Σχετικά Άρθρα
Κομισιόν: Χωρίς ανάσα οι πληρωμές ΕΝΦΙΑ το 2022 - Θα ξεκινήσουν από τον Μάρτιο
Σταϊκούρας για Κομισιόν: Κανένας εφησυχασμός - Παραμένουν οι προκλήσεις και οι δυσκολίες
Δημοσιονομικό Συμβούλιο: Αβέβαιος ο στόχος για ανάπτυξη 3,6% το 2021 - Βαρόμετρο το Ταμείο Ανάκαμψης
Σε δημοσιονομική πειθαρχία καλεί με άρθρο στους Financial Times o πρώην υπουργός της Γερμανίας και νυν πρόεδρος της γερμανικής Βουλής Wolfgang Schaeuble.
Eιδικότερα, ο Schaeuble αρχίζει το «αφήγημά» του με μια αναφορά στον μεγάλο οικονομολόγο John Maynard Keynes.
«Μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί» είχε γράψει πριν από 98 χρόνια ο οικονομολόγος John Maynard Keynes, θεωρώντας πως οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές παρεμβάσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ σε περιόδους κρίσης, προκειμένου να καταστεί εφικτή η σταθεροποίηση της οικονομίας.
Νέα προγράμματα με μέτρα στήριξης, συμπεριλαμβανομένου του Ταμείου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εναρμονίζονται με αυτή την παράδοση που κρατά από τότε.
Ήμουν υπέρ αυτής της άποψης από την αρχή - προς έκπληξη ορισμένων» αναφέρει και συνεχίζει:
«Κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, είχα τη φήμη ότι είμαι άτεγκτος σε θέματα αρχών.
Ωστόσο, όπως τώρα, ο στόχος μου ήταν η βιωσιμότητα:
Ο δανεισμός σε περιόδους κρίσης για τη σταθεροποίηση της οικονομίας έχει νόημα, αρκεί να μην ξεχνάμε το ζήτημα της αποπληρωμής.
Παραβλέπεται συχνά η ανάγκη αποπληρωμής του χρέους.
Πολλές κυβερνήσεις επικεντρώνονται στο «εύκολο» κομμάτι του κεϋνσιανισμού, τον δανεισμό, και στη συνέχεια αναβάλλουν την εξυπηρέτηση των χρεών τους.
Αυτό οδηγεί σε συνεχή επέκταση του δημόσιου χρέους.
Αργά ή γρήγορα, ο πληθωρισμός εμφανίζεται.
Ο Keynes το είδε αυτό ως απειλή, για την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης».
Για ευρώ και φούσκες
Τα νομίσματα σε πολλές χώρες του κόσμου, της ΕΕ συμπεριλαμβανομένης, τελούν υπό πίεση, προειδοποιεί ο Schaeuble.
Στον ευρωπαϊκό, μάλιστα, χώρο, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, η δημοσιονομική πολιτική, που προκαλεί χρέη, υποστηρίζεται από τη νομισματική πολιτική.
Η παροχή ρευστότητας στην Ευρωζώνη είναι σε πρωτόγνωρα επίπεδα, χωρίς να συνοδεύεται από ανάλογη αύξηση στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.
Φυσικά, αυτή η κατάσταση εντείνει τις πληθωριστικές και η Ευρωζώνη διακινδυνεύει μια υποτίμηση του νομίσματός της – που, μάλιστα, θα μπορούσε να λάβει, σύμφωνα με τον Γερμανό πρόεδρο της Bundestag, ανεξέλεγκτες διαστάσεις, που συνεχίζει:
Ήδη, ο ευρωπαϊκός δείκτης καταναλωτή ξεπέρασε το 2%, που αποτελεί στόχο της ΕΚΤ.
Και δεν σήμαναν συναγερμό μόνον οι κεντρικοί τραπεζίτες.
Κεϋνσιανιστές οικονομολόγοι όπως ο Larry Summers ή ο Olivier Blanchard έκαναν λόγο για κόκκινες γραμμές οι οποίες παραβιάστηκαν.
Στα ακίνητα, τις μετοχές και τα έργα τέχνης, ο κίνδυνος είναι ήδη έντονος.
Ο δείκτης τιμών των assets αυξήθηκε πέρυσι κατά 6,3%.
Πράγματι, οι τριμηνιαίοι ρυθμοί ανάπτυξης άγγιξαν διψήφια «νούμερα».
Για αυτό το ευθύνεται το γεγονός πως σημαντικό ποσοστό της νομισματικής «προεξοχής» που δημιούργησε η ΕΚΤ επενδύεται στις αγορές κεφαλαίου ή ακινήτων, τροφοδοτώντας μια μεγάλη κερδοσκοπική φούσκα.
Αυτό δεν είναι απλώς οικονομικό πρόβλημα.
Δημιουργεί επίσης κινδύνους για τον κοινωνικό ιστό.
Οι περισσότεροι δανειστές είναι πλούσια άτομα και οντότητες.
Ο δημόσιος δανεισμός αυξάνει τον πλούτο τους, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Ο Keynes προειδοποίησε κάποτε ότι ο κόσμος θα μισήσει τους κερδοσκόπους.
Τώρα το χάσμα μεταξύ «εχόντων» και «μη εχόντων» αποτελεί τεράστια απειλή για την κοινωνική συνοχή.
Κανονικότητα και πρόταση απαλλαγής
Πρέπει επομένως να επιστρέψουμε στη νομισματική και δημοσιονομική κανονικότητα.
Το βάρος του δημόσιου χρέους πρέπει να μειωθεί.
Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος η πανδημία Covid-19 να ακολουθηθεί από μια «πανδημία χρέους», με τρομερές οικονομικές συνέπειες για την Ευρώπη.
Παρά τη γήρανση του πληθυσμού τους, οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Έτσι, όλα τα μέλη της ευρωζώνης θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για να επιστρέψουν σε αυστηρότερη δημοσιονομική πειθαρχία.
Η εμπειρία δείχνει ότι οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί σε χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους είναι σχεδόν ανέφικτοι χωρίς εξωτερική πίεση.
Τα μέλη μιας συνομοσπονδίας κρατών είναι πιθανό να υποκύψουν στον πειρασμό του χρέους σε βάρος της κοινότητας.
Έχω συζητήσει αυτόν τον «ηθικό κίνδυνο» με τον Mario Draghi πολλές φορές.
Πάντα συμφωνούσαμε ότι, δεδομένης της δομής της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης, η ανταγωνιστικότητα και οι βιώσιμες χρηματοοικονομικές πολιτικές αποτελούν ευθύνη των κρατών μελών.
Είμαι βέβαιος ότι σκοπεύει να υποστηρίξει αυτήν την αρχή ως πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Είναι σημαντικό για την Ιταλία και την ΕΕ συνολικά.
Διαφορετικά, θα χρειαστούμε ένα ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο με αρμοδιότητα την επιβολή της συμμόρφωσης με τους από κοινού συμφωνημένους κανόνες.
Αυτό θα απαιτούσε τροποποιήσεις της Συνθήκης.
Ωστόσο, ακόμη και χωρίς τέτοιες τροποποιήσεις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποκτά μεγαλύτερη σημασία για αυτόν τον τομέα.
Μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση που θα ακολουθήσουν οι Βρυξέλλες θα ήταν ένα σύμφωνο για την εξόφληση του χρέους της ευρωζώνης, παρόμοιο με το «βυθισμένο κεφάλαιο» που επινόησαν οι Robert Walpole και Alexander Hamilton.
Το σχέδιο απαλλαγής από το χρέος λειτούργησε και θα μπορούσε να λειτουργήσει ξανά.
Με μια μικτή στρατηγική «καρότου και μαστιγίου», όπως αυτή που ακολουθεί το ΔΝΤ - μια άλλη κληρονομιά του Keynes.
Είμαι βέβαιος ότι η Ευρώπη θα είναι αρκετά σοφή για να ακολουθήσει επίσης τον Βρετανό οικονομολόγο σε αυτήν την πτυχή του δόγματός του, καταλήγει ο Schaeuble.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών