Με λίγα λόγια, ο «κακός» πληρώνεται για να παίξει τον «κακό» μιας στημένης κατάστασης, ώστε ο πελάτης να φανεί ήρωας μπροστά στους γύρω του.
Σε μια εποχή όπου οι ανθρώπινες σχέσεις συχνά εξαρτώνται από τις εντυπώσεις, ο Shazali Sulaiman – γνωστός στο διαδίκτυο με το ψευδώνυμο Pesakit Sifar Cacar Monyek – φέρνει ένα εντελώς νέο twist στα ραντεβού: την ψυχαγωγία και τον κοινωνικό ρόλο του «ήρωα».
Προσφέρει την υπηρεσία... «νοίκιασε έναν κακό» (rent-a-villain) και τι κάνει;
Με λίγα λόγια, πληρώνεται για να παίξει τον «κακό» μιας στημένης κατάστασης, ώστε ο πελάτης να φανεί ήρωας μπροστά στους γύρω του.
Από τα social media στο επιχειρείν
Η ιδέα ξεκίνησε τυχαία.
Ο Shazali ανάρτησε φωτογραφίες του με ύφος και στυλ «σκληρού» στο Facebook: βλέμμα κοφτερό, τσιγάρο στο στόμα, ατμόσφαιρα επικίνδυνου τύπου.
Κάποιοι στα σχόλια αστειεύτηκαν: «Μπορώ να σε νοικιάσω για να σε δείρω μπροστά στη φίλη μου;».
Ο ίδιος αφού γέλασε αρχικά, το γύρισε το αστείο – και μετέτρεψε το σχόλιο σε υπηρεσία.
Μέσα σε λίγες ημέρες, η ιδέα έγινε viral.
Χιλιάδες κοινοποιήσεις, εκατοντάδες μηνύματα, και το αίτημα ήταν κοινό: πώς μπορώ να σε κλείσω;
Πώς λειτουργεί η «παράσταση»
Ο Shazali εμφανίζεται σε προκαθορισμένο μέρος – εμπορικά κέντρα, πάρκα ή ακόμη και οικογενειακά εστιατόρια – και παριστάνει τον ενοχλητικό τύπο: την κλασική φιγούρα του αδιάκριτου, προκλητικού κακού.
Η παρέμβαση του «πελάτη-ήρωα» είναι προσυνεννοημένη και εντυπωσιακή.
Το κοινό παρακολουθεί, και ο «ήρωας» αποχωρεί με θαυμασμό και την προσοχή όλων.
«Είναι σαν το WWE.
Όλα σκηνοθετημένα.
Εγώ πάντα χάνω.
Κανείς δεν τραυματίζεται.
Όλα για να φανεί καλά ο πελάτης μου», δηλώνει ο Shazali.
Οι «τιμές ηρωισμού»
Ραντεβού τις καθημερινές: RM100 (~30 ευρώ)
Σαββατοκύριακα: RM150 (~45 ευρώ)
Επιπλέον χρέωση για μετακίνηση εκτός περιοχής
Κάποιοι μάλιστα του ζητούν να τους πλησιάσει σε δημόσια μέρη και να φλερτάρει τη σύντροφό τους για να ζηλέψει.
Άλλοι απλώς θέλουν να δείχνουν δυνατοί μπροστά σε συγγενείς ή φίλους.
Πέρα από το θέατρο: κοινωνική αντανάκλαση
Η υπηρεσία του Shazali δεν είναι απλώς φάρσα.
Είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας που διψάει για ρόλους και θεαματική επιβεβαίωση.
Σε έναν κόσμο όπου η εικόνα υπερισχύει της ουσίας, φαίνεται πως η έννοια του «ήρωα» μπορεί να κατασκευαστεί — και να κοστολογηθεί.
Ενθαρρύνει άραγε μια κουλτούρα χειραγώγησης;
Είναι απλώς ψυχαγωγία ή ένα κοινωνικό πείραμα στις σύγχρονες σχέσεις εξουσίας και αυτοεικόνας;
«Δεν ανεβάζω ποτέ φωτογραφίες από τα περιστατικά.
Αν το κάνω, χάνεται η μαγεία.
Το πιστεύουν όλοι.
Και αυτό είναι το παν», τονίζει.
Ένα viral φαινόμενο με υπόγεια ερωτήματα - Ψυχαγωγία ή κοινωνικό πείραμα;
Ψυχαγωγία 2.0: Είμαστε στην εποχή που πληρώνεις για αυθεντικές, βιωματικές εμπειρίες — με επίκεντρο εσένα ως πρωταγωνιστή.
Το φαινόμενο “rent-a-villain” αναδεικνύει μια τάση που αξίζει προβληματισμό: το ψυχολογικό κόστος της ανάγκης να «φανούμε», να «κερδίσουμε τις εντυπώσεις», να είμαστε οι ισχυροί — έστω και με ψεύτικο κακό.
Σε μια εποχή που το dating γίνεται show, κυριαρχεί η κουλτούρα της επίδειξης (reflex culture) και το ηρωικό narrative αγοράζεται με λίγα ευρώ, ο Shazali δεν είναι ο πραγματικός «κακός».
Απλώς εκμεταλλεύεται τον αληθινό villain: την απελπισία μας να ξεχωρίσουμε γιατί το real‑action υπερισχύει των λόγων.
Ηθικοί προβληματισμοί
Το “rent‑a‑villain” στη Μαλαισία είναι κάτι παραπάνω από μια παράξενη τάση (weird trend)... είναι μια πολιτισμική καταγραφή της εποχής:
Θέλουμε να είμαστε ήρωες, να φαινόμαστε ισχυροί, αλλά όχι να μοχθήσουμε.
Θέλουμε drama, όχι αλήθεια.
Ωστοσο,
- ποιος ελέγχει την τρανταχτή, τεχνητή «βία»;
- πού σταματά το reality και αρχίζει η απάτη;
- ενισχύει το «εγώ» ή το «είμαι ικανός»;
- ή απλά ενθαρρύνει μια μορφή θεατρικής πραγματικότητας, με πληρωμένους ρόλους;
- τι θα συμβεί αν εκτεθεί δημόσια το κόλπο; Θα καταρρεύσει το θέαμα ή θα φρικάρουν με το πόσο εύκολα χειραγωγούμαστε;
Προσφέρει την υπηρεσία... «νοίκιασε έναν κακό» (rent-a-villain) και τι κάνει;
Με λίγα λόγια, πληρώνεται για να παίξει τον «κακό» μιας στημένης κατάστασης, ώστε ο πελάτης να φανεί ήρωας μπροστά στους γύρω του.
Από τα social media στο επιχειρείν
Η ιδέα ξεκίνησε τυχαία.
Ο Shazali ανάρτησε φωτογραφίες του με ύφος και στυλ «σκληρού» στο Facebook: βλέμμα κοφτερό, τσιγάρο στο στόμα, ατμόσφαιρα επικίνδυνου τύπου.
Κάποιοι στα σχόλια αστειεύτηκαν: «Μπορώ να σε νοικιάσω για να σε δείρω μπροστά στη φίλη μου;».
Ο ίδιος αφού γέλασε αρχικά, το γύρισε το αστείο – και μετέτρεψε το σχόλιο σε υπηρεσία.
Μέσα σε λίγες ημέρες, η ιδέα έγινε viral.
Χιλιάδες κοινοποιήσεις, εκατοντάδες μηνύματα, και το αίτημα ήταν κοινό: πώς μπορώ να σε κλείσω;
Πώς λειτουργεί η «παράσταση»
Ο Shazali εμφανίζεται σε προκαθορισμένο μέρος – εμπορικά κέντρα, πάρκα ή ακόμη και οικογενειακά εστιατόρια – και παριστάνει τον ενοχλητικό τύπο: την κλασική φιγούρα του αδιάκριτου, προκλητικού κακού.
Η παρέμβαση του «πελάτη-ήρωα» είναι προσυνεννοημένη και εντυπωσιακή.
Το κοινό παρακολουθεί, και ο «ήρωας» αποχωρεί με θαυμασμό και την προσοχή όλων.
«Είναι σαν το WWE.
Όλα σκηνοθετημένα.
Εγώ πάντα χάνω.
Κανείς δεν τραυματίζεται.
Όλα για να φανεί καλά ο πελάτης μου», δηλώνει ο Shazali.
Οι «τιμές ηρωισμού»
Ραντεβού τις καθημερινές: RM100 (~30 ευρώ)
Σαββατοκύριακα: RM150 (~45 ευρώ)
Επιπλέον χρέωση για μετακίνηση εκτός περιοχής
Κάποιοι μάλιστα του ζητούν να τους πλησιάσει σε δημόσια μέρη και να φλερτάρει τη σύντροφό τους για να ζηλέψει.
Άλλοι απλώς θέλουν να δείχνουν δυνατοί μπροστά σε συγγενείς ή φίλους.
Πέρα από το θέατρο: κοινωνική αντανάκλαση
Η υπηρεσία του Shazali δεν είναι απλώς φάρσα.
Είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας που διψάει για ρόλους και θεαματική επιβεβαίωση.
Σε έναν κόσμο όπου η εικόνα υπερισχύει της ουσίας, φαίνεται πως η έννοια του «ήρωα» μπορεί να κατασκευαστεί — και να κοστολογηθεί.
Ενθαρρύνει άραγε μια κουλτούρα χειραγώγησης;
Είναι απλώς ψυχαγωγία ή ένα κοινωνικό πείραμα στις σύγχρονες σχέσεις εξουσίας και αυτοεικόνας;
«Δεν ανεβάζω ποτέ φωτογραφίες από τα περιστατικά.
Αν το κάνω, χάνεται η μαγεία.
Το πιστεύουν όλοι.
Και αυτό είναι το παν», τονίζει.
Ένα viral φαινόμενο με υπόγεια ερωτήματα - Ψυχαγωγία ή κοινωνικό πείραμα;
Ψυχαγωγία 2.0: Είμαστε στην εποχή που πληρώνεις για αυθεντικές, βιωματικές εμπειρίες — με επίκεντρο εσένα ως πρωταγωνιστή.
Το φαινόμενο “rent-a-villain” αναδεικνύει μια τάση που αξίζει προβληματισμό: το ψυχολογικό κόστος της ανάγκης να «φανούμε», να «κερδίσουμε τις εντυπώσεις», να είμαστε οι ισχυροί — έστω και με ψεύτικο κακό.
Σε μια εποχή που το dating γίνεται show, κυριαρχεί η κουλτούρα της επίδειξης (reflex culture) και το ηρωικό narrative αγοράζεται με λίγα ευρώ, ο Shazali δεν είναι ο πραγματικός «κακός».
Απλώς εκμεταλλεύεται τον αληθινό villain: την απελπισία μας να ξεχωρίσουμε γιατί το real‑action υπερισχύει των λόγων.
Ηθικοί προβληματισμοί
Το “rent‑a‑villain” στη Μαλαισία είναι κάτι παραπάνω από μια παράξενη τάση (weird trend)... είναι μια πολιτισμική καταγραφή της εποχής:
Θέλουμε να είμαστε ήρωες, να φαινόμαστε ισχυροί, αλλά όχι να μοχθήσουμε.
Θέλουμε drama, όχι αλήθεια.
Ωστοσο,
- ποιος ελέγχει την τρανταχτή, τεχνητή «βία»;
- πού σταματά το reality και αρχίζει η απάτη;
- ενισχύει το «εγώ» ή το «είμαι ικανός»;
- ή απλά ενθαρρύνει μια μορφή θεατρικής πραγματικότητας, με πληρωμένους ρόλους;
- τι θα συμβεί αν εκτεθεί δημόσια το κόλπο; Θα καταρρεύσει το θέαμα ή θα φρικάρουν με το πόσο εύκολα χειραγωγούμαστε;
Σχόλια αναγνωστών