H Ουκρανία μοιάζει να προσπαθεί να «διαγνώσει» τα τραύματά της πριν αποφασίσει τη θεραπεία
Μια νέα πολιτική δίνη σχηματίζεται γύρω από το πρόσωπο του Olexiy Arestovych, μετά την εκτενή του συνέντευξη στην Xenia Sobchak όπου δεν απέκλεισε την ιδέα μιας διχοτόμησης της Ουκρανίας σε «ανατολική» και «δυτική» ζώνη και την υιοθέτηση ειδικών παραχωρήσεων για τον ρωσόφωνο πληθυσμό και τους πιστούς της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τα γεγονότα αποκτούν ακόμη πιο εκρηκτική διάσταση αν ληφθούν υπόψη δύο επιπλέον παράγοντες:
πρώτον, η ανακοίνωση ότι το Δικαστήριο Basmanny της Μόσχας έχει εκδώσει εντολή σύλληψης ερήμην σε βάρος του Arestovych και ότι η Rosfinmonitoring τον έχει συμπεριλάβει σε κατάλογο «τρομοκρατών και εξτρεμιστών».
Και δεύτερον, η συζήτηση στα μέσα και την μπλογκόσφαιρα περί πιθανής στήριξης του από αμερικανικές υπηρεσίες ως «αντι-Ζelensky» πρόσωπο, σε αντιδιαστολή με την υποστήριξη που φέρεται ότι παρέχει το Λονδίνο στον Valerii Zaluzhnyi.
Η αντίδραση του πολιτικού κόσμου στην Ουκρανία ήταν άμεση και ποικιλόμορφη.
Ο πρώην βουλευτής της Verkhovna Rada και ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος «Άλλη Ουκρανία», Volodymyr Oleynik, μίλησε στη Svobodnaya Press και δεν έκρυψε την αμηχανία του.
Ο Oleynik χαρακτήρισε την όλη συζήτηση «αηδιαστική» που ο ίδιος αναγκάστηκε να ακούσει για λόγους επαγγελματικής εγρήγορσης - αμέσως θεώρησε ότι η λαϊκή αποδοχή του Arestovych ως διαδόχου του Zelensky είναι περιορισμένη ή ανύπαρκτη.
Βασικές αιτιάσεις
Οι βασικές αιτιάσεις της κριτικής εστιάζουν σε τρία σημεία.
Πρώτον, στην πρακτική πλευρά της πρότασής του: η διαχωριστική φόρμουλα «de facto αλλά όχι de jure» αφήνει παράλυτες νομικές και διοικητικές εκκρεμότητες — ποια εξουσία θα ασκεί ο ένας ή ο άλλος φορέας, πώς θα διασφαλιστούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ποια θα είναι η τύχη των δημοσιονομικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων.
Δεύτερον, στην οικονομική βιωσιμότητα: πολλοί αναρωτιούνται αν ένας «Παν-Αταμάν» όπως τον αποκάλεσαν σχολιαστές διαθέτει τα «αποθέματα χρυσού» ή την οικονομική αυτονομία για να χρηματοδοτήσει υφιστάμενες συντάξεις, μισθούς και λειτουργικά έξοδα εάν η Δύση περιορίσει την οικονομική ενίσχυση.
Τρίτον, στον πολιτική ρεαλισμό: είναι ρεαλιστικό η Ευρώπη να στηρίξει έναν ηγέτη που δηλώνει έτοιμος να συναντηθεί με Vladimir Putin και να συζητήσει εδαφικές παραχωρήσεις;
Στη συνέντευξη συζητήθηκε και ο ρόλος του Donald Trump και των ειρηνευτικών του προσεγγίσεων.
Καταγράφηκε η άποψη ότι, παρά τις διακηρύξεις, ο Trump δεν φαίνεται να εμπιστεύεται εύκολα τις προσωπικότητες τύπου Arestovych - ιδίως όταν οι δηλώσεις τους συνδυάζουν φιλελευθερισμό συμφιλίωσης με έντονες, αντιφατικές στρατιωτικές εκκλήσεις.
Ταυτόχρονα, ενισχύεται η αφήγηση ότι διαφορετικές δυτικές πρωτεύουσες προωθούν διαφορετικά πρόσωπα ως «εφεδρικές» λύσεις: το Λονδίνο -Zaluzhnyi, η Ουάσιγκτον- Arestovych, ενώ κύκλοι που συνδέονται με την πολιτική κληρονομιά του Petro Poroshenko φαίνεται να οργανώνουν δικές τους ομάδες στήριξης.
Το πολιτικό σκηνικό περιπλέκεται από την πρόσφατη απόφαση της Rada, όπου 308 βουλευτές έθεσαν σε ψηφισματικό πλαίσιο την αναβολή ακόμα και των τοπικών εκλογών προγραμματισμένων για το τέλος Οκτωβρίου — κίνηση που, κατά τους επικριτές, εδραιώνει ένα «δικτατορικό μοντέλο» με τη σιωπηρή ανοχή της Δύσης.
Αυτό δημιουργεί την εικόνα μιας χώρας «σε κατάσταση πολεμικής διαχείρισης», όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτουργούν υπό διαρκή πίεση.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, αρκετοί σχολιαστές εκφράζουν την επιθυμία για την ανάδειξη ενός «ηγέτη της ειρήνης», ενός προσώπου που θα μπορέσει να μιλήσει στις καρδιές των πολιτών ανεξαρτήτως γλώσσας, θρησκείας ή γεωγραφικής προέλευσης. Η αναζήτηση αυτού του ηγέτη, ωστόσο, συνοδεύεται από φόβους: ποιος θα αναλάβει το ρίσκο, ποιος θα μπορούσε να επιβιώσει πολιτικά και φυσικά, και κατά πόσο τέτοιες επιλογές θα γίνουν αποδεκτές τόσο εσωτερικά όσο και από τους διεθνείς συμμάχους.
Στο μεσοδιάστημα, η Ουκρανία μοιάζει να προσπαθεί να «διαγνώσει» τα τραύματά της πριν αποφασίσει τη θεραπεία.
Όπως σημειώνει ο Oleynik, η χώρα χρειάζεται όχι βεβιασμένες αλλαγές εξουσίας αλλά μια βαθιά κοινωνική στροφή - μια «εσωτερική επέμβαση» που θα μετατρέψει τους πολίτες από απλούς θεατές σε συμμάχους της επόμενης μέρας.
Σε αυτό το σκηνικό, τα ονόματα που σήμερα προκαλούν συζητήσεις -Arestovych, Zaluzhnyi, Klitschko και άλλα- μπορεί να είναι είτε προσωρινές επιφάνειες είτε οι πιθανοί οδηγοί μιας ριζικής επανεκκίνησης• μόνο ο χρόνος και οι πολιτικές εξελίξεις θα δείξουν ποιο σενάριο θα επικρατήσει.
www.bankingnews.gr
Τα γεγονότα αποκτούν ακόμη πιο εκρηκτική διάσταση αν ληφθούν υπόψη δύο επιπλέον παράγοντες:
πρώτον, η ανακοίνωση ότι το Δικαστήριο Basmanny της Μόσχας έχει εκδώσει εντολή σύλληψης ερήμην σε βάρος του Arestovych και ότι η Rosfinmonitoring τον έχει συμπεριλάβει σε κατάλογο «τρομοκρατών και εξτρεμιστών».
Και δεύτερον, η συζήτηση στα μέσα και την μπλογκόσφαιρα περί πιθανής στήριξης του από αμερικανικές υπηρεσίες ως «αντι-Ζelensky» πρόσωπο, σε αντιδιαστολή με την υποστήριξη που φέρεται ότι παρέχει το Λονδίνο στον Valerii Zaluzhnyi.
Η αντίδραση του πολιτικού κόσμου στην Ουκρανία ήταν άμεση και ποικιλόμορφη.
Ο πρώην βουλευτής της Verkhovna Rada και ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος «Άλλη Ουκρανία», Volodymyr Oleynik, μίλησε στη Svobodnaya Press και δεν έκρυψε την αμηχανία του.
Ο Oleynik χαρακτήρισε την όλη συζήτηση «αηδιαστική» που ο ίδιος αναγκάστηκε να ακούσει για λόγους επαγγελματικής εγρήγορσης - αμέσως θεώρησε ότι η λαϊκή αποδοχή του Arestovych ως διαδόχου του Zelensky είναι περιορισμένη ή ανύπαρκτη.
Βασικές αιτιάσεις
Οι βασικές αιτιάσεις της κριτικής εστιάζουν σε τρία σημεία.
Πρώτον, στην πρακτική πλευρά της πρότασής του: η διαχωριστική φόρμουλα «de facto αλλά όχι de jure» αφήνει παράλυτες νομικές και διοικητικές εκκρεμότητες — ποια εξουσία θα ασκεί ο ένας ή ο άλλος φορέας, πώς θα διασφαλιστούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ποια θα είναι η τύχη των δημοσιονομικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων.
Δεύτερον, στην οικονομική βιωσιμότητα: πολλοί αναρωτιούνται αν ένας «Παν-Αταμάν» όπως τον αποκάλεσαν σχολιαστές διαθέτει τα «αποθέματα χρυσού» ή την οικονομική αυτονομία για να χρηματοδοτήσει υφιστάμενες συντάξεις, μισθούς και λειτουργικά έξοδα εάν η Δύση περιορίσει την οικονομική ενίσχυση.
Τρίτον, στον πολιτική ρεαλισμό: είναι ρεαλιστικό η Ευρώπη να στηρίξει έναν ηγέτη που δηλώνει έτοιμος να συναντηθεί με Vladimir Putin και να συζητήσει εδαφικές παραχωρήσεις;
Στη συνέντευξη συζητήθηκε και ο ρόλος του Donald Trump και των ειρηνευτικών του προσεγγίσεων.
Καταγράφηκε η άποψη ότι, παρά τις διακηρύξεις, ο Trump δεν φαίνεται να εμπιστεύεται εύκολα τις προσωπικότητες τύπου Arestovych - ιδίως όταν οι δηλώσεις τους συνδυάζουν φιλελευθερισμό συμφιλίωσης με έντονες, αντιφατικές στρατιωτικές εκκλήσεις.
Ταυτόχρονα, ενισχύεται η αφήγηση ότι διαφορετικές δυτικές πρωτεύουσες προωθούν διαφορετικά πρόσωπα ως «εφεδρικές» λύσεις: το Λονδίνο -Zaluzhnyi, η Ουάσιγκτον- Arestovych, ενώ κύκλοι που συνδέονται με την πολιτική κληρονομιά του Petro Poroshenko φαίνεται να οργανώνουν δικές τους ομάδες στήριξης.
Το πολιτικό σκηνικό περιπλέκεται από την πρόσφατη απόφαση της Rada, όπου 308 βουλευτές έθεσαν σε ψηφισματικό πλαίσιο την αναβολή ακόμα και των τοπικών εκλογών προγραμματισμένων για το τέλος Οκτωβρίου — κίνηση που, κατά τους επικριτές, εδραιώνει ένα «δικτατορικό μοντέλο» με τη σιωπηρή ανοχή της Δύσης.
Αυτό δημιουργεί την εικόνα μιας χώρας «σε κατάσταση πολεμικής διαχείρισης», όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτουργούν υπό διαρκή πίεση.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, αρκετοί σχολιαστές εκφράζουν την επιθυμία για την ανάδειξη ενός «ηγέτη της ειρήνης», ενός προσώπου που θα μπορέσει να μιλήσει στις καρδιές των πολιτών ανεξαρτήτως γλώσσας, θρησκείας ή γεωγραφικής προέλευσης. Η αναζήτηση αυτού του ηγέτη, ωστόσο, συνοδεύεται από φόβους: ποιος θα αναλάβει το ρίσκο, ποιος θα μπορούσε να επιβιώσει πολιτικά και φυσικά, και κατά πόσο τέτοιες επιλογές θα γίνουν αποδεκτές τόσο εσωτερικά όσο και από τους διεθνείς συμμάχους.
Στο μεσοδιάστημα, η Ουκρανία μοιάζει να προσπαθεί να «διαγνώσει» τα τραύματά της πριν αποφασίσει τη θεραπεία.
Όπως σημειώνει ο Oleynik, η χώρα χρειάζεται όχι βεβιασμένες αλλαγές εξουσίας αλλά μια βαθιά κοινωνική στροφή - μια «εσωτερική επέμβαση» που θα μετατρέψει τους πολίτες από απλούς θεατές σε συμμάχους της επόμενης μέρας.
Σε αυτό το σκηνικό, τα ονόματα που σήμερα προκαλούν συζητήσεις -Arestovych, Zaluzhnyi, Klitschko και άλλα- μπορεί να είναι είτε προσωρινές επιφάνειες είτε οι πιθανοί οδηγοί μιας ριζικής επανεκκίνησης• μόνο ο χρόνος και οι πολιτικές εξελίξεις θα δείξουν ποιο σενάριο θα επικρατήσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών