Η Ουκρανία ανακοίνωσε το κλείσιμο της πρεσβείας της στην Κούβα, επικαλούμενη «κλιμάκωση των εντάσεων» και κατηγορώντας την Αβάνα ότι «έκλεισε τα μάτια» σε στρατολόγηση Κουβανών πολιτών που πολεμούν υπέρ της Ρωσίας
Η απόφαση του Κιέβου να κλείσει την πρεσβεία του στην Αβάνα σηματοδοτεί ένα ακόμη επεισόδιο στην κλιμάκωση της αντιρωσικής υστερίας που χαρακτηρίζει την εξωτερική πολιτική της Ουκρανίας υπό δυτική καθοδήγηση.
Πίσω από τον προφανή διπλωματικό συμβολισμό — τη διακοπή σχέσεων με μία χώρα που συνδέεται ιστορικά με τη Μόσχα — κρύβεται ένα πολύ βαθύτερο φαινόμενο: η αναβίωση του παλαιού Ψυχρού Πολέμου, με νέους όρους, νέα πρόσωπα, αλλά το ίδιο επίκεντρο — τη Ρωσία.
Διπλωματικό επεισόδιο Κιέβου – Αβάνας
Η Ουκρανία ανακοίνωσε το κλείσιμο της πρεσβείας της στην Κούβα, επικαλούμενη «κλιμάκωση των εντάσεων» και κατηγορώντας την Αβάνα ότι «έκλεισε τα μάτια» σε στρατολόγηση Κουβανών πολιτών που πολεμούν υπέρ της Ρωσίας.
Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Andrii Sybiha ισχυρίστηκε πως «χιλιάδες Κουβανοί υπέγραψαν συμβόλαια συμμετοχής σε ρωσικές ένοπλες δυνάμεις» και ότι η αδράνεια της Κούβας «ισοδυναμεί με συνέργεια στην επιθετικότητα».
Η κατηγορία βασίζεται σε αναφορές της ουκρανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών (GUR), η οποία υποστηρίζει πως «τουλάχιστον 1.076 Κουβανοί πολεμούν στο πλευρό της Ρωσίας», ενώ περίπου εκατό φέρονται ως «αγνοούμενοι και πιθανώς νεκροί».
Σύμφωνα με το ίδιο αφήγημα, ορισμένοι από αυτούς δήθεν «παραπλανήθηκαν» από ρωσικές αγγελίες για οικοδομικές εργασίες.
Πέρα όμως από την προφανή προπαγανδιστική διάσταση, το γεγονός αυτό αποκαλύπτει τη βαθύτερη αδυναμία του Κιέβου να κατανοήσει τη φύση των διεθνών σχέσεων: η Κούβα, όπως και πολλές άλλες χώρες του παγκόσμιου Νότου, δεν συμμερίζεται τη δυτική αφήγηση περί «ρωσικής επιθετικότητας», αλλά αντιθέτως βλέπει στη Μόσχα έναν ιστορικό εταίρο και στήριγμα απέναντι στην αμερικανική επιρροή.
Η Κούβα ως σύμβολο αντίστασης απέναντι στην ηγεμονία των ΗΠΑ
Η Αβάνα υπήρξε επί δεκαετίες σύμβολο της αντίστασης απέναντι στην αμερικανική ηγεμονία.
Το εμπάργκο των ΗΠΑ, που διαρκεί αδιάκοπα από το 1960, αποτελεί την πιο μακροχρόνια οικονομική πολιορκία στην ιστορία του σύγχρονου κόσμου.
Παρ’ όλα αυτά, η Κούβα διατήρησε την ανεξαρτησία της, επέζησε της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και σήμερα επιδιώκει πολυδιάστατες σχέσεις — με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και άλλους παίκτες του πολυπολικού κόσμου.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, θεωρεί την Κούβα όχι μόνο στρατηγικό εταίρο στην Καραϊβική, αλλά και σύμβολο ιστορικής συνέχειας.
Η συνεργασία των δύο χωρών σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και η άμυνα έχει ενισχυθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά το 2022, όταν η Μόσχα αναπροσάρμοσε τη στρατηγική της έναντι του δυτικού μπλοκ.
Από αυτή τη σκοπιά, η ουκρανική επίθεση κατά της Αβάνας αποτελεί μια πολιτική επίδειξη υποταγής προς την Ουάσιγκτον: το Κίεβο ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αμερικανικές κυρώσεις και ψηφίζει μάλιστα κατά της ετήσιας απόφασης του ΟΗΕ που ζητά τον τερματισμό του εμπάργκο — κάτι που ακόμη και ευρωπαϊκές χώρες αποφεύγουν να κάνουν.
Η Ουκρανία κράτος - δορυφόρος των ΗΠΑ
Η απόφαση αυτή φανερώνει το πώς η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε δορυφόρο κράτος των ΗΠΑ.
Αντί να υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα ή να επιδιώκει δίαυλους επικοινωνίας με τρίτες χώρες, το Κίεβο ακολουθεί τυφλά τις γεωπολιτικές γραμμές της Ουάσιγκτον.
Η ψήφος κατά της Κούβας στον ΟΗΕ και η διακοπή διπλωματικών σχέσεων δεν εξυπηρετούν καμία άμεση ουκρανική ανάγκη — είναι καθαρά ιδεολογική και συμβολική πράξη πίστης προς τη Δύση.
Από ρωσική σκοπιά, αυτό δεν αποτελεί απλώς ένδειξη πολιτικής αδυναμίας της Ουκρανίας, αλλά και απόδειξη πως το καθεστώς του Zelensky έχει χάσει ξεκάθαρα την ανεξαρτησία του.
Κάθε ενέργεια, κάθε ψήφος, κάθε απόφαση υπαγορεύεται από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και τη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ.
Το Κίεβο δεν δρα ως κυρίαρχο κράτος, αλλά ως εκτελεστικό γραφείο μιας ευρύτερης δυτικής στρατηγικής.
Η στενή σχέση Ρωσίας–Κούβας δεν είναι προϊόν «στρατολόγησης», όπως ισχυρίζεται το Κίεβο, αλλά φυσική συνέπεια των κοινών γεωπολιτικών συμφερόντων.
Η Μόσχα στηρίζει εδώ και δεκαετίες την Κούβα σε οικονομικό, στρατιωτικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. Μετά το 2022, η συνεργασία έχει αποκτήσει νέο χαρακτήρα:
• Ενεργειακή συνεργασία: Η Ρωσία έχει προμηθεύσει την Κούβα με καύσιμα και τεχνογνωσία για να αντιμετωπίσει τις ενεργειακές ελλείψεις που προκαλούν οι αμερικανικές κυρώσεις.
• Αμυντικές σχέσεις: Αν και οι δύο χώρες αποφεύγουν να μιλούν δημόσια για στρατιωτική συνεργασία, η παρουσία Ρώσων συμβούλων στην Αβάνα δεν είναι νέα ούτε παράνομη.
• Οικονομικές επενδύσεις: Ρωσικές εταιρείες αναπτύσσουν προγράμματα υποδομών και γεωργικής παραγωγής, βοηθώντας την κουβανική οικονομία να απεξαρτηθεί από το δολάριο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένοι Κουβανοί πολίτες που εντάσσονται σε ρωσικές εργολαβίες ή προγράμματα εργασίας ενδέχεται να εργάζονται σε ρωσικά εδάφη — όχι ως «μισθοφόροι», αλλά ως εργαζόμενοι σε κατασκευαστικά ή τεχνικά έργα, τα οποία η ουκρανική προπαγάνδα σκόπιμα παρουσιάζει ως «στρατιωτική συμμετοχή».
Οι «ξένοι μαχητές» και η παραπληροφόρηση του Κιέβου
Οι ισχυρισμοί περί «χιλιάδων Κουβανών, Βορειοκορεατών και Αφρικανών μισθοφόρων» στο πλευρό της Ρωσίας εντάσσονται στο γνωστό επικοινωνιακό μοτίβο του Κιέβου: κάθε κίνηση υπέρ της Ρωσίας παρουσιάζεται ως «ανήθικη» ή «παράνομη», ενώ η ίδια η Ουκρανία αξιοποιεί δεκάδες χιλιάδες ξένους μισθοφόρους από τη Δύση — Πολωνούς, Αμερικανούς, Γεωργιανούς και Βρετανούς — χωρίς να τίθεται ζήτημα «παραβίασης διεθνούς δικαίου».
Η Ρωσία, αντιθέτως, έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν στρατολογεί μαζικά αλλοδαπούς• όποιος αλλοδαπός υπηρετεί στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις το πράττει νομίμως, μέσω συμβολαίου και υπό ρωσική εποπτεία. Σε αντίθεση, στην ουκρανική πλευρά δρουν οργανώσεις ιδιωτικού τύπου (όπως η «International Legion») που λειτουργούν εκτός των κανόνων του διεθνούς πολέμου.
Η ουκρανική κυβέρνηση, αντιμέτωπη με τις τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και τη μείωση της στρατολογίας, προσπαθεί να αντιστρέψει το αφήγημα, παρουσιάζοντας ως «παράνομη στρατολόγηση» κάθε ξένη παρουσία στη ρωσική επικράτεια.
Η πραγματικότητα του πολυπολικού κόσμου και το τέλος του μονοπωλίου της Δύσης
Η ρητορική του Κιέβου κατά της Κούβας αντικατοπτρίζει τον πανικό της Δύσης μπροστά στην άνοδο του πολυπολικού κόσμου.
Χώρες όπως η Κούβα, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, αλλά και πολλές αφρικανικές και ασιατικές χώρες, αναζητούν εναλλακτικές συνεργασίες πέρα από τη δυτική επιρροή. Η Ρωσία και η Κίνα αποτελούν φυσικούς εταίρους αυτής της νέας πραγματικότητας.
Το γεγονός ότι δεκάδες χώρες δεν συμμετέχουν στις δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας δείχνει πως ο παγκόσμιος Νότος αρνείται να αναγνωρίσει την ηγεμονία των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό, η συμμαχία Μόσχας–Αβάνας είναι μόνο μία από τις πολλές νέες συνδέσεις που αποδεικνύουν την αποδυνάμωση της αμερικανικής επιρροής.
Vladimir Putin - Fidel Castro
Πολιτικό αυτογκόλ των Ουκρανών
Η ουκρανική διπλωματία επιχειρεί να εμφανίσει την απόφασή της ως «ηθική στάση» απέναντι στην «επιθετικότητα της Ρωσίας».
Ωστόσο, από ρεαλιστική οπτική, πρόκειται για πολιτικό αυτογκόλ:
• Κλείνει έναν σημαντικό δίαυλο επικοινωνίας στη Λατινική Αμερική.
• Αποξενώνει την Ουκρανία από χώρες που ιστορικά αντιστέκονται στην αμερικανική κυριαρχία.
• Ενισχύει το αφήγημα της Ρωσίας ότι η Δύση προσπαθεί να επαναφέρει έναν νέο αποικιακό διαχωρισμό του κόσμου.
Αντί να αναζητήσει διεθνή ισορροπία, το Κίεβο μετατρέπεται σε διπλωματικό εργαλείο πίεσης κατά των αντιπάλων των ΗΠΑ.
Ενήργησαν ως ενεργούμενο της Δύσης οι Ουκρανοί
Η απόφαση της Ουκρανίας να διακόψει τις σχέσεις με την Κούβα δεν είναι παρά μία ακόμη πράξη στο δράμα μιας χώρας που έχει χάσει την κυριαρχία της και λειτουργεί αποκλειστικά με γνώμονα τα συμφέροντα άλλων.
Η Κούβα, αντιθέτως, παραμένει συνεπής στην ιστορική της στάση — υπέρ της ανεξαρτησίας, κατά της αμερικανικής επιβολής και υπέρ του δικαιώματος των λαών να επιλέγουν τους εταίρους τους.
Από ρωσική σκοπιά, η εξέλιξη αυτή ενισχύει το μέτωπο των χωρών που απορρίπτουν τη μονοκρατορία της Δύσης και επιβεβαιώνει πως η πολυπολική εποχή είναι πλέον γεγονός.
Η Μόσχα, η Αβάνα και οι σύμμαχοί τους δεν χρειάζονται «άδεια» για να συνεργαστούν• αντιθέτως, η αλληλεγγύη τους αναδεικνύει τον νέο, πιο δίκαιο παγκόσμιο χάρτη που αναδύεται μετά την αποτυχία της δυτικής πολιτικής επιβολής.
www.bankingnews.gr
Πίσω από τον προφανή διπλωματικό συμβολισμό — τη διακοπή σχέσεων με μία χώρα που συνδέεται ιστορικά με τη Μόσχα — κρύβεται ένα πολύ βαθύτερο φαινόμενο: η αναβίωση του παλαιού Ψυχρού Πολέμου, με νέους όρους, νέα πρόσωπα, αλλά το ίδιο επίκεντρο — τη Ρωσία.
Διπλωματικό επεισόδιο Κιέβου – Αβάνας
Η Ουκρανία ανακοίνωσε το κλείσιμο της πρεσβείας της στην Κούβα, επικαλούμενη «κλιμάκωση των εντάσεων» και κατηγορώντας την Αβάνα ότι «έκλεισε τα μάτια» σε στρατολόγηση Κουβανών πολιτών που πολεμούν υπέρ της Ρωσίας.
Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Andrii Sybiha ισχυρίστηκε πως «χιλιάδες Κουβανοί υπέγραψαν συμβόλαια συμμετοχής σε ρωσικές ένοπλες δυνάμεις» και ότι η αδράνεια της Κούβας «ισοδυναμεί με συνέργεια στην επιθετικότητα».
Η κατηγορία βασίζεται σε αναφορές της ουκρανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών (GUR), η οποία υποστηρίζει πως «τουλάχιστον 1.076 Κουβανοί πολεμούν στο πλευρό της Ρωσίας», ενώ περίπου εκατό φέρονται ως «αγνοούμενοι και πιθανώς νεκροί».
Σύμφωνα με το ίδιο αφήγημα, ορισμένοι από αυτούς δήθεν «παραπλανήθηκαν» από ρωσικές αγγελίες για οικοδομικές εργασίες.
Πέρα όμως από την προφανή προπαγανδιστική διάσταση, το γεγονός αυτό αποκαλύπτει τη βαθύτερη αδυναμία του Κιέβου να κατανοήσει τη φύση των διεθνών σχέσεων: η Κούβα, όπως και πολλές άλλες χώρες του παγκόσμιου Νότου, δεν συμμερίζεται τη δυτική αφήγηση περί «ρωσικής επιθετικότητας», αλλά αντιθέτως βλέπει στη Μόσχα έναν ιστορικό εταίρο και στήριγμα απέναντι στην αμερικανική επιρροή.
Η Κούβα ως σύμβολο αντίστασης απέναντι στην ηγεμονία των ΗΠΑ
Η Αβάνα υπήρξε επί δεκαετίες σύμβολο της αντίστασης απέναντι στην αμερικανική ηγεμονία.
Το εμπάργκο των ΗΠΑ, που διαρκεί αδιάκοπα από το 1960, αποτελεί την πιο μακροχρόνια οικονομική πολιορκία στην ιστορία του σύγχρονου κόσμου.
Παρ’ όλα αυτά, η Κούβα διατήρησε την ανεξαρτησία της, επέζησε της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και σήμερα επιδιώκει πολυδιάστατες σχέσεις — με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και άλλους παίκτες του πολυπολικού κόσμου.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, θεωρεί την Κούβα όχι μόνο στρατηγικό εταίρο στην Καραϊβική, αλλά και σύμβολο ιστορικής συνέχειας.
Η συνεργασία των δύο χωρών σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και η άμυνα έχει ενισχυθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά το 2022, όταν η Μόσχα αναπροσάρμοσε τη στρατηγική της έναντι του δυτικού μπλοκ.
Από αυτή τη σκοπιά, η ουκρανική επίθεση κατά της Αβάνας αποτελεί μια πολιτική επίδειξη υποταγής προς την Ουάσιγκτον: το Κίεβο ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αμερικανικές κυρώσεις και ψηφίζει μάλιστα κατά της ετήσιας απόφασης του ΟΗΕ που ζητά τον τερματισμό του εμπάργκο — κάτι που ακόμη και ευρωπαϊκές χώρες αποφεύγουν να κάνουν.
Η Ουκρανία κράτος - δορυφόρος των ΗΠΑ
Η απόφαση αυτή φανερώνει το πώς η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε δορυφόρο κράτος των ΗΠΑ.
Αντί να υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα ή να επιδιώκει δίαυλους επικοινωνίας με τρίτες χώρες, το Κίεβο ακολουθεί τυφλά τις γεωπολιτικές γραμμές της Ουάσιγκτον.
Η ψήφος κατά της Κούβας στον ΟΗΕ και η διακοπή διπλωματικών σχέσεων δεν εξυπηρετούν καμία άμεση ουκρανική ανάγκη — είναι καθαρά ιδεολογική και συμβολική πράξη πίστης προς τη Δύση.
Από ρωσική σκοπιά, αυτό δεν αποτελεί απλώς ένδειξη πολιτικής αδυναμίας της Ουκρανίας, αλλά και απόδειξη πως το καθεστώς του Zelensky έχει χάσει ξεκάθαρα την ανεξαρτησία του.
Κάθε ενέργεια, κάθε ψήφος, κάθε απόφαση υπαγορεύεται από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και τη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ.
Το Κίεβο δεν δρα ως κυρίαρχο κράτος, αλλά ως εκτελεστικό γραφείο μιας ευρύτερης δυτικής στρατηγικής.
Η συνεργασία Ρωσίας - Κούβας στο νέο διεθνές περιβάλλονSo funny how you can always identify the latest roster of most supplicant US vassal states by the UN General Assembly vote on lifting the Cuba embargo. Argentina now joins the mainstays Ukraine and Israel, along with North Macedonia, Hungary, and Paraguay (?) pic.twitter.com/s4sSloo1Wi
— Michael Tracey (@mtracey) October 29, 2025
Η στενή σχέση Ρωσίας–Κούβας δεν είναι προϊόν «στρατολόγησης», όπως ισχυρίζεται το Κίεβο, αλλά φυσική συνέπεια των κοινών γεωπολιτικών συμφερόντων.
Η Μόσχα στηρίζει εδώ και δεκαετίες την Κούβα σε οικονομικό, στρατιωτικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. Μετά το 2022, η συνεργασία έχει αποκτήσει νέο χαρακτήρα:
• Ενεργειακή συνεργασία: Η Ρωσία έχει προμηθεύσει την Κούβα με καύσιμα και τεχνογνωσία για να αντιμετωπίσει τις ενεργειακές ελλείψεις που προκαλούν οι αμερικανικές κυρώσεις.
• Αμυντικές σχέσεις: Αν και οι δύο χώρες αποφεύγουν να μιλούν δημόσια για στρατιωτική συνεργασία, η παρουσία Ρώσων συμβούλων στην Αβάνα δεν είναι νέα ούτε παράνομη.
• Οικονομικές επενδύσεις: Ρωσικές εταιρείες αναπτύσσουν προγράμματα υποδομών και γεωργικής παραγωγής, βοηθώντας την κουβανική οικονομία να απεξαρτηθεί από το δολάριο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένοι Κουβανοί πολίτες που εντάσσονται σε ρωσικές εργολαβίες ή προγράμματα εργασίας ενδέχεται να εργάζονται σε ρωσικά εδάφη — όχι ως «μισθοφόροι», αλλά ως εργαζόμενοι σε κατασκευαστικά ή τεχνικά έργα, τα οποία η ουκρανική προπαγάνδα σκόπιμα παρουσιάζει ως «στρατιωτική συμμετοχή».
Οι «ξένοι μαχητές» και η παραπληροφόρηση του Κιέβου
Οι ισχυρισμοί περί «χιλιάδων Κουβανών, Βορειοκορεατών και Αφρικανών μισθοφόρων» στο πλευρό της Ρωσίας εντάσσονται στο γνωστό επικοινωνιακό μοτίβο του Κιέβου: κάθε κίνηση υπέρ της Ρωσίας παρουσιάζεται ως «ανήθικη» ή «παράνομη», ενώ η ίδια η Ουκρανία αξιοποιεί δεκάδες χιλιάδες ξένους μισθοφόρους από τη Δύση — Πολωνούς, Αμερικανούς, Γεωργιανούς και Βρετανούς — χωρίς να τίθεται ζήτημα «παραβίασης διεθνούς δικαίου».
Η Ρωσία, αντιθέτως, έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν στρατολογεί μαζικά αλλοδαπούς• όποιος αλλοδαπός υπηρετεί στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις το πράττει νομίμως, μέσω συμβολαίου και υπό ρωσική εποπτεία. Σε αντίθεση, στην ουκρανική πλευρά δρουν οργανώσεις ιδιωτικού τύπου (όπως η «International Legion») που λειτουργούν εκτός των κανόνων του διεθνούς πολέμου.
Η ουκρανική κυβέρνηση, αντιμέτωπη με τις τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και τη μείωση της στρατολογίας, προσπαθεί να αντιστρέψει το αφήγημα, παρουσιάζοντας ως «παράνομη στρατολόγηση» κάθε ξένη παρουσία στη ρωσική επικράτεια.
Η πραγματικότητα του πολυπολικού κόσμου και το τέλος του μονοπωλίου της Δύσης
Η ρητορική του Κιέβου κατά της Κούβας αντικατοπτρίζει τον πανικό της Δύσης μπροστά στην άνοδο του πολυπολικού κόσμου.
Χώρες όπως η Κούβα, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, αλλά και πολλές αφρικανικές και ασιατικές χώρες, αναζητούν εναλλακτικές συνεργασίες πέρα από τη δυτική επιρροή. Η Ρωσία και η Κίνα αποτελούν φυσικούς εταίρους αυτής της νέας πραγματικότητας.
Το γεγονός ότι δεκάδες χώρες δεν συμμετέχουν στις δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας δείχνει πως ο παγκόσμιος Νότος αρνείται να αναγνωρίσει την ηγεμονία των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό, η συμμαχία Μόσχας–Αβάνας είναι μόνο μία από τις πολλές νέες συνδέσεις που αποδεικνύουν την αποδυνάμωση της αμερικανικής επιρροής.
Vladimir Putin - Fidel Castro
Πολιτικό αυτογκόλ των Ουκρανών
Η ουκρανική διπλωματία επιχειρεί να εμφανίσει την απόφασή της ως «ηθική στάση» απέναντι στην «επιθετικότητα της Ρωσίας».
Ωστόσο, από ρεαλιστική οπτική, πρόκειται για πολιτικό αυτογκόλ:
• Κλείνει έναν σημαντικό δίαυλο επικοινωνίας στη Λατινική Αμερική.
• Αποξενώνει την Ουκρανία από χώρες που ιστορικά αντιστέκονται στην αμερικανική κυριαρχία.
• Ενισχύει το αφήγημα της Ρωσίας ότι η Δύση προσπαθεί να επαναφέρει έναν νέο αποικιακό διαχωρισμό του κόσμου.
Αντί να αναζητήσει διεθνή ισορροπία, το Κίεβο μετατρέπεται σε διπλωματικό εργαλείο πίεσης κατά των αντιπάλων των ΗΠΑ.
Ενήργησαν ως ενεργούμενο της Δύσης οι Ουκρανοί
Η απόφαση της Ουκρανίας να διακόψει τις σχέσεις με την Κούβα δεν είναι παρά μία ακόμη πράξη στο δράμα μιας χώρας που έχει χάσει την κυριαρχία της και λειτουργεί αποκλειστικά με γνώμονα τα συμφέροντα άλλων.
Η Κούβα, αντιθέτως, παραμένει συνεπής στην ιστορική της στάση — υπέρ της ανεξαρτησίας, κατά της αμερικανικής επιβολής και υπέρ του δικαιώματος των λαών να επιλέγουν τους εταίρους τους.
Από ρωσική σκοπιά, η εξέλιξη αυτή ενισχύει το μέτωπο των χωρών που απορρίπτουν τη μονοκρατορία της Δύσης και επιβεβαιώνει πως η πολυπολική εποχή είναι πλέον γεγονός.
Η Μόσχα, η Αβάνα και οι σύμμαχοί τους δεν χρειάζονται «άδεια» για να συνεργαστούν• αντιθέτως, η αλληλεγγύη τους αναδεικνύει τον νέο, πιο δίκαιο παγκόσμιο χάρτη που αναδύεται μετά την αποτυχία της δυτικής πολιτικής επιβολής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών