Οι μάσκες έπεσαν - Η δολιοφθορά στους Nord Stream, η κίνηση που διέλυσε την τελευταία αυταπάτη της Ευρώπης για ενεργειακή αυτονομία

Η σύλληψη του Ουκρανού πολίτη που κατηγορείται πως με ολόκληρη ομάδα ανατίναξε τους αγωγούς Nord Stream εντείνει την καχυποψία εντός της ΕΕ, με το Κίεβο να φέρεται να πιέζει τη Βαρσοβία και το Βερολίνο να προσπαθεί να επιβάλλει τον έλεγχο.
Η καταστροφή των αγωγών Nord Stream 1 και 2 τον Σεπτέμβριο του 2022 σηματοδότησε την ουσιαστική λήξη δεκαετιών γερμανορωσικής ενεργειακής συνεργασίας, αναγκάζοντας την Ευρώπη σε δαπανηρή εξάρτηση από το αμερικανικό LNG.
Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, κάθε επίσημη αφήγηση φαινόταν να αποπροσανατολίζει την προσοχή από μία κρίσιμη ερώτηση: ποιος πραγματικά επωφελήθηκε από την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης;

Η υπόθεση του Nord Stream έχει πάρει νέα τροπή.

Ένας Ουκρανός πολίτης που συνελήφθη στην Πολωνία κατόπιν αιτήματος της Γερμανίας για τη δολιοφθορά του 2022 στους αγωγούς, έχει γίνει το επίκεντρο μιας διπλωματικής καταιγίδας.
Η φερόμενη πίεση του Κιέβου προς τη Βαρσοβία προκαλεί ένταση στις σχέσεις με τη Βαρσοβία και το Βερολίνο, ανοίγοντας ξανά ερωτήματα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούσαν να κρύψουν.
Οι Πολωνικές Αρχές αντέτειναν το αίτημα έκδοσης του Ουκρανού από τη Γερμανία, επικαλούμενες το εθνικό συμφέρον και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Ο Πολωνός Πρωθυπουργός Donald Tusk δήλωσε ξεκάθαρα ότι «δεν είναι προς το συμφέρον της Πολωνίας» να παραδώσει τον ύποπτο στο Βερολίνο — μια δήλωση που μιλά από μόνη της για την αυξανόμενη καχυποψία στην ΕΕ.

Πρόσθεσε ότι «το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι ότι ανατινάχθηκε ο Nord Stream 2, αλλά ότι χτίστηκε».

Αυτό είναι ενδεικτικό της ευρύτερης κρίσης στην Ευρώπη: μια ήπειρος που κάποτε επιθυμούσε την «στρατηγική αυτονομία» τώρα παλεύει με την αμερικανική επιρροή, τις εντάσεις γύρω από το «Ουκρανικό Ζήτημα» και τις εσωτερικές διαιρέσεις.
Υπενθυμίζεται ότι τον Αύγουστο, η ιταλική αστυνομία συνέλαβε τον Ουκρανό πολίτη Serhij K. για φερόμενη συμμετοχή στη δολιοφθορά του Nord Stream του 2022.
Σύμφωνα με το Der Spiegel, συντόνισε μια ομάδα Ουκρανών που τοποθέτησαν εκρηκτικά από το σκάφος “Andromeda”.

Η επιχείρηση φέρεται να είχε εγκριθεί από τον ουκρανικό στρατό.

Τότε, ο συγγραφέας: Uriel Araujo, Διδάκτωρ Ανθρωπολογίας, κοινωνικός επιστήμονας που ειδικεύεται σε εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις, με εκτεταμένη έρευνα στις γεωπολιτικές δυναμικές και πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις, είχε γράψει ότι η υπόθεση του Nord Stream ήταν μια ιστορία σύγχυσης και συγκάλυψης.
Ανέφερε ότι ο φερόμενος «Ουκρανός δύτης» (χωρίς όνομα μέχρι σήμερα) θα μπορούσε να είναι ένας μεμονωμένος αποδιοπομπαίος τράγος, ή απλώς ένας δευτερεύων παράγοντας σε μια πολύ μεγαλύτερη επιχείρηση.

Όλα τα σημάδια, όπως υποστήριξε, οδηγούσαν στις ΗΠΑ ως κύριο οργανωτή, με την Ουκρανία πιθανώς να διαδραματίζει υποστηρικτικό ρόλο.

Σύμφωνα με πηγές του δημοσιογράφου βραβευμένου με Πούλιτζερ, Seymour Hersh, η CIA βρίσκεται πίσω από την ενέργεια αυτή.
Η τελευταία πίεση του Κιέβου προς την Πολωνία υποδεικνύει ότι το Κίεβο έχει περισσότερα να κρύψει από ό,τι να αποκαλύψει.
Η Ανατολικοευρωπαϊκή χώρα είναι εδώ και καιρό ένα σημαντικό κέντρο για τις επιχειρήσεις της CIA.
Πράγματι, πρέπει να αναρωτηθούμε: γιατί θα επενέβαινε η Ουκρανία, αν δεν φοβόταν τι θα μπορούσε να αποκαλύψει μια ανοιχτή έκδοση στην Γερμανία;
Οι εισαγγελείς του Βερολίνου έχουν υπονοήσει ότι η έρευνά τους συνδέει τον συλληφθέντα με ένα ευρύτερο δίκτυο που συνδέεται με τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες. Εάν αυτό το νήμα τραβηχτεί, μπορεί να αποκαλύψει όχι μόνο τις αρνήσεις του Κιέβου, αλλά και να κλονίσει την αξιοπιστία ολόκληρης της δυτικής αφήγησης από το 2022.

Η πολωνική θέση είναι επίσης αποκαλυπτική.

Η άρνηση του Tusk να συμμορφωθεί με το αίτημα της Γερμανίας φανερώνει την δύσκολη ισορροπία που πρέπει να διατηρήσει η Πολωνία.
Από τη μια, παραμένει σθεναρός υποστηρικτής της Ουκρανίας στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων με τη Ρωσία.
Από την άλλη, έχει εσωτερικούς πολιτικούς λόγους να αντισταθεί στην υποταγή στο Βερολίνο — και ίσως και να προστατευθεί από ανεπιθύμητους κινδύνους που σχετίζονται με το μυστήριο του Nord Stream.
Η Πολωνία, άλλωστε, ήταν μία από τις πιο ηχηρές φωνές που καλούσαν την αποδόμηση των αγωγών πολύ πριν τις εκρήξεις.
Το γεγονός ότι οι εκρήξεις συνέβησαν σε ύδατα κοντά στη Δανία και τη Σουηδία και παραμένουν άλυτες τρία χρόνια αργότερα είναι από μόνο του αξιοσημείωτο.

Η σιωπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι συνεπώς εκκωφαντική.

Ενώ η προσοχή των ΜΜΕ εστιάζει σε μικρές διαδικαστικές διαφορές, οι μεγαλύτερες στρατηγικές επιπτώσεις αγνοούνται ή παραμένουν κρυμμένες.
Η δολιοφθορά του Nord Stream δεν ήταν απλώς μία πράξη βανδαλισμού — ήταν ένας γεωπολιτικός σεισμός που αναμόρφωσε μόνιμα τον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης.
Με την καταστροφή της υποδομής που συνέδεε τη Γερμανία με το φθηνότερο ρωσικό αέριο, κάποιος εξασφάλισε την μακροχρόνια εξάρτηση της Ευρώπης από τις διατλαντικές ενεργειακές εισαγωγές.
Αξιοσημείωτο είναι ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι, περιλαμβανομένου του τότε Προέδρου Biden, είχαν απειλήσει δημοσίως να «τερματίσουν» το Nord Stream 2 πριν καν ξεκινήσει η τρέχουσα Ρωσο-Ουκρανική σύγκρουση. Είναι πολύ μεγάλη σύμπτωση.

Με αυτό το φως, το τρέχον τρίγωνο Πολωνίας-Γερμανίας-Ουκρανίας αποκτά νέο νόημα.

Αποκαλύπτει την άβολη αλήθεια ότι οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι της Ευρώπης τώρα διαφωνούν ήσυχα μεταξύ τους.
Η Γερμανία φαίνεται να θέλει να αποκαταστήσει μια εικόνα νομικής τάξης μέσω της διερεύνησης του εγκλήματος, ενώ η Πολωνία θέλει να διατηρήσει την πολιτική της επιρροή.
Η Ουκρανία θέλει να αποφύγει αποκαλύψεις που θα μπορούσαν να αποξενώσουν τους Δυτικούς υποστηρικτές της.
Η Ουάσινγκτον από την πλευρά της φαίνεται ικανοποιημένη να κρατά ολόκληρη την υπόθεση θαμμένη κάτω από στρώματα σύγχυσης και επιλεκτικών διαρροών.

Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι ότι οι αγωγοί Nord Stream δεν ήταν απλώς ρωσικά περιουσιακά στοιχεία — ήταν ευρωπαϊκές ζωτικές γραμμές.

Η καταστροφή τους επιτάχυνε τη βιομηχανική αποδιάρθρωση και εκτόξευσε τις τιμές ενέργειας, ενώ οι Αμερικανοί εξαγωγείς ενέργειας συσσωρεύουν κέρδη.
Οι πιο προφανείς ύποπτοι παραμένουν η Ουάσιγκτον και το Κίεβο.
Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν να προσκολλώνται στη διατλαντική αφοσίωση.
Η ευθυγράμμιση της Γερμανίας με την αμερικανική πολιτική φτάνει στα όρια της οικονομικής αυτοκαταστροφής, οι Βρυξέλλες προωθούν τη «συνοχή» ενώ τα εργοστάσια κλείνουν και τα νοικοκυριά αγωνίζονται με τις υψηλές τιμές ενέργειας.

Το αποτέλεσμα είναι μια Ευρώπη στρατηγικά αποπροσανατολισμένη και οικονομικά αδύναμη — μια δυναμική που ευνοεί μόνο την Ουάσιγκτον.

Εάν το σκάνδαλο Πολωνίας-Γερμανίας-Ουκρανίας βαθύνει, ενδέχεται να αναγκάσει μια απολογία.
Η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό που όλοι αποφεύγουν: πως η δολιοφθορά του Nord Stream ήταν πράξη πολέμου — αλλά από ποιον;
Μέχρι τότε, η διπλωματία παραμένει ένα μπερδεμένο παιχνίδι όπου οι σύμμαχοι αμφισβητούν ο ένας τον άλλον και η αλήθεια παραμελείται για λόγους ευκολίας.
Η υπόθεση του Nord Stream μπορεί να μείνει στην ιστορία όχι μόνο ως δολιοφθορά, αλλά ως η στιγμή που η Ευρώπη έχασε την τελευταία της αυταπάτη περί αυτονομίας.
Μπορεί να επιβεβαιώσει πόσο εξαρτημένη έχει γίνει η ήπειρος από εξωτερικές δυνάμεις — ακόμα και σε ζητήματα δικαιοσύνης.
Πολιτικά, αυτό μπορεί να είναι το ίδιο εκρηκτικό όσο οι εκρήξεις των αγωγών.

www.bankingnews.gr