Mερικές φορές κρείττον του λαλείν το σιγάν…
Είναι πραγματικό ταλέντο να ανοίγεις το στόμα σου και να καταφέρνεις με μία φράση να συμπυκνώσεις την απόσταση που χωρίζει τους «εκλεκτούς», την ελίτ, από την ελληνική κοινωνία.
Διαπιστευτήρια επ’ αυτού φαίνεται πως θέλησε να δώσει η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και μέχρι προσφάτως στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας Άννα Διαμαντοπούλου, που χωρίς υπερβολές παρέδωσε μαθήματα κυνισμού.
Με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών και την αβάσταχτη μαρτυρία μιας μητέρας που θάβει το παιδί της, η Διαμαντοπούλου θεώρησε σκόπιμο να παρέμβει.
Και πώς αλλιώς; Με την ψυχρότητα εκείνου που κοιτάζει ψήφους, καρέκλες και ισορροπίες, αντί για πρόσωπα που ματώνουν.
Γιατί όταν ο πολιτικός λόγος μετατρέπεται σε διαχείριση εντυπώσεων, ακόμη και ο ανθρώπινος πόνος γίνεται… αφορμή για μικροπολιτικό σχολιασμό.
Τι είπε; Μιλώντας για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, υπογράμμισε ότι το κόμμα της (;) δεν επιδιώκει να κινητοποιεί μάζες μέσω λαϊκιστικών πρακτικών, όπως συνέβη κατά την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως ανέφερε η Διαμαντοπούλου, «Βγήκε η Καρυστιανού. Πολύ ωραία. Έγινε το “δεν έχω οξυγόνο” και μαζεύτηκε ένα εκατομμύριο κόσμος.
Μήπως θυμάστε τι επακολούθησε; Μήπως θυμάστε ότι δημιουργήθηκε ξαφνικά η Κωνσταντοπούλου;
Μήπως αυτού του είδους η αντίδραση μπορεί να φέρει τη χειρότερη μορφή λαϊκισμού που την είδαμε επί Τσίπρα;
Εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα που θα γίνει Κωνσταντοπούλου.
Εμείς είμαστε ένα κόμμα που προερχόμαστε από έναν πολύ μεγάλο πολιτικό που έπιανε τις μάζες επί της ουσίας».
Η πρώην υπουργός και ευρωβουλευτής υπογράμμισε ότι η πολιτική δύναμη του κόμματός της στηρίζεται στη θεσμική παρουσία και στη διαφάνεια:
«Εμείς είχαμε την ευθύνη να φέρουμε τα ζητήματα στη Βουλή, να δώσουμε όλα τα στοιχεία, να απαιτήσουμε απαντήσεις.
Συμμετείχαμε βέβαια σε όσες εκδηλώσεις έγιναν, αλλά η θεσμική μας λειτουργία είναι αυτή που θα αλλάξει τα δεδομένα».
Η Διαμαντοπούλου σχολίασε επίσης τις επιπτώσεις της πολιτικής που παρατηρήθηκε στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια:
«Είδατε τι έγινε με όλη αυτή την ιστορία και τον τρόπο που λειτούργησε η κ. Κωνσταντοπούλου;
Είδατε ότι ευτελίστηκαν ένα σωρό διαδικασίες και πράγματα γιατί αποδείχτηκαν ψέματα;».
Καταλήγοντας, η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε την ανάγκη για πολιτική ηρεμία και συνεννόηση:
«Έχει πολύ μεγάλη σημασία να διατηρήσουμε τον πολιτικό διάλογο, να διατηρήσουμε την πολιτική ισορροπία στο σύστημα. Εμείς λοιπόν δεν θα τα ξανακάνουμε.
Εμείς θέλουμε μια χώρα με πολιτική ηρεμία».
«Κρείττον του λαλείν το σιγάν»
Η Διαμαντοπούλου, μια πολιτικός που έχει συνδέσει το όνομά της με σκοτεινές περιόδους της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, ως μέλος του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, αντί να σωπάσει και να δείξει έστω ένα ψήγμα κατανόησης, επέλεξε να δώσει «γραμμή».
Να μας πει, δηλαδή, πώς πρέπει να θρηνεί μια μάνα, ποια είναι τα «σωστά» λόγια της, ποια η «ορθή» συμπεριφορά, για να χαλάσει η ηρεμία της...
Σαν να υπάρχει πρωτόκολλο πένθους, με υπογραφές και σφραγίδες.
Η ειρωνεία είναι πως η ίδια ανήκει σε μια πολιτική τάξη που κυβέρνησε, που πήρε αποφάσεις, που έστησε ή ανέχτηκε συστήματα αδιαφάνειας και ανικανότητας – αυτά που στο τέλος οδηγούν σε τραγωδίες σαν αυτή των Τεμπών.
Και αντί για αυτοκριτική ή έστω σιωπή, έχουμε μαθήματα… δεοντολογίας προς τους χαροκαμένους.
Η Διαμαντοπούλου μάλλον ξέχασε κάτι: οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από τις παραινέσεις της.
Έχουν ανάγκη από δικαιοσύνη, από ασφάλεια, από ένα κράτος που να μην τους σκοτώνει τα παιδιά σε τρένα-σαπάκια.
Κι αν δεν μπορεί να προσφέρει αυτά, τουλάχιστον ας μην προσφέρει προσβολές.
Γιατί το να μιλάς με αυτόν τον τρόπο για μια μητέρα που θρηνεί, δεν είναι απλώς άκομψο.
Είναι κυνισμός.
Και αυτό, όσο κι αν το τυλίξεις με την κορδέλα της «πολιτικής εμπειρίας», παραμένει προσβλητικό.
Chevalier noir
www.bankingnews.gr
Διαπιστευτήρια επ’ αυτού φαίνεται πως θέλησε να δώσει η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και μέχρι προσφάτως στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας Άννα Διαμαντοπούλου, που χωρίς υπερβολές παρέδωσε μαθήματα κυνισμού.
Με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών και την αβάσταχτη μαρτυρία μιας μητέρας που θάβει το παιδί της, η Διαμαντοπούλου θεώρησε σκόπιμο να παρέμβει.
Και πώς αλλιώς; Με την ψυχρότητα εκείνου που κοιτάζει ψήφους, καρέκλες και ισορροπίες, αντί για πρόσωπα που ματώνουν.
Γιατί όταν ο πολιτικός λόγος μετατρέπεται σε διαχείριση εντυπώσεων, ακόμη και ο ανθρώπινος πόνος γίνεται… αφορμή για μικροπολιτικό σχολιασμό.
Τι είπε; Μιλώντας για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, υπογράμμισε ότι το κόμμα της (;) δεν επιδιώκει να κινητοποιεί μάζες μέσω λαϊκιστικών πρακτικών, όπως συνέβη κατά την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως ανέφερε η Διαμαντοπούλου, «Βγήκε η Καρυστιανού. Πολύ ωραία. Έγινε το “δεν έχω οξυγόνο” και μαζεύτηκε ένα εκατομμύριο κόσμος.
Μήπως θυμάστε τι επακολούθησε; Μήπως θυμάστε ότι δημιουργήθηκε ξαφνικά η Κωνσταντοπούλου;
Μήπως αυτού του είδους η αντίδραση μπορεί να φέρει τη χειρότερη μορφή λαϊκισμού που την είδαμε επί Τσίπρα;
Εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα που θα γίνει Κωνσταντοπούλου.
Εμείς είμαστε ένα κόμμα που προερχόμαστε από έναν πολύ μεγάλο πολιτικό που έπιανε τις μάζες επί της ουσίας».
Η πρώην υπουργός και ευρωβουλευτής υπογράμμισε ότι η πολιτική δύναμη του κόμματός της στηρίζεται στη θεσμική παρουσία και στη διαφάνεια:
«Εμείς είχαμε την ευθύνη να φέρουμε τα ζητήματα στη Βουλή, να δώσουμε όλα τα στοιχεία, να απαιτήσουμε απαντήσεις.
Συμμετείχαμε βέβαια σε όσες εκδηλώσεις έγιναν, αλλά η θεσμική μας λειτουργία είναι αυτή που θα αλλάξει τα δεδομένα».
Η Διαμαντοπούλου σχολίασε επίσης τις επιπτώσεις της πολιτικής που παρατηρήθηκε στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια:
«Είδατε τι έγινε με όλη αυτή την ιστορία και τον τρόπο που λειτούργησε η κ. Κωνσταντοπούλου;
Είδατε ότι ευτελίστηκαν ένα σωρό διαδικασίες και πράγματα γιατί αποδείχτηκαν ψέματα;».
Καταλήγοντας, η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε την ανάγκη για πολιτική ηρεμία και συνεννόηση:
«Έχει πολύ μεγάλη σημασία να διατηρήσουμε τον πολιτικό διάλογο, να διατηρήσουμε την πολιτική ισορροπία στο σύστημα. Εμείς λοιπόν δεν θα τα ξανακάνουμε.
Εμείς θέλουμε μια χώρα με πολιτική ηρεμία».
«Κρείττον του λαλείν το σιγάν»
Η Διαμαντοπούλου, μια πολιτικός που έχει συνδέσει το όνομά της με σκοτεινές περιόδους της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, ως μέλος του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, αντί να σωπάσει και να δείξει έστω ένα ψήγμα κατανόησης, επέλεξε να δώσει «γραμμή».
Να μας πει, δηλαδή, πώς πρέπει να θρηνεί μια μάνα, ποια είναι τα «σωστά» λόγια της, ποια η «ορθή» συμπεριφορά, για να χαλάσει η ηρεμία της...
Σαν να υπάρχει πρωτόκολλο πένθους, με υπογραφές και σφραγίδες.
Η ειρωνεία είναι πως η ίδια ανήκει σε μια πολιτική τάξη που κυβέρνησε, που πήρε αποφάσεις, που έστησε ή ανέχτηκε συστήματα αδιαφάνειας και ανικανότητας – αυτά που στο τέλος οδηγούν σε τραγωδίες σαν αυτή των Τεμπών.
Και αντί για αυτοκριτική ή έστω σιωπή, έχουμε μαθήματα… δεοντολογίας προς τους χαροκαμένους.
Η Διαμαντοπούλου μάλλον ξέχασε κάτι: οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από τις παραινέσεις της.
Έχουν ανάγκη από δικαιοσύνη, από ασφάλεια, από ένα κράτος που να μην τους σκοτώνει τα παιδιά σε τρένα-σαπάκια.
Κι αν δεν μπορεί να προσφέρει αυτά, τουλάχιστον ας μην προσφέρει προσβολές.
Γιατί το να μιλάς με αυτόν τον τρόπο για μια μητέρα που θρηνεί, δεν είναι απλώς άκομψο.
Είναι κυνισμός.
Και αυτό, όσο κι αν το τυλίξεις με την κορδέλα της «πολιτικής εμπειρίας», παραμένει προσβλητικό.
Chevalier noir
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών