Πως οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την Ουκρανία για να καθηλώσουν Ρωσία και ΕΕ – Ο Macron προσπάθησε να αντιδράσει… αλλά σιώπησε
Σύμφωνα με τον ίδιο, φαίνεται λογικό να περιμένουμε ότι θα έχουμε αυτή την κρίση μαζί μας –με τις διάφορες μορφές της– για τουλάχιστον τα επόμενα δύο χρόνια..., ανέφερε.
Ο Γάλλος πρόεδρος E. Macron σε μια εξαιρετικά ειλικρινή συνέντευξη σε μια Γαλλική Εφημερίδα υπέδειξε τα κύρια διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ: Κατηγόρησε το γεγονός ότι το Συμβούλιο της ΕΕ (και άλλα κράτη της ΕΕ) είχαν ασκήσει βέτο στην προηγούμενη γαλλο-γερμανική πρόταση για μια σύνοδο κορυφής Ρωσίας-ΕΕ .
Οι συνέπειες αυτής της παράλειψης, είπε ξεκάθαρα, ήταν ότι: «Άλλοι» μιλούσαν με τους Ρώσους για λογαριασμό της ΕΕ.
Δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι υπονοεί ότι τα «συμφέροντα» των ΗΠΑ (είτε άμεσα είτε μέσω του ΝΑΤΟϊκού συνδέσμου) ήταν αυτά που μιλούσαν.
Και εκείνη η «Ευρώπη» είχε χάσει τη φωνή της.
Τι προσπάθησε να κάνει ο Macron
Οι παραπάνω δηλώσεις δεν επρόκειτο απλώς για μια περίπτωση πληγωμένης αγάπης, αναφέρει ο Βρετανός διπλωμάτης.
Μάλλον, ορισμένοι δυτικοευρωπαίοι ηγέτες (δηλ. ο Καρολίγγειος Άξονας), έχουν καθυστερήσει να συνειδητοποιήσουν ότι το όλο ψεύτικο τεχνητό της «επικείμενης ρωσικής εισβολής» στην Ουκρανία αφορά την επανασύνδεση των ευρωπαϊκών κρατών στην πειθαρχία του ΝΑΤΟ.
Ο Macron έδειξε με τα σχόλιά του στη συνέντευξη Τύπου της Μόσχας ότι κατανοούσε ότι η σιωπή αυτή την κρίσιμη στιγμή θα μπορούσε να καθορίσει την Ευρώπη για τις επόμενες δεκαετίες – στερώντας της την αυτονομία (πόσο μάλλον λίγη κυριαρχία) που ο Macron τόσο θέλει για την Ευρώπη.
Ο απολογισμός της συνέντευξης Τύπου του Macron μετά την κατ' ιδίαν συνομιλία του με τον Putin αντιπροσωπεύει τη συρρίκνωση ενός Γάλλου Προέδρου που δεν μπορεί να απορρίψει ρητά την κυρίαρχη αγγλοαμερικανική αφήγηση για την Ουκρανία, λέγοντας -σε σχεδόν κωδικοποιημένη γλώσσα- ότι συμφωνούσε με τη Ρωσία για την αποτυχημένη ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας και τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει.
Ο Macron είπε ρητά ότι χρειάζονται οπωσδήποτε νέες ρυθμίσεις ασφαλείας στην Ευρώπη.
(Παρά τη φροντίδα του να μην αντιπαρατεθεί με τις ΗΠΑ, σηματοδοτούσε ξεκάθαρα μια «νέα» συμφωνία εκτός ΝΑΤΟ).
Επίσης, αντέκρουσε κατηγορηματικά την αφήγηση της Ουάσιγκτον, λέγοντας ότι δεν πίστευε ότι η Ρωσία είχε πρόθεση να εισβάλει στην Ουκρανία, προσθέτοντας ότι όσον αφορά την επέκταση του ΝΑΤΟ, είχαν γίνει λάθη.
Ο Macron, εν ολίγοις, ήρθε σε πλήρη αντίθεση με την αφήγηση του Biden για τον επικείμενο πόλεμο.
Τα βέλη της Κίνας…
Εντυπωσιακά, η Κίνα έχει την ίδια γραμμή.
Οι Global Times σε κύριο άρθρο τους προειδοποιούν ότι οι ΗΠΑ υποκινούν τη σύγκρουση στην Ουκρανία για να ενισχύσουν την πειθαρχία του ΝΑΤΟ - για να παρασύρουν τα ευρωπαϊκά κράτη πίσω στο μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Αναμφίβολα, η Κίνα κάνει τη σύνδεση ότι η Ουκρανία παρέχει τον τέλειο άξονα για την πορεία της Ευρώπης προς το επόμενο στάδιο που απαιτεί ένα ενιαίο μέτωπο με τις ΗΠΑ για το μεταγενέστερο έργο του φραγμού της Κίνας, πίσω από τα σύνορά της.
Ως εκ τούτου, προσπαθούν να οδηγηθούν σε βασικές αποφάσεις που θα καθορίσουν την Ευρώπη στο μέλλον.
Από τη μία πλευρά, «ο στόχος της ρωσικής και της κινεζικής πολιτικής είναι να στρατολογήσουν τη Γερμανία σε μια τριπλή συμμαχία που κλείνει μαζί την ευρασιατική μάζα γης à la Mackinder στη μεγαλύτερη γεωπολιτική συμμαχία στην ιστορία - αλλαγή παγκόσμιας δύναμης υπέρ αυτών των τριών μεγάλων δυνάμεων και κατά της αγγλοσαξονικής θαλάσσιας δύναμης».
Και από την άλλη πλευρά, το ΝΑΤΟ επινοήθηκε, εξαρχής, ως ένα μέσο αγγλοαμερικανικού ελέγχου στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα για να κρατήσει τη Γερμανία «κάτω» και τη Ρωσία «απέξω» (σε αυτό το παλιό αξίωμα των δυτικών στρατηγών).
Ο Λόρδος Hastings (Lionel Ismay), ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, είπε περίφημα ότι το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε για να «κρατήσει τη Σοβιετική Ένωση έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω».
Ο αγγλοσαξωνικός στόχος
Αυτή η νοοτροπία παραμένει, αλλά η φόρμουλα έχει αποκτήσει σήμερα μια μεγαλύτερη εισαγωγή και μια νέα ανατροπή: Να παραμείνει η Γερμανία «χαμηλά και οι τιμές μη ανταγωνιστικές» έναντι των προϊόντων των ΗΠΑ, να αποτρέψει τη Ρωσία από το να είναι η πηγή φθηνής ενέργειας της Ευρώπης και να κρατήσει την Κίνα «περιφραγμένη» από τις εμπορικές συναλλαγές των ΕΕ-ΗΠΑ.
Ο στόχος είναι να περιοριστεί σταθερά η Ευρώπη στη στενά καθορισμένη οικονομική τροχιά της Αμερικής και να υποχρεωθεί να παραιτηθεί από τα οφέλη της κινεζικής και ρωσικής τεχνολογίας, χρηματοδότησης και εμπορίου – βοηθώντας έτσι στην επίτευξη του στόχου του φραγμού της Κίνας εντός των συνόρων της.
Όμως, παραβλέπεται σε μεγάλο βαθμό η γεωπολιτική σημασία: ότι η Κίνα, για πρώτη φορά, παρεμβαίνει άμεσα (παίρνει μια πολύ σαφή και ισχυρή στάση) σε ένα θέμα που είναι κεντρικό για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις.
Μακροπρόθεσμα, αυτό υποδηλώνει ότι η Κίνα θα υιοθετήσει μια πιο πολιτικά προσανατολισμένη προσέγγιση στις σχέσεις της με τα ευρωπαϊκά κράτη.
Ο ρόλος του Nordstream
Σε αυτό το πλαίσιο, στη συνέντευξη Τύπου του Biden και του Scholtz στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα, ο αμερικανός πρόεδρος κυριολεκτικά εκφοβίζει τη Γερμανία να καταργήσει το Nordstream 2 (σε περίπτωση που η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία), αντανακλώντας την πρόθεση της Ουάσιγκτον να κρατήσει τη Γερμανία στο λουρί της πειθαρχίας του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, τη στιγμή που αναλαμβάνει αυτή την αποστολή, το μικρό κομμάτι κυριαρχίας της Γερμανίας έχει απωλεσθεί και ο Scholtz το παραδίδει στην Ουάσιγκτον.
Επιπλέον, η φιλοδοξία του Macron για κάποια ευρύτερη ευρω-αυτονομία έχει χαθεί, γιατί χωρίς την ευθυγράμμιση της γαλλικής και της γερμανικής πολιτικής, η «προσποιούμενη κυριαρχία» της ΕΕ έχει κάνει φτερά.
Επιπλέον, εάν ο Nordstream απορριφθεί, η ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ θα εξαφανιστεί.
Και με ελάχιστη πραγματική εναλλακτική προμήθεια, η ΕΕ έχει καρφωθεί οριστικά στην ακριβή εξάρτηση από το LNG των ΗΠΑ (με την πιθανότητα κρίσεων στις τιμές του φυσικού αερίου και στο εσωτερικό).
Η στάση της Γερμανίας
Δεν είναι ξεκάθαρο (και μια πιθανή πηγή ανησυχίας για τον Macron), εάν η άρνηση της Γερμανίας να δώσει στον Biden το επιθυμητό τελεσίγραφο του Nordstream αντιπροσωπεύει οποιαδήποτε ουσιαστική επιφύλαξη ευρω-κυριαρχίας.
Τι θα συνέβαινε εάν η Ουάσιγκτον υποκινούσε τους «τρελούς» της ουκρανικής πολιτοφυλακής σε κάποιο γεγονός που θα πυροδοτούσε το χάος;
Θα μπορούσε ο Scholtz να κρατήσει τη «γραμμή» του στο Nordstream;
Όλα αυτά υπογραμμίζουν τη στενή «γραμμή» που προσπαθεί να περπατήσει ο Macron: Αν ο Scholtz «υπερπατούσε» πάνω από το Nordstream, οι φιλοδοξίες του Macron να αναδιαμορφώσει την αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης αναπόφευκτα θα θεωρούνταν στη Μόσχα –αν και αξιέπαινη– ως κούφια.
Η ανάγκη του Biden
Ο Biden χρειάζεται ένα επίτευγμα εξωτερικής πολιτικής για την εκστρατεία του στις ενδιάμεσες εκλογές.
Και το 63% των Αμερικανών λένε ότι θα υποστήριζαν τις μαζικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία, εάν η Μόσχα εισέβαλε στην Ουκρανία.
Ο Biden είναι γνωστό ότι πιστεύει στο ρητό ότι τελικά όλη η πολιτική - συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής πολιτικής - υποτάσσεται στις εσωτερικές εκλογικές ανάγκες.
Η αυστηρή επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία –με την Ευρώπη να ενεργεί αδιάκοπα– είναι απλώς το βήμα που πιθανότατα θα θεωρηθεί στον Λευκό Οίκο ότι δίνει στις αξιολογήσεις του την απαραίτητη πλήρωση.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι και ο Πρόεδρος Putin είναι επιφυλακτικός.
Το πιο σημαντικό σημείο που πρέπει να κατανοήσουμε από το επεισόδιο Πούτιν-Μακρόν είναι ότι έδωσε την ιδέα ότι η Μόσχα να ελπίζει κατά κάποιον τρόπο ότι μπορεί να ανοίξει διαπραγματεύσεις με τη Δύση για δευτερεύοντα ζητήματα, ως πιθανή πύλη στις υπαρξιακές ανησυχίες της Ρωσίας.
Η Ρωσία είναι ανοιχτή σε διαπραγματεύσεις, αλλά μόνο σε σχέση με τις τρεις κόκκινες γραμμές του Πούτιν: Όχι ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, όχι πυραύλους κρούσης στα σύνορα της Ρωσίας και η επαναφορά του ΝΑΤΟ στις γραμμές του 1997.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών