Σχετικά Άρθρα
Μεταναστευτικό χάος στη Γερμανία - Το 40% των υπόπτων για βίαια εγκλήματα στα σχολεία είναι αλλοδαποί, πάνω από 2 επιθέσεις με μαχαίρι την ημέρα
Γερμανική κατάρρευση: Δηλητήριο το εμπάργκο στη ρωσική ενέργεια – Φόβοι για κραχ και ύφεση Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Η Γερμανία οδεύει να χάσει τη φήμη της ως ένα δημοσιονομικά υπεύθυνο κράτος. Μέσα από ανεξέλεγκτες δαπάνες, η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε θυελλώδη νερά.
Σε πρόσφατο δημοσίευμα της, η Handelsblatt ανέφερε ένα νέο δημοσιονομικό κενό. Μέχρι το 2029, τα έως τώρα μη χρηματοδοτημένα πρόσθετα χρέη αναμένεται να αυξηθούν από 144 δισ. ευρώ σε 150 δισ. ευρώ, σύμφωνα με αρκετές κυβερνητικές πηγές. Αυτά δεν αποτελούν μέρος του σχεδιασμένου ομοσπονδιακού χρέους, αλλά προστίθενται σε αυτό. Πιο πρόσφατα, ο κυβερνητικός συνασπισμός συμφώνησε να επισπεύσει ένα προγραμματισμένο συμπλήρωμα σύνταξης για τις μητέρες στο 2027, προσθέτοντας άλλα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε δαπάνες.
Πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα: Υπό τον καγκελάριο Friedrich Merz, η Γερμανία έχει εγκαταλείψει τις τελευταίες της προσπάθειες για δημοσιονομική σοβαρότητα και συντηρητικό προϋπολογισμό. Το κόστος της πολιτικής συναίνεσης ενός ασταθούς συνασπισμού, σχεδιασμένου να αποφύγει τις συγκρούσεις, μετακυλίεται στους φορολογούμενους.
Μια προβλέψιμη κατάρρευση
Αυτοί οι αριθμοί είναι ήδη ανησυχητικοί, αλλά βρισκόμαστε ακόμα στην ηρεμία πριν την καταιγίδα. Το 2025, ο λόγος του καθαρού νέου χρέους αναμένεται να φτάσει το 3,2% του ΑΕΠ. Αυτό περιλαμβάνει περίπου 82 δισεκατομμύρια ευρώ σε νέο ομοσπονδιακό χρέος, 15 δισεκατομμύρια ευρώ σε πρόσθετο δανεισμό από τα κρατίδια και τους δήμους, και περίπου 37 δισεκατομμύρια ευρώ σε ομοσπονδιακά «ειδικά κεφάλαια» - off-budget σκιώδες χρέος.
Αυτή η πρόβλεψη θα καταρρεύσει τη στιγμή που η γερμανική οικονομία θα βυθιστεί βαθύτερα σε ύφεση. Η αύξηση της ανεργίας και η πτώση των φορολογικών εσόδων θα ασκήσουν περαιτέρω πίεση στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό και τα ταμεία κοινωνικής πρόνοιας. Ενώ οι πολιτικοί εξακολουθούν να αισθάνονται ασφαλείς με το δημόσιο χρέος στο 63% του ΑΕΠ, μόλις συμπεριληφθεί το πρόγραμμα χρέους 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ της κυβέρνησης Merz, τα επίπεδα χρέους θα μπορούσαν να ξεπεράσουν το 90% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Η Γερμανία ασκεί πλέον ένα είδος δημοσιονομικής πολιτικής που οι περισσότεροι πολίτες δεν γνωρίζουν. Οι μεσογειακές συνήθειες έχουν φτάσει — αλλά όχι με τη μορφή ηλιόλουστου καιρού, μάλλον με την κακοδιαχείριση των δημοσίων οικονομικών.
Τα φορολογικά έσοδα δεν μπορούν πλέον να καλύψουν τα κενά
Σε μια επίδειξη πρωτοφανούς αλαζονείας, η γερμανική πολιτική διατήρησε το κράτος πρόνοιας ανοιχτό στη φτώχεια που οφείλεται στη μετανάστευση την τελευταία δεκαετία — προκαλώντας όχι μόνο δημοσιονομική αλλά και πολιτιστική και οικονομική αναταραχή. Σε αυτό προστίθεται η γήρανση του πληθυσμού και μια αυτοπροκαλούμενη οικονομική κρίση. Όλα τα σημάδια στο σύστημα πρόνοιας δείχνουν πλέον προς την καταστροφή.
Μέχρι το 2025, αναμένεται ένα συνδυασμένο έλλειμμα άνω των 55 δισεκατομμυρίων ευρώ — κυρίως στην υποχρεωτική ασφάλιση υγείας, η οποία θα παρουσιάσει ένα ιστορικό έλλειμμα σχεδόν 47 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η ασφάλιση μακροχρόνιας φροντίδας προσθέτει περαιτέρω απώλειες 1,6 δισεκατομμυρίων ευρώ, και το συνταξιοδοτικό ταμείο αντιμετωπίζει έλλειμμα περίπου 7 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Κάποτε διαφημιζόμενο ως ένα σύστημα «κατάλληλο για τις μελλοντικές γενιές», το μοντέλο πρόνοιας της Γερμανίας έχει γίνει ένας απύθμενος λάκκος. Ομοσπονδιακές διασώσεις, έκτακτα δάνεια και ολοένα υψηλότερες εισφορές χαρακτηρίζουν πλέον ένα κοινωνικό κράτος που εισέρχεται στην πρώιμη φάση της κατάρρευσης.
Αλίμονο στους νικημένους και μακάριοι όσοι προέβλεψαν αυτή την κατήφορο και είχαν τα μέσα να ξεφύγουν από την παγίδα του κράτους πρόνοιας. Ο λογαριασμός πληρώνεται τώρα από το σιωπηλά υπομένον εργατικό δυναμικό — τους ήρωες που απορροφούν τις επιπτώσεις των απερίσκεπτων πολιτικών χρέους μέσω της εργασίας τους και του χαμένου χρόνου.
Η κοινωνική πολιτική σήμερα είναι πρωτίστως ένα συνεργείο για ζημιές που προκαλούνται από τον πολιτικό παρεμβατισμό. Προσπαθώντας να ενσωματώσει τεχνητή κοινωνική συνοχή στην κοινωνία, το μερίδιο του κράτους στο ΑΕΠ έχει αυξηθεί στο 50%. Παρά τις μαζικές αυξήσεις φόρων (φόροι CO2, διόδια, φόροι ακίνητης περιουσίας) το χάσμα μεταξύ των κρατικών δαπανών και των πραγματικών φορολογικών εσόδων διευρύνεται συνεχώς.
Από την περίοδο πριν το lockdown, οι δημόσιες δαπάνες έχουν αυξηθεί κατά περίπου ένα τρίτο, ενώ τα πραγματικά φορολογικά έσοδα έχουν αυξηθεί μόνο κατά 14%. Ακόμη και ένας οικονομικά αδαής θα μπορούσε να συμπεράνει ότι αυτή η αναντιστοιχία απαιτεί επειγόντως διαρθρωτική διόρθωση.
Το σταυροδρόμι μπροστά
Αλλά δεν υπάρχει κανένα σημάδι υποχώρησης στο Βερολίνο. Ο πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κρατικιστικών κομμάτων -συμπεριλαμβανομένου του CDU- παράγει μόνο ένα αποτέλεσμα: μεγαλύτερους κοινωνικούς προϋπολογισμούς, ατελείωτες υποσχέσεις παροχών και βαθύτερη παρέμβαση στην οικονομία.
Με δογματική πίστη στην κλιματική πολιτική και την ιδεολογία των ανοιχτών συνόρων, το γερμανικό κράτος σκοντάφτει τυφλά προς ένα σταυροδρόμι. Οι δημοσιονομικές κρίσεις δεν μπορούν να χρονομετρηθούν — φτάνουν όταν οι κυβερνήσεις χάνουν την ικανότητα να δανείζονται στις κεφαλαιαγορές. Όπως είπε κάποτε ο Hemingway για την χρεοκοπία: «Πρώτα αργά, μετά ξαφνικά».
Μόλις έρθει αυτή η στιγμή -όταν οι αγορές ομολόγων πουν όχι- μια κοινωνία αντιμετωπίζει δύο μονοπάτια: τον ολοκληρωτικό κρατισμό ή τον ριζοσπαστικό οικονομικό φιλελευθερισμό. Στο πρώτο, τόσο οι αγορές ενέργειας όσο και οι κεφαλαιαγορές περνούν υπό κρατικό έλεγχο, καθώς η οικονομική διαχείριση γίνεται αυταρχική. Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Γερμανία.
Η εναλλακτική είναι αυτή που επέλεξε η Αργεντινή υπό τον πρόεδρο, Javier Milei, με το πλέον διάσημο αλυσοπρίονο του. Αυτή η διαδρομή επιστρέφει σε έναν πολιτισμό βασισμένο σε περιορισμένη κυβέρνηση, περιορισμένη στην προστασία της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας.
Η Ευρώπη ως… εργαστήριο για πειράματα
Είτε μας αρέσει είτε όχι, είμαστε όλοι μέρος ενός τεράστιου κοινωνικού πειράματος. Το ερώτημα είναι: Μπορεί η Ευρώπη να αποβάλει τον εκφυλιστικό της σοσιαλισμό -την ιδεολογία που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά στην ήπειρο και στον κόσμο- ή θα πέσουμε πίσω σε παιδικά πρότυπα, αρνούμενοι τη μεταρρύθμιση από φόβο και συναισθηματισμό;
Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό της Γαλλίας και η πολιτική παράλυση προσφέρουν μια προεπισκόπηση του δικού μας μέλλοντος. Η κρατική ποσόστωση της Γαλλίας έχει ανέβει στο 57%. Οι πολιτικές της ανοιχτών συνόρων έχουν αποτύχει. Το διογκωμένο κράτος πρόνοιας έχει καταστήσει τη χώρα μη κυβερνήσιμη.
Όλα αυτά καταλήγουν σε μια μόνιμη κατάσταση κυβερνητικής κρίσης — που μεταφράζεται σε κατάρρευση της δημόσιας εμπιστοσύνης. Η οικονομική αστάθεια, που για καιρό καταπνιγόταν από το κράτος πρόνοιας, εκρήγνυται τώρα ως κοινωνική αναταραχή στους δρόμους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών