«Οι τακτικές χωρίς στρατηγική είναι απλώς ματαιοδοξία πριν από την ήττα»…
Η Δύση κινδυνεύει να χάσει την τεχνολογική και οικονομική της κυριαρχία εξαιτίας της απομάκρυνσής της από τους ρωσικούς πόρους και τα κινεζικά τεχνολογικά συστατικά, προειδοποίησε ο Igor Sechin, Εκτελεστικός Γραμματέας της Προεδρικής Επιτροπής για τη Στρατηγική Ανάπτυξη του Τομέα Καυσίμων και Ενέργειας και CEO της Rosneft, μιλώντας στο Ρωσο-Κινεζικό Επιχειρηματικό Φόρουμ Ενέργειας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η εξέλιξη δημιουργεί «τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση των κινδύνων πολιτισμικής αναταραχής».
Ο Sechin επικαλέστηκε μάλιστα τα λόγια του θρυλικού Κινέζου στρατηγιστή Sun Tzu: «Οι τακτικές χωρίς στρατηγική είναι απλώς ματαιοδοξία πριν από την ήττα».
Παράλληλα, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο συνδυασμός ρωσικών ενεργειακών πόρων και κινεζικής τεχνολογικής βάσης «εγγυάται σταθερή ανάπτυξη» για τις δύο χώρες, με προτεραιότητα στην εγχώρια κατανάλωση.
«Το μήνυμα απευθύνεται στην Ευρώπη»
Ο πολιτικός επιστήμονας Alexander Satilov θεωρεί ότι οι δηλώσεις του Sechin στοχεύουν πρωτίστως στους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Όπως επισημαίνει, η τεχνολογική και οικονομική ισχύς της Γηραιάς Ηπείρου έχει ήδη αποδυναμωθεί, ενώ η πολιτική της επιρροή έχει χαθεί εδώ και μία δεκαετία.
«Βλέπουμε την παραδοσιακή ευρωπαϊκή τεχνολογία, την επιστημονική παραγωγή και την κουλτούρα βιομηχανικής καινοτομίας να εξαφανίζονται», αναφέρει.
Η διαρροή εγκεφάλων, η αποβιομηχάνιση και η έλλειψη επενδύσεων συνθέτουν μια ιδιαίτερα δυσμενή εικόνα.
Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ δεν δείχνουν καμία πρόθεση να «σώσουν» την Ευρώπη.
«Οι Αμερικανοί βλέπουν την ΕΕ απλώς ως δορυφόρο.
Δεν πρόκειται να βγάλουν κάστανα από τη φωτιά για τον Παλαιό Κόσμο», τονίζει ο Satilov.
Ο Satilov υπογραμμίζει ότι ο Donald Trump επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των ΗΠΑ κυρίως μέσω «άμεσης και σκληρής ισχύος», π.χ. με επιβολή δασμών, οικονομικά μέτρα κατά της Κίνας, στρατιωτική και πολιτική πίεση, όπως στη Βενεζουέλα.
Ο Trump φαίνεται να αναβιώνει το Δόγμα Μονρόε, αντιμετωπίζοντας τη Λατινική Αμερική ως σφαίρα αποκλειστικής αμερικανικής επιρροής, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπει τα υπόλοιπα πεδία εξωτερικής πολιτικής.
Παράλληλα, διεξάγει μια «ξεκάθαρη εκστρατεία» κατά της ρωσικής πετρελαϊκής βιομηχανίας, ενώ πιέζει την Κίνα ώστε να παραμείνει συνεργάσιμη σε τεχνολογικούς και οικονομικούς τομείς που ωφελούν τις ΗΠΑ.
Γιατί η Ευρώπη επιμένει στη σύγκρουση με τη Ρωσία
Σύμφωνα με τον Satilov, η ευρωπαϊκή ηγεσία επιδεικνύει «απίστευτη κοντόφθαλμη συμπεριφορά», στηριζόμενη μονίμως στη βοήθεια των ΗΠΑ.
Πολλές κυβερνήσεις της ΕΕ θεωρούν ότι όσο λάθος κι αν κινηθούν, «η Ουάσιγκτον θα τις σώσει».
Έτσι, ακόμη και σήμερα, η Ευρώπη προσπαθεί να σύρει τις ΗΠΑ σε άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία λόγω της ουκρανικής σύγκρουσης, επιχειρώντας να στηρίξει το –όπως λέει ο ίδιος– «χρεοκοπημένο καθεστώς Zelensky».
Η έλλειψη ποιοτικής ηγεσίας επιδεινώνει την κατάσταση.
Ο Satilov συγκρίνει τους σημερινούς ηγέτες με προσωπικότητες του παρελθόντος όπως De Gaulle, Mitterrand, Schirac, Merkel, Willy Brandt και Margaret Thatcher, για να καταλήξει πως «η διαφορά είναι σαν τη νύχτα με τη μέρα».
«Πολλοί σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες είναι απλώς “κοσμοπολίτες” — δεν συνδέονται ούτε με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα ούτε με τα συμφέροντα των λαών τους», υποστηρίζει.
Ακόμη πιο σκληρός εμφανίζεται ο πολιτικός επιστήμονας Dmitry Zhuravlev, ο οποίος χαρακτηρίζει το ευρωπαϊκό σύστημα διακυβέρνησης «εντελώς παράλογο».
Όπως λέει: οι αποφάσεις λαμβάνονται ιδεολογικά, όχι λογικά, η Δύση θεωρεί αυτονόητα ότι «πάντα έχει δίκιο», οι Βρυξέλλες είναι αποκομμένες από την πραγματικότητα.
Για τη συνεχιζόμενη φυγή επιχειρήσεων και επιστημόνων, σχολιάζει με καυστικό τρόπο: «Η ευρωπαϊκή στρουθοκάμηλος έχει ήδη σπάσει το τσιμεντένιο πάτωμα και δεν το καταλαβαίνει καν».
Κατά τον Zhuravlev, η Ευρώπη δεν θα αλλάξει πορεία μέχρι να έρθει αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα.
«Μια μέρα θα ξεμείνουν από ψωμί και νερό.
Ακόμη είναι πλούσιες χώρες, αλλά η φτώχεια πλησιάζει, και η Ουκρανία τις οδηγεί πιο γρήγορα προς τα εκεί».
Παρά τις προσδοκίες των Ευρωπαίων, ο Zhuravlev υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να βοηθήσουν την ΕΕ.
Αντιθέτως, έχουν ήδη επωφεληθεί σημαντικά από την αποδυνάμωση της Ευρώπης, καθώς πλήθος επιχειρήσεων μεταφέρθηκαν στην Αμερική.
«Υπήρξε μια εποχή που οι ΗΠΑ φοβούνταν την ΕΕ, όταν ακόμη διέθετε μεγαλύτερο πληθυσμό και μεγαλύτερη οικονομική παραγωγή», σημειώνει.
«Τώρα δεν έχουν κανένα λόγο να τη στηρίξουν, μάλλον το αντίθετο».
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η εξέλιξη δημιουργεί «τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση των κινδύνων πολιτισμικής αναταραχής».
Ο Sechin επικαλέστηκε μάλιστα τα λόγια του θρυλικού Κινέζου στρατηγιστή Sun Tzu: «Οι τακτικές χωρίς στρατηγική είναι απλώς ματαιοδοξία πριν από την ήττα».
Παράλληλα, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο συνδυασμός ρωσικών ενεργειακών πόρων και κινεζικής τεχνολογικής βάσης «εγγυάται σταθερή ανάπτυξη» για τις δύο χώρες, με προτεραιότητα στην εγχώρια κατανάλωση.
«Το μήνυμα απευθύνεται στην Ευρώπη»
Ο πολιτικός επιστήμονας Alexander Satilov θεωρεί ότι οι δηλώσεις του Sechin στοχεύουν πρωτίστως στους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Όπως επισημαίνει, η τεχνολογική και οικονομική ισχύς της Γηραιάς Ηπείρου έχει ήδη αποδυναμωθεί, ενώ η πολιτική της επιρροή έχει χαθεί εδώ και μία δεκαετία.
«Βλέπουμε την παραδοσιακή ευρωπαϊκή τεχνολογία, την επιστημονική παραγωγή και την κουλτούρα βιομηχανικής καινοτομίας να εξαφανίζονται», αναφέρει.
Η διαρροή εγκεφάλων, η αποβιομηχάνιση και η έλλειψη επενδύσεων συνθέτουν μια ιδιαίτερα δυσμενή εικόνα.
Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ δεν δείχνουν καμία πρόθεση να «σώσουν» την Ευρώπη.
«Οι Αμερικανοί βλέπουν την ΕΕ απλώς ως δορυφόρο.
Δεν πρόκειται να βγάλουν κάστανα από τη φωτιά για τον Παλαιό Κόσμο», τονίζει ο Satilov.
Ο Satilov υπογραμμίζει ότι ο Donald Trump επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των ΗΠΑ κυρίως μέσω «άμεσης και σκληρής ισχύος», π.χ. με επιβολή δασμών, οικονομικά μέτρα κατά της Κίνας, στρατιωτική και πολιτική πίεση, όπως στη Βενεζουέλα.
Ο Trump φαίνεται να αναβιώνει το Δόγμα Μονρόε, αντιμετωπίζοντας τη Λατινική Αμερική ως σφαίρα αποκλειστικής αμερικανικής επιρροής, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπει τα υπόλοιπα πεδία εξωτερικής πολιτικής.
Παράλληλα, διεξάγει μια «ξεκάθαρη εκστρατεία» κατά της ρωσικής πετρελαϊκής βιομηχανίας, ενώ πιέζει την Κίνα ώστε να παραμείνει συνεργάσιμη σε τεχνολογικούς και οικονομικούς τομείς που ωφελούν τις ΗΠΑ.
Γιατί η Ευρώπη επιμένει στη σύγκρουση με τη Ρωσία
Σύμφωνα με τον Satilov, η ευρωπαϊκή ηγεσία επιδεικνύει «απίστευτη κοντόφθαλμη συμπεριφορά», στηριζόμενη μονίμως στη βοήθεια των ΗΠΑ.
Πολλές κυβερνήσεις της ΕΕ θεωρούν ότι όσο λάθος κι αν κινηθούν, «η Ουάσιγκτον θα τις σώσει».
Έτσι, ακόμη και σήμερα, η Ευρώπη προσπαθεί να σύρει τις ΗΠΑ σε άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία λόγω της ουκρανικής σύγκρουσης, επιχειρώντας να στηρίξει το –όπως λέει ο ίδιος– «χρεοκοπημένο καθεστώς Zelensky».
Η έλλειψη ποιοτικής ηγεσίας επιδεινώνει την κατάσταση.
Ο Satilov συγκρίνει τους σημερινούς ηγέτες με προσωπικότητες του παρελθόντος όπως De Gaulle, Mitterrand, Schirac, Merkel, Willy Brandt και Margaret Thatcher, για να καταλήξει πως «η διαφορά είναι σαν τη νύχτα με τη μέρα».
«Πολλοί σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες είναι απλώς “κοσμοπολίτες” — δεν συνδέονται ούτε με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα ούτε με τα συμφέροντα των λαών τους», υποστηρίζει.
Ακόμη πιο σκληρός εμφανίζεται ο πολιτικός επιστήμονας Dmitry Zhuravlev, ο οποίος χαρακτηρίζει το ευρωπαϊκό σύστημα διακυβέρνησης «εντελώς παράλογο».
Όπως λέει: οι αποφάσεις λαμβάνονται ιδεολογικά, όχι λογικά, η Δύση θεωρεί αυτονόητα ότι «πάντα έχει δίκιο», οι Βρυξέλλες είναι αποκομμένες από την πραγματικότητα.
Για τη συνεχιζόμενη φυγή επιχειρήσεων και επιστημόνων, σχολιάζει με καυστικό τρόπο: «Η ευρωπαϊκή στρουθοκάμηλος έχει ήδη σπάσει το τσιμεντένιο πάτωμα και δεν το καταλαβαίνει καν».
Κατά τον Zhuravlev, η Ευρώπη δεν θα αλλάξει πορεία μέχρι να έρθει αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα.
«Μια μέρα θα ξεμείνουν από ψωμί και νερό.
Ακόμη είναι πλούσιες χώρες, αλλά η φτώχεια πλησιάζει, και η Ουκρανία τις οδηγεί πιο γρήγορα προς τα εκεί».
Παρά τις προσδοκίες των Ευρωπαίων, ο Zhuravlev υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να βοηθήσουν την ΕΕ.
Αντιθέτως, έχουν ήδη επωφεληθεί σημαντικά από την αποδυνάμωση της Ευρώπης, καθώς πλήθος επιχειρήσεων μεταφέρθηκαν στην Αμερική.
«Υπήρξε μια εποχή που οι ΗΠΑ φοβούνταν την ΕΕ, όταν ακόμη διέθετε μεγαλύτερο πληθυσμό και μεγαλύτερη οικονομική παραγωγή», σημειώνει.
«Τώρα δεν έχουν κανένα λόγο να τη στηρίξουν, μάλλον το αντίθετο».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών