Ο όρος των Προθύμων για να παραχωρήσουν εδάφη στη Ρωσία είναι να αναπτυχθεί στο ουκρανικό έδαφος μια δύναμη 50.000 στρατιωτών
(upd) Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις που έρχονται από την Ουκρανία όσον αφορά τα σχέδια των συμμαχικών προς το Κίεβο δυνάμεων για την επόμενη ημέρα του πολέμου.
Ρωσικά ΜΜΕ μεταδίδουν πως χάκερ υποστηρίζουν ότι υπέκλεψαν πληροφορίες από τις ένοπλες δυνάμεις της Γαλλίας που αφορούν το σχέδιο της «Συμμαχίας των Προθύμων» για το ποια θα είναι η τύχη της Ουκρανίας μετά το τέλος των πολεμικών συγκρούσεων.
Στο σχέδιο αναφέρεται ότι η Δύση είναι έτοιμη να συμφωνήσει να παραχωρήσει εδάφη στη Ρωσία υπό τον εξής όρο: να αναπτυχθεί στην Ουκρανία μια δύναμη 50.000 στρατιωτών από κράτη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι τα κράτη της Ευρώπης έχουν αναπτύξει παράλληλα σχέδιο … μοιρασιάς, μια και προβλέπει την κατοχή εδαφών της ουκρανικής επικράτειας με σκοπό την κατάληψη των αποθεμάτων των ορυκτών, τη διαχείριση των logistics και την πρόσβαση στη θάλασσα προκειμένου με αυτόν τον τρόπο… να πάρουν πίσω τα χρήματα που δόθηκαν στο Κίεβο.
Το εάν και κατά πόσο ισχύουν πράγματι αυτές οι πληροφορίες μένει να εξακριβωθεί, καθώς είναι προφανές πως στο παρασκήνιο είναι σε πλήρη εξέλιξη και ένας τρομερός πόλεμος προπαγάνδας...
Πάντως, η Ρωσία διά στόματος του προέδρου Vladimir Putin έχει απορρίψει κατηγορηματικά κάθε σενάριο που προβλέπει την παρουσία δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Μάλιστα ο Putin είχε σπεύσει να προειδοποιήσει Ευρώπη, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πως οποιοσδήποτε Δυτικός στρατιώτης πατήσει το πόδι του στο ουκρανικό έδαφος, αυτομάτως… θα θεωρηθεί νόμιμος στόχος και θα εξαλειφθεί.
Το Σχέδιο των Προθύμων
Σύμφωνα με ρωσικά ΜΜΕ, οι δυτικές χώρες που συμμετέχουν στη «Συμμαχία των Προθύμων» μπορεί να συμφωνήσουν σε εδαφικές παραχωρήσεις προς τη Ρωσία, με αντάλλαγμα την παρουσία ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία και εγγυήσεις για την ασφάλειά τους.
Αυτές οι πληροφορίες προέκυψαν από χάκερ του KillNet, μετά από παραβίαση των γραφείων των Ένοπλων Δυνάμεων της Γαλλίας.
Τι δίνουν στη Ρωσία
Συγκεκριμένα, αποκαλύφθηκε ότι η «Συμμαχία των Προθύμων» είναι έτοιμη να παραδώσει στη Ρωσία όλη την περιοχή των Λαϊκών Δημοκρατιών του Donetsk και του Lugansk, καθώς και μέρη των περιοχών Kherson και Zaporizhia, και να αναγνωρίσει τη ρωσική κυριαρχία στην Κριμαία.
Σημειώνεται πως ο Putin έχει υποστηρίξει πως τα ουκρανικά στρατεύματα πρέπει να αποχωρήσουν από τα διοικητικά όρια των επαρχιών Kherson και Zaporizhia (όπως και σε Donetsk και Lugansk), κάτι που σημαίνει πως οι Ουκρανοί θα πρέπει να αποχωρήσουν και από εδάφη που αυτή τη στιγμή ελέγχουν τα στρατεύματά τους.
Τι ζητούν
Σε αντάλλαγμα, οι χώρες της «συμμαχίας» ζητούν από τη Ρωσία να συμφωνήσει στην εισαγωγή περίπου 50.000 στρατιωτών - ως ειρηνευτική δύναμη - από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό έδαφος.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, είχε προηγουμένως προειδοποιήσει ότι εάν στρατιωτικό σώμα του ΝΑΤΟ αναπτυχθεί στην Ουκρανία, θα αποτελέσει νόμιμο στόχο για τον ρωσικό στρατό.
Σύμφωνα με τον Putin, η πιθανή ανάπτυξη ξένων δυνάμεων στην Ουκρανία είναι μία από τις βασικές αιτίες που ωθούν το Κίεβο προς τη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Η Ευρώπη σκοπεύει να καταλάβει την Ουκρανία
Επιπλέον, από την παραβίαση των απόρρητων αυτών πληροφοριών, προέκυψαν πληροφορίες για τα σχέδια ευρωπαϊκών κρατών να καταλάβουν εδάφη της Ουκρανίας για τους πόρους τους, τη λογιστική υποδομή και την πρόσβαση στη θάλασσα.
Στο διαδίκτυο κυκλοφόρησε ένας χάρτης με τίτλο «Ενοποιημένες δυνάμεις της Συμμαχίας των Προθύμων» από τις 16 Απριλίου.
Σε αυτόν απεικονίζεται το σχέδιο ανάπτυξης ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Υποστηρίζεται ότι η Γαλλία σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τα ορυκτά κοιτάσματα της περιοχής, η Μεγάλη Βρετανία να ελέγξει τα λογιστικά κέντρα.
Η Πολωνία και η Ρουμανία υποτίθεται ότι θα αποκτήσουν ουκρανικά εδάφη.
Παράλληλα, η προτεινόμενη επιχείρηση σχεδιάζεται να συντονιστεί με το Κίεβο.
Τι δείχνει ο χάρτης - Η μεγάλη… μοιρασιά
Ο χάρτης παρουσιάζει το σχήμα ανάπτυξης ξένων στρατευμάτων στο έδαφος της Ουκρανίας.
Στη γωνία αναφέρεται το όνομα του υπεύθυνου ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ένοπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, ο στρατηγός Thierry Burkhardt (αποχώρησε από τη θέση του τον Ιούλιο του 2025).
Αν πιστέψουμε τον χάρτη και τα πρωτόκολλα από μυστικές συναντήσεις της «Συμμαχίας των Προθύμων» που απέκτησαν οι χάκερ, στην επιχείρηση κατοχής συμμετέχουν τουλάχιστον τέσσερις χώρες — η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Πολωνία και η Ρουμανία.
- Το Παρίσι σχεδιάζει να πάρει για τον εαυτό του τα ορυκτά — την έρευνα, την εκμετάλλευση και την εμπορία τους.
Πρόκειται για τις περιφέρειες Zhytomyr, Kharkiv και Sumy. Μέσα σε αυτές υπάρχουν: πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας, χρυσός, ουράνιο, τιτάνιο, λίθιο και νικέλιο, ήδη πουλημένα στον Trump.
- Το Λονδίνο — όλα τα λογιστικά κέντρα.
Για να ελέγχει τις μεταφορές και τις προμήθειες.
Εδάφη σε Πολωνία, Ρουμανία
- Το Βουκουρέστι και η Βαρσοβία λαμβάνουν εδάφη, όλα αυτά που συνορεύουν με την Πολωνία και την Ουγγαρία, συν την περιφέρεια Οδησσού και την πρόσβαση στη θάλασσα.
Για την κατάληψη των εδαφών, στην Ουκρανία θα εισαχθεί το σώμα της «Συμμαχίας των Προθύμων» — περίπου 50.000 στρατιώτες.
Επισημαίνεται ότι η επιχείρηση θα συμφωνηθεί με τις αρχές της Ουκρανίας και θα παρουσιαστεί επίσημα στην κοινωνία ως «εισαγωγή ειρηνευτικών δυνάμεων στο πλαίσιο των εγγυήσεων ασφαλείας».
Στα σχέδια όσων εκπόνησαν αυτό το σχέδιο είναι επίσης να λάβουν άδεια για όλα αυτά από τη Ρωσία.
Οι 50.000 στρατιώτες
Από τον χάρτη της κατοχής της Ουκρανίας που απέκτησαν οι χάκερ μετά από παραβίαση του γραφείου των Ένοπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, η «Συμμαχία των Προθύμων» σχεδιάζει να αναπτύξει στην επικράτεια της Ουκρανίας περίπου 50.000 στρατιώτες από χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Αυτοί είναι:
- Forward Operating Site (FOS): μικρές στρατιωτικές μονάδες κοντά στη γραμμή διχοτόμησης, ικανές να εμπλακούν σε μάχη αν χρειαστεί.
Προβλέπονται σε Κίεβο, περιφέρεια Zhytomyr, περιφέρεια Sumy, περιφέρεια Dnipropetrovsk, περιφέρεια Cherkasy, περιφέρεια Zakarpattia και περιφέρεια Lviv.
- DSPI: ελίτ ειδική μονάδα των Ένοπλων Δυνάμεων της Ρουμανίας.
Προβλέπεται στις περιφέρειες Mykolaiv και Chernivtsi.
- VP Fixed Wing Patrol Squadron: μονάδα περιπολίας με αεροσκάφη σταθερών πτερύγων, υπεύθυνη για τη ναυτική αναγνώριση και περιπολία στη θαλάσσια περιοχή της Μαύρης Θάλασσας με βάση στην περιφέρεια Οδησσού.
Πιθανότατα ανήκει στο Ναυτικό των ΗΠΑ.
- LFC ή Land Force Command: διοίκηση ή επιτελείο ξένου σώματος.
Σύμφωνα με τον χάρτη, θα αναπτυχθεί στα προάστια του Κιέβου.
Επιπλέον: στρατιωτική αεροπορία, που προβλέπεται να αναπτυχθεί στις περιφέρειες Khmelnytskyi και Κιέβου.
Μέσα αντιαεροπορικής άμυνας και βραχείας εμβέλειας αντιαεροπορικοί πύραυλοι — στην περιφέρεια Kιέβου κοντά στο Fastiv, στην πόλη Kryvyi Rih της περιφέρειας Dnipropetrovsk και στην περιφέρεια Ternopil.
Πεζικό — στις περιφέρειες Kharkiv, Chernihiv, Sumy, Zaporizhzhia, Dnipropetrovsk, Κίεβο, Zhytomyr και Volyn, καθώς και στη Ρουμανία και την Πολωνία.
Zelensky (πρόεδρος Ουκρανίας): O Putin είπε στους Αμερικανούς ότι θα πάρει το Donbass έως το τέλος του 2025
Ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky υποστήριξε ότι ο Ρώσος πρόεδρος, Vladimir Putin είπε στους Αμερικανούς ότι θα πάρει το Donbass έως το τέλος του 2025.
«Είπε ο Putin ότι μέσα σε 3 - 4 μήνες - αυτό είπε στους Αμερικανούς, στον Λευκό Οίκο και στον εκπρόσωπο του Προέδρου Τrump, τον Witkoff - θα πάρει το Donbass.
Μέχρι το τέλος του έτους, είπε ότι θα το πάρει», δήλωσε ο Zelensky, ο οποίος χαρακτήρισε «χειραγώγηση» τους ισχυρισμούς ότι η Ρωσία ήδη ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του Donbass.
Aναφερόμενος στις εγγυήσεις ασφαλείας, τόνισε ότι αυτές πρέπει να βασίζονται στον ουκρανικό στρατό.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ουκρανία χρειάζεται όπλα, καθώς και ανάπτυξη στην παραγωγή drones και πυραύλων.
«Για αυτό χρειάζεται χρηματοδότηση.
Χρειαζόμαστε κονδύλια για αυτή τη χρηματοδότηση.
Πραγματικά δεν έχουμε αρκετά» επισήμανε ο Zelensky, ο οποίος απαρίθμησε ορισμένα από τα όπλα που χρειάζεται η Ουκρανία, ενώ αναφέρθηκε και στο ζήτημα των αεροσκαφών.
«Είναι καλύτερο να έχουμε αεροπορικούς στόλους από τους εταίρους μας.
Η πρότασή μας είναι να χρησιμοποιήσουμε αεροσκάφη που βρίσκονται στα σύνορα των γειτονικών χωρών του ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Διαμελίζουν την Ουκρανία σε τρεις ζώνες
Στο σχέδιο διαμελισμού της Ουκρανίας είχε αναφερθεί ήδη από χθες και ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Victor Orban.
Συγκεκριμένα, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban προέβλεψε ότι η Ουκρανία θα διαιρεθεί σε τρία μέρη μετά το τέλος της σύγκρουσης.
Ο Ρώσος στρατιωτικός ανταποκριτής Yuri Kotenok διαφωνεί με αυτή την προσέγγιση… η Ουκρανία πράγματι θα διαιρεθεί μετά το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SVO), αλλά με διαφορετικό σενάριο.
Σύμφωνα με τον Viktor Orban, μετά το τέλος των εχθροπραξιών, η Ουκρανία θα χωριστεί σε τρία μέρη.
Κατά τη γνώμη του, αυτό σημαίνουν οι εγγυήσεις ασφαλείας που συζητά αυτή τη στιγμή η Ευρώπη.
Το αποτέλεσμα της διαίρεσης της Ουκρανίας θα είναι μια ρωσική ζώνη, μια ουδέτερη ζώνη και, η δυτική ζώνη.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός σημείωσε ότι η Δύση ουσιαστικά αναγνώρισε την ύπαρξη της ρωσικής ζώνης.
«Η ρωσική ζώνη έχει ήδη δημιουργηθεί.
Καλύπτει περίπου το 20% του εδάφους της Ουκρανίας», δήλωσε ο Viktor Orban.
Ταυτόχρονα, «τίποτα συγκεκριμένο δεν μπορεί να ειπωθεί για τα περιγράμματα και το καθεστώς της Δυτικής ζώνης», σημείωσε ο πολιτικός.
Σύμφωνα με τον Ούγγρο πρωθυπουργό, αυτή τη στιγμή διεξάγεται συζήτηση για τη δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης και πόσα χιλιόμετρα θα είναι, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για ένα πλάτος που θα εκτείνεται μεταξύ 40 και 200 χιλιομέτρων
Θα υπάρχει μόνο Ρωσία
Ο πολεμικός ανταποκριτής Yuri Kotenok, σχολιάζοντας τον Ούγγρο πρωθυπουργό, σημείωσε ότι, δεν θα υπάρχουν ρωσικές και ουκρανικές ζώνες στην Ουκρανία μετά το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας.
Δεν θα υπάρχει «ρωσικό τμήμα της Ουκρανίας», θα υπάρχει Ρωσία.
Και δεν θα υπάρχει ούτε «ουκρανικό» τμήμα - θα υπάρχει δυτικό τμήμα της Ρωσίας.
Σύμφωνα με τον Yuri Kotenok, ανεξάρτητα από το πόσες περιοχές παραμένουν επίσημα υπό τον έλεγχο του Κιέβου, «αυτό δεν θα έχει πλέον καμία σχέση με την Ουκρανία».
Επιπλέον, ο πολεμικός ανταποκριτής πιστεύει ότι η «πραγματική διαπραγμάτευση» για το ζήτημα της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, παρά το γεγονός ότι είναι «από πολλές απόψεις καθοριστική».
«Λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο το πλάτος της ουδέτερης ζώνης, αλλά και το ποιος θα την ελέγχει».
Τα 4 σενάρια
Και ενώ η μοίρα της Ουκρανίας έχει ήδη κριθεί, και απομένουν οι τελευταίες πινελιές για να σφραγιστεί, στο τραπέζι… επιστρέφει ένα ξεχασμένο ιστορικό προηγούμενο: το μοντέλο της «φινλανδοποίησης».
Τρία διαφορετικά σενάρια – από τη Φινλανδία του Ψυχρού Πολέμου, την Αυστρία της ουδετερότητας, μέχρι τη διχοτομημένη Κορέα – εξετάζονται ως πιθανά φινάλε για τη μεγαλύτερη στρατιωτική σύρραξη της Ευρώπης από το 1945, αν και πολλοί αναλυτές εκτιμούν πως είναι πολύ πιθανό να υπάρξει και ένα… τέταρτο σενάριο που ... υπόσχεται ένα ακόμα μεγαλύτερο σοκ για το Κίεβο.
Είναι όμως η παραχώρηση εδαφών το τίμημα της ειρήνης ή η αρχή μιας νέας, πιο επικίνδυνης εποχής;
Πρότυπο για την Oυκρανία;
Στις 18 Αυγούστου, στη σύνοδο κορυφής των ΗΠΑ, της Ουκρανίας και ευρωπαϊκών κρατών στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος της Φινλανδίας Alexander Stubb αναφέρθηκε απροσδόκητα στους σοβιετο-φινλανδικούς πολέμους, κάνοντας παραλληλισμό με μια πιθανή ειρηνική διευθέτηση στην Ουκρανία.
Αργότερα, απέφυγε την άμεση σύγκριση, ενώ τα φινλανδικά ΜΜΕ χαρακτήρισαν τα λόγια του ανακριβή.
Ωστόσο, αυτή η δήλωση έδωσε το έναυσμα για μια νέα συζήτηση: μπορεί η μεταπολεμική πορεία της Φινλανδίας - ουδέτερης, κυρίαρχης αλλά φιλικής προς τη Σοβιετική Ένωση - να αποτελέσει πρότυπο για την Ουκρανία;
Μέσα στη διαμάχη περί «φινλανδοποίησης», όλο και περισσότεροι ειδικοί και πολιτικοί θυμούνται και άλλα σενάρια — όπως το κορεατικό και το αυστριακό.
Τι σημαίνει όμως φινλανδοποίηση, γιατί ακούγεται συχνότερα το φινλανδικό μοντέλο και σε τι διαφέρει από τα υπόλοιπα.
Η λύση του 1944
«Βρήκαμε λύση το 1944 και νομίζω πως μπορούμε να βρούμε λύση και το 2025», δήλωσε ο πρόεδρος της Φινλανδίας Alexander Stubb κατά τη συνάντησή του με τους ηγέτες των ΗΠΑ, της Ουκρανίας και της Ευρώπης στον Λευκό Οίκο, σχολιάζοντας τις προοπτικές διευθέτησης του ουκρανικού ζητήματος.
Οι σοβιετο-φινλανδικοί πόλεμοι έχουν αναφερθεί ξανά στο παρελθόν — για να τονιστεί η εικόνα της Ρωσίας ως επιτιθέμενου και της Ουκρανίας ως χώρας που μάχεται για την ανεξαρτησία της.
Αυτή τη φορά όμως η έμφαση ήταν διαφορετική: έγινε λόγος για την αποχώρηση της Φινλανδίας από τον πόλεμο με υποχωρήσεις και συμβιβασμούς ως πιθανό μοντέλο για την Ουκρανία.
Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Russia in Global Affairs, Fyodor Lukyanov, σχολίασε: «Η φινλανδοποίηση, όπως φαίνεται, δεν είναι πια βρισιά.
Είναι λύση».
Στον Economist επίσης δημοσιεύθηκε άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο: «Τι μπορεί να διδάξει η Φινλανδία στην Ουκρανία για τον πόλεμο και την ειρήνη».
Ο φινλανδικός δρόμος προς την ειρήνη
Η αποχώρηση της Φινλανδίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο είχε συμμαχήσει με τη ναζιστική Γερμανία, θεωρείται ιστορικά μοναδικό μοντέλο.
Η χώρα πολέμησε δύο φορές με τη Σοβιετική Ένωση, ηττήθηκε και τις δύο, αλλά διατήρησε την ανεξαρτησία της, κάνοντας σοβαρές υποχωρήσεις και περνώντας σε σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος με τον σοβιετικό γείτονά της.
Οι όροι της Συμφωνίας Εκεχειρίας της Μόσχας το 1944 ήταν εξαιρετικά σκληροί:
- καταβολή αποζημιώσεων ύψους 300 εκατομμυρίων δολαρίων σε είδος
- μείωση του στρατού σε επίπεδο καιρού ειρήνης
- παραχώρηση στην ΕΣΣΔ της Καρελίας, της περιοχής Salla, αρκετών νησιών στον Κόλπο της Φινλανδίας και του πλούσιου σε νικέλιο Petsamo
- μίσθωση της χερσονήσου Porkkala κοντά στο Ελσίνκι για 50 έτη για σοβιετική στρατιωτική βάση
- άρση της απαγόρευσης για κομμουνιστικές οργανώσεις
- διεξαγωγή δικών για εγκλήματα πολέμου.
Επιπλέον, η Φινλανδία όφειλε να αφοπλίσει τα γερμανικά στρατεύματα στο έδαφός της, γεγονός που οδήγησε σε νέο πόλεμο, αυτή τη φορά κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
Τι πέτυχαν οι Φινλανδοί
Ωστόσο, η ΕΣΣΔ δεν πέτυχε όλα όσα ήθελε: η Φινλανδία διατήρησε την ανεξαρτησία της και απέφυγε αλλαγή καθεστώτος.
Οι σοβιετικές αρχές καταλάβαιναν ότι οι Φινλανδοί θα πολεμούσαν μέχρι τέλους και η προσάρτησή τους θα δημιουργούσε μόνιμη εστία έντασης.
«Έκαναν έξυπνα που δεν την προσάρτησαν.
Θα είχαν μια μόνιμη πληγή.
Οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ πεισματάρηδες, πολύ πεισματάρηδες» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο Vyacheslav Molotov, υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ.
Αλλαγή στρατηγικής
Μετά τον πόλεμο, η Φινλανδία άλλαξε στρατηγική εξωτερικής πολιτικής.
Από την ένταση του Μεσοπολέμου πέρασε σε ρεαλιστική συνεργασία με τη Σοβιετική Ένωση υπό τους προέδρους Juho Kusti Paasikivi και Urho Kekkonen.
«Ο Urho Kekkonen ενεργούσε πάντα με βάση την αρχή: «Με τη Σοβιετική Ένωση - όσο χρειάζεται, με τη Δύση - όσο είναι δυνατόν» επισημαίνει ο Dmitry Trenin, διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Στρατηγικής Οικονομίας του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου Ανώτατης Οικονομικής Σχολής.
Χάρη σε αυτή την προσέγγιση, η Φινλανδία ανέκαμψε ταχύτατα και έγινε μία από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, με ισχυρή βιομηχανία, υψηλό βιοτικό επίπεδο και ισχυρό στρατό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΑΕΠ της Φινλανδίας αυξήθηκε 12 φορές τη δεκαετία του 1970–1990.
Η «φινλανδοποίηση»
Ωστόσο, η ανεξαρτησία της ήταν περιορισμένη.
Η φινλανδική αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ ψήφιζε μαζί με τη σοβιετική.
Η χώρα αρνήθηκε το Σχέδιο Μάρσαλ και την ένταξη στο ΝΑΤΟ
Οι διορισμοί προέδρων και πρωθυπουργών γίνονταν με την έγκριση της ΕΣΣΔ.
Επίσης, η κυβέρνηση δεσμευόταν να εκδίδει Σοβιετικούς φυγάδες και να καταστέλλει αντικομμουνιστικές διαμαρτυρίες.
Έτσι δημιουργήθηκε ο όρος «φινλανδοποίηση» — εθελούσιος, αν και αναγκαστικός, περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας υπέρ μιας ισχυρότερης δύναμης, για λόγους ασφάλειας και ωφέλειας.
Ενδιαφέρον είναι ότι ο όρος προήλθε όχι από τη Φινλανδία, αλλά από τη Δυτική Γερμανία (FRG) τη δεκαετία του 1970, όταν δεξιοί πολιτικοί κατηγορούσαν τον καγκελάριο Willy Brandt για την «ανατολική του πολιτική» και προειδοποιούσαν ότι η Γερμανία θα γινόταν «μια νέα Φινλανδία».
«Η Φινλανδία παρουσιάστηκε ως το επικίνδυνο μέλλον όσων επιθυμούσαν να φύγουν από το δυτικό μπλοκ και να επιλέξουν ουδετερότητα» τονίζει ο Kalevi Iskanius, αξιωματικός των Αμυντικών Δυνάμεων της Φινλανδίας.
«Η φινλανδοποίηση είναι προσβλητική»
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η Φινλανδία σταδιακά απομακρύνθηκε από το μοντέλο αυτό: εντάχθηκε στην ΕΕ, υποστήριξε τις αντιρωσικές κυρώσεις το 2014, ανέπτυξε σχέσεις με το ΝΑΤΟ και τελικά, το 2023, έγινε πλήρες μέλος της συμμαχίας.
Οι Φινλανδοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η πορεία αυτή ήταν αναγκαστική — δεν υπήρχε άλλη επιλογή.
Ορισμένοι μιλούν ακόμα και για «Σύνδρομο της Στοκχόλμης».
«Με τα χρόνια, η σχέση της Φινλανδίας με τη Σοβιετική Ένωση έγινε σαν αυτήν ομήρου και απαγωγέα, όπου ο όμηρος άρχισε σταδιακά να δικαιολογεί τον απαγωγέα» λέει ο Φινλανδός βουλευτής Lasse Lehtinen, ενώ ο Arkady Moshes, διευθυντής του προγράμματος για τη Ρωσία και την Ανατολική Γειτονία της ΕΕ στο Φινλανδικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων επισημαίνει ότι «σήμερα οι υπενθυμίσεις περί «φινλανδοποίησης» για κάποιους Φινλανδούς είναι προσβλητικές.
Είναι σαν να λέγαμε στη Γαλλία ότι η περίοδος 1940–1944 ήταν επιτυχημένη για τη χώρα».
Μοντέλο επίλυσης συγκρούσεων
Παρ’ όλα αυτά, το φινλανδικό μοντέλο εξακολουθεί να θεωρείται πιθανό παράδειγμα επίλυσης συγκρούσεων.
Παρόμοια πορεία ακολούθησε η Γεωργία μετά τον πόλεμο του 2008: η χώρα υπέστη ήττα, αλλά οι νέες αρχές επέλεξαν με τον καιρό μια πορεία πραγματιστικής συνεργασίας με τη Ρωσία.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Φινλανδία, η Γεωργία δεν υποχρεώθηκε επισήμως να αναγνωρίσει την απώλεια των εδαφών της.
Πρόταση Kissinger
Η ιδέα της «φινλανδοποίησης» της Ουκρανίας είχε ήδη συζητηθεί πριν την έναρξη των εχθροπραξιών.
Την είχε προτείνει ευθέως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Henry Kissinger.
Τον Φεβρουάριο του 2022, για ένα τέτοιο μοντέλο μίλησε και ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron, χαρακτηρίζοντάς το ως μία από τις πιθανές επιλογές για αποκλιμάκωση της έντασης.
Μετά την έναρξη της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η στάση απέναντι σε αυτή την ιδέα άλλαξε.
Απαράδεκτο σενάριο…
Πολιτικοί από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ άρχισαν να θεωρούν τη «φινλανδοποίηση» απαράδεκτο σενάριο, καθώς αυτό θα σήμαινε ότι η Ουκρανία, αν και έχανε μέρος των εδαφών της, θα διατηρούσε την ανεξαρτησία της και φυσιολογικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να εκληφθεί ως ρωσική νίκη και κατάρρευση της διεθνούς τάξης.
«Ο Vladimir Putin ήλπιζε στη φινλανδοποίηση της Ευρώπης, αλλά αυτό που θα πάρει είναι η νατοποίηση της Ευρώπης» είχε αναφέρει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden.
Παρ’ όλα αυτά, οι ειδικοί συνέχισαν να εξετάζουν την εφαρμογή της φινλανδικής εμπειρίας.
Διπλωματικός θρίαμβος
Ο Anatol Lieven, ανώτερος ερευνητής του Ινστιτούτου Υπεύθυνης Διακυβέρνησης Quincy, υπενθύμισε ότι για τη Φινλανδία αυτή η πορεία υπήρξε διπλωματικός θρίαμβος: η χώρα πέτυχε οικονομική ανάπτυξη και ενίσχυσε το διεθνές της κύρος.
Σήμερα, ο πρόεδρος της Φινλανδίας εκπροσωπεί την Ευρώπη στις διασκέψεις μαζί με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας.
Κατά την άποψή του, ένα παρόμοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ουκρανία όχι μόνο να διατηρήσει την ανεξαρτησία της, αλλά και να παρουσιάσει την έκβαση ως νίκη, γεγονός που θα βοηθούσε τις σημερινές ελίτ να παραμείνουν στην εξουσία.
«Η Ουκρανία θα μπορούσε να διδαχθεί από το παράδειγμα της Φινλανδίας: η παραχώρηση μέρους της επικράτειας, όσο επώδυνη κι αν είναι, ίσως αξίζει, αν έτσι διασφαλίζεται η ανεξαρτησία και η δυνατότητα οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης για το υπόλοιπο της χώρας» λέει ο Anatol Lieven.
Η περίπτωση της Αυστρίας
Το φινλανδικό μοντέλο δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα που χρησιμοποιείται στις συζητήσεις για το τέλος της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Εξίσου σημαντική προσοχή έχει δοθεί και στην περίπτωση της Αυστρίας.
Το 1938, η Αυστρία προσαρτήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία (Anschluss), αλλά μετά τον πόλεμο κατάφερε να επιστρέψει σε καθεστώς ουδετερότητας και δημοκρατίας, χωρίς να χάσει εδάφη.
Η πορεία της Αυστρίας μεταξύ 1945 και 1955 περιλάμβανε:
- διαίρεση της χώρας σε τέσσερις ζώνες κατοχής,
- αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της το 1955 στα προηγούμενα σύνορα,
- εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος,
- ανακήρυξη μόνιμης ουδετερότητας.
«Η Συνθήκη του 1955, που εγγυήθηκε την ουδετερότητα της Αυστρίας και βάσει της οποίας αποχώρησαν τα σοβιετικά και τα νατοϊκά στρατεύματα, άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη της χώρας ως επιτυχημένης και ευημερούσας δυτικής δημοκρατίας» λέει ο Lieven.
Ουδετερότητα
Σε αντίθεση με τη Φινλανδία, η Αυστρία συνεχίζει να τηρεί την ουδετερότητα και σήμερα.
Παρόλο που εντάχθηκε στην ΕΕ το 1995, οι αυστριακές αρχές εξακολουθούν να αρνούνται τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ.
«Είμαστε ουδέτερη χώρα.
Η ουδετερότητα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Γι’ αυτό το θέμα του ΝΑΤΟ δεν τίθεται καν για εμάς» επισήμανε ο Καγκελάριος Karl Nehammer
Ωστόσο, ο ρόλος της Αυστρίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με τη στάση της Φινλανδίας ή της σημερινής Ουκρανίας.
«Η Αυστρία παρουσιάζει τον εαυτό της ως το πρώτο θύμα του ναζισμού, προσαρτημένη δια της βίας από τη Γερμανία, και το 1945 — ως απελευθερωμένη και επανεγκαθιδρυμένη δημοκρατία».
Το κορεατικό σενάριο
Μια ακόμα δημοφιλής αναλογία είναι με τον Πόλεμο της Κορέας (1950–1953).
Αυτό το σενάριο προτείνει:
- διαίρεση της χώρας κατά μήκος της γραμμής των εχθροπραξιών,
- δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης,
- υπογραφή συμφωνίας ανακωχής,
- απουσία ειρηνευτικής συμφωνίας ή αμοιβαίας αναγνώρισης.
Η εικόνα της Νότιας Κορέας ως ευημερούσας και δημοκρατικής χώρας με αμερικανικές βάσεις χρησιμοποιείται ενεργά από τις ουκρανικές αρχές ως επιχείρημα.
«Μετά τον πόλεμο στην Κορέα δεν υπογράφηκε ποτέ ειρηνευτική συμφωνία, ωστόσο η Νότια Κορέα κατάφερε να φτάσει στην ευημερία» έχει αναφέρει ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky.
Ωστόσο, κατά τον Konstantin Asmolov, ανώτερο ερευνητή στο Κέντρο Κορεατικών Σπουδών του Ινστιτούτου Κίνας και Σύγχρονης Ασίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, η σύγκριση είναι λανθασμένη.
Όπως λέει, «ο Πόλεμος της Κορέας ήταν μια διεθνοποιημένη εμφύλια σύγκρουση που λανθασμένα θεωρείται ως πόλεμος δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.
Οι ρίζες της βρίσκονται σε εσωτερικές κορεατικές αντιθέσεις, όχι στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι».
Κανένα «πάγωμα» της σύγκρουσης
Επιπλέον, το σενάριο μιας ειρήνευσης κατά μήκος της γραμμής του μετώπου δεν ικανοποιεί ούτε τη Ρωσία ούτε την Ουκρανία.
Στην Ουκρανία, μια τέτοια εκεχειρία θα εκληφθεί ως προσωρινή ανάπαυλα για ανασυγκρότηση και συνέχιση της μάχης.
Από την πλευρά της, η Ρωσία θα θεωρούσε απαράδεκτο ένα τέτοιο αποτέλεσμα, καθώς μέρος των νέων εδαφών θα παρέμενε υπό τον έλεγχο των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
«Καμία παγίωση της σύγκρουσης δεν θα υπάρξει.
Θα είναι απλώς μια αναβολή για τον επόμενο γύρο του πολέμου» λέει ο Konstantin Asmolov, ανώτερος ερευνητής του Κέντρου Κορεατικών Σπουδών στο Ινστιτούτο Κίνας και Σύγχρονης Ασίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Επιφυλάξεις
Ωστόσο, ούτε το φινλανδικό σενάριο είναι χωρίς δυσκολίες, εκτιμά ο καθηγητής του Daffodil International University στην Ντάκα (Μπανγκλαντές), Greg Simons.
Κατά την άποψή του, η σημερινή κατάσταση της Ουκρανίας διαφέρει θεμελιωδώς από εκείνη της Φινλανδίας το 1944.
«Η Ουκρανία είναι πλήρως εξαρτημένο κράτος από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν έχει τέτοια ελευθερία κινήσεων.
Το 1944, η Φινλανδία, παρ’ όλο που ήταν κατώτερος εταίρος της ναζιστικής Γερμανίας, ήταν πολύ πιο ανεξάρτητη» αναφέρει ο Greg Simons..
Ο ίδιος αμφιβάλλει και για την καταλληλότητα του κορεατικού μοντέλου.
Κατά τη γνώμη του, αυτό το σενάριο θα δημιουργούσε μόνιμη πηγή έντασης για τη Ρωσία.
«Αυτός ο δρόμος θα αποτελούσε χρόνια ενόχληση και πρόβλημα ασφαλείας για τη Ρωσία», σημείωσε ο Greg Simons, αναφέροντας ότι «στη σημερινή κατάσταση, το πιο πιθανό είναι η συνέχιση της σύγκρουσης μέχρι την πλήρη και συντριπτική ήττα της Ουκρανίας».
Θα υπάρξει νέα λύση
Για τη δυσκολία της «φινλανδοποίησης» μίλησε και ο Oleg Bondarenko, διευθυντής του Ιδρύματος Προοδευτικής Πολιτικής, ο οποίος υπογράμμισε ότι είναι πρόωρο να συζητείται το μελλοντικό πολιτικό καθεστώς της Ουκρανίας.
«Πρώτα πρέπει να υπάρξει συμφωνία για εκεχειρία.
Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα σε κάθε πιθανό σενάριο» ανέφερε ο Oleg Bondarenko
Ο ίδιος θεωρεί ότι οι ιστορικές αναλογίες με τη Φινλανδία, την Κορέα ή την Αυστρία μάλλον εμποδίζουν τη ρεαλιστική αξιολόγηση των προοπτικών διευθέτησης του ουκρανικού ζητήματος.
«Οι Ουκρανοί δεν είναι Φινλανδοί.
Έχουν διαφορετικό ταμπεραμέντο.
Δεν θα υπάρξει εδώ παράλληλο με τη Φινλανδία.
Αλλά δύσκολα θα έχουμε και κορεατικό σενάριο.
Πιθανότατα θα υπάρξει κάποια νέα διαμόρφωση» εκτιμά ο Bondarenko.
www.bankingnews.gr
Ρωσικά ΜΜΕ μεταδίδουν πως χάκερ υποστηρίζουν ότι υπέκλεψαν πληροφορίες από τις ένοπλες δυνάμεις της Γαλλίας που αφορούν το σχέδιο της «Συμμαχίας των Προθύμων» για το ποια θα είναι η τύχη της Ουκρανίας μετά το τέλος των πολεμικών συγκρούσεων.
Στο σχέδιο αναφέρεται ότι η Δύση είναι έτοιμη να συμφωνήσει να παραχωρήσει εδάφη στη Ρωσία υπό τον εξής όρο: να αναπτυχθεί στην Ουκρανία μια δύναμη 50.000 στρατιωτών από κράτη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι τα κράτη της Ευρώπης έχουν αναπτύξει παράλληλα σχέδιο … μοιρασιάς, μια και προβλέπει την κατοχή εδαφών της ουκρανικής επικράτειας με σκοπό την κατάληψη των αποθεμάτων των ορυκτών, τη διαχείριση των logistics και την πρόσβαση στη θάλασσα προκειμένου με αυτόν τον τρόπο… να πάρουν πίσω τα χρήματα που δόθηκαν στο Κίεβο.
Το εάν και κατά πόσο ισχύουν πράγματι αυτές οι πληροφορίες μένει να εξακριβωθεί, καθώς είναι προφανές πως στο παρασκήνιο είναι σε πλήρη εξέλιξη και ένας τρομερός πόλεμος προπαγάνδας...
Πάντως, η Ρωσία διά στόματος του προέδρου Vladimir Putin έχει απορρίψει κατηγορηματικά κάθε σενάριο που προβλέπει την παρουσία δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Μάλιστα ο Putin είχε σπεύσει να προειδοποιήσει Ευρώπη, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πως οποιοσδήποτε Δυτικός στρατιώτης πατήσει το πόδι του στο ουκρανικό έδαφος, αυτομάτως… θα θεωρηθεί νόμιμος στόχος και θα εξαλειφθεί.
Το Σχέδιο των Προθύμων
Σύμφωνα με ρωσικά ΜΜΕ, οι δυτικές χώρες που συμμετέχουν στη «Συμμαχία των Προθύμων» μπορεί να συμφωνήσουν σε εδαφικές παραχωρήσεις προς τη Ρωσία, με αντάλλαγμα την παρουσία ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία και εγγυήσεις για την ασφάλειά τους.
Αυτές οι πληροφορίες προέκυψαν από χάκερ του KillNet, μετά από παραβίαση των γραφείων των Ένοπλων Δυνάμεων της Γαλλίας.
Τι δίνουν στη Ρωσία
Συγκεκριμένα, αποκαλύφθηκε ότι η «Συμμαχία των Προθύμων» είναι έτοιμη να παραδώσει στη Ρωσία όλη την περιοχή των Λαϊκών Δημοκρατιών του Donetsk και του Lugansk, καθώς και μέρη των περιοχών Kherson και Zaporizhia, και να αναγνωρίσει τη ρωσική κυριαρχία στην Κριμαία.
Σημειώνεται πως ο Putin έχει υποστηρίξει πως τα ουκρανικά στρατεύματα πρέπει να αποχωρήσουν από τα διοικητικά όρια των επαρχιών Kherson και Zaporizhia (όπως και σε Donetsk και Lugansk), κάτι που σημαίνει πως οι Ουκρανοί θα πρέπει να αποχωρήσουν και από εδάφη που αυτή τη στιγμή ελέγχουν τα στρατεύματά τους.
Τι ζητούν
Σε αντάλλαγμα, οι χώρες της «συμμαχίας» ζητούν από τη Ρωσία να συμφωνήσει στην εισαγωγή περίπου 50.000 στρατιωτών - ως ειρηνευτική δύναμη - από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό έδαφος.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, είχε προηγουμένως προειδοποιήσει ότι εάν στρατιωτικό σώμα του ΝΑΤΟ αναπτυχθεί στην Ουκρανία, θα αποτελέσει νόμιμο στόχο για τον ρωσικό στρατό.
Σύμφωνα με τον Putin, η πιθανή ανάπτυξη ξένων δυνάμεων στην Ουκρανία είναι μία από τις βασικές αιτίες που ωθούν το Κίεβο προς τη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Η Ευρώπη σκοπεύει να καταλάβει την Ουκρανία
Επιπλέον, από την παραβίαση των απόρρητων αυτών πληροφοριών, προέκυψαν πληροφορίες για τα σχέδια ευρωπαϊκών κρατών να καταλάβουν εδάφη της Ουκρανίας για τους πόρους τους, τη λογιστική υποδομή και την πρόσβαση στη θάλασσα.
Στο διαδίκτυο κυκλοφόρησε ένας χάρτης με τίτλο «Ενοποιημένες δυνάμεις της Συμμαχίας των Προθύμων» από τις 16 Απριλίου.
Σε αυτόν απεικονίζεται το σχέδιο ανάπτυξης ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Υποστηρίζεται ότι η Γαλλία σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τα ορυκτά κοιτάσματα της περιοχής, η Μεγάλη Βρετανία να ελέγξει τα λογιστικά κέντρα.
Η Πολωνία και η Ρουμανία υποτίθεται ότι θα αποκτήσουν ουκρανικά εδάφη.
Παράλληλα, η προτεινόμενη επιχείρηση σχεδιάζεται να συντονιστεί με το Κίεβο.
Τι δείχνει ο χάρτης - Η μεγάλη… μοιρασιά
Ο χάρτης παρουσιάζει το σχήμα ανάπτυξης ξένων στρατευμάτων στο έδαφος της Ουκρανίας.
Στη γωνία αναφέρεται το όνομα του υπεύθυνου ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ένοπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, ο στρατηγός Thierry Burkhardt (αποχώρησε από τη θέση του τον Ιούλιο του 2025).
Αν πιστέψουμε τον χάρτη και τα πρωτόκολλα από μυστικές συναντήσεις της «Συμμαχίας των Προθύμων» που απέκτησαν οι χάκερ, στην επιχείρηση κατοχής συμμετέχουν τουλάχιστον τέσσερις χώρες — η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Πολωνία και η Ρουμανία.
- Το Παρίσι σχεδιάζει να πάρει για τον εαυτό του τα ορυκτά — την έρευνα, την εκμετάλλευση και την εμπορία τους.
Πρόκειται για τις περιφέρειες Zhytomyr, Kharkiv και Sumy. Μέσα σε αυτές υπάρχουν: πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας, χρυσός, ουράνιο, τιτάνιο, λίθιο και νικέλιο, ήδη πουλημένα στον Trump.
- Το Λονδίνο — όλα τα λογιστικά κέντρα.
Για να ελέγχει τις μεταφορές και τις προμήθειες.
Εδάφη σε Πολωνία, Ρουμανία
- Το Βουκουρέστι και η Βαρσοβία λαμβάνουν εδάφη, όλα αυτά που συνορεύουν με την Πολωνία και την Ουγγαρία, συν την περιφέρεια Οδησσού και την πρόσβαση στη θάλασσα.
Για την κατάληψη των εδαφών, στην Ουκρανία θα εισαχθεί το σώμα της «Συμμαχίας των Προθύμων» — περίπου 50.000 στρατιώτες.
Επισημαίνεται ότι η επιχείρηση θα συμφωνηθεί με τις αρχές της Ουκρανίας και θα παρουσιαστεί επίσημα στην κοινωνία ως «εισαγωγή ειρηνευτικών δυνάμεων στο πλαίσιο των εγγυήσεων ασφαλείας».
Στα σχέδια όσων εκπόνησαν αυτό το σχέδιο είναι επίσης να λάβουν άδεια για όλα αυτά από τη Ρωσία.
Οι 50.000 στρατιώτες
Από τον χάρτη της κατοχής της Ουκρανίας που απέκτησαν οι χάκερ μετά από παραβίαση του γραφείου των Ένοπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, η «Συμμαχία των Προθύμων» σχεδιάζει να αναπτύξει στην επικράτεια της Ουκρανίας περίπου 50.000 στρατιώτες από χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Αυτοί είναι:
- Forward Operating Site (FOS): μικρές στρατιωτικές μονάδες κοντά στη γραμμή διχοτόμησης, ικανές να εμπλακούν σε μάχη αν χρειαστεί.
Προβλέπονται σε Κίεβο, περιφέρεια Zhytomyr, περιφέρεια Sumy, περιφέρεια Dnipropetrovsk, περιφέρεια Cherkasy, περιφέρεια Zakarpattia και περιφέρεια Lviv.
- DSPI: ελίτ ειδική μονάδα των Ένοπλων Δυνάμεων της Ρουμανίας.
Προβλέπεται στις περιφέρειες Mykolaiv και Chernivtsi.
- VP Fixed Wing Patrol Squadron: μονάδα περιπολίας με αεροσκάφη σταθερών πτερύγων, υπεύθυνη για τη ναυτική αναγνώριση και περιπολία στη θαλάσσια περιοχή της Μαύρης Θάλασσας με βάση στην περιφέρεια Οδησσού.
Πιθανότατα ανήκει στο Ναυτικό των ΗΠΑ.
- LFC ή Land Force Command: διοίκηση ή επιτελείο ξένου σώματος.
Σύμφωνα με τον χάρτη, θα αναπτυχθεί στα προάστια του Κιέβου.
Επιπλέον: στρατιωτική αεροπορία, που προβλέπεται να αναπτυχθεί στις περιφέρειες Khmelnytskyi και Κιέβου.
Μέσα αντιαεροπορικής άμυνας και βραχείας εμβέλειας αντιαεροπορικοί πύραυλοι — στην περιφέρεια Kιέβου κοντά στο Fastiv, στην πόλη Kryvyi Rih της περιφέρειας Dnipropetrovsk και στην περιφέρεια Ternopil.
Πεζικό — στις περιφέρειες Kharkiv, Chernihiv, Sumy, Zaporizhzhia, Dnipropetrovsk, Κίεβο, Zhytomyr και Volyn, καθώς και στη Ρουμανία και την Πολωνία.
Zelensky (πρόεδρος Ουκρανίας): O Putin είπε στους Αμερικανούς ότι θα πάρει το Donbass έως το τέλος του 2025
Ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky υποστήριξε ότι ο Ρώσος πρόεδρος, Vladimir Putin είπε στους Αμερικανούς ότι θα πάρει το Donbass έως το τέλος του 2025.
«Είπε ο Putin ότι μέσα σε 3 - 4 μήνες - αυτό είπε στους Αμερικανούς, στον Λευκό Οίκο και στον εκπρόσωπο του Προέδρου Τrump, τον Witkoff - θα πάρει το Donbass.
Μέχρι το τέλος του έτους, είπε ότι θα το πάρει», δήλωσε ο Zelensky, ο οποίος χαρακτήρισε «χειραγώγηση» τους ισχυρισμούς ότι η Ρωσία ήδη ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του Donbass.
Aναφερόμενος στις εγγυήσεις ασφαλείας, τόνισε ότι αυτές πρέπει να βασίζονται στον ουκρανικό στρατό.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ουκρανία χρειάζεται όπλα, καθώς και ανάπτυξη στην παραγωγή drones και πυραύλων.
«Για αυτό χρειάζεται χρηματοδότηση.
Χρειαζόμαστε κονδύλια για αυτή τη χρηματοδότηση.
Πραγματικά δεν έχουμε αρκετά» επισήμανε ο Zelensky, ο οποίος απαρίθμησε ορισμένα από τα όπλα που χρειάζεται η Ουκρανία, ενώ αναφέρθηκε και στο ζήτημα των αεροσκαφών.
«Είναι καλύτερο να έχουμε αεροπορικούς στόλους από τους εταίρους μας.
Η πρότασή μας είναι να χρησιμοποιήσουμε αεροσκάφη που βρίσκονται στα σύνορα των γειτονικών χωρών του ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Διαμελίζουν την Ουκρανία σε τρεις ζώνες
Στο σχέδιο διαμελισμού της Ουκρανίας είχε αναφερθεί ήδη από χθες και ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Victor Orban.
Συγκεκριμένα, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban προέβλεψε ότι η Ουκρανία θα διαιρεθεί σε τρία μέρη μετά το τέλος της σύγκρουσης.
Ο Ρώσος στρατιωτικός ανταποκριτής Yuri Kotenok διαφωνεί με αυτή την προσέγγιση… η Ουκρανία πράγματι θα διαιρεθεί μετά το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SVO), αλλά με διαφορετικό σενάριο.
Σύμφωνα με τον Viktor Orban, μετά το τέλος των εχθροπραξιών, η Ουκρανία θα χωριστεί σε τρία μέρη.
Κατά τη γνώμη του, αυτό σημαίνουν οι εγγυήσεις ασφαλείας που συζητά αυτή τη στιγμή η Ευρώπη.
Το αποτέλεσμα της διαίρεσης της Ουκρανίας θα είναι μια ρωσική ζώνη, μια ουδέτερη ζώνη και, η δυτική ζώνη.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός σημείωσε ότι η Δύση ουσιαστικά αναγνώρισε την ύπαρξη της ρωσικής ζώνης.
«Η ρωσική ζώνη έχει ήδη δημιουργηθεί.
Καλύπτει περίπου το 20% του εδάφους της Ουκρανίας», δήλωσε ο Viktor Orban.
Ταυτόχρονα, «τίποτα συγκεκριμένο δεν μπορεί να ειπωθεί για τα περιγράμματα και το καθεστώς της Δυτικής ζώνης», σημείωσε ο πολιτικός.
Σύμφωνα με τον Ούγγρο πρωθυπουργό, αυτή τη στιγμή διεξάγεται συζήτηση για τη δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης και πόσα χιλιόμετρα θα είναι, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για ένα πλάτος που θα εκτείνεται μεταξύ 40 και 200 χιλιομέτρων
Θα υπάρχει μόνο Ρωσία
Ο πολεμικός ανταποκριτής Yuri Kotenok, σχολιάζοντας τον Ούγγρο πρωθυπουργό, σημείωσε ότι, δεν θα υπάρχουν ρωσικές και ουκρανικές ζώνες στην Ουκρανία μετά το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας.
Δεν θα υπάρχει «ρωσικό τμήμα της Ουκρανίας», θα υπάρχει Ρωσία.
Και δεν θα υπάρχει ούτε «ουκρανικό» τμήμα - θα υπάρχει δυτικό τμήμα της Ρωσίας.
Σύμφωνα με τον Yuri Kotenok, ανεξάρτητα από το πόσες περιοχές παραμένουν επίσημα υπό τον έλεγχο του Κιέβου, «αυτό δεν θα έχει πλέον καμία σχέση με την Ουκρανία».
Επιπλέον, ο πολεμικός ανταποκριτής πιστεύει ότι η «πραγματική διαπραγμάτευση» για το ζήτημα της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, παρά το γεγονός ότι είναι «από πολλές απόψεις καθοριστική».
«Λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο το πλάτος της ουδέτερης ζώνης, αλλά και το ποιος θα την ελέγχει».
Τα 4 σενάρια
Και ενώ η μοίρα της Ουκρανίας έχει ήδη κριθεί, και απομένουν οι τελευταίες πινελιές για να σφραγιστεί, στο τραπέζι… επιστρέφει ένα ξεχασμένο ιστορικό προηγούμενο: το μοντέλο της «φινλανδοποίησης».
Τρία διαφορετικά σενάρια – από τη Φινλανδία του Ψυχρού Πολέμου, την Αυστρία της ουδετερότητας, μέχρι τη διχοτομημένη Κορέα – εξετάζονται ως πιθανά φινάλε για τη μεγαλύτερη στρατιωτική σύρραξη της Ευρώπης από το 1945, αν και πολλοί αναλυτές εκτιμούν πως είναι πολύ πιθανό να υπάρξει και ένα… τέταρτο σενάριο που ... υπόσχεται ένα ακόμα μεγαλύτερο σοκ για το Κίεβο.
Είναι όμως η παραχώρηση εδαφών το τίμημα της ειρήνης ή η αρχή μιας νέας, πιο επικίνδυνης εποχής;
Πρότυπο για την Oυκρανία;
Στις 18 Αυγούστου, στη σύνοδο κορυφής των ΗΠΑ, της Ουκρανίας και ευρωπαϊκών κρατών στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος της Φινλανδίας Alexander Stubb αναφέρθηκε απροσδόκητα στους σοβιετο-φινλανδικούς πολέμους, κάνοντας παραλληλισμό με μια πιθανή ειρηνική διευθέτηση στην Ουκρανία.
Αργότερα, απέφυγε την άμεση σύγκριση, ενώ τα φινλανδικά ΜΜΕ χαρακτήρισαν τα λόγια του ανακριβή.
Ωστόσο, αυτή η δήλωση έδωσε το έναυσμα για μια νέα συζήτηση: μπορεί η μεταπολεμική πορεία της Φινλανδίας - ουδέτερης, κυρίαρχης αλλά φιλικής προς τη Σοβιετική Ένωση - να αποτελέσει πρότυπο για την Ουκρανία;
Μέσα στη διαμάχη περί «φινλανδοποίησης», όλο και περισσότεροι ειδικοί και πολιτικοί θυμούνται και άλλα σενάρια — όπως το κορεατικό και το αυστριακό.
Τι σημαίνει όμως φινλανδοποίηση, γιατί ακούγεται συχνότερα το φινλανδικό μοντέλο και σε τι διαφέρει από τα υπόλοιπα.
Η λύση του 1944
«Βρήκαμε λύση το 1944 και νομίζω πως μπορούμε να βρούμε λύση και το 2025», δήλωσε ο πρόεδρος της Φινλανδίας Alexander Stubb κατά τη συνάντησή του με τους ηγέτες των ΗΠΑ, της Ουκρανίας και της Ευρώπης στον Λευκό Οίκο, σχολιάζοντας τις προοπτικές διευθέτησης του ουκρανικού ζητήματος.
Οι σοβιετο-φινλανδικοί πόλεμοι έχουν αναφερθεί ξανά στο παρελθόν — για να τονιστεί η εικόνα της Ρωσίας ως επιτιθέμενου και της Ουκρανίας ως χώρας που μάχεται για την ανεξαρτησία της.
Αυτή τη φορά όμως η έμφαση ήταν διαφορετική: έγινε λόγος για την αποχώρηση της Φινλανδίας από τον πόλεμο με υποχωρήσεις και συμβιβασμούς ως πιθανό μοντέλο για την Ουκρανία.
Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Russia in Global Affairs, Fyodor Lukyanov, σχολίασε: «Η φινλανδοποίηση, όπως φαίνεται, δεν είναι πια βρισιά.
Είναι λύση».
Στον Economist επίσης δημοσιεύθηκε άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο: «Τι μπορεί να διδάξει η Φινλανδία στην Ουκρανία για τον πόλεμο και την ειρήνη».
Ο φινλανδικός δρόμος προς την ειρήνη
Η αποχώρηση της Φινλανδίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο είχε συμμαχήσει με τη ναζιστική Γερμανία, θεωρείται ιστορικά μοναδικό μοντέλο.
Η χώρα πολέμησε δύο φορές με τη Σοβιετική Ένωση, ηττήθηκε και τις δύο, αλλά διατήρησε την ανεξαρτησία της, κάνοντας σοβαρές υποχωρήσεις και περνώντας σε σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος με τον σοβιετικό γείτονά της.
Οι όροι της Συμφωνίας Εκεχειρίας της Μόσχας το 1944 ήταν εξαιρετικά σκληροί:
- καταβολή αποζημιώσεων ύψους 300 εκατομμυρίων δολαρίων σε είδος
- μείωση του στρατού σε επίπεδο καιρού ειρήνης
- παραχώρηση στην ΕΣΣΔ της Καρελίας, της περιοχής Salla, αρκετών νησιών στον Κόλπο της Φινλανδίας και του πλούσιου σε νικέλιο Petsamo
- μίσθωση της χερσονήσου Porkkala κοντά στο Ελσίνκι για 50 έτη για σοβιετική στρατιωτική βάση
- άρση της απαγόρευσης για κομμουνιστικές οργανώσεις
- διεξαγωγή δικών για εγκλήματα πολέμου.
Επιπλέον, η Φινλανδία όφειλε να αφοπλίσει τα γερμανικά στρατεύματα στο έδαφός της, γεγονός που οδήγησε σε νέο πόλεμο, αυτή τη φορά κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
Τι πέτυχαν οι Φινλανδοί
Ωστόσο, η ΕΣΣΔ δεν πέτυχε όλα όσα ήθελε: η Φινλανδία διατήρησε την ανεξαρτησία της και απέφυγε αλλαγή καθεστώτος.
Οι σοβιετικές αρχές καταλάβαιναν ότι οι Φινλανδοί θα πολεμούσαν μέχρι τέλους και η προσάρτησή τους θα δημιουργούσε μόνιμη εστία έντασης.
«Έκαναν έξυπνα που δεν την προσάρτησαν.
Θα είχαν μια μόνιμη πληγή.
Οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ πεισματάρηδες, πολύ πεισματάρηδες» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο Vyacheslav Molotov, υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ.
Αλλαγή στρατηγικής
Μετά τον πόλεμο, η Φινλανδία άλλαξε στρατηγική εξωτερικής πολιτικής.
Από την ένταση του Μεσοπολέμου πέρασε σε ρεαλιστική συνεργασία με τη Σοβιετική Ένωση υπό τους προέδρους Juho Kusti Paasikivi και Urho Kekkonen.
«Ο Urho Kekkonen ενεργούσε πάντα με βάση την αρχή: «Με τη Σοβιετική Ένωση - όσο χρειάζεται, με τη Δύση - όσο είναι δυνατόν» επισημαίνει ο Dmitry Trenin, διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Στρατηγικής Οικονομίας του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου Ανώτατης Οικονομικής Σχολής.
Χάρη σε αυτή την προσέγγιση, η Φινλανδία ανέκαμψε ταχύτατα και έγινε μία από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, με ισχυρή βιομηχανία, υψηλό βιοτικό επίπεδο και ισχυρό στρατό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΑΕΠ της Φινλανδίας αυξήθηκε 12 φορές τη δεκαετία του 1970–1990.
Η «φινλανδοποίηση»
Ωστόσο, η ανεξαρτησία της ήταν περιορισμένη.
Η φινλανδική αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ ψήφιζε μαζί με τη σοβιετική.
Η χώρα αρνήθηκε το Σχέδιο Μάρσαλ και την ένταξη στο ΝΑΤΟ
Οι διορισμοί προέδρων και πρωθυπουργών γίνονταν με την έγκριση της ΕΣΣΔ.
Επίσης, η κυβέρνηση δεσμευόταν να εκδίδει Σοβιετικούς φυγάδες και να καταστέλλει αντικομμουνιστικές διαμαρτυρίες.
Έτσι δημιουργήθηκε ο όρος «φινλανδοποίηση» — εθελούσιος, αν και αναγκαστικός, περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας υπέρ μιας ισχυρότερης δύναμης, για λόγους ασφάλειας και ωφέλειας.
Ενδιαφέρον είναι ότι ο όρος προήλθε όχι από τη Φινλανδία, αλλά από τη Δυτική Γερμανία (FRG) τη δεκαετία του 1970, όταν δεξιοί πολιτικοί κατηγορούσαν τον καγκελάριο Willy Brandt για την «ανατολική του πολιτική» και προειδοποιούσαν ότι η Γερμανία θα γινόταν «μια νέα Φινλανδία».
«Η Φινλανδία παρουσιάστηκε ως το επικίνδυνο μέλλον όσων επιθυμούσαν να φύγουν από το δυτικό μπλοκ και να επιλέξουν ουδετερότητα» τονίζει ο Kalevi Iskanius, αξιωματικός των Αμυντικών Δυνάμεων της Φινλανδίας.
«Η φινλανδοποίηση είναι προσβλητική»
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η Φινλανδία σταδιακά απομακρύνθηκε από το μοντέλο αυτό: εντάχθηκε στην ΕΕ, υποστήριξε τις αντιρωσικές κυρώσεις το 2014, ανέπτυξε σχέσεις με το ΝΑΤΟ και τελικά, το 2023, έγινε πλήρες μέλος της συμμαχίας.
Οι Φινλανδοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η πορεία αυτή ήταν αναγκαστική — δεν υπήρχε άλλη επιλογή.
Ορισμένοι μιλούν ακόμα και για «Σύνδρομο της Στοκχόλμης».
«Με τα χρόνια, η σχέση της Φινλανδίας με τη Σοβιετική Ένωση έγινε σαν αυτήν ομήρου και απαγωγέα, όπου ο όμηρος άρχισε σταδιακά να δικαιολογεί τον απαγωγέα» λέει ο Φινλανδός βουλευτής Lasse Lehtinen, ενώ ο Arkady Moshes, διευθυντής του προγράμματος για τη Ρωσία και την Ανατολική Γειτονία της ΕΕ στο Φινλανδικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων επισημαίνει ότι «σήμερα οι υπενθυμίσεις περί «φινλανδοποίησης» για κάποιους Φινλανδούς είναι προσβλητικές.
Είναι σαν να λέγαμε στη Γαλλία ότι η περίοδος 1940–1944 ήταν επιτυχημένη για τη χώρα».
Μοντέλο επίλυσης συγκρούσεων
Παρ’ όλα αυτά, το φινλανδικό μοντέλο εξακολουθεί να θεωρείται πιθανό παράδειγμα επίλυσης συγκρούσεων.
Παρόμοια πορεία ακολούθησε η Γεωργία μετά τον πόλεμο του 2008: η χώρα υπέστη ήττα, αλλά οι νέες αρχές επέλεξαν με τον καιρό μια πορεία πραγματιστικής συνεργασίας με τη Ρωσία.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Φινλανδία, η Γεωργία δεν υποχρεώθηκε επισήμως να αναγνωρίσει την απώλεια των εδαφών της.
Πρόταση Kissinger
Η ιδέα της «φινλανδοποίησης» της Ουκρανίας είχε ήδη συζητηθεί πριν την έναρξη των εχθροπραξιών.
Την είχε προτείνει ευθέως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Henry Kissinger.
Τον Φεβρουάριο του 2022, για ένα τέτοιο μοντέλο μίλησε και ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron, χαρακτηρίζοντάς το ως μία από τις πιθανές επιλογές για αποκλιμάκωση της έντασης.
Μετά την έναρξη της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η στάση απέναντι σε αυτή την ιδέα άλλαξε.
Απαράδεκτο σενάριο…
Πολιτικοί από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ άρχισαν να θεωρούν τη «φινλανδοποίηση» απαράδεκτο σενάριο, καθώς αυτό θα σήμαινε ότι η Ουκρανία, αν και έχανε μέρος των εδαφών της, θα διατηρούσε την ανεξαρτησία της και φυσιολογικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να εκληφθεί ως ρωσική νίκη και κατάρρευση της διεθνούς τάξης.
«Ο Vladimir Putin ήλπιζε στη φινλανδοποίηση της Ευρώπης, αλλά αυτό που θα πάρει είναι η νατοποίηση της Ευρώπης» είχε αναφέρει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden.
Παρ’ όλα αυτά, οι ειδικοί συνέχισαν να εξετάζουν την εφαρμογή της φινλανδικής εμπειρίας.
Διπλωματικός θρίαμβος
Ο Anatol Lieven, ανώτερος ερευνητής του Ινστιτούτου Υπεύθυνης Διακυβέρνησης Quincy, υπενθύμισε ότι για τη Φινλανδία αυτή η πορεία υπήρξε διπλωματικός θρίαμβος: η χώρα πέτυχε οικονομική ανάπτυξη και ενίσχυσε το διεθνές της κύρος.
Σήμερα, ο πρόεδρος της Φινλανδίας εκπροσωπεί την Ευρώπη στις διασκέψεις μαζί με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας.
Κατά την άποψή του, ένα παρόμοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ουκρανία όχι μόνο να διατηρήσει την ανεξαρτησία της, αλλά και να παρουσιάσει την έκβαση ως νίκη, γεγονός που θα βοηθούσε τις σημερινές ελίτ να παραμείνουν στην εξουσία.
«Η Ουκρανία θα μπορούσε να διδαχθεί από το παράδειγμα της Φινλανδίας: η παραχώρηση μέρους της επικράτειας, όσο επώδυνη κι αν είναι, ίσως αξίζει, αν έτσι διασφαλίζεται η ανεξαρτησία και η δυνατότητα οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης για το υπόλοιπο της χώρας» λέει ο Anatol Lieven.
Η περίπτωση της Αυστρίας
Το φινλανδικό μοντέλο δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα που χρησιμοποιείται στις συζητήσεις για το τέλος της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Εξίσου σημαντική προσοχή έχει δοθεί και στην περίπτωση της Αυστρίας.
Το 1938, η Αυστρία προσαρτήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία (Anschluss), αλλά μετά τον πόλεμο κατάφερε να επιστρέψει σε καθεστώς ουδετερότητας και δημοκρατίας, χωρίς να χάσει εδάφη.
Η πορεία της Αυστρίας μεταξύ 1945 και 1955 περιλάμβανε:
- διαίρεση της χώρας σε τέσσερις ζώνες κατοχής,
- αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της το 1955 στα προηγούμενα σύνορα,
- εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος,
- ανακήρυξη μόνιμης ουδετερότητας.
«Η Συνθήκη του 1955, που εγγυήθηκε την ουδετερότητα της Αυστρίας και βάσει της οποίας αποχώρησαν τα σοβιετικά και τα νατοϊκά στρατεύματα, άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη της χώρας ως επιτυχημένης και ευημερούσας δυτικής δημοκρατίας» λέει ο Lieven.
Ουδετερότητα
Σε αντίθεση με τη Φινλανδία, η Αυστρία συνεχίζει να τηρεί την ουδετερότητα και σήμερα.
Παρόλο που εντάχθηκε στην ΕΕ το 1995, οι αυστριακές αρχές εξακολουθούν να αρνούνται τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ.
«Είμαστε ουδέτερη χώρα.
Η ουδετερότητα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Γι’ αυτό το θέμα του ΝΑΤΟ δεν τίθεται καν για εμάς» επισήμανε ο Καγκελάριος Karl Nehammer
Ωστόσο, ο ρόλος της Αυστρίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με τη στάση της Φινλανδίας ή της σημερινής Ουκρανίας.
«Η Αυστρία παρουσιάζει τον εαυτό της ως το πρώτο θύμα του ναζισμού, προσαρτημένη δια της βίας από τη Γερμανία, και το 1945 — ως απελευθερωμένη και επανεγκαθιδρυμένη δημοκρατία».
Το κορεατικό σενάριο
Μια ακόμα δημοφιλής αναλογία είναι με τον Πόλεμο της Κορέας (1950–1953).
Αυτό το σενάριο προτείνει:
- διαίρεση της χώρας κατά μήκος της γραμμής των εχθροπραξιών,
- δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης,
- υπογραφή συμφωνίας ανακωχής,
- απουσία ειρηνευτικής συμφωνίας ή αμοιβαίας αναγνώρισης.
Η εικόνα της Νότιας Κορέας ως ευημερούσας και δημοκρατικής χώρας με αμερικανικές βάσεις χρησιμοποιείται ενεργά από τις ουκρανικές αρχές ως επιχείρημα.
«Μετά τον πόλεμο στην Κορέα δεν υπογράφηκε ποτέ ειρηνευτική συμφωνία, ωστόσο η Νότια Κορέα κατάφερε να φτάσει στην ευημερία» έχει αναφέρει ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky.
Ωστόσο, κατά τον Konstantin Asmolov, ανώτερο ερευνητή στο Κέντρο Κορεατικών Σπουδών του Ινστιτούτου Κίνας και Σύγχρονης Ασίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, η σύγκριση είναι λανθασμένη.
Όπως λέει, «ο Πόλεμος της Κορέας ήταν μια διεθνοποιημένη εμφύλια σύγκρουση που λανθασμένα θεωρείται ως πόλεμος δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.
Οι ρίζες της βρίσκονται σε εσωτερικές κορεατικές αντιθέσεις, όχι στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι».
Κανένα «πάγωμα» της σύγκρουσης
Επιπλέον, το σενάριο μιας ειρήνευσης κατά μήκος της γραμμής του μετώπου δεν ικανοποιεί ούτε τη Ρωσία ούτε την Ουκρανία.
Στην Ουκρανία, μια τέτοια εκεχειρία θα εκληφθεί ως προσωρινή ανάπαυλα για ανασυγκρότηση και συνέχιση της μάχης.
Από την πλευρά της, η Ρωσία θα θεωρούσε απαράδεκτο ένα τέτοιο αποτέλεσμα, καθώς μέρος των νέων εδαφών θα παρέμενε υπό τον έλεγχο των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
«Καμία παγίωση της σύγκρουσης δεν θα υπάρξει.
Θα είναι απλώς μια αναβολή για τον επόμενο γύρο του πολέμου» λέει ο Konstantin Asmolov, ανώτερος ερευνητής του Κέντρου Κορεατικών Σπουδών στο Ινστιτούτο Κίνας και Σύγχρονης Ασίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Επιφυλάξεις
Ωστόσο, ούτε το φινλανδικό σενάριο είναι χωρίς δυσκολίες, εκτιμά ο καθηγητής του Daffodil International University στην Ντάκα (Μπανγκλαντές), Greg Simons.
Κατά την άποψή του, η σημερινή κατάσταση της Ουκρανίας διαφέρει θεμελιωδώς από εκείνη της Φινλανδίας το 1944.
«Η Ουκρανία είναι πλήρως εξαρτημένο κράτος από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν έχει τέτοια ελευθερία κινήσεων.
Το 1944, η Φινλανδία, παρ’ όλο που ήταν κατώτερος εταίρος της ναζιστικής Γερμανίας, ήταν πολύ πιο ανεξάρτητη» αναφέρει ο Greg Simons..
Ο ίδιος αμφιβάλλει και για την καταλληλότητα του κορεατικού μοντέλου.
Κατά τη γνώμη του, αυτό το σενάριο θα δημιουργούσε μόνιμη πηγή έντασης για τη Ρωσία.
«Αυτός ο δρόμος θα αποτελούσε χρόνια ενόχληση και πρόβλημα ασφαλείας για τη Ρωσία», σημείωσε ο Greg Simons, αναφέροντας ότι «στη σημερινή κατάσταση, το πιο πιθανό είναι η συνέχιση της σύγκρουσης μέχρι την πλήρη και συντριπτική ήττα της Ουκρανίας».
Θα υπάρξει νέα λύση
Για τη δυσκολία της «φινλανδοποίησης» μίλησε και ο Oleg Bondarenko, διευθυντής του Ιδρύματος Προοδευτικής Πολιτικής, ο οποίος υπογράμμισε ότι είναι πρόωρο να συζητείται το μελλοντικό πολιτικό καθεστώς της Ουκρανίας.
«Πρώτα πρέπει να υπάρξει συμφωνία για εκεχειρία.
Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα σε κάθε πιθανό σενάριο» ανέφερε ο Oleg Bondarenko
Ο ίδιος θεωρεί ότι οι ιστορικές αναλογίες με τη Φινλανδία, την Κορέα ή την Αυστρία μάλλον εμποδίζουν τη ρεαλιστική αξιολόγηση των προοπτικών διευθέτησης του ουκρανικού ζητήματος.
«Οι Ουκρανοί δεν είναι Φινλανδοί.
Έχουν διαφορετικό ταμπεραμέντο.
Δεν θα υπάρξει εδώ παράλληλο με τη Φινλανδία.
Αλλά δύσκολα θα έχουμε και κορεατικό σενάριο.
Πιθανότατα θα υπάρξει κάποια νέα διαμόρφωση» εκτιμά ο Bondarenko.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών