Στον γειτονικό γαλαξία NGC 4383, οι αστρονόμοι εντόπισαν μια τεράστια εκπομπή ύλης ισοδύναμη με τη μάζα 50 εκατομμυρίων Ήλιων
Σε έναν από τους γειτονικούς γαλαξίες, οι αστρονόμοι εντόπισαν μια τεράστια έκρηξη ύλης, ισοδύναμη με τη μάζα 50 εκατομμυρίων Ήλιων!
Αυτή η κοσμική «βρύση» δεν καταστρέφει το σύμπαν· αντιθέτως, συμβάλλει στην ανανέωση και την εξέλιξή του.
Η παρατήρηση προσέφερε σπάνιες πληροφορίες για το πώς διανέμονται τα στοιχεία ανάμεσα στους γαλαξίες.
Ένας γαλαξίας με ισχυρή ροή αερίου
Το αντικείμενο αυτό είναι ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 4383, που βρίσκεται περίπου 62 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό Coma Berenices.
Είναι μέλος του σμήνους της Παρθένου και χαρακτηρίζεται από έντονη εξέλιξη. Οι επιστήμονες επέλεξαν τον γαλαξία αυτό λόγω της ενεργούς αστρογέννησης και των ενδείξεων μεγάλης κλίμακας εκπομπής αερίου.
Χρησιμοποιώντας το φασματοσκοπικό όργανο MUSE στο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT), οι ερευνητές παρατήρησαν ένα πίδακα αερίου να εκτείνεται περίπου 20.000 έτη φωτός από τον γαλαξία.
Για σύγκριση, ο Γαλαξίας μας έχει διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός, παρέχοντας μια κλίμακα που επιτρέπει νέες γνώσεις για την εξέλιξη των κοσμικών δομών.
Ταχύτητα ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων την ώρα
Το παρατηρούμενο ρεύμα κινείται με ταχύτητα σχεδόν 1.000.000 km/h και περιέχει όχι μόνο υδρογόνο αλλά και βαριά στοιχεία.
Οξυγόνο, άζωτο, θείο και άλλα στοιχεία που είναι κρίσιμα για την εξέλιξη της ύλης στο Σύμπαν ανιχνεύθηκαν στον πίδακα.
Αυτές οι εκπομπές μεταφέρουν τα «δομικά υλικά» πέρα από τα όρια των γαλαξιών.
Με την πάροδο του χρόνου, συμβάλλουν στη δημιουργία νέων αστρικών συστημάτων, πλανητών και ενδεχομένως συνθηκών που υποστηρίζουν ζωή.
Γιατί αυτό είναι καλό για το Σύμπαν
Παρότι οι διαδικασίες αυτές φαίνονται καταστροφικές, σε κοσμική κλίμακα έχουν εποικοδομητικό ρόλο.
Εμπλουτίζουν τον μεσογαλαξιακό χώρο με χημικά στοιχεία και διευκολύνουν την ανακατανομή της ύλης.
«Αυτές οι ροές παίζουν κρίσιμο ρόλο στην κοσμική εξέλιξη, παρέχοντας τα υλικά που χρειάζονται για τη δημιουργία μελλοντικών γενεών άστρων», σημειώνουν οι συμμετέχοντες στη μελέτη.
Από πού προέρχεται η κοσμική «βρύση»;
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η προέλευση της εκτίναξης είναι έντονες αστρικές εκλάμψεις στην κεντρική περιοχή του NGC 4383.
Σε τέτοιες περιοχές, τεράστια νέφη αερίου και σκόνης καταρρέουν, γεννώντας μαζικά αστέρια.
Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τα αστέρια χάνουν ύλη μέσω ισχυρών αστρικών ανέμων.
Το τελικό στάδιο είναι η έκρηξη υπερκαινοφανούς. Ο συνδυασμός των ανέμων και των υπερκαινοφανών εκτινάσσει κυριολεκτικά το αέριο από τον γαλαξία, σχηματίζοντας γιγάντιους πίδακες που επεκτείνονται στον περιβάλλοντα χώρο, παρόμοιους με τις διαδικασίες που μελετούν οι επιστήμονες στις ατμόσφαιρες πλανητών.
Η άλλη πλευρά της διαδικασίας
Το φαινόμενο έχει και άλλη συνέπεια: καθώς το αέριο φεύγει από τον γαλαξία, η προμήθεια πρώτων υλών για νέα αστέρια μειώνεται σταδιακά. Μακροπρόθεσμα, αυτό μπορεί να επιβραδύνει ή ακόμα και να σταματήσει την αστρογέννηση σε ορισμένες περιοχές του γαλαξία.
Έτσι, οι εκπομπές αυτές ταυτόχρονα δημιουργούν συνθήκες για την εξέλιξη του Σύμπαντος και ρυθμίζουν τον «κύκλο ζωής» των γαλαξιών.
Οι παρατηρήσεις του NGC 4383 είναι μέρος του έργου MAUVE, που χρησιμοποιεί δεδομένα από το MUSE και το ραδιοτηλεσκόπιο ALMA.
Ο στόχος της μελέτης είναι να κατανοηθεί πώς οι εκροές αερίου επηρεάζουν την εξέλιξη των γαλαξιών στο σμήνος της Παρθένου και στο κοντινό Σύμπαν.
Οι αστρονόμοι ελπίζουν ότι οι επόμενες παρατηρήσεις θα επιτρέψουν πιο ακριβή εκτίμηση του ρόλου τέτοιων γεγονότων στη ρύθμιση της αστρογέννησης και της χημικής εξέλιξης των γαλαξιών.
www.bankingnews.gr
Αυτή η κοσμική «βρύση» δεν καταστρέφει το σύμπαν· αντιθέτως, συμβάλλει στην ανανέωση και την εξέλιξή του.
Η παρατήρηση προσέφερε σπάνιες πληροφορίες για το πώς διανέμονται τα στοιχεία ανάμεσα στους γαλαξίες.
Ένας γαλαξίας με ισχυρή ροή αερίου
Το αντικείμενο αυτό είναι ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 4383, που βρίσκεται περίπου 62 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό Coma Berenices.
Είναι μέλος του σμήνους της Παρθένου και χαρακτηρίζεται από έντονη εξέλιξη. Οι επιστήμονες επέλεξαν τον γαλαξία αυτό λόγω της ενεργούς αστρογέννησης και των ενδείξεων μεγάλης κλίμακας εκπομπής αερίου.
Χρησιμοποιώντας το φασματοσκοπικό όργανο MUSE στο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT), οι ερευνητές παρατήρησαν ένα πίδακα αερίου να εκτείνεται περίπου 20.000 έτη φωτός από τον γαλαξία.
Για σύγκριση, ο Γαλαξίας μας έχει διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός, παρέχοντας μια κλίμακα που επιτρέπει νέες γνώσεις για την εξέλιξη των κοσμικών δομών.
Ταχύτητα ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων την ώρα
Το παρατηρούμενο ρεύμα κινείται με ταχύτητα σχεδόν 1.000.000 km/h και περιέχει όχι μόνο υδρογόνο αλλά και βαριά στοιχεία.
Οξυγόνο, άζωτο, θείο και άλλα στοιχεία που είναι κρίσιμα για την εξέλιξη της ύλης στο Σύμπαν ανιχνεύθηκαν στον πίδακα.
Αυτές οι εκπομπές μεταφέρουν τα «δομικά υλικά» πέρα από τα όρια των γαλαξιών.
Με την πάροδο του χρόνου, συμβάλλουν στη δημιουργία νέων αστρικών συστημάτων, πλανητών και ενδεχομένως συνθηκών που υποστηρίζουν ζωή.
Γιατί αυτό είναι καλό για το Σύμπαν
Παρότι οι διαδικασίες αυτές φαίνονται καταστροφικές, σε κοσμική κλίμακα έχουν εποικοδομητικό ρόλο.
Εμπλουτίζουν τον μεσογαλαξιακό χώρο με χημικά στοιχεία και διευκολύνουν την ανακατανομή της ύλης.
«Αυτές οι ροές παίζουν κρίσιμο ρόλο στην κοσμική εξέλιξη, παρέχοντας τα υλικά που χρειάζονται για τη δημιουργία μελλοντικών γενεών άστρων», σημειώνουν οι συμμετέχοντες στη μελέτη.
Από πού προέρχεται η κοσμική «βρύση»;
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η προέλευση της εκτίναξης είναι έντονες αστρικές εκλάμψεις στην κεντρική περιοχή του NGC 4383.
Σε τέτοιες περιοχές, τεράστια νέφη αερίου και σκόνης καταρρέουν, γεννώντας μαζικά αστέρια.
Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τα αστέρια χάνουν ύλη μέσω ισχυρών αστρικών ανέμων.
Το τελικό στάδιο είναι η έκρηξη υπερκαινοφανούς. Ο συνδυασμός των ανέμων και των υπερκαινοφανών εκτινάσσει κυριολεκτικά το αέριο από τον γαλαξία, σχηματίζοντας γιγάντιους πίδακες που επεκτείνονται στον περιβάλλοντα χώρο, παρόμοιους με τις διαδικασίες που μελετούν οι επιστήμονες στις ατμόσφαιρες πλανητών.
Η άλλη πλευρά της διαδικασίας
Το φαινόμενο έχει και άλλη συνέπεια: καθώς το αέριο φεύγει από τον γαλαξία, η προμήθεια πρώτων υλών για νέα αστέρια μειώνεται σταδιακά. Μακροπρόθεσμα, αυτό μπορεί να επιβραδύνει ή ακόμα και να σταματήσει την αστρογέννηση σε ορισμένες περιοχές του γαλαξία.
Έτσι, οι εκπομπές αυτές ταυτόχρονα δημιουργούν συνθήκες για την εξέλιξη του Σύμπαντος και ρυθμίζουν τον «κύκλο ζωής» των γαλαξιών.
Οι παρατηρήσεις του NGC 4383 είναι μέρος του έργου MAUVE, που χρησιμοποιεί δεδομένα από το MUSE και το ραδιοτηλεσκόπιο ALMA.
Ο στόχος της μελέτης είναι να κατανοηθεί πώς οι εκροές αερίου επηρεάζουν την εξέλιξη των γαλαξιών στο σμήνος της Παρθένου και στο κοντινό Σύμπαν.
Οι αστρονόμοι ελπίζουν ότι οι επόμενες παρατηρήσεις θα επιτρέψουν πιο ακριβή εκτίμηση του ρόλου τέτοιων γεγονότων στη ρύθμιση της αστρογέννησης και της χημικής εξέλιξης των γαλαξιών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών