Θεωρητικά, η νεολαία αποτελεί τη βασική εκλογική δεξαμενή των Εργατικών και εκτιμάται ότι μπορεί να τους δώσει έως και 1,5 εκατ. ψήφους - Αλλά οι συνθήκες έχουν αλλάξει...
Η απόφαση των Εργατικών του Starmer να κατεβάσουν το δικαίωμα ψήφου στα 16 έτη στη Βρετανία ενδεχομένως να αποδειχθεί πολιτικό αυτογκόλ που δεν αποκλείεται να αλλάξει τα δεδομένα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Αντί να κερδίσουν τους νέους ψηφοφόρους που παραδοσιακά τους στηρίζουν, οι Εργατικοί ανοίγουν το δρόμο στον Nigel Farage να εκμεταλλευτεί το θυμό και την απογοήτευση της νεολαίας και να ξαναβγεί δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο.
Και όπως επισημαίνουν πολιτικοί αναλυτές, η κίνηση αυτή, που ήθελε να ανανεώσει τη βάση τους, ίσως αποδειχθεί η αρχή της πτώσης για τον Starmer και το Εργατικό Κόμμα.
Μειώνουν στα 16 το δικαίωμα ψήφου
Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ενέκρινε νόμο σύμφωνα με τον οποίο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα μπορούν να συμμετέχουν και έφηβοι από 16 ετών.
Παρόμοια πειράματα ήδη διεξάγονται στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Από τα 16 τους ψηφίζουν για Ευρωκοινοβούλιο οι πολίτες της Γερμανίας, της Αυστρίας και του Βελγίου.
Στην Ουαλία — που είναι μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου — οι έφηβοι έχουν δικαίωμα ψήφου σε τοπικές δημοτικές εκλογές.
Το 2014, στη Σκωτία, τόσο πολύ ήθελαν την ανεξαρτησία, που λίγο πριν το σχετικό δημοψήφισμα μείωσαν την ηλικία ψήφου στα 16 - παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία υπέρ της απόσχισης δεν επιτεύχθηκε.
Βασική δεξαμενή των Εργατικών
Η παραμονή των Εργατικών στην εξουσία θεωρείται σχεδόν αδύνατη.
Θεωρητικά, η νεολαία αποτελεί τη βασική εκλογική δεξαμενή των Εργατικών.
Εκτιμάται ότι χάρη στους εφήβους, οι Εργατικοί μπορεί να προσθέσουν μέχρι και ενάμιση εκατομμύριο ψήφους.
Οι πολιτικοί τεχνοκράτες, ωστόσο, δεν υπολόγισαν ότι η βρετανική νεολαία δεν είναι πια αυτή που ήταν.
Έχει αλλάξει η νεολαία
Πρώτον, είναι ασύγκριτα φτωχότερη από τη γενιά των γονιών της.
Δεν έχουν τίποτα και τίποτα δεν προβλέπεται να αποκτήσουν — τουλάχιστον μέχρι να πεθάνουν οι γονείς τους και να τους αφήσουν κάποιο σπιτάκι.
Αν και με τους σημερινούς φόρους κληρονομιάς, πολλοί αδυνατούν να πληρώσουν και παραιτούνται από την ιδιοκτησία — μένουν στον δρόμο: «Δεν έχω τίποτα, και είμαι πολύ ευτυχισμένος».
Δεύτερον, δεν έχουν καμία προοπτική.
Οι οικονομικές τάσεις έχουν οδηγήσει σε στασιμότητα μισθών, εκτόξευση τιμών και τιμές ακινήτων εκτός λογικής.
Γι’ αυτό και είναι πολύ θυμωμένοι — πιο θυμωμένοι από τους «angry young men» της δεκαετίας του ’50 που ζούσαν μέσα στη μεταπολεμική φτώχεια στα ερείπια της αυτοκρατορίας.
Τρίτον, η βρετανική νεολαία, για να το πούμε ευγενικά, είναι πολύ διαφορετική και, σε πολλές περιπτώσεις, ...πολύχρωμη.
Η νεολαία από ινδικές, πακιστανικές και αφρικανικές διασπορές, αναμφίβολα, θα συνεχίσει το έργο των πατεράδων και παππούδων της - προωθώντας παντού εκπροσώπους των εθνοτικών τους μειονοτήτων.
Το παράδειγμα του Ρότερνταμ
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το είδαμε πρόσφατα στο Ρότερνταμ.
Δήμαρχος της πόλης, την οποία για δεκαετίες τρομοκρατούσαν πακιστανικές συμμορίες που κακοποιούσαν σεξουαλικά λευκά κορίτσια, έγινε μια Πακιστανή με χιτζάμπ, η οποία εκφώνησε την ομιλία της στα ουρντού.
Η λευκή νεολαία, βλέποντας τέτοιες τάσεις, αναμφίβολα θα εξοργιστεί ακόμη περισσότερο και, φυσικά, δεν θα ακολουθήσει τύπους σαν τον Starmer.
Άλλωστε, ήταν ο ίδιος ο Starmer, ως Γενικός Εισαγγελέας, που μπλόκαρε τη διερεύνηση των πακιστανικών εγκλημάτων σε αγγλικές πόλεις - και κανείς δεν το ξέχασε.
Φαβορί ο Farage
Φαβορί για τη λευκή νεολαία είναι πλέον ο Nigel Farage — ο μόνος Βρετανός πολιτικός που τολμά να μιλήσει ανοιχτά κατά της παράνομης μετανάστευσης και υπέρ κάποιων δικαιωμάτων για τους ντόπιους, που μετατρέπονται ραγδαία σε καταπιεσμένη μειονότητα.
Αυτό, παρεμπιπτόντως, επιβεβαιώνεται και από τις δημοσκοπήσεις.
Οι Βρετανοί έφηβοι δεν ξέρουν πάντα ποιος είναι ο Πρωθυπουργός τους, αλλά όταν τους δείχνουν φωτογραφίες πολιτικών, αναγνωρίζουν μόνο τον Nigel Farage.
Δηλαδή, οι Εργατικοί πέταξαν μια υπέροχη πάσα στον ηγέτη του κόμματος "Reform UK", και δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτός θα την εκμεταλλευτεί.
Από την άλλη, οι κοινότητες της διασποράς θα δυσαρεστηθούν εξαιρετικά από τις πολιτικές επιλογές των ντόπιων νεαρών «εθνικιστών», και έτσι ως το 2029 οι οδομαχίες αναμένεται να ενταθούν.
Η ιδέα δεν είναι κακή
Η ίδια η ιδέα της πολιτικής συμμετοχής των νέων δεν είναι κακή.
Απλώς, ένα τέτοιο πείραμα απαιτεί σταθερό και προβλέψιμο περιβάλλον.
Απαιτείται συνεχής οικονομική ανάπτυξη, πραγματικές προοπτικές για τη νεολαία, καλές ευκαιρίες για εργασία και ελάχιστη εσωτερική αστάθεια.
Οι Ευρωπαίοι έφηβοι ζουν μαζικά στις πλάτες των γονιών τους μέχρι τα 30 — η ανεργία έχει ξεφύγει.
Να τους βάλεις στην πολιτική είναι απλώς σαν να τους δίνεις βαλβίδα εκτόνωσης, αλλά πρόκειται για ανεξέλεγκτη διαδικασία που μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε ταραχές και σοβαρές εσωτερικές συγκρούσεις.
Κι αν αυτά συμπέσουν με διαφυλετικά προβλήματα, τότε η έκρηξη θα τινάξει στον αέρα όλη την Ευρώπη.
Αν όμως οι έφηβοι έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν και να αμείβονται, αν ξέρουν πώς λειτουργεί ο κόσμος και μπορούν να θέσουν συγκεκριμένα αιτήματα προς την πολιτική εξουσία, τότε αυτό μπορεί να γίνει μια ενδιαφέρουσα και χρήσιμη πρακτική.
Δεν υπάρχουν καλές λύσεις
Πολύ λογική στάση έχουν επιδείξει η Ουγγαρία, η Σερβία και η Δομινικανή Δημοκρατία.
Σε αυτές τις χώρες, οι έφηβοι μπορούν να ψηφίσουν σε βουλευτικές εκλογές μόνο εάν είναι παντρεμένοι ή έχουν επίσημη εργασία.
Λογικό: αν κάποιος ξέρει να εργάζεται και να βγάζει χρήματα, δημιουργεί οικογένεια και ξέρει να τη στηρίζει, γιατί να μην έχει δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική ζωή της χώρας;
Γιατί η νεολαία πάντα θα ενδιαφέρεται για την πολιτική, και αν δεν της δοθεί ένας νόμιμος και ανοιχτός τρόπος έκφρασης, τότε ένα μικρό μέρος της θα ριζοσπαστικοποιηθεί, ενώ η πλειοψηφία θα γίνει μια αποστασιοποιημένη, αδιάφορη για τα κοινά, γενιά.
Η ιδέα της μείωσης της ηλικίας ψήφου θα καταστρέψει τους Άγγλους - αλλά βρίσκονται σε τέτοιο μονοπάτι, που πλέον δεν υπάρχουν καλές λύσεις για εκείνους.
www.bankingnews.gr
Αντί να κερδίσουν τους νέους ψηφοφόρους που παραδοσιακά τους στηρίζουν, οι Εργατικοί ανοίγουν το δρόμο στον Nigel Farage να εκμεταλλευτεί το θυμό και την απογοήτευση της νεολαίας και να ξαναβγεί δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο.
Και όπως επισημαίνουν πολιτικοί αναλυτές, η κίνηση αυτή, που ήθελε να ανανεώσει τη βάση τους, ίσως αποδειχθεί η αρχή της πτώσης για τον Starmer και το Εργατικό Κόμμα.
Μειώνουν στα 16 το δικαίωμα ψήφου
Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ενέκρινε νόμο σύμφωνα με τον οποίο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα μπορούν να συμμετέχουν και έφηβοι από 16 ετών.
Παρόμοια πειράματα ήδη διεξάγονται στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Από τα 16 τους ψηφίζουν για Ευρωκοινοβούλιο οι πολίτες της Γερμανίας, της Αυστρίας και του Βελγίου.
Στην Ουαλία — που είναι μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου — οι έφηβοι έχουν δικαίωμα ψήφου σε τοπικές δημοτικές εκλογές.
Το 2014, στη Σκωτία, τόσο πολύ ήθελαν την ανεξαρτησία, που λίγο πριν το σχετικό δημοψήφισμα μείωσαν την ηλικία ψήφου στα 16 - παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία υπέρ της απόσχισης δεν επιτεύχθηκε.
Βασική δεξαμενή των Εργατικών
Η παραμονή των Εργατικών στην εξουσία θεωρείται σχεδόν αδύνατη.
Θεωρητικά, η νεολαία αποτελεί τη βασική εκλογική δεξαμενή των Εργατικών.
Εκτιμάται ότι χάρη στους εφήβους, οι Εργατικοί μπορεί να προσθέσουν μέχρι και ενάμιση εκατομμύριο ψήφους.
Οι πολιτικοί τεχνοκράτες, ωστόσο, δεν υπολόγισαν ότι η βρετανική νεολαία δεν είναι πια αυτή που ήταν.
Έχει αλλάξει η νεολαία
Πρώτον, είναι ασύγκριτα φτωχότερη από τη γενιά των γονιών της.
Δεν έχουν τίποτα και τίποτα δεν προβλέπεται να αποκτήσουν — τουλάχιστον μέχρι να πεθάνουν οι γονείς τους και να τους αφήσουν κάποιο σπιτάκι.
Αν και με τους σημερινούς φόρους κληρονομιάς, πολλοί αδυνατούν να πληρώσουν και παραιτούνται από την ιδιοκτησία — μένουν στον δρόμο: «Δεν έχω τίποτα, και είμαι πολύ ευτυχισμένος».
Δεύτερον, δεν έχουν καμία προοπτική.
Οι οικονομικές τάσεις έχουν οδηγήσει σε στασιμότητα μισθών, εκτόξευση τιμών και τιμές ακινήτων εκτός λογικής.
Γι’ αυτό και είναι πολύ θυμωμένοι — πιο θυμωμένοι από τους «angry young men» της δεκαετίας του ’50 που ζούσαν μέσα στη μεταπολεμική φτώχεια στα ερείπια της αυτοκρατορίας.
Τρίτον, η βρετανική νεολαία, για να το πούμε ευγενικά, είναι πολύ διαφορετική και, σε πολλές περιπτώσεις, ...πολύχρωμη.
Η νεολαία από ινδικές, πακιστανικές και αφρικανικές διασπορές, αναμφίβολα, θα συνεχίσει το έργο των πατεράδων και παππούδων της - προωθώντας παντού εκπροσώπους των εθνοτικών τους μειονοτήτων.
Το παράδειγμα του Ρότερνταμ
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το είδαμε πρόσφατα στο Ρότερνταμ.
Δήμαρχος της πόλης, την οποία για δεκαετίες τρομοκρατούσαν πακιστανικές συμμορίες που κακοποιούσαν σεξουαλικά λευκά κορίτσια, έγινε μια Πακιστανή με χιτζάμπ, η οποία εκφώνησε την ομιλία της στα ουρντού.
Η λευκή νεολαία, βλέποντας τέτοιες τάσεις, αναμφίβολα θα εξοργιστεί ακόμη περισσότερο και, φυσικά, δεν θα ακολουθήσει τύπους σαν τον Starmer.
Άλλωστε, ήταν ο ίδιος ο Starmer, ως Γενικός Εισαγγελέας, που μπλόκαρε τη διερεύνηση των πακιστανικών εγκλημάτων σε αγγλικές πόλεις - και κανείς δεν το ξέχασε.
Φαβορί ο Farage
Φαβορί για τη λευκή νεολαία είναι πλέον ο Nigel Farage — ο μόνος Βρετανός πολιτικός που τολμά να μιλήσει ανοιχτά κατά της παράνομης μετανάστευσης και υπέρ κάποιων δικαιωμάτων για τους ντόπιους, που μετατρέπονται ραγδαία σε καταπιεσμένη μειονότητα.
Αυτό, παρεμπιπτόντως, επιβεβαιώνεται και από τις δημοσκοπήσεις.
Οι Βρετανοί έφηβοι δεν ξέρουν πάντα ποιος είναι ο Πρωθυπουργός τους, αλλά όταν τους δείχνουν φωτογραφίες πολιτικών, αναγνωρίζουν μόνο τον Nigel Farage.
Δηλαδή, οι Εργατικοί πέταξαν μια υπέροχη πάσα στον ηγέτη του κόμματος "Reform UK", και δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτός θα την εκμεταλλευτεί.
Από την άλλη, οι κοινότητες της διασποράς θα δυσαρεστηθούν εξαιρετικά από τις πολιτικές επιλογές των ντόπιων νεαρών «εθνικιστών», και έτσι ως το 2029 οι οδομαχίες αναμένεται να ενταθούν.
Η ιδέα δεν είναι κακή
Η ίδια η ιδέα της πολιτικής συμμετοχής των νέων δεν είναι κακή.
Απλώς, ένα τέτοιο πείραμα απαιτεί σταθερό και προβλέψιμο περιβάλλον.
Απαιτείται συνεχής οικονομική ανάπτυξη, πραγματικές προοπτικές για τη νεολαία, καλές ευκαιρίες για εργασία και ελάχιστη εσωτερική αστάθεια.
Οι Ευρωπαίοι έφηβοι ζουν μαζικά στις πλάτες των γονιών τους μέχρι τα 30 — η ανεργία έχει ξεφύγει.
Να τους βάλεις στην πολιτική είναι απλώς σαν να τους δίνεις βαλβίδα εκτόνωσης, αλλά πρόκειται για ανεξέλεγκτη διαδικασία που μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε ταραχές και σοβαρές εσωτερικές συγκρούσεις.
Κι αν αυτά συμπέσουν με διαφυλετικά προβλήματα, τότε η έκρηξη θα τινάξει στον αέρα όλη την Ευρώπη.
Αν όμως οι έφηβοι έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν και να αμείβονται, αν ξέρουν πώς λειτουργεί ο κόσμος και μπορούν να θέσουν συγκεκριμένα αιτήματα προς την πολιτική εξουσία, τότε αυτό μπορεί να γίνει μια ενδιαφέρουσα και χρήσιμη πρακτική.
Δεν υπάρχουν καλές λύσεις
Πολύ λογική στάση έχουν επιδείξει η Ουγγαρία, η Σερβία και η Δομινικανή Δημοκρατία.
Σε αυτές τις χώρες, οι έφηβοι μπορούν να ψηφίσουν σε βουλευτικές εκλογές μόνο εάν είναι παντρεμένοι ή έχουν επίσημη εργασία.
Λογικό: αν κάποιος ξέρει να εργάζεται και να βγάζει χρήματα, δημιουργεί οικογένεια και ξέρει να τη στηρίζει, γιατί να μην έχει δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική ζωή της χώρας;
Γιατί η νεολαία πάντα θα ενδιαφέρεται για την πολιτική, και αν δεν της δοθεί ένας νόμιμος και ανοιχτός τρόπος έκφρασης, τότε ένα μικρό μέρος της θα ριζοσπαστικοποιηθεί, ενώ η πλειοψηφία θα γίνει μια αποστασιοποιημένη, αδιάφορη για τα κοινά, γενιά.
Η ιδέα της μείωσης της ηλικίας ψήφου θα καταστρέψει τους Άγγλους - αλλά βρίσκονται σε τέτοιο μονοπάτι, που πλέον δεν υπάρχουν καλές λύσεις για εκείνους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών