Η χαλαρή νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών κατάφερε να αμβλύνει σε σημαντικό βαθμό τις αρνητικές συνέπειες της πανδημίας, εντούτοις ενέτεινε τις προκλήσεις για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στη μετα-Covid εποχή, επισημαίνεται στο report του ΔΝΤ
Oι επιπτώσεις της υψηλής μόχλευσης, εν μέσω εξέλιξης της υγειονομική κρίσης, είναι ιδιαιτέρα σημαντικές για τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα του οικονομικού συστήματος, επισημαίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε νέο report του καταγράφοντας τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα στο blog του ταμείου τη Δευτέρα 29 Μαρτίου 2021.
Η μόχλευση, η δυνατότητα δανεισμού, είναι ένα δίκοπο σπαθί, επισημαίνεται.
Γέφυρα
Μπορεί να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να επενδύσουν σε μηχανολογικό εξοπλισμό προκειμένου να επεκτείνουν την κλίμακα παραγωγής τους ή επιτρέποντας στους ανθρώπους να αγοράσουν σπίτια και αυτοκίνητα ή να επενδύσουν στην εκπαίδευση.
Κατά τη διάρκεια των οικονομικών κρίσεων, δύναται να διαδραματίσει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο παρέχοντας μια γέφυρα για την οικονομική ανάκαμψη.
Το ερώτημα είναι πώς να διασφαλιστεί ότι η αρχική ανάκαμψη δεν κινδυνεύει, ενώ ταυτόχρονα αποφεύγεται η υπερβολική συσσώρευση μόχλευσης.
Χαλάρωση πολιτικής
Με το ξέσπασμα της Covid-19, οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο επέλεξαν να εφαρμόσουν εξαιρετικά «χαλαρές» και επεκτατικές νομισματικές πολιτικές, σε μια προσπάθεια διατήρησης της ομαλής παροχής ρευστότητας προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Ωστόσο, αυτή η στρατηγική, παρότι κατάφερε να αμβλύνει σε σημαντικό βαθμό τις αρνητικές συνέπειες της πανδημίας, ενέτεινε τις προκλήσεις για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στη μετα-Covidεποχή
Τι έκαναν οι κεντρικές τράπεζες
Ο γρίφος
Κι αυτό, διότι οι ιθύνοντες της νομισματικής πολιτικής θα πρέπει να προχωρήσουν σταδιακά σε άρση των υπερ-χαλαρών μέτρων, χωρίς όμως να επιδράσουν αρνητικά στο περιβάλλον αυξημένης μόχλευσης.
Πώς επομένως, μπορεί να λυθεί αυτός ο γρίφος;
Προληπτικά μέτρα
Η ανάλυσή του ΔΝΤ δείχνει ότι υπάρχουν μέτρα που μπορούν να λάβουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για να επιλύσουν ή τουλάχιστον να μειώσουν αυτό το δίλημμα μεταξύ ανάκαμψης της οικονομίας και άρσης της χαλαρης νομιοσματικής πολιτικής.
Οι προληπτικές πολιτικές σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα - όπως ο καθορισμός ορίων για την επιλεξιμότητα του δανειολήπτη, η αύξηση του ελάχιστου κεφαλαίου ή οι δείκτες ρευστότητας για τις τράπεζες - μπορούν να εξισορροπήσουν τη συσσώρευση μόχλευσης στο μη χρηματοπιστωτικό τομέα.
Χορηγήσεις
Η ανάλυση δείχνει ότι, αφού οι χώρες υιοθετήσουν αυστηρότερα εργαλεία που σχετίζονται με τις χορηγήσεις (π.χ. μείωση του μέγιστου λόγου δανείου προς αξία για τα ενυπόθηκα δάνεια), η μόχλευση για τα νοικοκυριά επιβραδύνεται.
Όταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής καθιστπυν αυστηρότερους τους κανονισμούς ρευστότητας για τις τράπεζες (π.χ., αυξάνοντας το ελάχιστο ποσό των ρευστών περιουσιακών στοιχείων που πρέπει να διατηρούνται σε αναλογία με το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων), ως αποτέλεσμα η μόχλευση των επιχειρήσεων επιβραδύνεται
Συναλλαγματικα΄διαθέσιμα
Και όταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στις αναδυόμενες αγορές σφίγγουν τους περιορισμούς σε ξένο νόμισμα στις τράπεζες (π.χ., περιορίζοντας τις ανοιχτές θέσεις σε ξένο νόμισμα), η μόχλευση των επιχειρήσεων επιβραδύνεται επίσης.
Ρυθμός ανάκαμψης
Η υλοποίηση αυτών των μέτρων στήριξης θα πρέπει να εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τον ρυθμό ανάκαμψης, τις μετα-Covid προκλήσεις, αλλά και τα διαθέσιμα νομισματικά «εργαλεία» των κεντρικών τραπεζών.
Δεδομένων των αποκλίσεων στον ρυθμό ανάκαμψης των οικονομιών, καταλήγει το ΔΝΤ, οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να προχωρήσουν στον προσεκτικό σχεδιασμό εξειδικευμένων πολιτικών, οι οποίες θα αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της κάθε οικονομίας ξεχωριστά.
Επιμέτρηση των κινδύνων
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών