Παρά τη σταθερή αλλά εύθραυστη αγορά εργασίας, η Γενιά Z επιμένει σε αυστηρά όρια και ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, αγνοώντας τα σημάδια οικονομικής επιβράδυνσης και την άνοδο της ανεργίας στις ΗΠΑ. Ενώ οι εργοδότες προειδοποιούν για μειώσεις θέσεων, λιγότερες προσλήψεις και αυξημένες απαιτήσεις, οι νεότεροι εργαζόμενοι συνεχίζουν να απορρίπτουν υπερωρίες και να προτάσσουν την προσωπική ζωή
Ενώ η αγορά εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών διέψευσε τις προβλέψεις τον Σεπτέμβριο — προσθέτοντας 119.000 θέσεις σύμφωνα με καθυστερημένα στοιχεία — το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε στο 4,4%, το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων τεσσάρων ετών.
Κανονικά, αυτό θα ήταν η στιγμή για τους περισσότερους εργαζόμενους να εξασφαλίσουν πως είναι το πιο πολύτιμο στοιχείο μιας εταιρείας — ειδικά με τις απολύσεις να αυξάνονται και την τεχνητή νοημοσύνη να αντικαθιστά σταδιακά θέσεις εισαγωγικού επιπέδου σε διάφορους κλάδους.
Ωστόσο, οι εργαζόμενοι της Γενιάς Z φαίνεται να μην λαμβάνουν το μήνυμα. Αντί να δουλεύουν περισσότερες ώρες, πολλοί νέοι εργαζόμενοι παραμένουν πεπεισμένοι ότι η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά τους — ακόμη και καθώς το έδαφος αλλάζει κάτω από τα πόδια τους.
Σε διάφορους κλάδους, εργαζόμενοι εισαγωγικού επιπέδου λένε ότι δεν απαντούν σε emails μετά τις 5 μ.μ., βγαίνουν μέχρι αργά τις καθημερινές ή διατηρούν σταθερά τα weeknight pickleball sessions — συμπεριφορές που θα ήταν αδιανόητες για νέους εργαζόμενους σε προηγούμενες περιόδους οικονομικής επιβράδυνσης.
Οι μάνατζερ υποστηρίζουν ότι αυτή η αποστασιοποίηση έρχεται ακριβώς τη στιγμή που οι νεότεροι εργαζόμενοι πρέπει περισσότερο από ποτέ να δείξουν αντοχή, αξιοπιστία και αξία, σύμφωνα με την Wall Street Journal.
Ο Damaryan Benton, 24 ετών, σε διαφημιστική εταιρεία στο Los Angeles, ενημερώνει τους προϊσταμένους του πριν αποσυνδεθεί και καθιστά σαφές ότι δεν θα εργάζεται εκτός ωραρίου. «Μετά τις πέντε, αν δεν είμαι στο laptop, δεν είμαι», είπε. «Δεν δίνω ούτε εξήγηση».
Η Nia Joseph, που εργάζεται σε ιατρικό κέντρο οφθαλμολογίας στο Houston, είπε ότι πρόσφατα έμεινε έξω μέχρι τις 2 π.μ. Κυριακή — παρότι έπρεπε να βρίσκεται στη δουλειά πριν τις 8. Πριν μερικά χρόνια, όπως λέει, θα είχε πάει σπίτι νωρίς. «Μου θύμισε ότι κάποτε απολάμβανα τα πράγματα περισσότερο», είπε.
Η Jessica Moran, ανώτερη ελέγκτρια στο New Jersey, φρόντισε να καταστήσει σαφές στον μάνατζερ της πως η προπόνηση pickleball έχει προτεραιότητα ορισμένες καθημερινές.
«Ρωτούσα συνεργάτες, ανώτερα στελέχηs και μάνατζερ για να καταλάβω πώς μοιάζει πραγματικά το work-life balance τους», είπε η 24χρονη Moran στην WSJ, προσθέτοντας: «Για μένα, πρέπει να υπάρχει work-life balance εδώ».
Το κοινό θέμα: η Γενιά Z θέλει η εργασία να προσαρμόζεται στον τρόπο ζωής της — όχι το αντίστροφο!
Χάσμα γενεών
Τα στελέχη λένε ότι η απόσταση ανάμεσα στις γενιές μεγαλώνει καθώς η αγορά εργασίας δείχνει ξεκάθαρα σημάδια ψύξης.
Οι εταιρείες επιβραδύνουν τις προσλήψεις, καταργούν θέσεις και προειδοποιούν τους νέους υπαλλήλους ότι τα όρια μπορεί να είναι θολά. Ιστορικά, περίοδοι οικονομικής αβεβαιότητας ωθούσαν τους νεότερους επαγγελματίες να δουλεύουν πιο σκληρά για να αποδείξουν την αξία τους.
«Η Γενιά X, όταν τα πράγματα ζορίσουν… τι κάνουμε; Δουλεύουμε περισσότερο, πιέζουμε περισσότερο», είπε η Marcie Merriman, ιδρύτρια της Ethos Innovation. Οι νεότεροι εργαζόμενοι, λέει, περιμένουν να κρίνονται αποκλειστικά από το αποτέλεσμα — όχι την προσπάθεια ή τη διαθεσιμότητα.
Αυτή η στάση μπορεί να είχε νόημα την περίοδο της έκρηξης προσλήψεων της πανδημίας, όταν οι εργαζόμενοι είχαν το πάνω χέρι. Σήμερα, όμως, οι εργοδότες λένε πως μοιάζει με εφησυχασμό.
Η πειθαρχία μετράει
Μέρος της γενεακής διαφοράς προέρχεται από την πανδημία και την άνοδο της απομακρυσμένης εργασίας. Οι νεότεροι μπήκαν σε μια αγορά εργασίας όπου δινόταν έμφαση στην ψυχική υγεία, την ευελιξία και τα προσωπικά όρια.
Πολλοί είδαν μέλη της οικογένειάς τους να εξουθενώνονται σε παραδοσιακές δουλειές. Η Joseph είπε ότι οι καριέρες των γονιών της «κατέλαβαν ολοκληρωτικά τη ζωή τους», κάτι που αρνείται να επαναλάβει.
Οι μάνατζερ, όμως, υποστηρίζουν ότι το εκκρεμές έχει πάει πολύ μακριά. Σε μια σταθερή αγορά εργασίας, η αποστασιοποίηση μπορεί να μοιάζει με αυτοπεποίθηση. Σε μια αδύναμη, μοιάζει με έλλειψη δέσμευσης.
Δεδομένα της Gallup δείχνουν ότι οι νεότεροι εργαζόμενοι οδηγούν στη μείωση των ωρών εργασίας: σχεδόν δύο λιγότερες ώρες την εβδομάδα σε σχέση με πριν την πανδημία. Οι μεγαλύτεροι μείωσαν λιγότερο από μία ώρα.
Οι μεταβαλλόμενες προτεραιότητες φαίνονται και στη συνολική μείωση του ωραρίου. Οι Αμερικανοί εργάστηκαν κατά μέσο όρο 42,9 ώρες την εβδομάδα πέρυσι, έναντι 44,1 το 2019, σύμφωνα με έρευνα της Gallup. Οι κάτω των 35 οδήγησαν τη μείωση, ενώ οι μεγαλύτεροι εργαζόμενοι έκοψαν λίγο λιγότερο από μία ώρα.
Ο Jim Harter, επικεφαλής ερευνών της Gallup για τη διαχείριση του χώρου εργασίας, είπε ότι πολλοί νεότεροι εργαζόμενοι «εξακολουθούν να αισθάνονται αποσυνδεδεμένοι από τους εργοδότες τους» παρά τα σημάδια μιας πιο απαιτητικής αγοράς.
Προσαρμοστικότητα
Οι ιστορίες των νεότερων εργαζομένων αντικατοπτρίζουν μια πεποίθηση ότι οι εργοδότες δεν θα — ή δεν μπορούν — να τους τιμωρήσουν για την ακαμψία τους.
Ωστόσο, η αγορά εργασίας αρχίζει να ανταμείβει κάτι που η Gen Z αργεί να υιοθετήσει: την ανθεκτικότητα.
Ο Benton θυμάται την πίεση που ασκούσε κάποτε στον εαυτό του ως ασκούμενος, συνδεόμενος στις 7 π.μ., εργαζόμενος ενώ ήταν άρρωστος και μένοντας ξύπνιος μέχρι τα μεσάνυχτα.
Τώρα, λέει πως δεν κάνει τίποτα παραπάνω από ό,τι απαιτείται. Όταν κατά τη διάρκεια της πρακτικής του τον καταπόντισε μια προθεσμία, ο μάνατζερ του τον ενθάρρυνε να κάνει διάλειμμα και του επέκτεινε την προθεσμία. Σήμερα παίρνει άδεια με άνεση και δεν ανησυχεί για αιτήματα μετά το ωράριο.
Εργαζόμενοι όπως ο Benton και η Joseph βλέπουν αυτά τα όρια ως υγιή. Τα στελέχη τα βλέπουν ως σημάδι ότι το εργατικό δυναμικό δεν είναι προετοιμασμένο για τις απαιτήσεις μιας πιο ανταγωνιστικής αγοράς.
Το ερώτημα που αιωρείται πάνω από τον επόμενο οικονομικό κύκλο είναι αν η Γενιά Z θα προσαρμοστεί — ή αν οι εργοδότες θα επιλέξουν όσους ήδη το έχουν κάνει.
www.bankingnews.gr
Κανονικά, αυτό θα ήταν η στιγμή για τους περισσότερους εργαζόμενους να εξασφαλίσουν πως είναι το πιο πολύτιμο στοιχείο μιας εταιρείας — ειδικά με τις απολύσεις να αυξάνονται και την τεχνητή νοημοσύνη να αντικαθιστά σταδιακά θέσεις εισαγωγικού επιπέδου σε διάφορους κλάδους.
Ωστόσο, οι εργαζόμενοι της Γενιάς Z φαίνεται να μην λαμβάνουν το μήνυμα. Αντί να δουλεύουν περισσότερες ώρες, πολλοί νέοι εργαζόμενοι παραμένουν πεπεισμένοι ότι η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά τους — ακόμη και καθώς το έδαφος αλλάζει κάτω από τα πόδια τους.
Σε διάφορους κλάδους, εργαζόμενοι εισαγωγικού επιπέδου λένε ότι δεν απαντούν σε emails μετά τις 5 μ.μ., βγαίνουν μέχρι αργά τις καθημερινές ή διατηρούν σταθερά τα weeknight pickleball sessions — συμπεριφορές που θα ήταν αδιανόητες για νέους εργαζόμενους σε προηγούμενες περιόδους οικονομικής επιβράδυνσης.
Οι μάνατζερ υποστηρίζουν ότι αυτή η αποστασιοποίηση έρχεται ακριβώς τη στιγμή που οι νεότεροι εργαζόμενοι πρέπει περισσότερο από ποτέ να δείξουν αντοχή, αξιοπιστία και αξία, σύμφωνα με την Wall Street Journal.
Ο Damaryan Benton, 24 ετών, σε διαφημιστική εταιρεία στο Los Angeles, ενημερώνει τους προϊσταμένους του πριν αποσυνδεθεί και καθιστά σαφές ότι δεν θα εργάζεται εκτός ωραρίου. «Μετά τις πέντε, αν δεν είμαι στο laptop, δεν είμαι», είπε. «Δεν δίνω ούτε εξήγηση».
Η Nia Joseph, που εργάζεται σε ιατρικό κέντρο οφθαλμολογίας στο Houston, είπε ότι πρόσφατα έμεινε έξω μέχρι τις 2 π.μ. Κυριακή — παρότι έπρεπε να βρίσκεται στη δουλειά πριν τις 8. Πριν μερικά χρόνια, όπως λέει, θα είχε πάει σπίτι νωρίς. «Μου θύμισε ότι κάποτε απολάμβανα τα πράγματα περισσότερο», είπε.
Η Jessica Moran, ανώτερη ελέγκτρια στο New Jersey, φρόντισε να καταστήσει σαφές στον μάνατζερ της πως η προπόνηση pickleball έχει προτεραιότητα ορισμένες καθημερινές.
«Ρωτούσα συνεργάτες, ανώτερα στελέχηs και μάνατζερ για να καταλάβω πώς μοιάζει πραγματικά το work-life balance τους», είπε η 24χρονη Moran στην WSJ, προσθέτοντας: «Για μένα, πρέπει να υπάρχει work-life balance εδώ».
Το κοινό θέμα: η Γενιά Z θέλει η εργασία να προσαρμόζεται στον τρόπο ζωής της — όχι το αντίστροφο!
Χάσμα γενεών
Τα στελέχη λένε ότι η απόσταση ανάμεσα στις γενιές μεγαλώνει καθώς η αγορά εργασίας δείχνει ξεκάθαρα σημάδια ψύξης.
Οι εταιρείες επιβραδύνουν τις προσλήψεις, καταργούν θέσεις και προειδοποιούν τους νέους υπαλλήλους ότι τα όρια μπορεί να είναι θολά. Ιστορικά, περίοδοι οικονομικής αβεβαιότητας ωθούσαν τους νεότερους επαγγελματίες να δουλεύουν πιο σκληρά για να αποδείξουν την αξία τους.
«Η Γενιά X, όταν τα πράγματα ζορίσουν… τι κάνουμε; Δουλεύουμε περισσότερο, πιέζουμε περισσότερο», είπε η Marcie Merriman, ιδρύτρια της Ethos Innovation. Οι νεότεροι εργαζόμενοι, λέει, περιμένουν να κρίνονται αποκλειστικά από το αποτέλεσμα — όχι την προσπάθεια ή τη διαθεσιμότητα.
Αυτή η στάση μπορεί να είχε νόημα την περίοδο της έκρηξης προσλήψεων της πανδημίας, όταν οι εργαζόμενοι είχαν το πάνω χέρι. Σήμερα, όμως, οι εργοδότες λένε πως μοιάζει με εφησυχασμό.
Η πειθαρχία μετράει
Μέρος της γενεακής διαφοράς προέρχεται από την πανδημία και την άνοδο της απομακρυσμένης εργασίας. Οι νεότεροι μπήκαν σε μια αγορά εργασίας όπου δινόταν έμφαση στην ψυχική υγεία, την ευελιξία και τα προσωπικά όρια.
Πολλοί είδαν μέλη της οικογένειάς τους να εξουθενώνονται σε παραδοσιακές δουλειές. Η Joseph είπε ότι οι καριέρες των γονιών της «κατέλαβαν ολοκληρωτικά τη ζωή τους», κάτι που αρνείται να επαναλάβει.
Οι μάνατζερ, όμως, υποστηρίζουν ότι το εκκρεμές έχει πάει πολύ μακριά. Σε μια σταθερή αγορά εργασίας, η αποστασιοποίηση μπορεί να μοιάζει με αυτοπεποίθηση. Σε μια αδύναμη, μοιάζει με έλλειψη δέσμευσης.
Δεδομένα της Gallup δείχνουν ότι οι νεότεροι εργαζόμενοι οδηγούν στη μείωση των ωρών εργασίας: σχεδόν δύο λιγότερες ώρες την εβδομάδα σε σχέση με πριν την πανδημία. Οι μεγαλύτεροι μείωσαν λιγότερο από μία ώρα.
Οι μεταβαλλόμενες προτεραιότητες φαίνονται και στη συνολική μείωση του ωραρίου. Οι Αμερικανοί εργάστηκαν κατά μέσο όρο 42,9 ώρες την εβδομάδα πέρυσι, έναντι 44,1 το 2019, σύμφωνα με έρευνα της Gallup. Οι κάτω των 35 οδήγησαν τη μείωση, ενώ οι μεγαλύτεροι εργαζόμενοι έκοψαν λίγο λιγότερο από μία ώρα.
Ο Jim Harter, επικεφαλής ερευνών της Gallup για τη διαχείριση του χώρου εργασίας, είπε ότι πολλοί νεότεροι εργαζόμενοι «εξακολουθούν να αισθάνονται αποσυνδεδεμένοι από τους εργοδότες τους» παρά τα σημάδια μιας πιο απαιτητικής αγοράς.
Προσαρμοστικότητα
Οι ιστορίες των νεότερων εργαζομένων αντικατοπτρίζουν μια πεποίθηση ότι οι εργοδότες δεν θα — ή δεν μπορούν — να τους τιμωρήσουν για την ακαμψία τους.
Ωστόσο, η αγορά εργασίας αρχίζει να ανταμείβει κάτι που η Gen Z αργεί να υιοθετήσει: την ανθεκτικότητα.
Ο Benton θυμάται την πίεση που ασκούσε κάποτε στον εαυτό του ως ασκούμενος, συνδεόμενος στις 7 π.μ., εργαζόμενος ενώ ήταν άρρωστος και μένοντας ξύπνιος μέχρι τα μεσάνυχτα.
Τώρα, λέει πως δεν κάνει τίποτα παραπάνω από ό,τι απαιτείται. Όταν κατά τη διάρκεια της πρακτικής του τον καταπόντισε μια προθεσμία, ο μάνατζερ του τον ενθάρρυνε να κάνει διάλειμμα και του επέκτεινε την προθεσμία. Σήμερα παίρνει άδεια με άνεση και δεν ανησυχεί για αιτήματα μετά το ωράριο.
Εργαζόμενοι όπως ο Benton και η Joseph βλέπουν αυτά τα όρια ως υγιή. Τα στελέχη τα βλέπουν ως σημάδι ότι το εργατικό δυναμικό δεν είναι προετοιμασμένο για τις απαιτήσεις μιας πιο ανταγωνιστικής αγοράς.
Το ερώτημα που αιωρείται πάνω από τον επόμενο οικονομικό κύκλο είναι αν η Γενιά Z θα προσαρμοστεί — ή αν οι εργοδότες θα επιλέξουν όσους ήδη το έχουν κάνει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών