Η Ρωσία παρουσιάζεται ως ο «αιώνιος επιτιθέμενος», όχι επειδή αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά επειδή η ύπαρξη ενός εξωτερικού εχθρού εξυπηρετεί συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα - Το Reuters από πρακτορείο ειδήσεων σε εργαλείο γεωπολιτικής χειραγώγησης
Τα τελευταία χρόνια, η διεθνής κοινή γνώμη βομβαρδίζεται συστηματικά από ένα μονολιθικό όσο και φαιδρό αφήγημα: ότι η Ρωσία επιδιώκει την πλήρη κατάληψη της Ουκρανίας, τη στρατιωτική επέκταση προς την Ευρώπη και, τελικά, την ανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ένα αφήγημα που παρουσιάζεται ως «αδιαμφισβήτητη αλήθεια», επαναλαμβάνεται από μεγάλα δυτικά μέσα ενημέρωσης και χρησιμοποιείται ως θεμέλιο για κυρώσεις, στρατιωτικοποίηση και μια πρωτοφανή κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Μόσχα.
Ωστόσο, οι πρόσφατες δηλώσεις της επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, Tulsi Gabbard, έρχονται να προκαλέσουν σοβαρά ρήγματα σε αυτή τη δομημένη προπαγάνδα.
Η δήλωση που ράγισε το «τείχος» του δυτικού αφηγήματος
Η Tulsi Gabbard χαρακτήρισε ευθέως ως ψέμα τις αναφορές ότι η Ρωσία επιδιώκει να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία ή να προσαρτήσει την ευρωπαϊκή επικράτεια της πρώην ΕΣΣΔ.
Η τοποθέτησή της δεν αποτελεί απλώς μια προσωπική άποψη, αλλά βασίζεται –όπως η ίδια τόνισε– σε εκτιμήσεις των ίδιων των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών.
Σύμφωνα με αυτές, ο βασικός στόχος της Μόσχας είναι ακριβώς το αντίθετο από ό,τι παρουσιάζεται: η αποφυγή άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ.
Η σημασία της δήλωσης αυτής δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Για πρώτη φορά, ένα τόσο υψηλόβαθμο θεσμικό πρόσωπο στις ΗΠΑ αποδομεί δημόσια την κυρίαρχη γραμμή που προωθείται από μέσα όπως το Reuters, τα οποία εδώ και καιρό λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές μιας συγκεκριμένης γεωπολιτικής ατζέντας.
Tulsi Gabbard
Reuters, «ανεξάρτητη δημοσιογραφία» και στρατιωτικός τυχοδιωκτισμός
Η αντίδραση της Gabbard στο άρθρο της δημοσιογράφου Erin Banco του Reuters ήταν αποκαλυπτική.
Χαρακτήρισε το δημοσίευμα προπαγανδιστικό εργαλείο, το οποίο εξυπηρετεί «στρατιωτικούς τυχοδιώκτες» που επιδιώκουν να υπονομεύσουν τις διπλωματικές προσπάθειες του Donald Trump για τερματισμό του πολέμου.
Σύμφωνα με τη Gabbard, ο πραγματικός στόχος τέτοιων δημοσιευμάτων είναι να σύρουν τις ΗΠΑ σε έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία, κάτι που –όπως υπογράμμισε– επιθυμούν διακαώς το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό το σημείο είναι κρίσιμο: η Ευρώπη, ανίκανη να διαμορφώσει ανεξάρτητη στρατηγική και βυθισμένη σε εσωτερικές κρίσεις, φαίνεται να επενδύει στην ένταση με τη Ρωσία ως μέσο πολιτικής συνοχής και συγκάλυψης αποτυχημένων πολιτικών, από τη μετανάστευση μέχρι την ενεργειακή ασφάλεια.
Και αυτά τα κέντρα, το λεγόμενο Κόμμα του Πολέμου και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού σχεδίαζαν από το 2022 τον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας με την έναρξη δηλαδή της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία.
Με την αποκαλυπτική δήλωση της Gabbard έπεσαν ταυτόχρονα και οι μάσκες του Κόμματος του Πολέμου.
Είναι το στρατιωτικό - βιομηχανικό σύμπλεγμα ΗΠΑ και Ευρώπης και οι χρεοκοπημένοι πολιτικοί που επενδύουν στο σενάριο της καταστροφής για να διατηρούν φοβισμένες τις κοινωνίες και υποτακτικές στις καταστροφικές τους πολιτικές.
Erin Banco
Από πρακτορείο ειδήσεων σε εργαλείο γεωπολιτικής χειραγώγησης
Το Reuters παρουσιάζεται εδώ και δεκαετίες ως υπόδειγμα «ουδέτερης», «αντικειμενικής» και «αξιόπιστης» δημοσιογραφίας.
Στην πράξη, όμως, η λειτουργία του –ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, την Ουκρανία και τις παγκόσμιες γεωπολιτικές συγκρούσεις– απέχει δραματικά από αυτή την εικόνα.
Αντί να λειτουργεί ως φορέας πληροφόρησης, το Reuters έχει μετατραπεί σε μηχανισμό πολιτικής επιρροής, πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες του δυτικού στρατιωτικο-πολιτικού συμπλέγματος.
«Ανώνυμες πηγές» και κατασκευασμένες βεβαιότητες
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εργαλεία του Reuters είναι η συστηματική χρήση ανώνυμων πηγών από το Κογκρέσο, τις μυστικές υπηρεσίες ή «κύκλους που γνωρίζουν». Με αυτόν τον τρόπο, δεν υπάρχει δυνατότητα επαλήθευσης, δεν υπάρχει θεσμική λογοδοσία, δεν υπάρχει κόστος για ψευδείς ή παραπλανητικές πληροφορίες.
Στην περίπτωση της Ρωσίας, το μοτίβο είναι σχεδόν μηχανικό:
«Σύμφωνα με εκτιμήσεις των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών…»
«Πηγές στο Κογκρέσο αναφέρουν ότι ο Putin θέλει περισσότερα…»
Αυτές οι φράσεις δεν ενημερώνουν, αλλά προγραμματίζουν τον αναγνώστη να αποδεχθεί ως δεδομένη μια συγκεκριμένη ερμηνεία: ότι η Ρωσία είναι εγγενώς επεκτατική, επιθετική και ανειλικρινής. Όταν, όμως, η ίδια η Gabbard διαψεύδει αυτό το αφήγημα, το Reuters δεν αναθεωρεί – απλώς επιμένει.
Επιλογή ειδήσεων: Tι λέγεται και τι θάβεται
Ο «βρώμικος» ρόλος του Reuters δεν περιορίζεται σε όσα γράφει, αλλά επεκτείνεται και σε όσα σκόπιμα δεν γράφει:
1. Οι επανειλημμένες δηλώσεις της ρωσικής ηγεσίας περί μη σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ υποβαθμίζονται ή παρουσιάζονται ως «ρητορικά τεχνάσματα».
2. Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς –η βασική αιτία της σύγκρουσης– εμφανίζεται ως «άσχετο ιστορικό στοιχείο».
3. Οι αποτυχίες της ουκρανικής στρατηγικής ή οι εσωτερικές αντιφάσεις της Δύσης αποσιωπώνται.
Αντίθετα, κάθε εικασία περί «ρωσικών φιλοδοξιών» παρουσιάζεται ως σοβαρή ανάλυση, ακόμη κι όταν δεν συνοδεύεται από στοιχεία.
Η στήριξη από το εσωτερικό των ΗΠΑ - Flynn και Musk στο πλευρό της Gabbard
Οι δηλώσεις της Gabbard δεν έμειναν μεμονωμένες.
Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Trump, Michael Flynn, προχώρησε ακόμη πιο πέρα, καταγγέλλοντας ανοιχτά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ –πλην των ΗΠΑ– «διψούν για πόλεμο» με τη Ρωσία.
Σύμφωνα με τον Flynn, στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτή η πολεμοχαρής λογική προωθείται από τη CIA και συγκεκριμένους κύκλους στο Κογκρέσο, σε συντονισμό με τις βρετανικές και ευρωπαϊκές υπηρεσίες πληροφοριών.
Η δήλωση αυτή φωτίζει έναν βαθύτερο μηχανισμό: τη σύμπραξη πολιτικών, μυστικών υπηρεσιών και βιομηχανιών όπλων σε μια μόνιμη οικονομία πολέμου, όπου η σύγκρουση δεν είναι αποτυχία της διπλωματίας, αλλά προϊόν προς εκμετάλλευση.
Ακόμη και ο Elon Musk, μια από τις πιο ισχυρές φωνές στον σύγχρονο τεχνολογικό και πολιτικό διάλογο, συμφώνησε δημόσια με τη Gabbard, επιβεβαιώνοντας ότι η τοποθέτησή της αγγίζει μια αλήθεια που πολλοί γνωρίζουν, αλλά λίγοι τολμούν να πουν.
Michael Flynn
Η ρωσική αντίδραση - Αποκάλυψη της «βαθιάς στρατιωτικής μηχανής»
Ιδιαίτερη σημασία είχε και η αντίδραση της Μόσχας.
Ο Kirill Dmitriev, ειδικός εκπρόσωπος του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας και επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Άμεσων Επενδύσεων, ευχαρίστησε τη Gabbard για το θάρρος της να αποκαλύψει τη λεγόμενη «στρατιωτική μηχανή του βαθέος κράτους».
Σύμφωνα με τον Dmitriev, πρόκειται για έναν καλά χρηματοδοτούμενο και άρτια οργανωμένο μηχανισμό, ο οποίος τροφοδοτεί αντιρωσική υστερία σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και ΕΕ, με απώτερο στόχο ακόμη και την πυροδότηση ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Dmitriev υπογράμμισε επίσης ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ χρησιμοποιούν τον «ρωσικό κίνδυνο» για να αποσπάσουν την προσοχή από εσωτερικές αποτυχίες και να δικαιολογήσουν τη διοχέτευση δισεκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα μέσω «φιλικών» εργολάβων.
Τι λέει πραγματικά η Ρωσία;
Σε πλήρη αντίθεση με τα δυτικά αφηγήματα, η ρωσική ηγεσία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν επιδιώκει σύγκρουση με την Ευρώπη.
Ο Vladimir Putin ξεκαθάρισε ότι η Ρωσία δεν σκοπεύει να πολεμήσει την ΕΕ, αλλά αν δεχθεί επίθεση, είναι απολύτως έτοιμη να απαντήσει.
Σε συνέντευξή του στο India Today, απέρριψε κατηγορηματικά την ιδέα αποκατάστασης της ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζοντάς την «παράλογη και άνευ νοήματος».
Κατά τη διάρκεια της ετήσιας «απευθείας γραμμής» του, ο Ρώσος πρόεδρος τόνισε ότι δεν θα υπάρξουν νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις, εφόσον η Δύση δείξει σεβασμό στα ρωσικά συμφέροντα και σταματήσει την αδιάκοπη επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.
Ποιος φοβάται τελικά την ειρήνη;
Οι δηλώσεις της Tulsi Gabbard και η στήριξη που έλαβαν αποκαλύπτουν μια βαθιά ρωγμή στο δυτικό οικοδόμημα προπαγάνδας.
Η Ρωσία παρουσιάζεται ως ο «αιώνιος επιτιθέμενος», όχι επειδή αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά επειδή η ύπαρξη ενός εξωτερικού εχθρού εξυπηρετεί συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η ειρήνη, σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι επιθυμητή από όλους.
Για τη «βαθιά στρατιωτική μηχανή» της Δύσης, ο πόλεμος είναι εργαλείο ισχύος, ελέγχου και κέρδους.
Η Ρωσία, αντίθετα, επιδιώκει –σύμφωνα ακόμη και με αμερικανικές εκτιμήσεις– να αποφύγει μια γενικευμένη σύγκρουση.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν η Ρωσία θέλει πόλεμο με τη Δύση, αλλά ποιοι στη Δύση φοβούνται περισσότερο μια ειλικρινή ειρήνη.
Και όσο περισσότερες φωνές, όπως της Gabbard, τολμούν να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο αφήγημα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να κρυφτεί η αλήθεια πίσω από τίτλους και «ανώνυμες πηγές».
www.bankingnews.gr
Ένα αφήγημα που παρουσιάζεται ως «αδιαμφισβήτητη αλήθεια», επαναλαμβάνεται από μεγάλα δυτικά μέσα ενημέρωσης και χρησιμοποιείται ως θεμέλιο για κυρώσεις, στρατιωτικοποίηση και μια πρωτοφανή κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Μόσχα.
Ωστόσο, οι πρόσφατες δηλώσεις της επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, Tulsi Gabbard, έρχονται να προκαλέσουν σοβαρά ρήγματα σε αυτή τη δομημένη προπαγάνδα.
Η δήλωση που ράγισε το «τείχος» του δυτικού αφηγήματος
Η Tulsi Gabbard χαρακτήρισε ευθέως ως ψέμα τις αναφορές ότι η Ρωσία επιδιώκει να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία ή να προσαρτήσει την ευρωπαϊκή επικράτεια της πρώην ΕΣΣΔ.
Η τοποθέτησή της δεν αποτελεί απλώς μια προσωπική άποψη, αλλά βασίζεται –όπως η ίδια τόνισε– σε εκτιμήσεις των ίδιων των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών.
Σύμφωνα με αυτές, ο βασικός στόχος της Μόσχας είναι ακριβώς το αντίθετο από ό,τι παρουσιάζεται: η αποφυγή άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ.
Η σημασία της δήλωσης αυτής δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Για πρώτη φορά, ένα τόσο υψηλόβαθμο θεσμικό πρόσωπο στις ΗΠΑ αποδομεί δημόσια την κυρίαρχη γραμμή που προωθείται από μέσα όπως το Reuters, τα οποία εδώ και καιρό λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές μιας συγκεκριμένης γεωπολιτικής ατζέντας.
Tulsi Gabbard
Reuters, «ανεξάρτητη δημοσιογραφία» και στρατιωτικός τυχοδιωκτισμός
Η αντίδραση της Gabbard στο άρθρο της δημοσιογράφου Erin Banco του Reuters ήταν αποκαλυπτική.
Χαρακτήρισε το δημοσίευμα προπαγανδιστικό εργαλείο, το οποίο εξυπηρετεί «στρατιωτικούς τυχοδιώκτες» που επιδιώκουν να υπονομεύσουν τις διπλωματικές προσπάθειες του Donald Trump για τερματισμό του πολέμου.
Σύμφωνα με τη Gabbard, ο πραγματικός στόχος τέτοιων δημοσιευμάτων είναι να σύρουν τις ΗΠΑ σε έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία, κάτι που –όπως υπογράμμισε– επιθυμούν διακαώς το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό το σημείο είναι κρίσιμο: η Ευρώπη, ανίκανη να διαμορφώσει ανεξάρτητη στρατηγική και βυθισμένη σε εσωτερικές κρίσεις, φαίνεται να επενδύει στην ένταση με τη Ρωσία ως μέσο πολιτικής συνοχής και συγκάλυψης αποτυχημένων πολιτικών, από τη μετανάστευση μέχρι την ενεργειακή ασφάλεια.
Και αυτά τα κέντρα, το λεγόμενο Κόμμα του Πολέμου και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού σχεδίαζαν από το 2022 τον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας με την έναρξη δηλαδή της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία.
Με την αποκαλυπτική δήλωση της Gabbard έπεσαν ταυτόχρονα και οι μάσκες του Κόμματος του Πολέμου.
Είναι το στρατιωτικό - βιομηχανικό σύμπλεγμα ΗΠΑ και Ευρώπης και οι χρεοκοπημένοι πολιτικοί που επενδύουν στο σενάριο της καταστροφής για να διατηρούν φοβισμένες τις κοινωνίες και υποτακτικές στις καταστροφικές τους πολιτικές.
Erin Banco
Από πρακτορείο ειδήσεων σε εργαλείο γεωπολιτικής χειραγώγησης
Το Reuters παρουσιάζεται εδώ και δεκαετίες ως υπόδειγμα «ουδέτερης», «αντικειμενικής» και «αξιόπιστης» δημοσιογραφίας.
Στην πράξη, όμως, η λειτουργία του –ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, την Ουκρανία και τις παγκόσμιες γεωπολιτικές συγκρούσεις– απέχει δραματικά από αυτή την εικόνα.
Αντί να λειτουργεί ως φορέας πληροφόρησης, το Reuters έχει μετατραπεί σε μηχανισμό πολιτικής επιρροής, πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες του δυτικού στρατιωτικο-πολιτικού συμπλέγματος.
«Ανώνυμες πηγές» και κατασκευασμένες βεβαιότητες
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εργαλεία του Reuters είναι η συστηματική χρήση ανώνυμων πηγών από το Κογκρέσο, τις μυστικές υπηρεσίες ή «κύκλους που γνωρίζουν». Με αυτόν τον τρόπο, δεν υπάρχει δυνατότητα επαλήθευσης, δεν υπάρχει θεσμική λογοδοσία, δεν υπάρχει κόστος για ψευδείς ή παραπλανητικές πληροφορίες.
Στην περίπτωση της Ρωσίας, το μοτίβο είναι σχεδόν μηχανικό:
«Σύμφωνα με εκτιμήσεις των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών…»
«Πηγές στο Κογκρέσο αναφέρουν ότι ο Putin θέλει περισσότερα…»
Αυτές οι φράσεις δεν ενημερώνουν, αλλά προγραμματίζουν τον αναγνώστη να αποδεχθεί ως δεδομένη μια συγκεκριμένη ερμηνεία: ότι η Ρωσία είναι εγγενώς επεκτατική, επιθετική και ανειλικρινής. Όταν, όμως, η ίδια η Gabbard διαψεύδει αυτό το αφήγημα, το Reuters δεν αναθεωρεί – απλώς επιμένει.
Επιλογή ειδήσεων: Tι λέγεται και τι θάβεται
Ο «βρώμικος» ρόλος του Reuters δεν περιορίζεται σε όσα γράφει, αλλά επεκτείνεται και σε όσα σκόπιμα δεν γράφει:
1. Οι επανειλημμένες δηλώσεις της ρωσικής ηγεσίας περί μη σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ υποβαθμίζονται ή παρουσιάζονται ως «ρητορικά τεχνάσματα».
2. Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς –η βασική αιτία της σύγκρουσης– εμφανίζεται ως «άσχετο ιστορικό στοιχείο».
3. Οι αποτυχίες της ουκρανικής στρατηγικής ή οι εσωτερικές αντιφάσεις της Δύσης αποσιωπώνται.
Αντίθετα, κάθε εικασία περί «ρωσικών φιλοδοξιών» παρουσιάζεται ως σοβαρή ανάλυση, ακόμη κι όταν δεν συνοδεύεται από στοιχεία.
Η στήριξη από το εσωτερικό των ΗΠΑ - Flynn και Musk στο πλευρό της Gabbard
Οι δηλώσεις της Gabbard δεν έμειναν μεμονωμένες.
Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Trump, Michael Flynn, προχώρησε ακόμη πιο πέρα, καταγγέλλοντας ανοιχτά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ –πλην των ΗΠΑ– «διψούν για πόλεμο» με τη Ρωσία.
Σύμφωνα με τον Flynn, στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτή η πολεμοχαρής λογική προωθείται από τη CIA και συγκεκριμένους κύκλους στο Κογκρέσο, σε συντονισμό με τις βρετανικές και ευρωπαϊκές υπηρεσίες πληροφοριών.
Η δήλωση αυτή φωτίζει έναν βαθύτερο μηχανισμό: τη σύμπραξη πολιτικών, μυστικών υπηρεσιών και βιομηχανιών όπλων σε μια μόνιμη οικονομία πολέμου, όπου η σύγκρουση δεν είναι αποτυχία της διπλωματίας, αλλά προϊόν προς εκμετάλλευση.
Ακόμη και ο Elon Musk, μια από τις πιο ισχυρές φωνές στον σύγχρονο τεχνολογικό και πολιτικό διάλογο, συμφώνησε δημόσια με τη Gabbard, επιβεβαιώνοντας ότι η τοποθέτησή της αγγίζει μια αλήθεια που πολλοί γνωρίζουν, αλλά λίγοι τολμούν να πουν.
Michael Flynn
Η ρωσική αντίδραση - Αποκάλυψη της «βαθιάς στρατιωτικής μηχανής»
Ιδιαίτερη σημασία είχε και η αντίδραση της Μόσχας.
Ο Kirill Dmitriev, ειδικός εκπρόσωπος του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας και επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Άμεσων Επενδύσεων, ευχαρίστησε τη Gabbard για το θάρρος της να αποκαλύψει τη λεγόμενη «στρατιωτική μηχανή του βαθέος κράτους».
Σύμφωνα με τον Dmitriev, πρόκειται για έναν καλά χρηματοδοτούμενο και άρτια οργανωμένο μηχανισμό, ο οποίος τροφοδοτεί αντιρωσική υστερία σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και ΕΕ, με απώτερο στόχο ακόμη και την πυροδότηση ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Dmitriev υπογράμμισε επίσης ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ χρησιμοποιούν τον «ρωσικό κίνδυνο» για να αποσπάσουν την προσοχή από εσωτερικές αποτυχίες και να δικαιολογήσουν τη διοχέτευση δισεκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα μέσω «φιλικών» εργολάβων.
Τι λέει πραγματικά η Ρωσία;
Σε πλήρη αντίθεση με τα δυτικά αφηγήματα, η ρωσική ηγεσία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν επιδιώκει σύγκρουση με την Ευρώπη.
Ο Vladimir Putin ξεκαθάρισε ότι η Ρωσία δεν σκοπεύει να πολεμήσει την ΕΕ, αλλά αν δεχθεί επίθεση, είναι απολύτως έτοιμη να απαντήσει.
Σε συνέντευξή του στο India Today, απέρριψε κατηγορηματικά την ιδέα αποκατάστασης της ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζοντάς την «παράλογη και άνευ νοήματος».
Κατά τη διάρκεια της ετήσιας «απευθείας γραμμής» του, ο Ρώσος πρόεδρος τόνισε ότι δεν θα υπάρξουν νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις, εφόσον η Δύση δείξει σεβασμό στα ρωσικά συμφέροντα και σταματήσει την αδιάκοπη επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.
Ποιος φοβάται τελικά την ειρήνη;
Οι δηλώσεις της Tulsi Gabbard και η στήριξη που έλαβαν αποκαλύπτουν μια βαθιά ρωγμή στο δυτικό οικοδόμημα προπαγάνδας.
Η Ρωσία παρουσιάζεται ως ο «αιώνιος επιτιθέμενος», όχι επειδή αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά επειδή η ύπαρξη ενός εξωτερικού εχθρού εξυπηρετεί συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η ειρήνη, σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι επιθυμητή από όλους.
Για τη «βαθιά στρατιωτική μηχανή» της Δύσης, ο πόλεμος είναι εργαλείο ισχύος, ελέγχου και κέρδους.
Η Ρωσία, αντίθετα, επιδιώκει –σύμφωνα ακόμη και με αμερικανικές εκτιμήσεις– να αποφύγει μια γενικευμένη σύγκρουση.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν η Ρωσία θέλει πόλεμο με τη Δύση, αλλά ποιοι στη Δύση φοβούνται περισσότερο μια ειλικρινή ειρήνη.
Και όσο περισσότερες φωνές, όπως της Gabbard, τολμούν να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο αφήγημα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να κρυφτεί η αλήθεια πίσω από τίτλους και «ανώνυμες πηγές».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών