονες και εξηγούν ποια είναι αυτά και ποια ουσία τους μπορεί να προκαλέσει το χρόνιο σύνδρομο
Ειδικοί από δύο καταλανικά ερευνητικά κέντρα — το Institute of Biomedical Research of Girona και το University of Pompeu Fabra στη Βαρκελώνη — έφτασαν σε αυτή τη συναρπαστική ανακάλυψη παρακολουθώντας αλυσίδες εθελοντών, τρωκτικών και ακόμη και Drosophila (μύγες του καρπού) και τις συνέπειες από την πρόσληψη... «προλίνης»!
Η προλίνη (proline) είναι ένα συνηθισμένο αμινοξύ, που λαμβάνουμε από τρόφιμα όπως η ζελατίνη, οι μπριζόλες από αγελάδες ελευθέρας βοσκής ή τα φρέσκα θαλασσινά, (τα δύο τελευταία, βασικά είδη διατροφής για εκατομμύρια ανθρώπους) βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο των ερευνών γιατί ενοχοποιείται για μια σύγχρονη ασθένεια: την κατάθλιψη.
Μπορεί να προκαλεί καταθλιπτική διάθεση, επηρεάζοντας την ισορροπία των βακτηρίων στο έντερο και τη νευροχημεία του εγκεφάλου.
Τα νέα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η ρύθμιση των επιπέδων της ή της «πορείας» της προς τον εγκέφαλο θα μπορούσε να αποτελέσει ασπίδα ενάντια στη μελαγχολία — ή ακόμη και θεραπεία.
Η εργασία, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell Metabolism, καταλήγει σε εντυπωσιακό συμπέρασμα: η υπερβολική πρόσληψη προλίνης μέσω της διατροφής αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων.
Η έρευνα
Το πρόγραμμα καθοδηγήθηκε από τον ενδοκρινολόγο Jose Manuel Fernández-Real, σε συνεργασία με συναδέλφους του από το δίκτυο διατροφής και μεταβολισμού, καθώς και τον νευροφαρμακολόγο Rafael Maldonado της ομάδας Neurophar στο Hospital del Mar.
Για να κατανοήσουν πώς η διατροφή επηρεάζει την ψυχική κατάσταση, οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα αμινοξέων στο μενού των συμμετεχόντων και τους ρώτησαν για την ψυχολογική τους ευεξία.
Ο Fernández-Real, επικεφαλής του ενδοκρινολογικού τμήματος στο νοσοκομείο της Girona και του Τμήματος Ιατρικών Επιστημών του τοπικού πανεπιστημίου, δήλωσε έκπληκτος: η προλίνη φάνηκε να έχει τη μεγαλύτερη συσχέτιση με δείκτες μελαγχολίας.
Οι αιματολογικές εξετάσεις το επιβεβαίωσαν — τα αυξημένα επίπεδα προλίνης ήταν ένας από τους βασικούς μεταβολίτες που συνδέονται με την κατάθλιψη.
Το μικροβίωμα δίνει την απάντηση
Ωστόσο, δεν επηρεάστηκαν όλοι όσοι κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες.
Το κλειδί βρισκόταν στο μικροβίωμα του εντέρου: η σύνθεση της εντερικής χλωρίδας άλλαζε την εικόνα.
Η καταθλιπτική διάθεση συνδεόταν όχι μόνο με συγκεκριμένα είδη βακτηρίων, αλλά και με τα γονίδιά τους που είναι υπεύθυνα για τη διάσπαση της προλίνης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα εντερικά βακτήρια ρυθμίζουν το ποσοστό της στο αίμα.
Η ερευνήτρια Maineris-Persxas από το Girona Institute εξήγησε: «Όσοι κατανάλωναν πολλή προλίνη, αλλά διατηρούσαν χαμηλά επίπεδα στο αίμα, είχαν μικροχλωρίδα παρόμοια με εκείνη των “υγιών”, με αφθονία γονιδίων για απορρόφηση και διάσπαση της ουσίας – και έτσι παρουσίαζαν πιο ήπια συμπτώματα».
Από τα ποντίκια στις μύγες
Για να διαπιστώσουν αν η προλίνη προκαλεί την κατάθλιψη ή απλώς τη συνοδεύει, οι ερευνητές μετέφεραν το εντερικό μικροβίωμα από ανθρώπους σε ποντίκια.
Τα τρωκτικά που έλαβαν τη «καταθλιπτική» μικροχλωρίδα από άτομα με υψηλή προλίνη ή έντονα συμπτώματα εμφάνισαν και τα ίδια νωθρότητα.
Επιπλέον, στον εγκέφαλό τους παρατηρήθηκαν μεταβολές στα γονίδια που σχετίζονται με τη λήψη αυτής της αμινοξέος.
Ο Maldonado από το Pompeu Fabra συνόψισε: «Η μεταφορά του “καταθλιπτικού” μικροβιακού προφίλ και οι μεταβολές στη μεταφορά της προλίνης αποδεικνύουν ότι μπορεί να λειτουργεί ως ενεργοποιητής».
Στη συνέχεια έγιναν πειράματα με Drosophila, των οποίων η συμπεριφορά μιμείται την απάθεια.
Όταν στην αποστειρωμένη τροφή προστέθηκαν βακτηριακά στελέχη που συμμετέχουν στη διάσπαση της προλίνης, οι μύγες που τράφηκαν με Lactobacillus (βακτήριο που είχε ωφελήσει τα ποντίκια) απέδωσαν καλύτερα στα τεστ, ενώ όσες πήραν Enterobacter, που συνδέεται με την κατάθλιψη στους ανθρώπους, εγκατέλειπαν γρήγορα την προσπάθεια.
Το αποκορύφωμα: μεταλλαγμένες μύγες χωρίς κανάλια μεταφοράς προλίνης στον εγκέφαλο αποδείχθηκαν ανθεκτικές στην απάθεια — το αμινοξύ απλώς δεν έφτανε ποτέ στον στόχο του.
Ο Fernández-Real κατέληξε: «Η ανακάλυψη υπογραμμίζει τον ρόλο της προλίνης στην ψυχική ισορροπία — έναν παράγοντα που ως τώρα είχε αγνοηθεί — και ανοίγει τον δρόμο για νέες διατροφικές στρατηγικές κατά της κατάθλιψης και της μελαγχολίας.»
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών