γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Η ιστορία επαναλαμβάνεται… και μάλιστα μερικές φορές με το πιο ειρωνικό τρόπο γι’ αυτούς που την διαμορφώνουν. Και η ιστορία που γράφεται για την ευρωπαϊκή κρίση την τελευταία 2ετία μάλλον θα βρει τη Γερμανία για ακόμη μία φορά με την πλάτη στον τοίχο, τόσο για τη στάση της όσο και για τα εμπόδια που θέτει σε κάθε μορφής λύση ή μέτρο που υιοθετείται για την επίλυση της κρίσης.
Την ώρα που η πλειονότητα των τραπεζιτών και των οικονομολόγων της Γερμανίας έχει «εξεγερθεί» κατά της απόφασης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αγοράζει στη δευτερογενή αγορά κρατικά ομόλογα των χωρών που οι αποδόσεις τους είναι απαγορευτικές προς δανεισμό, η BNP Paribas και η αναλύτρια Evelyn Herrmann έρχεται να θυμίσει στους Γερμανούς ορισμένες «ξεχασμένες» λεπτομέρειες από την πολιτικής της Bundesbank το 1975.
Η γερμανική οικονομία το έτος εκείνο υπέφερε από ύφεση (το ΑΕΠ της συρρικνώθηκε κατά 0,9%), ενώ υπαρκτός ήταν ο κίνδυνος τα υψηλά επιτόκια δανεισμού που έπρεπε να αντιμετωπίσει (Μ.Ο. περίπου 10,4%) να απειλήσουν την ανάπτυξη και τη σταθερότητα των τιμών. Για να σταματήσει το πτωτικό σπιράλ αυτό, η Bundesbank επενέβη, αγοράζοντας κρατικά ομόλογα με χρόνος ωρίμανσης άνω των 6 ετών, υποκαθιστώντας στην ουσία την έλλειψη επενδυτικού ενδιαφέροντος για τους γερμανικούς τίτλους.
Χωρίς αμφιβολία, η κίνηση αυτή της Bundesbank ήταν ότι κάνει και τώρα η ΕΚΤ, αγοράζοντας στη δευτερογενή αγορά κρατικά ομόλογα προβληματικών χωρών της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, ενώ παρεμβάσεις έχει πραγματοποιήσει και για τα ισπανικά και ιταλικά ομόλογα. Μάλιστα, η αναλύτρια της BNP Paribas αποκάλυψε ότι οι συνολικές αγορές της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας έφτασαν κοντά στο 1% του γερμανικού ΑΕΠ.
Η Bundesbank, εκείνη τη χρονιά βρέθηκε αντιμέτωπη με την κατάρρευση της συμφωνίας του Bretton Woods και του στασιμοπληθωρισμού, ενώ με τις πολύ προσεκτικές της κινήσεις δεν έθεσε σε κίνδυνο τον στόχο των τιμών (η αύξηση της προσφοράς χρήματος επιβραδύνθηκε κατά 5,7% το Μάιο του 1975, κάτω δηλαδή από τον στόχο του 8%). Η ΕΚΤ σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με την προοπτική του αποπληθωρισμού το 2013, ενώ οι επικρίσεις των στελεχών της Bundesbank έχουν ως πυρήνα τους φόρους για πρόκληση πληθωριστικών πιέσεων εξαιτίας της υπερπροσφοράς χρήματος στην αγορά.
Ακόμη και τότε υπήρξαν οικονομολόγοι της Bundesbank που είχαν εναντιωθεί σ’ αυτήν την πολιτική, καθώς θεωρούσαν ότι αποτελούσε νομισματοποίηση του χρέους. Αλλά ο τότε πρόεδρος Karl Klasen εφάρμοσε το μέτρο. Μάλιστα, το μέλος του ΔΣ, Helmut Schlesinger, στήριξε τον πρόεδρο αναφέροντας ότι μπορεί η Κεντρική τράπεζα να λειτουργεί στην ανοιχτή αγορά με σκοπό τη ρύθμιση της, χωρίς παράλληλα να σημαίνει αυτό ότι χρηματοδοτεί τα ελλείμματα. Με άλλα λόγια η Bundesbank αναγνώρισε την αναγκαιότητα της αγοράς ομολόγων ώστε να διατηρήσει το «κανάλι» χρηματοδότησης ανοιχτό.
Σύμφωνα με την BNP Paribas, οι κινήσεις αυτές από τις εκάστοτε κεντρικές τράπεζες είναι έκτακτες, και οι ίδιες φροντίζουν με άλλα μέσα παράλληλα να διαφυλάττουν τη νομισματική σταθερότητα σε βάθος χρόνου ώστε να εξομαλυνθούν οι συνθήκες. Δεν σημαίνει αποκλειστικά ότι η ΕΚΤ ή στο παρελθόν η Bundesbank περιφρόνησαν τους κανόνες.
Η αναλύτρια της BNP Paribas χαρακτήρισε εξαιρετική την κληρονομιά που έχει η Bundesbank από την ιστορία αρκεί να την χρησιμοποιήσει… Αλλά για να τη χρησιμοποιήσει πρέπει να αντιληφθεί ότι οι έκτακτες συνθήκες στην οικονομία απαιτούν έκτακτες λύσεις…
www.bankingnews.gr
Η γερμανική οικονομία το έτος εκείνο υπέφερε από ύφεση (το ΑΕΠ της συρρικνώθηκε κατά 0,9%), ενώ υπαρκτός ήταν ο κίνδυνος τα υψηλά επιτόκια δανεισμού που έπρεπε να αντιμετωπίσει (Μ.Ο. περίπου 10,4%) να απειλήσουν την ανάπτυξη και τη σταθερότητα των τιμών. Για να σταματήσει το πτωτικό σπιράλ αυτό, η Bundesbank επενέβη, αγοράζοντας κρατικά ομόλογα με χρόνος ωρίμανσης άνω των 6 ετών, υποκαθιστώντας στην ουσία την έλλειψη επενδυτικού ενδιαφέροντος για τους γερμανικούς τίτλους.
Χωρίς αμφιβολία, η κίνηση αυτή της Bundesbank ήταν ότι κάνει και τώρα η ΕΚΤ, αγοράζοντας στη δευτερογενή αγορά κρατικά ομόλογα προβληματικών χωρών της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, ενώ παρεμβάσεις έχει πραγματοποιήσει και για τα ισπανικά και ιταλικά ομόλογα. Μάλιστα, η αναλύτρια της BNP Paribas αποκάλυψε ότι οι συνολικές αγορές της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας έφτασαν κοντά στο 1% του γερμανικού ΑΕΠ.
Η Bundesbank, εκείνη τη χρονιά βρέθηκε αντιμέτωπη με την κατάρρευση της συμφωνίας του Bretton Woods και του στασιμοπληθωρισμού, ενώ με τις πολύ προσεκτικές της κινήσεις δεν έθεσε σε κίνδυνο τον στόχο των τιμών (η αύξηση της προσφοράς χρήματος επιβραδύνθηκε κατά 5,7% το Μάιο του 1975, κάτω δηλαδή από τον στόχο του 8%). Η ΕΚΤ σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με την προοπτική του αποπληθωρισμού το 2013, ενώ οι επικρίσεις των στελεχών της Bundesbank έχουν ως πυρήνα τους φόρους για πρόκληση πληθωριστικών πιέσεων εξαιτίας της υπερπροσφοράς χρήματος στην αγορά.
Ακόμη και τότε υπήρξαν οικονομολόγοι της Bundesbank που είχαν εναντιωθεί σ’ αυτήν την πολιτική, καθώς θεωρούσαν ότι αποτελούσε νομισματοποίηση του χρέους. Αλλά ο τότε πρόεδρος Karl Klasen εφάρμοσε το μέτρο. Μάλιστα, το μέλος του ΔΣ, Helmut Schlesinger, στήριξε τον πρόεδρο αναφέροντας ότι μπορεί η Κεντρική τράπεζα να λειτουργεί στην ανοιχτή αγορά με σκοπό τη ρύθμιση της, χωρίς παράλληλα να σημαίνει αυτό ότι χρηματοδοτεί τα ελλείμματα. Με άλλα λόγια η Bundesbank αναγνώρισε την αναγκαιότητα της αγοράς ομολόγων ώστε να διατηρήσει το «κανάλι» χρηματοδότησης ανοιχτό.
Σύμφωνα με την BNP Paribas, οι κινήσεις αυτές από τις εκάστοτε κεντρικές τράπεζες είναι έκτακτες, και οι ίδιες φροντίζουν με άλλα μέσα παράλληλα να διαφυλάττουν τη νομισματική σταθερότητα σε βάθος χρόνου ώστε να εξομαλυνθούν οι συνθήκες. Δεν σημαίνει αποκλειστικά ότι η ΕΚΤ ή στο παρελθόν η Bundesbank περιφρόνησαν τους κανόνες.
Η αναλύτρια της BNP Paribas χαρακτήρισε εξαιρετική την κληρονομιά που έχει η Bundesbank από την ιστορία αρκεί να την χρησιμοποιήσει… Αλλά για να τη χρησιμοποιήσει πρέπει να αντιληφθεί ότι οι έκτακτες συνθήκες στην οικονομία απαιτούν έκτακτες λύσεις…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών