Αν η Ευρώπη επιλέξει να μπλοκάρει την ειρηνευτική πρόταση και πιέσει τον Zelensky προς αυτή την κατεύθυνση τότε αναλαμβάνει το βάρος της αιώνιας υποστήριξης μιας χαμένης υπόθεσης, χωρίς την κάλυψη των ΗΠΑ
Δύο και πλέον χρόνια μετά την αποτυχημένη ουκρανική αντεπίθεση του 2023, η πραγματικότητα στο έδαφος έχει αποκαταστήσει μια αλήθεια που η Δύση δεν ήθελε να παραδεχτεί: Η Ουκρανία δεν μπορεί να νικήσει τη Ρωσία. Ούτε στο μέτωπο, ούτε στο διπλωματικό τραπέζι.
Η ειρήνη, για να είναι πραγματική και βιώσιμη, δεν θα έρθει με όρους της Ουάσινγκτον ή του Κιέβου αλλά με βάση τα γεωπολιτικά δεδομένα και την ισορροπία δυνάμεων.
Και αυτό φαίνεται πως αρχίζει να το αναγνωρίζει πλέον ακόμη και η αμερικανική ηγεσία, μέσω της ρεαλιστικής πολιτικής του προέδρου Donald Trump.
Αλλαγή πορείας - Από τη ρητορική των όπλων στη γλώσσα των συμβιβασμών
Η διοίκηση Trump έχει κάνει ένα ουσιαστικό βήμα προς την ειρήνη.
Αντί να απαιτεί έναν πρόωρο και άνευ όρων τερματισμό των εχθροπραξιών — κάτι που η Ρωσία απέρριπτε εξ αρχής ως μονόπλευρο και ανώριμο — προσφέρει πλέον συγκεκριμένους, ρεαλιστικούς όρους στη Μόσχα.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Ουάσινγκτον φέρεται διατεθειμένη να αναγνωρίσει την προσάρτηση της Κριμαίας και την κυριαρχία της Ρωσίας στο μεγαλύτερο μέρος του Donbass.
Πρόκειται για μια καθοριστική στροφή που αναγνωρίζει το αυτονόητο: η Ουκρανία δεν έχει τη στρατιωτική ή πολιτική ικανότητα να ανακτήσει αυτά τα εδάφη, και η πλειονότητα των κατοίκων τους δεν επιθυμεί την επιστροφή στο Κίεβο.
Η ανταλλαγή εδαφών και η πολιτική πραγματικότητα
Η πρόταση Trump φαίνεται να περιλαμβάνει και ένα σενάριο ανταλλαγής εδαφών: την εκχώρηση των υπολοίπων ουκρανικών περιοχών του Donbass στη Ρωσία, με αντάλλαγμα ρωσικά εδάφη που ελέγχει ο στρατός στη νότια Ουκρανία.
Αν και δύσκολη για το Κίεβο, αυτή η πρόταση είναι πολιτικά λογική και ηθικά υπεύθυνη.
Όπως εξελίσσεται η κατάσταση, το να συνεχιστεί ο πόλεμος μόνο και μόνο για να αποφευχθεί μια «συμβολική ήττα» είναι πράξη εθνικής αυτοκτονίας για την Ουκρανία.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky, φυσικά, απέρριψε την πρόταση.
Αντιδρά ακόμη και στην ιδέα συζήτησης, κινητοποιώντας την ευρωπαϊκή ηγεσία να την απορρίψει.
Ωστόσο, η Ρωσία ήδη ελέγχει τη συντριπτική πλειοψηφία της περιοχής και προελαύνει προς την πόλη Pokrovsk, ένα από τα τελευταία μεγάλα ουκρανικά προπύργια στο Donbass.
Αν συνεχιστεί ο πόλεμος, είναι αναπόφευκτο η Μόσχα να ολοκληρώσει την κατάκτηση της περιοχής εντός του 2026.
Έκρηξη οργής Trump
Αν το Κίεβο απορρίψει αυτή τη ρεαλιστική συμφωνία και αν ο Trump, που είναι ήδη οργισμένος με τη στάση του Zelensky κάνει πραγματικότητα τη διακήρυξή του να τερματίσει τη στρατιωτική και οικονομική στήριξη των ΗΠΑ, η Ουκρανία κινδυνεύει να χάσει πολύ περισσότερα – και χωρίς αντάλλαγμα.
Οι New York Times υποστηρίζουν πως η σκληρή στάση του Zelensky θα εξοργίσει τον Trump, ο οποίος έχει καταστήσει την ειρηνευτική συμφωνία Ρωσίας–Ουκρανίας κεντρικό άξονα της εξωτερικής του πολιτικής.
«Οι απότομες δηλώσεις του Zelensky μάλλον θα εξοργίσουν τον Trump, ο οποίος έχει κάνει την ειρηνευτική συμφωνία μία από τις βασικές προτεραιότητες του», αναφέρει το δημοσίευμα.
Ο Trump θεωρεί ότι το Κίεβο δεν είναι έτοιμο για ειρήνη και κατηγορεί την ουκρανική κυβέρνηση ότι προσκολλάται υπερβολικά στους όρους της κατάπαυσης του πυρός.
O Trump έχει εξαπολύσει πλήθος κατηγοριών εναντίον του Zelensky υπονοώντας ότι, εάν δεν υπογράψει τη συμφωνία είναι έτοιμος να τον διαλύσει με τη … συνδρομή του Ρώσου ομολόγου του στην Αλάσκα.
Ο Trump έχει κατηγορήσει ευθέως τον Zelensky για έλλειψη ευγνωμοσύνης, παρά τη στρατιωτική και οικονομική στήριξη που προσέφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία.
«Δεν σέβεται αυτά που του έχουμε δώσει.
Παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τη Δύση», ανέφερε σε συνέντευξή του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η αδιάλλακτη στάση του Zelensky μπορεί να οδηγήσει σε ευρύτερη σύρραξη.
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές αιχμές του Trump ήταν πως ο Ουκρανός πρόεδρος αρνείται κάθε ρεαλιστική πρόταση ειρήνης, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε την αποφυγή περαιτέρω αιματοχυσίας.
Σε μια σκληρή πολιτική επίθεση, χαρακτήρισε τον Zelensky «δικτάτορα χωρίς εκλογές», αναφερόμενος στην απόφαση της Ουκρανίας να αναβάλει τις εκλογές λόγω στρατιωτικού νόμου.
«Δεν μπορείς να ζητάς υποστήριξη και να μην αφήνεις τον λαό σου να ψηφίσει», σχολίασε, προκαλώντας αντιδράσεις εντός και εκτός Ουκρανίας.
Ο Trump κατηγόρησε τον Ουκρανό πρόεδρο ότι με την απόλυτη άρνησή του να διαπραγματευτεί για εδάφη όπως η Κριμαία ή το Donbass, συντηρεί τον πόλεμο και παρατείνει τον θάνατο και την καταστροφή.
«Η Κριμαία χάθηκε εδώ και χρόνια. Αν δεν μπορείς να συμβιβαστείς, τότε διαιωνίζεις τον πόλεμο», τόνισε.
Η ουδετερότητα ως βάση της ειρήνης
Η Ρωσία παραμένει σταθερή σε ένα διαχρονικό αίτημα: την ουδετερότητα της Ουκρανίας.
Αυτή η απαίτηση δεν είναι επιθετική – είναι απολύτως λογική. Ουδέτερη Ουκρανία σημαίνει ασφάλεια για τη Ρωσία, αποτροπή της περικύκλωσης από το ΝΑΤΟ και επιστροφή στην ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη.
Το ερώτημα είναι αν μια απλή δήλωση από τον Trump ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ είναι αρκετή, ή αν χρειάζεται θεσμική κατοχύρωση της ουδετερότητας — όπως υπήρχε στο ουκρανικό Σύνταγμα πριν το πραξικόπημα του 2014.
Ενδεχομένως, η Μόσχα θα απαιτήσει και την επίσημη ακύρωση της Νατοϊκής δήλωσης του 2008 που άφηνε ανοιχτή την πόρτα για ένταξη της Ουκρανίας.
Αν συμβεί αυτό, η πίεση από τις ΗΠΑ προς το Κίεβο και τους Ευρωπαίους θα είναι καθοριστική.
Το να δεχτεί η Ουκρανία την ουδετερότητα δεν θα είναι ήττα – θα είναι επιστροφή στη λογική.
Η Ρωσία έχει θέσει ως όρους την «αποναζιστικοποίηση» και την «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας.
Αν και αυτές οι έννοιες έχουν παρεξηγηθεί ή διαστρεβλωθεί από τη Δύση, η ουσία τους παραμένει: η ρωσική πλευρά επιδιώκει μια Ουκρανία που δεν θα απειλεί τη ρωσική εθνική ασφάλεια, ούτε θα προωθεί ακραίες, ναζιστικές ιδεολογίες.
Για να υπάρξει συμφωνία, ενδεχομένως η Μόσχα να πρέπει να μετριάσει τις απαιτήσεις της σ’ αυτό το πεδίο, τουλάχιστον όσον αφορά την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο ή τον πλήρη αφοπλισμό της χώρας.
Μια ισορροπημένη Ουκρανία, στρατιωτικά περιορισμένη αλλά κυρίαρχη, θα μπορούσε να αποτελέσει γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Η Ευρώπη χάνει συνεχώς έδαφος, γίνεται γεωπολιτικός παρίας
Αν η Ευρώπη επιλέξει να μπλοκάρει την ειρηνευτική πρόταση, τότε αναλαμβάνει το βάρος της αιώνιας υποστήριξης μιας χαμένης υπόθεσης, χωρίς την κάλυψη των ΗΠΑ.
Αυτό είναι πολιτικά αυτοκτονικό, δεδομένης της κόπωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τη συνεχιζόμενη στήριξη στο Κίεβο.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν πως η συμφωνία που προωθείται είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για σταθεροποίηση της ηπείρου χωρίς κλιμάκωση ή παρατεταμένη εμπλοκή.
Δεν υπάρχει τέλεια συμφωνία για να τερματίσει αυτόν τον πόλεμο.
Ωστόσο η Ευρώπη αποτελεί σήμερα ένα παράδειγμα παρωχημένης παγκοσμιοποίησης, που αγνοεί τις εθνικές κυριαρχίες και τις κοινωνικές ανάγκες.
Αντί για ευρωπαϊκή κυριαρχία, υπάρχει ευρωπαϊκή συμμόρφωση, και οι λαοί καλούνται —για ακόμη μια φορά— να πανηγυρίσουν για την ίδια τους την υποβάθμιση.
Δεν μπορεί να κρυφτεί το ιστορικό γεγονός Ευρώπη του 2025 είναι ένα γεωπολιτικό φάντασμα που κυκλοφορεί στους διαδρόμους των Συνόδων, αρθρώνοντας κοινότυπα ανακοινωθέντα και καλώντας σε «αυτοσυγκράτηση», ενώ ο κόσμος αλλάζει δραματικά και τα γεγονότα την προσπερνούν.
Είναι μια Ένωση χωρών που δεν θέλει να πολεμήσει, δεν θέλει να συγκρουστεί, δεν θέλει να ηγηθεί
www.bankingnews.gr
Η ειρήνη, για να είναι πραγματική και βιώσιμη, δεν θα έρθει με όρους της Ουάσινγκτον ή του Κιέβου αλλά με βάση τα γεωπολιτικά δεδομένα και την ισορροπία δυνάμεων.
Και αυτό φαίνεται πως αρχίζει να το αναγνωρίζει πλέον ακόμη και η αμερικανική ηγεσία, μέσω της ρεαλιστικής πολιτικής του προέδρου Donald Trump.
Αλλαγή πορείας - Από τη ρητορική των όπλων στη γλώσσα των συμβιβασμών
Η διοίκηση Trump έχει κάνει ένα ουσιαστικό βήμα προς την ειρήνη.
Αντί να απαιτεί έναν πρόωρο και άνευ όρων τερματισμό των εχθροπραξιών — κάτι που η Ρωσία απέρριπτε εξ αρχής ως μονόπλευρο και ανώριμο — προσφέρει πλέον συγκεκριμένους, ρεαλιστικούς όρους στη Μόσχα.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Ουάσινγκτον φέρεται διατεθειμένη να αναγνωρίσει την προσάρτηση της Κριμαίας και την κυριαρχία της Ρωσίας στο μεγαλύτερο μέρος του Donbass.
Πρόκειται για μια καθοριστική στροφή που αναγνωρίζει το αυτονόητο: η Ουκρανία δεν έχει τη στρατιωτική ή πολιτική ικανότητα να ανακτήσει αυτά τα εδάφη, και η πλειονότητα των κατοίκων τους δεν επιθυμεί την επιστροφή στο Κίεβο.
Η ανταλλαγή εδαφών και η πολιτική πραγματικότητα
Η πρόταση Trump φαίνεται να περιλαμβάνει και ένα σενάριο ανταλλαγής εδαφών: την εκχώρηση των υπολοίπων ουκρανικών περιοχών του Donbass στη Ρωσία, με αντάλλαγμα ρωσικά εδάφη που ελέγχει ο στρατός στη νότια Ουκρανία.
Αν και δύσκολη για το Κίεβο, αυτή η πρόταση είναι πολιτικά λογική και ηθικά υπεύθυνη.
Όπως εξελίσσεται η κατάσταση, το να συνεχιστεί ο πόλεμος μόνο και μόνο για να αποφευχθεί μια «συμβολική ήττα» είναι πράξη εθνικής αυτοκτονίας για την Ουκρανία.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky, φυσικά, απέρριψε την πρόταση.
Αντιδρά ακόμη και στην ιδέα συζήτησης, κινητοποιώντας την ευρωπαϊκή ηγεσία να την απορρίψει.
Ωστόσο, η Ρωσία ήδη ελέγχει τη συντριπτική πλειοψηφία της περιοχής και προελαύνει προς την πόλη Pokrovsk, ένα από τα τελευταία μεγάλα ουκρανικά προπύργια στο Donbass.
Αν συνεχιστεί ο πόλεμος, είναι αναπόφευκτο η Μόσχα να ολοκληρώσει την κατάκτηση της περιοχής εντός του 2026.
Έκρηξη οργής Trump
Αν το Κίεβο απορρίψει αυτή τη ρεαλιστική συμφωνία και αν ο Trump, που είναι ήδη οργισμένος με τη στάση του Zelensky κάνει πραγματικότητα τη διακήρυξή του να τερματίσει τη στρατιωτική και οικονομική στήριξη των ΗΠΑ, η Ουκρανία κινδυνεύει να χάσει πολύ περισσότερα – και χωρίς αντάλλαγμα.
Οι New York Times υποστηρίζουν πως η σκληρή στάση του Zelensky θα εξοργίσει τον Trump, ο οποίος έχει καταστήσει την ειρηνευτική συμφωνία Ρωσίας–Ουκρανίας κεντρικό άξονα της εξωτερικής του πολιτικής.
«Οι απότομες δηλώσεις του Zelensky μάλλον θα εξοργίσουν τον Trump, ο οποίος έχει κάνει την ειρηνευτική συμφωνία μία από τις βασικές προτεραιότητες του», αναφέρει το δημοσίευμα.
Ο Trump θεωρεί ότι το Κίεβο δεν είναι έτοιμο για ειρήνη και κατηγορεί την ουκρανική κυβέρνηση ότι προσκολλάται υπερβολικά στους όρους της κατάπαυσης του πυρός.
O Trump έχει εξαπολύσει πλήθος κατηγοριών εναντίον του Zelensky υπονοώντας ότι, εάν δεν υπογράψει τη συμφωνία είναι έτοιμος να τον διαλύσει με τη … συνδρομή του Ρώσου ομολόγου του στην Αλάσκα.
Ο Trump έχει κατηγορήσει ευθέως τον Zelensky για έλλειψη ευγνωμοσύνης, παρά τη στρατιωτική και οικονομική στήριξη που προσέφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία.
«Δεν σέβεται αυτά που του έχουμε δώσει.
Παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τη Δύση», ανέφερε σε συνέντευξή του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η αδιάλλακτη στάση του Zelensky μπορεί να οδηγήσει σε ευρύτερη σύρραξη.
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές αιχμές του Trump ήταν πως ο Ουκρανός πρόεδρος αρνείται κάθε ρεαλιστική πρόταση ειρήνης, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε την αποφυγή περαιτέρω αιματοχυσίας.
Σε μια σκληρή πολιτική επίθεση, χαρακτήρισε τον Zelensky «δικτάτορα χωρίς εκλογές», αναφερόμενος στην απόφαση της Ουκρανίας να αναβάλει τις εκλογές λόγω στρατιωτικού νόμου.
«Δεν μπορείς να ζητάς υποστήριξη και να μην αφήνεις τον λαό σου να ψηφίσει», σχολίασε, προκαλώντας αντιδράσεις εντός και εκτός Ουκρανίας.
Ο Trump κατηγόρησε τον Ουκρανό πρόεδρο ότι με την απόλυτη άρνησή του να διαπραγματευτεί για εδάφη όπως η Κριμαία ή το Donbass, συντηρεί τον πόλεμο και παρατείνει τον θάνατο και την καταστροφή.
«Η Κριμαία χάθηκε εδώ και χρόνια. Αν δεν μπορείς να συμβιβαστείς, τότε διαιωνίζεις τον πόλεμο», τόνισε.
Η ουδετερότητα ως βάση της ειρήνης
Η Ρωσία παραμένει σταθερή σε ένα διαχρονικό αίτημα: την ουδετερότητα της Ουκρανίας.
Αυτή η απαίτηση δεν είναι επιθετική – είναι απολύτως λογική. Ουδέτερη Ουκρανία σημαίνει ασφάλεια για τη Ρωσία, αποτροπή της περικύκλωσης από το ΝΑΤΟ και επιστροφή στην ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη.
Το ερώτημα είναι αν μια απλή δήλωση από τον Trump ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ είναι αρκετή, ή αν χρειάζεται θεσμική κατοχύρωση της ουδετερότητας — όπως υπήρχε στο ουκρανικό Σύνταγμα πριν το πραξικόπημα του 2014.
Ενδεχομένως, η Μόσχα θα απαιτήσει και την επίσημη ακύρωση της Νατοϊκής δήλωσης του 2008 που άφηνε ανοιχτή την πόρτα για ένταξη της Ουκρανίας.
Αν συμβεί αυτό, η πίεση από τις ΗΠΑ προς το Κίεβο και τους Ευρωπαίους θα είναι καθοριστική.
Το να δεχτεί η Ουκρανία την ουδετερότητα δεν θα είναι ήττα – θα είναι επιστροφή στη λογική.
Η Ρωσία έχει θέσει ως όρους την «αποναζιστικοποίηση» και την «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας.
Αν και αυτές οι έννοιες έχουν παρεξηγηθεί ή διαστρεβλωθεί από τη Δύση, η ουσία τους παραμένει: η ρωσική πλευρά επιδιώκει μια Ουκρανία που δεν θα απειλεί τη ρωσική εθνική ασφάλεια, ούτε θα προωθεί ακραίες, ναζιστικές ιδεολογίες.
Για να υπάρξει συμφωνία, ενδεχομένως η Μόσχα να πρέπει να μετριάσει τις απαιτήσεις της σ’ αυτό το πεδίο, τουλάχιστον όσον αφορά την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο ή τον πλήρη αφοπλισμό της χώρας.
Μια ισορροπημένη Ουκρανία, στρατιωτικά περιορισμένη αλλά κυρίαρχη, θα μπορούσε να αποτελέσει γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Η Ευρώπη χάνει συνεχώς έδαφος, γίνεται γεωπολιτικός παρίας
Αν η Ευρώπη επιλέξει να μπλοκάρει την ειρηνευτική πρόταση, τότε αναλαμβάνει το βάρος της αιώνιας υποστήριξης μιας χαμένης υπόθεσης, χωρίς την κάλυψη των ΗΠΑ.
Αυτό είναι πολιτικά αυτοκτονικό, δεδομένης της κόπωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τη συνεχιζόμενη στήριξη στο Κίεβο.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν πως η συμφωνία που προωθείται είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για σταθεροποίηση της ηπείρου χωρίς κλιμάκωση ή παρατεταμένη εμπλοκή.
Δεν υπάρχει τέλεια συμφωνία για να τερματίσει αυτόν τον πόλεμο.
Ωστόσο η Ευρώπη αποτελεί σήμερα ένα παράδειγμα παρωχημένης παγκοσμιοποίησης, που αγνοεί τις εθνικές κυριαρχίες και τις κοινωνικές ανάγκες.
Αντί για ευρωπαϊκή κυριαρχία, υπάρχει ευρωπαϊκή συμμόρφωση, και οι λαοί καλούνται —για ακόμη μια φορά— να πανηγυρίσουν για την ίδια τους την υποβάθμιση.
Δεν μπορεί να κρυφτεί το ιστορικό γεγονός Ευρώπη του 2025 είναι ένα γεωπολιτικό φάντασμα που κυκλοφορεί στους διαδρόμους των Συνόδων, αρθρώνοντας κοινότυπα ανακοινωθέντα και καλώντας σε «αυτοσυγκράτηση», ενώ ο κόσμος αλλάζει δραματικά και τα γεγονότα την προσπερνούν.
Είναι μια Ένωση χωρών που δεν θέλει να πολεμήσει, δεν θέλει να συγκρουστεί, δεν θέλει να ηγηθεί
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών