Αντιμέτωπο με την πλήρη απαξίωση και κατακερματισμό το πολιτικό σύστημα
Η ΝΔ παλεύει εν μέσω εμφυλιοπολεμικού κλίματος να βρει και να ορίσει τους υποψηφίους της για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «ξεσηκωθεί» - μετά την περίπτωση Καρυπίδη - και με το ζήτημα Βουδούρη, αλλά κηρύττει ότι οι διπλές εκλογές του Μαΐου θα είναι δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής της.
ΠΑΣΟΚ, «58» και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις βγάζουν ο ένας το λάδι του άλλου για την «Ελιά».
Μέσα σε όλη αυτήν την πολιτική – αλλά και οικονομική - ρευστότητα, η μόνη «σταθερά» στη σημερινή ελληνική κοινωνία είναι η ανεργία, η οποία εξακολουθεί να γράφει «ιστορία».
Το Νοέμβριο του 2013 η ανεργία έφτασε στο ύψος – ρεκόρ του 28%, καταγράφοντας αύξηση 169% σε τέσσερα χρόνια!
Οι άνεργοι (τουλάχιστον οι επίσημα καταγεγραμμένοι) ανέρχονται σε 1.382.062 άτομα.
Ένας στους τέσσερις Έλληνες και περισσότερες από μια στις τρεις Ελληνίδες είναι εκτός απασχόλησης.
Όπως και το 61,4% των νέων στην Ελλάδα.
Συνολικά 4,76 εκατομμύρια Έλληνες είναι είτε άνεργοι είτε μη οικονομικά ενεργοί!
Οι «τυχεροί», δηλαδή οι απασχολούμενοι ανέρχονται σε μόλις 3.550.679.
Από αυτά τα 3,5 εκατομμύρια, τουλάχιστον το 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι κάνουν να πληρωθούν ακόμα και ένα χρόνο, άλλοι αμείβονται με 500 ευρώ, άλλοι πληρώνονται σε είδος, και άλλοι εργάζονται χωρίς καμία ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
Τα δεδομένα αυτά είναι γνωστά και πολλάκις καταγεγραμμένα.
Μόνο που η τάση της ανεργίας παραμένει αυξητική και πλέον απομένουν λιγότερο από 100 ημέρες προκειμένου οι πολίτες αυτοί να βρεθούν ενώπιον της κάλπης.
Και το ερώτημα που τίθεται βάσει και αυτών των δεδομένων, είναι όχι μόνο ποιος πολίτης πραγματικά ασχολείται με τα όσα κωμικοτραγικά εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα στα επιτελεία των πολιτικών κομμάτων, αλλά κυρίως το πώς τα αποτιμά.
Η ελληνική κοινή γνώμη είναι πολιτικοποιημένη.
Το τελευταίο διάστημα στέλνει σαφή μηνύματα για την ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού συστήματος και «απεμπλοκής» από τους κακώς νοούμενους κομματικούς μηχανισμούς και τακτικισμούς.
Εκεί δηλαδή που τα κόμματα εξακολουθούν να ρίχνουν το κύριο βάρος της πολιτικής και της στρατηγικής τους ενόψει της διπλής κάλπης.
Είναι προφανές πως η απόσταση που χωρίζει τις προτεραιότητες του κομματικού συστήματος και τις ανάγκες της κοινωνίας διαρκώς διευρύνεται.
Εξέλιξη που συνθέτει ένα εκρηκτικό κοινωνικό κοκτέιλ που δεν μπορεί να μην εκδηλωθεί με εμφαντικό τρόπο στις επικείμενες εκλογές.
Με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το πολιτικό σύστημα.
Από τον πλήρη κατακερματισμό του έως και την απαξίωση του.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «ξεσηκωθεί» - μετά την περίπτωση Καρυπίδη - και με το ζήτημα Βουδούρη, αλλά κηρύττει ότι οι διπλές εκλογές του Μαΐου θα είναι δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής της.
ΠΑΣΟΚ, «58» και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις βγάζουν ο ένας το λάδι του άλλου για την «Ελιά».
Μέσα σε όλη αυτήν την πολιτική – αλλά και οικονομική - ρευστότητα, η μόνη «σταθερά» στη σημερινή ελληνική κοινωνία είναι η ανεργία, η οποία εξακολουθεί να γράφει «ιστορία».
Το Νοέμβριο του 2013 η ανεργία έφτασε στο ύψος – ρεκόρ του 28%, καταγράφοντας αύξηση 169% σε τέσσερα χρόνια!
Οι άνεργοι (τουλάχιστον οι επίσημα καταγεγραμμένοι) ανέρχονται σε 1.382.062 άτομα.
Ένας στους τέσσερις Έλληνες και περισσότερες από μια στις τρεις Ελληνίδες είναι εκτός απασχόλησης.
Όπως και το 61,4% των νέων στην Ελλάδα.
Συνολικά 4,76 εκατομμύρια Έλληνες είναι είτε άνεργοι είτε μη οικονομικά ενεργοί!
Οι «τυχεροί», δηλαδή οι απασχολούμενοι ανέρχονται σε μόλις 3.550.679.
Από αυτά τα 3,5 εκατομμύρια, τουλάχιστον το 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι κάνουν να πληρωθούν ακόμα και ένα χρόνο, άλλοι αμείβονται με 500 ευρώ, άλλοι πληρώνονται σε είδος, και άλλοι εργάζονται χωρίς καμία ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
Τα δεδομένα αυτά είναι γνωστά και πολλάκις καταγεγραμμένα.
Μόνο που η τάση της ανεργίας παραμένει αυξητική και πλέον απομένουν λιγότερο από 100 ημέρες προκειμένου οι πολίτες αυτοί να βρεθούν ενώπιον της κάλπης.
Και το ερώτημα που τίθεται βάσει και αυτών των δεδομένων, είναι όχι μόνο ποιος πολίτης πραγματικά ασχολείται με τα όσα κωμικοτραγικά εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα στα επιτελεία των πολιτικών κομμάτων, αλλά κυρίως το πώς τα αποτιμά.
Η ελληνική κοινή γνώμη είναι πολιτικοποιημένη.
Το τελευταίο διάστημα στέλνει σαφή μηνύματα για την ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού συστήματος και «απεμπλοκής» από τους κακώς νοούμενους κομματικούς μηχανισμούς και τακτικισμούς.
Εκεί δηλαδή που τα κόμματα εξακολουθούν να ρίχνουν το κύριο βάρος της πολιτικής και της στρατηγικής τους ενόψει της διπλής κάλπης.
Είναι προφανές πως η απόσταση που χωρίζει τις προτεραιότητες του κομματικού συστήματος και τις ανάγκες της κοινωνίας διαρκώς διευρύνεται.
Εξέλιξη που συνθέτει ένα εκρηκτικό κοινωνικό κοκτέιλ που δεν μπορεί να μην εκδηλωθεί με εμφαντικό τρόπο στις επικείμενες εκλογές.
Με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το πολιτικό σύστημα.
Από τον πλήρη κατακερματισμό του έως και την απαξίωση του.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών