Αν πιστέψει κανείς τον όγκο των παραπόνων, κριτικών και ρεπορτάζ γύρω από την αναξιοπιστία και ακαταλληλότητα του, τότε το L85 σίγουρα προβάλλει ως το χειρότερο αυτόματο τουφέκι όλων των εποχών.
Το Royal Ordance (H&K) L85 θεωρείται το χειρότερο στρατιωτικό τουφέκι του κόσμου...
Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται πολλοί πρώην στρατιώτες, και δημοσιογράφοι που έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο όπλο επί σχεδόν σαράντα χρόνια.
Αν πιστέψει κανείς τον όγκο των παραπόνων, κριτικών και ρεπορτάζ γύρω από την αναξιοπιστία και ακαταλληλότητα του, τότε το L85 σίγουρα προβάλλει ως το χειρότερο αυτόματο τουφέκι όλων των εποχών.
Παρόλα αυτά έχει βρεθεί σε κάθε πόλεμο της Αγγλίας από το Περσικό Κόλπο (1990) μέχρι τη Σιέρα Λεόνε και το Αφγανιστάν.
Η “ψύχωση” με το μήκος
Το L85 (ατομικό τυφέκιο) και το L86 (οπλοπολυβόλο ομάδας) είναι το αποτέλεσμα του προγράμματος Small Arms for 1980s (SA80) για τα όπλα που θα αντικαθιστούσαν τα FN FAL και BREN σε βρετανική υπηρεσία.
Η έρευνα ξεκίνησε το 1970, αλλά η προεργασία είχε τις ρίζες της 30 χρόνια πίσω και τα προγράμματα ΕΜ1 και ΕΜ2.
Οι βασικές παραδοχές ήταν πως στους πολέμους του μέλλοντος οι στρατιώτες θα καταφθάνουν στο πεδίο της μάχης με οχήματα (τεθωρακισμένα, ελικόπτερα, κλπ).
Οδομαχίες στις ευρωπαίκές πόλεις θα εξελίσσονταν σε αποστάσεις κάτω των 300 μέτρων και ο νικητής θα ήταν όποιος εκτόξευε μαζικά πυρά με ακρίβεια.
Αυτό το 1980 μεταφράστηκε σε ένα τυφέκιο με μικρό μήκος, διαμετρήματος 5,56mm για χαμηλή ανάκρουση, ικανότητα ριπών και χρήση διόπτρας ως βασικού στόχαστρου.
Η ιδέα ήταν πρωτοποριακή, όμως η ιεράρχηση του συνολικού μήκους ως βασικής παραμέτρου οδήγησε σε μια σειρά συμβιβασμούς που μακροχρόνια δεν ωφέλησαν το σχέδιο.
Ο στρατός επέμενε σε μήκος κάνης 52cm για να εκμεταλλευτεί τα βαλλιστικά του φυσιγγίου SS109.
Οπότε το συνολικό μήκος 78 εκατοστών επιτεύχθηκε μεταφέροντας τη χειρολαβή και τα χειριστήρια μπροστά από το κλείστρο (διάταξη Bullpup).
Παρόμοια λύση είχαν επιλέξει οι Γάλλοι με το FAMAS δέκα χρόνια πριν.
Το πρόβλημα με τέτοιες επιλογές είναι ότι οδηγεί σε κακή εργονομία.
Οι ασφάλειες, τα κουμπιά απελευθέρωσης των γεμιστήρων και του κλείστρου απαιτούν χρήση με το αριστερό χέρι και αφαίρεση του όπλου από τον ώμο.
Οι αλλαγές γεμιστήρων είναι βραδύτερες, καθώς ο χειριστής δε βλέπει το κανάλι εισαγωγής και οι θεραπείες εμπλοκής… γίνονται εφιάλτης.
Καθώς η θυρίδα απόρριψης καλύκων βρίσκεται στο ύψος του προσώπου, το όπλο δε μπορεί να βάλλει από τον αριστερό ώμο, διότι οι κάλυκες θα τον τραυματίσουν.
Στρατιωτική ισχύς ισούται βιομηχανία
Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα του SA80.
Το στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο ζούσε με τη φαντασίωση μιας αυτοκρατορίας που είχε παρέλθει.
Αντί να αγοράσουν ένα έτοιμο σχέδιο (όπως έκαναν το 1958 με το FAL), ανέθεσαν την εκπλήρωση του προγράμματος στο Royal Small Arms Factory (RSAF).
Αλλά το Η.Β. μετά από δεκαετίες αποβιομηχάνισης, συνδικαλιστικών υπερβολών και εγκατάλειψης της τεχνικής εκπαίδευσης, στερούνταν των ικανοτήτων για παραγωγή σύγχρονων όπλων.
“Δανείστηκαν” το μηχανισμό του αμερικανικού Armalite AR-18 και προσπάθησαν να το μετατρέψουν σε “Bullpup” μέσα σε ένα κέλυφος από πρεσαριστό μέταλλο. Το αποτέλεσμα ήταν χοντροκομμένο και αχρείαστα βαρύ (σχεδόν 5 κιλά πλήρες).
Την κατάσταση χειροτέρεψε το κλείσιμο τoυ RSAF το 1988 και η μεταφορά της γραμμής παραγωγής στην ιδιωτικοποιημένη Royal Ordance.
Είναι ενδεικτικό ότι χρειάστηκε μια δεκαετία (1976 ως 1986) μέχρι τα πρώτα όπλα να βγούν από την παραγωγή και άλλα τόσα μέχρι οι παραδόσεις να καλύψουν το σύνολο των ενόπλων δυνάμεων.
Αλλά κι όταν παραδόθηκαν, οι αναφορές ήταν απογοητευτικές.
Οι Βρετανοί στρατιώτες βρέθηκαν στην έρημο του Κουβέιτ με όπλα που μπλόκαραν απο την άμμο.
Τα άγκιστρα συγκράτησης των γεμιστήρων και τα καλύμματα της θυρίδας εξόδου καλύκων έσπαζαν, τα πλαστικά μέρη έλιωναν στην επαφή με τις αντικουνουπικές κρέμες που χορηγούσε ο στρατός και οι κάνες δε μπορούσαν να κρατήσουν “μηδενισμό”.
Επιπλέον τα αδύναμα ελατήρια των γεμιστήρων προκαλούσαν εμπλοκές και οι γεμιστήρες έπεφταν “τυχαία” κατά τη βολή!
Χρειάστηκε η παρέμβαση της γερμανικής Heckler & Koch, η οποία στις αρχές του 2000 ανέλαβε να λύσει τα προβλήματα του L85.
Η αναβάθμιση έφερε το όπλο στο επίπεδο -Α2, λύνοντας τα χρόνια προβλήματα αξιοπιστίας.
Οι Γερμανοί εφάρμοσαν μια εκτενή ανακατασκευή, διορθώνοντας εσφαλμένες διαστάσεις και ελλιπή τήρηση προδιαγραφών.
Κατέληξαν με ένα “νέο” όπλο και με κόστος μεγαλύτερο από αυτό που θα είχε η εγκατάλειψη του προγράμματος SA80 και η αντικατάσταση του από ένα ικανότερο σύστημα.
Αλλά φυσικά το κόστος έρχεται δεύτερο μπροστα στην “εθνική υπερηφάνεια”, ειδικά όταν πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Το παρόν και το μέλλον
Υποτίθεται ότι πλέον τα L85 ξεπερνούν τις 20.000 βολές πριν συμβεί μια καταστροφική αποτυχία που θα τα αχρηστεύσει.
Με το πρόβλημα της αξιοπιστίας επιτέλους λυμένο, αναβαθμίστηκαν το 2018 στο επίπεδο -Α3.
Οι αλλαγές περιλαμβάνουν την την ενσωμάτωση ραγών M Lok για καταδείκτες και χειρολαβή και τη χρήση νέων διοπτρών ACOG στη θέση των παλαιών SUSAT.
Οι βελτιώσεις είχαν σκοπό να το κρατήσουν αξιόμαχο μέχρι το 2030.
Η κακή φήμη ακολούθησε το SA80 καταστρέφοντας τις προοπτικές του στη διεθνή αγορά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κορυφαίες μονάδες SBS (πεζοναύτες) και SAS (στρατός) αρνήθηκαν να το χρησιμοποιήσουν και αγόραζαν αραβίδες C-8 (αντίστοιχο του Μ4) από την Colt Canada.
Τα διαρκή παράπονα από το βρετανικό στρατό έφεραν πιέσεις.
Το οπλοπολυβόλο L86 αντικαταστάθηκε πρώτο και οι μέρες του τυφεκίου L85 είναι μετρημένες.
Οι Rangers και οι Πεζοναύτες το αντάλλαξαν με το KS-1 και ο υπόλοιπος στρατός θα ακολουθήσει το 2030.
www.bankingnews.gr
Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται πολλοί πρώην στρατιώτες, και δημοσιογράφοι που έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο όπλο επί σχεδόν σαράντα χρόνια.
Αν πιστέψει κανείς τον όγκο των παραπόνων, κριτικών και ρεπορτάζ γύρω από την αναξιοπιστία και ακαταλληλότητα του, τότε το L85 σίγουρα προβάλλει ως το χειρότερο αυτόματο τουφέκι όλων των εποχών.
Παρόλα αυτά έχει βρεθεί σε κάθε πόλεμο της Αγγλίας από το Περσικό Κόλπο (1990) μέχρι τη Σιέρα Λεόνε και το Αφγανιστάν.
Η “ψύχωση” με το μήκος
Το L85 (ατομικό τυφέκιο) και το L86 (οπλοπολυβόλο ομάδας) είναι το αποτέλεσμα του προγράμματος Small Arms for 1980s (SA80) για τα όπλα που θα αντικαθιστούσαν τα FN FAL και BREN σε βρετανική υπηρεσία.
Η έρευνα ξεκίνησε το 1970, αλλά η προεργασία είχε τις ρίζες της 30 χρόνια πίσω και τα προγράμματα ΕΜ1 και ΕΜ2.
Οι βασικές παραδοχές ήταν πως στους πολέμους του μέλλοντος οι στρατιώτες θα καταφθάνουν στο πεδίο της μάχης με οχήματα (τεθωρακισμένα, ελικόπτερα, κλπ).
Οδομαχίες στις ευρωπαίκές πόλεις θα εξελίσσονταν σε αποστάσεις κάτω των 300 μέτρων και ο νικητής θα ήταν όποιος εκτόξευε μαζικά πυρά με ακρίβεια.
Αυτό το 1980 μεταφράστηκε σε ένα τυφέκιο με μικρό μήκος, διαμετρήματος 5,56mm για χαμηλή ανάκρουση, ικανότητα ριπών και χρήση διόπτρας ως βασικού στόχαστρου.
Η ιδέα ήταν πρωτοποριακή, όμως η ιεράρχηση του συνολικού μήκους ως βασικής παραμέτρου οδήγησε σε μια σειρά συμβιβασμούς που μακροχρόνια δεν ωφέλησαν το σχέδιο.
Ο στρατός επέμενε σε μήκος κάνης 52cm για να εκμεταλλευτεί τα βαλλιστικά του φυσιγγίου SS109.
Οπότε το συνολικό μήκος 78 εκατοστών επιτεύχθηκε μεταφέροντας τη χειρολαβή και τα χειριστήρια μπροστά από το κλείστρο (διάταξη Bullpup).
Παρόμοια λύση είχαν επιλέξει οι Γάλλοι με το FAMAS δέκα χρόνια πριν.
Το πρόβλημα με τέτοιες επιλογές είναι ότι οδηγεί σε κακή εργονομία.
Οι ασφάλειες, τα κουμπιά απελευθέρωσης των γεμιστήρων και του κλείστρου απαιτούν χρήση με το αριστερό χέρι και αφαίρεση του όπλου από τον ώμο.
Οι αλλαγές γεμιστήρων είναι βραδύτερες, καθώς ο χειριστής δε βλέπει το κανάλι εισαγωγής και οι θεραπείες εμπλοκής… γίνονται εφιάλτης.
Καθώς η θυρίδα απόρριψης καλύκων βρίσκεται στο ύψος του προσώπου, το όπλο δε μπορεί να βάλλει από τον αριστερό ώμο, διότι οι κάλυκες θα τον τραυματίσουν.
Στρατιωτική ισχύς ισούται βιομηχανία
Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα του SA80.
Το στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο ζούσε με τη φαντασίωση μιας αυτοκρατορίας που είχε παρέλθει.
Αντί να αγοράσουν ένα έτοιμο σχέδιο (όπως έκαναν το 1958 με το FAL), ανέθεσαν την εκπλήρωση του προγράμματος στο Royal Small Arms Factory (RSAF).
Αλλά το Η.Β. μετά από δεκαετίες αποβιομηχάνισης, συνδικαλιστικών υπερβολών και εγκατάλειψης της τεχνικής εκπαίδευσης, στερούνταν των ικανοτήτων για παραγωγή σύγχρονων όπλων.
“Δανείστηκαν” το μηχανισμό του αμερικανικού Armalite AR-18 και προσπάθησαν να το μετατρέψουν σε “Bullpup” μέσα σε ένα κέλυφος από πρεσαριστό μέταλλο. Το αποτέλεσμα ήταν χοντροκομμένο και αχρείαστα βαρύ (σχεδόν 5 κιλά πλήρες).
Την κατάσταση χειροτέρεψε το κλείσιμο τoυ RSAF το 1988 και η μεταφορά της γραμμής παραγωγής στην ιδιωτικοποιημένη Royal Ordance.
Είναι ενδεικτικό ότι χρειάστηκε μια δεκαετία (1976 ως 1986) μέχρι τα πρώτα όπλα να βγούν από την παραγωγή και άλλα τόσα μέχρι οι παραδόσεις να καλύψουν το σύνολο των ενόπλων δυνάμεων.
Αλλά κι όταν παραδόθηκαν, οι αναφορές ήταν απογοητευτικές.
Οι Βρετανοί στρατιώτες βρέθηκαν στην έρημο του Κουβέιτ με όπλα που μπλόκαραν απο την άμμο.
Τα άγκιστρα συγκράτησης των γεμιστήρων και τα καλύμματα της θυρίδας εξόδου καλύκων έσπαζαν, τα πλαστικά μέρη έλιωναν στην επαφή με τις αντικουνουπικές κρέμες που χορηγούσε ο στρατός και οι κάνες δε μπορούσαν να κρατήσουν “μηδενισμό”.
Επιπλέον τα αδύναμα ελατήρια των γεμιστήρων προκαλούσαν εμπλοκές και οι γεμιστήρες έπεφταν “τυχαία” κατά τη βολή!
Χρειάστηκε η παρέμβαση της γερμανικής Heckler & Koch, η οποία στις αρχές του 2000 ανέλαβε να λύσει τα προβλήματα του L85.
Η αναβάθμιση έφερε το όπλο στο επίπεδο -Α2, λύνοντας τα χρόνια προβλήματα αξιοπιστίας.
Οι Γερμανοί εφάρμοσαν μια εκτενή ανακατασκευή, διορθώνοντας εσφαλμένες διαστάσεις και ελλιπή τήρηση προδιαγραφών.
Κατέληξαν με ένα “νέο” όπλο και με κόστος μεγαλύτερο από αυτό που θα είχε η εγκατάλειψη του προγράμματος SA80 και η αντικατάσταση του από ένα ικανότερο σύστημα.
Αλλά φυσικά το κόστος έρχεται δεύτερο μπροστα στην “εθνική υπερηφάνεια”, ειδικά όταν πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Το παρόν και το μέλλον
Υποτίθεται ότι πλέον τα L85 ξεπερνούν τις 20.000 βολές πριν συμβεί μια καταστροφική αποτυχία που θα τα αχρηστεύσει.
Με το πρόβλημα της αξιοπιστίας επιτέλους λυμένο, αναβαθμίστηκαν το 2018 στο επίπεδο -Α3.
Οι αλλαγές περιλαμβάνουν την την ενσωμάτωση ραγών M Lok για καταδείκτες και χειρολαβή και τη χρήση νέων διοπτρών ACOG στη θέση των παλαιών SUSAT.
Οι βελτιώσεις είχαν σκοπό να το κρατήσουν αξιόμαχο μέχρι το 2030.
Η κακή φήμη ακολούθησε το SA80 καταστρέφοντας τις προοπτικές του στη διεθνή αγορά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κορυφαίες μονάδες SBS (πεζοναύτες) και SAS (στρατός) αρνήθηκαν να το χρησιμοποιήσουν και αγόραζαν αραβίδες C-8 (αντίστοιχο του Μ4) από την Colt Canada.
Τα διαρκή παράπονα από το βρετανικό στρατό έφεραν πιέσεις.
Το οπλοπολυβόλο L86 αντικαταστάθηκε πρώτο και οι μέρες του τυφεκίου L85 είναι μετρημένες.
Οι Rangers και οι Πεζοναύτες το αντάλλαξαν με το KS-1 και ο υπόλοιπος στρατός θα ακολουθήσει το 2030.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών