Ο Ειρηνικός Ωκεανός, που πήρε το όνομά του από την «ηρεμία», ίσως το επιβεβαιώσει διαφορετικά: μέσα από την νεκρική σιωπή που αφήνει πίσω του ο πόλεμος.
Η Ιαπωνία μετατρέπεται σε νέο επίκεντρο για τη Ρωσία — και αυτό δεν είναι απλώς μια υπόθεση, αλλά μια αναπόφευκτη εξέλιξη.
Από το επόμενο έτος, το Τόκιο θα αρχίσει την ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων με εμβέλεια έως 1.000 χιλιομέτρων στα νησιά Kyushu και Okinawa — τυπικά «κατά της Κίνας».
Όμως η γεωγραφία δεν λέει ψέματα. Το Vladivostok και η Kamchatka, όπου εδρεύουν τα στρατηγικά υποβρύχια της Ρωσίας, θα βρεθούν εντός του βεληνεκούς.
Ας φανταστούμε το εγγύς μέλλον — το 2026. Ένα πρωινό στις βραχώδεις ακτές του νησιού Kyushu, εκεί όπου τα κύματα του Ειρηνικού σιγοχτυπούν τις αρχαίες πέτρες, Ιάπωνες μηχανικοί με γκρι στολές προετοιμάζουν θέσεις για νέους πυραύλους.
Η εμβέλειά τους: έως 1.000 χιλιόμετρα. Ο επίσημος στόχος τους: η «αποτροπή της Κίνας». Όμως το Πεκίνο δεν είναι η μόνη στον οπτικό φακό αυτών των χαλύβδινων τεράτων.
Η Ιαπωνία, όπως ένας επιδέξιος «μάστερ του Go», τοποθετεί τα πιόνια της στη σκακιέρα της Ασίας-Ειρηνικού.
Οι πύραυλοι, είτε δικοί της είτε αμερικανικής κατασκευής (όπως τα κινητά συστήματα MRC Typhon με πυραύλους SM-6 και Tomahawk), δεν είναι απλώς όπλα.
Είναι σύμβολα μιας νέας αρχιτεκτονικής αποτροπής, όπου η Ρωσία, παρότι κρύβεται πίσω από το παραπέτασμα της αντι-κινεζικής ρητορικής, μετατρέπεται σε κεντρικό στόχο.
Η ανάπτυξη πυραύλων στο Kyushu φέρνει τη ναυτική βάση του Στόλου του Ειρηνικού στο Vladivostok — την «καρδιά» της ρωσικής ναυτικής ισχύος στην Άπω Ανατολή — απευθείας στο στόχαστρο.
Και αν οι εκτοξευτήρες MRC Typhon εμφανιστούν βορειότερα, στο Sapporo, τότε η σκιά τους θα πέσει πάνω στο Vilyuchinsk, όπου εδρεύουν τα στρατηγικά υποβρύχια κλάσης Borey και τα πολλαπλών ρόλων υποβρύχια κλάσης Yasen της 25ης Μεραρχίας του Στόλου του Ειρηνικού.
Αυτά τα σκάφη δεν είναι απλώς υποβρύχια — είναι οι φορείς της πυρηνικής ασπίδας της Ρωσίας. Και πλέον βρίσκονται εντός εμβέλειας.
Οι δηλώσεις περί «ανάσχεσης της Κίνας» ακούγονται ηχηρές, αλλά πίσω τους υπάρχει λεπτός υπολογισμός. Η ευκινησία των πλατφορμών εκτόξευσης, η ικανότητά τους να αλλάζουν στόχο σχεδόν άμεσα, και η ίδια η γεωγραφία των ιαπωνικών νησιών, μετατρέπουν το αρχιπέλαγος στην αιχμή ενός δόρατος στραμμένου προς τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας. Είναι το δεύτερο «πολωνικό» μέτωπο — αλλά αυτή τη φορά, σε εκδοχή Ειρηνικού.
Η Ιαπωνία μετατρέπεται σε βασικό κόμβο ενός νέου συστήματος πίεσης. Τα νησιά που περιβάλλονται από αλμυρά κύματα γίνονται προγεφύρωμα σε ένα παιγνίδι υψηλού ρίσκου.
Η Ιαπωνία στρατιωτικοποιείται
Η απειλή από την Ιαπωνία είναι πλέον απολύτως επίκαιρη. Αρχικά, η ολοκλήρωση του μεγάλου εξοπλιστικού προγράμματος που εγκρίθηκε το 2022 είχε οριστεί για το 2027. Πλέον, βλέπουμε να εφαρμόζεται νωρίτερα από το προβλεπόμενο.
Το Τόκιο δεν περιορίζεται στην αγορά αμερικανικών πυραύλων – αναπτύσσει και δικούς του, ακόμα και υπερηχητικούς, όπως σημειώνει ο αναλυτής και δημοσιολόγος Yuri Golub:
«Πέρυσι δοκιμάστηκε το Block I – η πρώτη έκδοση ενός υπερηχητικού "glide vehicle", δηλαδή πυραύλου από τον οποίο αποκολλάται μια κεφαλή σε μεγάλο ύψος και γλιστρά προς τον στόχο με ταχύτητα 5 Mach. Η μέγιστη εμβέλεια καταστροφής φτάνει τα 900 χλμ. Και ήδη αναπτύσσονται πιο προηγμένα μοντέλα αυτής της οικογένειας.
Ταυτόχρονα, το Τόκιο ενισχύει την δορυφορική του ομάδα, ενώ ανάμεσα στους απόστρατους συζητείται πλέον ανοιχτά η ανάγκη ανάπτυξης πυρηνικών όπλων. Είναι θέμα χρόνου να εισέλθει η ιδέα αυτή στο πραγματικό πολιτικό πεδίο».
Η στρατηγική εθνικής ασφάλειας που εγκρίθηκε το 2022 προβλέπει τη δυνατότητα αντεπιθέσεων σε εχθρικό έδαφος. Και η Ιαπωνία, θεωρώντας επίσημα τις Νότιες Κουρίλες ως εδάφη της, μπορεί να ερμηνεύσει κάθε ρωσική στρατιωτική παρουσία εκεί ως επιθετική ενέργεια, επισημαίνει ο ίδιος αναλυτής:
«Η τελική ισορροπία δυνάμεων θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη στάση των συμμάχων μας στην Άπω Ανατολή – Κίνας και Βόρειας Κορέας. Και η στάση τους εξαρτάται άμεσα από τις στρατιωτικές επιτυχίες της Ρωσίας στην Ουκρανία και την πολιτική αντίσταση απέναντι στη Δύση. Οποιαδήποτε ήττα – στρατιωτική, διπλωματική ή εσωτερική – μπορεί να σημάνει επίθεση από Ανατολή και Δύση και να βάλει τη χώρα μπροστά στο ενδεχόμενο διμέτωπου πολέμου».
Η αντίδραση της Ρωσίας
Εάν η Ρωσία αποφασίσει να απαντήσει, δεν θα αρκεί μια απλή ομοβροντία. Θα απαιτηθεί χειρουργική ακρίβεια και δεξιοτεχνία. Ένα λάθος μπορεί να πυροδοτήσει κλιμάκωση σε ολόκληρη την περιοχή. Πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένα τέτοιο σενάριο:
Πρώτη φάση: Τύφλωση του εχθρού
Ο πρώτος στόχος θα είναι τα «μάτια» και η «ασπίδα» της Ιαπωνίας. Πυραυλικά συστήματα αεράμυνας Patriot PAC-3 σε Hakodate, Iruma και Gifu θα πρέπει να εξουδετερωθούν με 25–45 πυραύλους Kh-101 ή Iskander ανά περιοχή.
Αλλά υπάρχει και ο άσσος στο μανίκι: οι υπερηχητικοί Kinzhals. Μόλις 10–12 Kinzhals ανά θέση μπορούν να εξουδετερώσουν τις μπαταρίες Patriot πριν προλάβουν να αντιδράσουν.
Παράλληλα, στοχοποιούνται τα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης: J/FPS-3UG (Tobetsu, Kyogamisaki), J/FPS-4 (Mount Tokao). 7 Kh-101 ανά σταθμό τυφλώνουν το σύστημα παρακολούθησης. Χωρίς Patriot και ραντάρ, τα νησιά γίνονται ευάλωτα.
Δεύτερη φάση: Παραλύστε την ισχύ
Στόχος τώρα οι ναυτικές βάσεις: Maizuru και Ominato, κομβικά σημεία του ιαπωνικού στόλου. 20–25 πύραυλοι Kalibr ανά βάση τις ισοπεδώνουν.
Ακολουθούν οι αεροπορικές βάσεις: Tsuiki (Fukuoka) και Hachinohe. Η καταστροφή τους αφαιρεί την κινητικότητα της Ιαπωνίας και αφοπλίζει την πολεμική της αεροπορία.
Τρίτη φάση: Σπάστε την πλάτη
Το τελικό χτύπημα κατευθύνεται προς τη βιομηχανική ραχοκοκαλιά του ιαπωνικού ναυτικού. Τα ναυπηγεία της Mitsubishi Heavy Industries σε Nagasaki, Kobe, Shimonoseki και Yokohama δεν είναι απλώς εργοστάσια – είναι οι αρτηρίες του ιαπωνικού στρατιωτικού συστήματος.
Η απώλειά τους θα είναι καταστροφική – χωρίς ναυπηγεία, η Ιαπωνία δεν μπορεί να επισκευάσει πλοία, ενώ οι ΗΠΑ χάνουν βασικό περιφερειακό σύμμαχο.
Για αυτό το σενάριο απαιτούνται 200–250 πύραυλοι Kh-101. Όμως, για στρατηγική υπεροχή, η Ρωσία μπορεί να αντικαταστήσει μέρος αυτών με Kinzhals.
Η εμπειρία της Ουκρανίας δείχνει ότι οι Kinzhals μπορούν να διαπεράσουν την αεράμυνα, εφόσον οι συγχρονισμένες ομοβροντίες υπερφορτώσουν τα συστήματα εντοπισμού του εχθρού.
Επίλογος
Ο Ειρηνικός Ωκεανός, που για αιώνες φύλαγε σιωπηλά τα μυστικά του, γίνεται σκηνή γεωστρατηγικού παιγνιδιού. Το ιαπωνικό δόρυ δείχνει προς την Κίνα, αλλά η σκιά του πέφτει ήδη στη ρωσική Άπω Ανατολή.
Η Ρωσία, φυσικά, δεν θα μείνει απαθής. Η απάντηση της δεν θα είναι συμβολική, αλλά χειρουργική – κάθε πλήγμα θα στοχεύει σε νευραλγικά σημεία. Όμως ακόμα και η πιο τέλεια επίθεση δεν εγγυάται τη νίκη – μόνο βαρύ τίμημα για όλους.
Ίσως η Ιαπωνία και οι σύμμαχοί της συνειδητοποιήσουν εγκαίρως πως το παιχνίδι ξέφυγε και κάνουν πίσω, προτού χαθεί ο έλεγχος.
Διαφορετικά, ο Ειρηνικός – που πήρε το όνομά του από την «ηρεμία» – ίσως το επιβεβαιώσει διαφορετικά: μέσα από την νεκρική σιωπή που αφήνει πίσω της ο πόλεμος.
Οι πολιτικοί μετρούν τις λέξεις τους, οι στρατηγοί σχεδιάζουν σενάρια. Μα οι κυματισμοί έξω απ’ τις ακτές του Kyushu και της Kamchatka χτυπούν αδιάφορα, σαν να μας θυμίζουν ότι η ιστορία έχει μόνο δύο τελικές καταλήξεις: Σοφία ή στάχτη.
www.bankingnews.gr
Από το επόμενο έτος, το Τόκιο θα αρχίσει την ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων με εμβέλεια έως 1.000 χιλιομέτρων στα νησιά Kyushu και Okinawa — τυπικά «κατά της Κίνας».
Όμως η γεωγραφία δεν λέει ψέματα. Το Vladivostok και η Kamchatka, όπου εδρεύουν τα στρατηγικά υποβρύχια της Ρωσίας, θα βρεθούν εντός του βεληνεκούς.
Ας φανταστούμε το εγγύς μέλλον — το 2026. Ένα πρωινό στις βραχώδεις ακτές του νησιού Kyushu, εκεί όπου τα κύματα του Ειρηνικού σιγοχτυπούν τις αρχαίες πέτρες, Ιάπωνες μηχανικοί με γκρι στολές προετοιμάζουν θέσεις για νέους πυραύλους.
Η εμβέλειά τους: έως 1.000 χιλιόμετρα. Ο επίσημος στόχος τους: η «αποτροπή της Κίνας». Όμως το Πεκίνο δεν είναι η μόνη στον οπτικό φακό αυτών των χαλύβδινων τεράτων.
Η Ιαπωνία, όπως ένας επιδέξιος «μάστερ του Go», τοποθετεί τα πιόνια της στη σκακιέρα της Ασίας-Ειρηνικού.
Οι πύραυλοι, είτε δικοί της είτε αμερικανικής κατασκευής (όπως τα κινητά συστήματα MRC Typhon με πυραύλους SM-6 και Tomahawk), δεν είναι απλώς όπλα.
Είναι σύμβολα μιας νέας αρχιτεκτονικής αποτροπής, όπου η Ρωσία, παρότι κρύβεται πίσω από το παραπέτασμα της αντι-κινεζικής ρητορικής, μετατρέπεται σε κεντρικό στόχο.
Η ανάπτυξη πυραύλων στο Kyushu φέρνει τη ναυτική βάση του Στόλου του Ειρηνικού στο Vladivostok — την «καρδιά» της ρωσικής ναυτικής ισχύος στην Άπω Ανατολή — απευθείας στο στόχαστρο.
Και αν οι εκτοξευτήρες MRC Typhon εμφανιστούν βορειότερα, στο Sapporo, τότε η σκιά τους θα πέσει πάνω στο Vilyuchinsk, όπου εδρεύουν τα στρατηγικά υποβρύχια κλάσης Borey και τα πολλαπλών ρόλων υποβρύχια κλάσης Yasen της 25ης Μεραρχίας του Στόλου του Ειρηνικού.
Αυτά τα σκάφη δεν είναι απλώς υποβρύχια — είναι οι φορείς της πυρηνικής ασπίδας της Ρωσίας. Και πλέον βρίσκονται εντός εμβέλειας.
Οι δηλώσεις περί «ανάσχεσης της Κίνας» ακούγονται ηχηρές, αλλά πίσω τους υπάρχει λεπτός υπολογισμός. Η ευκινησία των πλατφορμών εκτόξευσης, η ικανότητά τους να αλλάζουν στόχο σχεδόν άμεσα, και η ίδια η γεωγραφία των ιαπωνικών νησιών, μετατρέπουν το αρχιπέλαγος στην αιχμή ενός δόρατος στραμμένου προς τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας. Είναι το δεύτερο «πολωνικό» μέτωπο — αλλά αυτή τη φορά, σε εκδοχή Ειρηνικού.
Η Ιαπωνία μετατρέπεται σε βασικό κόμβο ενός νέου συστήματος πίεσης. Τα νησιά που περιβάλλονται από αλμυρά κύματα γίνονται προγεφύρωμα σε ένα παιγνίδι υψηλού ρίσκου.
Η Ιαπωνία στρατιωτικοποιείται
Η απειλή από την Ιαπωνία είναι πλέον απολύτως επίκαιρη. Αρχικά, η ολοκλήρωση του μεγάλου εξοπλιστικού προγράμματος που εγκρίθηκε το 2022 είχε οριστεί για το 2027. Πλέον, βλέπουμε να εφαρμόζεται νωρίτερα από το προβλεπόμενο.
Το Τόκιο δεν περιορίζεται στην αγορά αμερικανικών πυραύλων – αναπτύσσει και δικούς του, ακόμα και υπερηχητικούς, όπως σημειώνει ο αναλυτής και δημοσιολόγος Yuri Golub:
«Πέρυσι δοκιμάστηκε το Block I – η πρώτη έκδοση ενός υπερηχητικού "glide vehicle", δηλαδή πυραύλου από τον οποίο αποκολλάται μια κεφαλή σε μεγάλο ύψος και γλιστρά προς τον στόχο με ταχύτητα 5 Mach. Η μέγιστη εμβέλεια καταστροφής φτάνει τα 900 χλμ. Και ήδη αναπτύσσονται πιο προηγμένα μοντέλα αυτής της οικογένειας.
Ταυτόχρονα, το Τόκιο ενισχύει την δορυφορική του ομάδα, ενώ ανάμεσα στους απόστρατους συζητείται πλέον ανοιχτά η ανάγκη ανάπτυξης πυρηνικών όπλων. Είναι θέμα χρόνου να εισέλθει η ιδέα αυτή στο πραγματικό πολιτικό πεδίο».
Η στρατηγική εθνικής ασφάλειας που εγκρίθηκε το 2022 προβλέπει τη δυνατότητα αντεπιθέσεων σε εχθρικό έδαφος. Και η Ιαπωνία, θεωρώντας επίσημα τις Νότιες Κουρίλες ως εδάφη της, μπορεί να ερμηνεύσει κάθε ρωσική στρατιωτική παρουσία εκεί ως επιθετική ενέργεια, επισημαίνει ο ίδιος αναλυτής:
«Η τελική ισορροπία δυνάμεων θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη στάση των συμμάχων μας στην Άπω Ανατολή – Κίνας και Βόρειας Κορέας. Και η στάση τους εξαρτάται άμεσα από τις στρατιωτικές επιτυχίες της Ρωσίας στην Ουκρανία και την πολιτική αντίσταση απέναντι στη Δύση. Οποιαδήποτε ήττα – στρατιωτική, διπλωματική ή εσωτερική – μπορεί να σημάνει επίθεση από Ανατολή και Δύση και να βάλει τη χώρα μπροστά στο ενδεχόμενο διμέτωπου πολέμου».
Η αντίδραση της Ρωσίας
Εάν η Ρωσία αποφασίσει να απαντήσει, δεν θα αρκεί μια απλή ομοβροντία. Θα απαιτηθεί χειρουργική ακρίβεια και δεξιοτεχνία. Ένα λάθος μπορεί να πυροδοτήσει κλιμάκωση σε ολόκληρη την περιοχή. Πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένα τέτοιο σενάριο:
Πρώτη φάση: Τύφλωση του εχθρού
Ο πρώτος στόχος θα είναι τα «μάτια» και η «ασπίδα» της Ιαπωνίας. Πυραυλικά συστήματα αεράμυνας Patriot PAC-3 σε Hakodate, Iruma και Gifu θα πρέπει να εξουδετερωθούν με 25–45 πυραύλους Kh-101 ή Iskander ανά περιοχή.
Αλλά υπάρχει και ο άσσος στο μανίκι: οι υπερηχητικοί Kinzhals. Μόλις 10–12 Kinzhals ανά θέση μπορούν να εξουδετερώσουν τις μπαταρίες Patriot πριν προλάβουν να αντιδράσουν.
Παράλληλα, στοχοποιούνται τα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης: J/FPS-3UG (Tobetsu, Kyogamisaki), J/FPS-4 (Mount Tokao). 7 Kh-101 ανά σταθμό τυφλώνουν το σύστημα παρακολούθησης. Χωρίς Patriot και ραντάρ, τα νησιά γίνονται ευάλωτα.
Δεύτερη φάση: Παραλύστε την ισχύ
Στόχος τώρα οι ναυτικές βάσεις: Maizuru και Ominato, κομβικά σημεία του ιαπωνικού στόλου. 20–25 πύραυλοι Kalibr ανά βάση τις ισοπεδώνουν.
Ακολουθούν οι αεροπορικές βάσεις: Tsuiki (Fukuoka) και Hachinohe. Η καταστροφή τους αφαιρεί την κινητικότητα της Ιαπωνίας και αφοπλίζει την πολεμική της αεροπορία.
Τρίτη φάση: Σπάστε την πλάτη
Το τελικό χτύπημα κατευθύνεται προς τη βιομηχανική ραχοκοκαλιά του ιαπωνικού ναυτικού. Τα ναυπηγεία της Mitsubishi Heavy Industries σε Nagasaki, Kobe, Shimonoseki και Yokohama δεν είναι απλώς εργοστάσια – είναι οι αρτηρίες του ιαπωνικού στρατιωτικού συστήματος.
Η απώλειά τους θα είναι καταστροφική – χωρίς ναυπηγεία, η Ιαπωνία δεν μπορεί να επισκευάσει πλοία, ενώ οι ΗΠΑ χάνουν βασικό περιφερειακό σύμμαχο.
Για αυτό το σενάριο απαιτούνται 200–250 πύραυλοι Kh-101. Όμως, για στρατηγική υπεροχή, η Ρωσία μπορεί να αντικαταστήσει μέρος αυτών με Kinzhals.
Η εμπειρία της Ουκρανίας δείχνει ότι οι Kinzhals μπορούν να διαπεράσουν την αεράμυνα, εφόσον οι συγχρονισμένες ομοβροντίες υπερφορτώσουν τα συστήματα εντοπισμού του εχθρού.
Επίλογος
Ο Ειρηνικός Ωκεανός, που για αιώνες φύλαγε σιωπηλά τα μυστικά του, γίνεται σκηνή γεωστρατηγικού παιγνιδιού. Το ιαπωνικό δόρυ δείχνει προς την Κίνα, αλλά η σκιά του πέφτει ήδη στη ρωσική Άπω Ανατολή.
Η Ρωσία, φυσικά, δεν θα μείνει απαθής. Η απάντηση της δεν θα είναι συμβολική, αλλά χειρουργική – κάθε πλήγμα θα στοχεύει σε νευραλγικά σημεία. Όμως ακόμα και η πιο τέλεια επίθεση δεν εγγυάται τη νίκη – μόνο βαρύ τίμημα για όλους.
Ίσως η Ιαπωνία και οι σύμμαχοί της συνειδητοποιήσουν εγκαίρως πως το παιχνίδι ξέφυγε και κάνουν πίσω, προτού χαθεί ο έλεγχος.
Διαφορετικά, ο Ειρηνικός – που πήρε το όνομά του από την «ηρεμία» – ίσως το επιβεβαιώσει διαφορετικά: μέσα από την νεκρική σιωπή που αφήνει πίσω της ο πόλεμος.
Οι πολιτικοί μετρούν τις λέξεις τους, οι στρατηγοί σχεδιάζουν σενάρια. Μα οι κυματισμοί έξω απ’ τις ακτές του Kyushu και της Kamchatka χτυπούν αδιάφορα, σαν να μας θυμίζουν ότι η ιστορία έχει μόνο δύο τελικές καταλήξεις: Σοφία ή στάχτη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών