Ζητούμενο και στοίχημα το «πολιτικά φρέσκο»
Η μεταβλητότητα που παρουσιάζει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, από όταν η χώρα μπήκε στο μνημόνιο, δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας.
Από την πεντακομματική - το πολύ – Βουλή που είχαμε συνηθίσει, σήμερα στο Κοινοβούλιο εκπροσωπούνται οκτώ κόμματα (μαζί με τους Ανεξάρτητους Δημοκρατικούς Βουλευτές), ενώ οι άλλοτε στιβαρές κοινοβουλευτικές ομάδες, πλέον έχουν εξελιχθεί σε κινούμενη άμμο καθώς δεν υπάρχει προηγούμενο με τις μετακινήσεις και τις διαγραφές βουλευτών.
Τη ρευστότητα αυτή επιβεβαιώνουν και τα ίδια τα πολιτικά κόμματα.
Σε μια προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κοινωνίας αναζητούν συμμαχίες, κάνουν «ανοίγματα», στρώνουν το έδαφος για κοινές πορείες ακόμα και αν διακινδυνεύουν το πολιτικό τους παρελθόν, όπως αποδεικνύουν οι εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Και όμως οι αλλαγές αυτές δεν πείθουν τους πολίτες.
Έξι στους δέκα δηλώνουν ότι επιθυμούν την ανανέωση της πολιτικού σκηνικού και τη δημιουργία νέων πολιτικών κομμάτων.
Το ίδιο αδιέξοδο αποτυπώνεται και σε όλες τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν ότι οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι προσεγγίζουν ακόμα και το 20%, ξεπερνώντας σε δημοτικότητα ακόμα και το πρώτο κόμμα.
Αυτό ακριβώς το κενό φιλοδοξούν να καλύψουν μια σειρά από νέα πολιτικά κόμματα που έχουν κάνει και πρόκειται να κάνουν την εμφάνιση τους στο δρόμο προς τις εκλογές, προσφέροντας πολιτική φιλοσοφία και θέσεις που μπορούν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα.
Ο πρώην υπουργός και βουλευτής, Στέφανος Τζουμάκας παρουσίασε πρόσφατα το «Σοσιαλιστικό Κόμμα», υπογραμμίζοντας πως η λύση στο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας προϋποθέτει την ήττα του μνημονιακού μπλοκ.
Εξίσου αντιμνημονιακό και το κόμμα «Δραχμή 5 Αστέρων» του Θ.Κατσανέβα, το οποίο στα πρότυπα του Beppe Grillo στην Ιταλία επιθυμεί την ανατροπή του μνημονίου και την επιστροφή στη δραχμή, κάτι που άλλωστε πρεσβεύει εν πολλοίς και ο Αλέκος Αλαβάνος με το «Σχέδιο Β’».
Και όμως οι νέες πολιτικές αφίξεις δεν στρέφονται απαραίτητα κατά του μνημονίου και της Ευρωζώνης.
Για παράδειγμα το «Νέο Κόμμα» επιζητά να ενώσει όλους τους δημοκρατικούς Έλληνες και να προβάλλει αξίες που έχουν ως κοινή συνισταμένη μια κοινωνία αξιοπρέπειας, ισότητας και αλληλεγγύης που θα αποτινάξει όλα τα κακά του «παρελθόντος» και το πελατειακό κράτος.
Ή οι «Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες» του Γ.Χατζημαρκάκη, του ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή της Γερμανίας, ο οποίος κατεβαίνει στις ευρωεκλογές προκειμένου να αποτελέσει μια δυνατή φωνή διεκδίκησης για τους Έλληνες και της Ελληνίδες στην Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή, η Δεξιά φαίνεται πως ετοιμάζει τη δική της «Ελιά» καθώς αύριο οι κ.κ.Β.Πολύδωρας και Χρ.Ζώης πρόκειται να ανακοινώσουν την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος θα επιχειρήσει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων που προέρχονται από τη λεγόμενη «λαϊκή Δεξιά» και τον «πατριωτικό χώρο».
Το «timing» για νέες πολιτικές προτάσεις και πρωτοβουλίες αναμφίβολα είναι το πλέον κατάλληλο.
Η κοινωνία, η οποία και αυτή βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις, επιζητά το καινούριο, το φρέσκο και δηλώνει έτοιμη να εμπιστευτεί νέα πολιτικά πρόσωπα και θέσεις, υπό την προϋπόθεση ότι αυτές δεν θα είναι μέρος μιας πρόσκαιρης πολιτικής ανακύκλωσης που απλά επιζητούν ένα μερίδιο από τους απογοητευμένους και δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της υφιστάμενης «πολιτικής πίτας».
Αυτό είναι και το «στοίχημα» για κάθε νέα πολιτική πρωτοβουλία που θέλει να επιβιώσει σε βάθος χρόνου και να μην καταλήξει στα ράφια ενός ιδιότυπου «πολιτικού σούπερ μάρκετ».
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Από την πεντακομματική - το πολύ – Βουλή που είχαμε συνηθίσει, σήμερα στο Κοινοβούλιο εκπροσωπούνται οκτώ κόμματα (μαζί με τους Ανεξάρτητους Δημοκρατικούς Βουλευτές), ενώ οι άλλοτε στιβαρές κοινοβουλευτικές ομάδες, πλέον έχουν εξελιχθεί σε κινούμενη άμμο καθώς δεν υπάρχει προηγούμενο με τις μετακινήσεις και τις διαγραφές βουλευτών.
Τη ρευστότητα αυτή επιβεβαιώνουν και τα ίδια τα πολιτικά κόμματα.
Σε μια προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κοινωνίας αναζητούν συμμαχίες, κάνουν «ανοίγματα», στρώνουν το έδαφος για κοινές πορείες ακόμα και αν διακινδυνεύουν το πολιτικό τους παρελθόν, όπως αποδεικνύουν οι εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Και όμως οι αλλαγές αυτές δεν πείθουν τους πολίτες.
Έξι στους δέκα δηλώνουν ότι επιθυμούν την ανανέωση της πολιτικού σκηνικού και τη δημιουργία νέων πολιτικών κομμάτων.
Το ίδιο αδιέξοδο αποτυπώνεται και σε όλες τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν ότι οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι προσεγγίζουν ακόμα και το 20%, ξεπερνώντας σε δημοτικότητα ακόμα και το πρώτο κόμμα.
Αυτό ακριβώς το κενό φιλοδοξούν να καλύψουν μια σειρά από νέα πολιτικά κόμματα που έχουν κάνει και πρόκειται να κάνουν την εμφάνιση τους στο δρόμο προς τις εκλογές, προσφέροντας πολιτική φιλοσοφία και θέσεις που μπορούν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα.
Ο πρώην υπουργός και βουλευτής, Στέφανος Τζουμάκας παρουσίασε πρόσφατα το «Σοσιαλιστικό Κόμμα», υπογραμμίζοντας πως η λύση στο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας προϋποθέτει την ήττα του μνημονιακού μπλοκ.
Εξίσου αντιμνημονιακό και το κόμμα «Δραχμή 5 Αστέρων» του Θ.Κατσανέβα, το οποίο στα πρότυπα του Beppe Grillo στην Ιταλία επιθυμεί την ανατροπή του μνημονίου και την επιστροφή στη δραχμή, κάτι που άλλωστε πρεσβεύει εν πολλοίς και ο Αλέκος Αλαβάνος με το «Σχέδιο Β’».
Και όμως οι νέες πολιτικές αφίξεις δεν στρέφονται απαραίτητα κατά του μνημονίου και της Ευρωζώνης.
Για παράδειγμα το «Νέο Κόμμα» επιζητά να ενώσει όλους τους δημοκρατικούς Έλληνες και να προβάλλει αξίες που έχουν ως κοινή συνισταμένη μια κοινωνία αξιοπρέπειας, ισότητας και αλληλεγγύης που θα αποτινάξει όλα τα κακά του «παρελθόντος» και το πελατειακό κράτος.
Ή οι «Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες» του Γ.Χατζημαρκάκη, του ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή της Γερμανίας, ο οποίος κατεβαίνει στις ευρωεκλογές προκειμένου να αποτελέσει μια δυνατή φωνή διεκδίκησης για τους Έλληνες και της Ελληνίδες στην Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή, η Δεξιά φαίνεται πως ετοιμάζει τη δική της «Ελιά» καθώς αύριο οι κ.κ.Β.Πολύδωρας και Χρ.Ζώης πρόκειται να ανακοινώσουν την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος θα επιχειρήσει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων που προέρχονται από τη λεγόμενη «λαϊκή Δεξιά» και τον «πατριωτικό χώρο».
Το «timing» για νέες πολιτικές προτάσεις και πρωτοβουλίες αναμφίβολα είναι το πλέον κατάλληλο.
Η κοινωνία, η οποία και αυτή βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις, επιζητά το καινούριο, το φρέσκο και δηλώνει έτοιμη να εμπιστευτεί νέα πολιτικά πρόσωπα και θέσεις, υπό την προϋπόθεση ότι αυτές δεν θα είναι μέρος μιας πρόσκαιρης πολιτικής ανακύκλωσης που απλά επιζητούν ένα μερίδιο από τους απογοητευμένους και δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της υφιστάμενης «πολιτικής πίτας».
Αυτό είναι και το «στοίχημα» για κάθε νέα πολιτική πρωτοβουλία που θέλει να επιβιώσει σε βάθος χρόνου και να μην καταλήξει στα ράφια ενός ιδιότυπου «πολιτικού σούπερ μάρκετ».
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών