Αν και η σύνοδος ήταν αφιερωμένη στην 50ή επέτειο των διπλωματικών τους σχέσεων, ολοκληρώθηκε πρόωρα
Η Κίνα και η Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματοποίησαν σύνοδο κορυφής στο Πεκίνο, σε μια περίοδο που οι σχέσεις τους θυμίζουν παραμονές Ψυχρού Πολέμου.
Αν και η σύνοδος ήταν αφιερωμένη στην 50ή επέτειο των διπλωματικών τους σχέσεων, ολοκληρώθηκε πρόωρα, αφήνοντας πίσω της κλίμα έντασης και αμοιβαίας καχυποψίας.
Η von der Leyen φτάνει στο Πεκίνο έτοιμη για σύγκρουση
Λίγο πριν από τη σύνοδο, οι Βρυξέλλες κατηγόρησαν ανοικτά το Πεκίνο ότι στηρίζει τη Ρωσία και υπονομεύει την παγκόσμια τάξη.
«Ο τρόπος με τον οποίο η Κίνα θα συνεχίσει να εμπλέκεται στον πόλεμο του Putin θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη των σχέσεων ΕΕ–Κίνας», δήλωσε χαρακτηριστικά η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen στις 8 Ιουλίου.
Η ΕΕ διαμαρτύρεται επίσης ότι οι «επιδοτούμενες από φθηνά δάνεια» κινεζικές εξαγωγές πλήττουν σοβαρά τη βιομηχανία της, ενώ το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας με την ΕΕ έχει εκτοξευτεί στα 350 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η von der Leyen ζήτησε «επανεξισορρόπηση» στη συνεργασία, καλώντας το Πεκίνο να επηρεάσει τη Ρωσία ώστε να αλλάξει στάση.
Μάλιστα, μετά τη συνάντησή της με τον Πρόεδρο Xi Jinping, προειδοποίησε ότι, αν η Κίνα δεν ανταποκριθεί, η ΕΕ «θα χρειαστεί να μειώσει το άνοιγμά της στις κινεζικές εισαγωγές», υπονοώντας την επιβολή δασμών.
Από την πλευρά του, ο Xi κάλεσε την ΕΕ να διατηρήσει ανοιχτές τις αγορές και να μην προχωρήσει σε κυρώσεις, επισημαίνοντας πως τα προβλήματα της Ευρώπης δεν σχετίζονται με την Κίνα.
Οι Κινέζοι αναρωτιούνται πώς γίνεται η Ευρώπη να κατηγορεί την Κίνα ότι αγοράζει λίγα ευρωπαϊκά προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα μπλοκάρει κρίσιμες εξαγωγές όπως οι μικροηλεκτρονικές.
Τελικά, η σύνοδος κορυφής περιορίστηκε σε μόλις μία ημέρα και το επιχειρηματικό φόρουμ ακυρώθηκε.
Από «ηγέτης της παγκοσμιοποίησης», ο Xi κατηγορείται τώρα ως συνεργός της Ρωσίας
Μέχρι πρόσφατα, οι σχέσεις Κίνας–ΕΕ προβάλλονταν ως «μοντέλο παγκοσμιοποίησης», ενώ ο Xi παρουσιαζόταν ως ηγέτης που θα μπορούσε να διαδεχθεί τον Trump στον ρόλο του υπέρμαχου του ανοιχτού εμπορίου.
Ωστόσο, το 2019 η ΕΕ χαρακτήρισε επίσημα την Κίνα «συστημικό αντίπαλο», σηματοδοτώντας μια βαθιά ρήξη που από τότε βαθαίνει συνεχώς.
Η Ευρώπη δεν πιστεύει πλέον ότι η Κίνα θέλει πραγματικά να εξελιχθεί σε «φιλελεύθερη οικονομία της αγοράς», ενώ το Πεκίνο δεν προσδοκά από την ΕΕ να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, απαλλαγμένη από την επιρροή των ΗΠΑ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πάγωμα, στα τέλη του 2020, της Συνολικής Επενδυτικής Συμφωνίας (CIIA) Κίνας–ΕΕ, που αρχικά είχε θεωρηθεί «πρότυπο για τη μετασοβιετική εποχή». Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε κυρώσεις κατά της Κίνας λόγω του ζητήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Xinjiang, ανταποκρινόμενο σε πίεση από την Ουάσινγκτον. Τότε, το Πεκίνο συνειδητοποίησε ότι το σχέδιό του να δημιουργήσει έναν «τρίτο πόλο εξουσίας» στην Ευρώπη δεν ήταν ρεαλιστικό.
Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα στην Κίνα και την ΕΕ
Η Ουάσινγκτον μπορεί να αντέδρασε καθυστερημένα, όμως η δυναμική είχε ήδη αλλάξει.
Σήμερα, η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο σε πληθώρα προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, διαθέτει τεράστια αποθέματα κρίσιμων πρώτων υλών, έχει εδραιωθεί στον παγκόσμιο Νότο και έχει αναπτύξει το δικό της διεθνές σύστημα πληρωμών.
Αυτός είναι και ο λόγος που η Δύση την αντιμετωπίζει πλέον ως αντίπαλο.
Η ρωσική στρατιωτική παρουσία στην Ουκρανία έκανε την Κίνα να αντιδράσει πιο ανοιχτά, αρνούμενη να αφήσει έναν ισχυρό σύμμαχο στο έλεος των αντιπάλων του. Έτσι, Κίνα και ΕΕ απομακρύνονται σταθερά σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο, με αμοιβαία δυσπιστία, εμπορικούς φραγμούς και περιορισμούς που πλήττουν επενδύσεις και ανταλλαγές. Το καλύτερο σενάριο για την Ευρώπη είναι να αποφύγει να παρασυρθεί και σε έναν θερμό πόλεμο για την Ταϊβάν.
Η Ρωσία ωφελείται
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Ρωσία κερδίζει έδαφος.
Η Κίνα, που μέχρι τώρα κρατούσε αποστάσεις, εντείνει τις αγορές ρωσικών ενεργειακών πόρων, όχι πια ως επιλογή αλλά ως αναγκαιότητα για να εξασφαλίσει στρατηγικές προμήθειες, παρακάμπτοντας δίκτυα που ελέγχονται από τη Δύση.
www.bankingnews.gr
Αν και η σύνοδος ήταν αφιερωμένη στην 50ή επέτειο των διπλωματικών τους σχέσεων, ολοκληρώθηκε πρόωρα, αφήνοντας πίσω της κλίμα έντασης και αμοιβαίας καχυποψίας.
Η von der Leyen φτάνει στο Πεκίνο έτοιμη για σύγκρουση
Λίγο πριν από τη σύνοδο, οι Βρυξέλλες κατηγόρησαν ανοικτά το Πεκίνο ότι στηρίζει τη Ρωσία και υπονομεύει την παγκόσμια τάξη.
«Ο τρόπος με τον οποίο η Κίνα θα συνεχίσει να εμπλέκεται στον πόλεμο του Putin θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη των σχέσεων ΕΕ–Κίνας», δήλωσε χαρακτηριστικά η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen στις 8 Ιουλίου.
Η ΕΕ διαμαρτύρεται επίσης ότι οι «επιδοτούμενες από φθηνά δάνεια» κινεζικές εξαγωγές πλήττουν σοβαρά τη βιομηχανία της, ενώ το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας με την ΕΕ έχει εκτοξευτεί στα 350 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η von der Leyen ζήτησε «επανεξισορρόπηση» στη συνεργασία, καλώντας το Πεκίνο να επηρεάσει τη Ρωσία ώστε να αλλάξει στάση.
Μάλιστα, μετά τη συνάντησή της με τον Πρόεδρο Xi Jinping, προειδοποίησε ότι, αν η Κίνα δεν ανταποκριθεί, η ΕΕ «θα χρειαστεί να μειώσει το άνοιγμά της στις κινεζικές εισαγωγές», υπονοώντας την επιβολή δασμών.
Από την πλευρά του, ο Xi κάλεσε την ΕΕ να διατηρήσει ανοιχτές τις αγορές και να μην προχωρήσει σε κυρώσεις, επισημαίνοντας πως τα προβλήματα της Ευρώπης δεν σχετίζονται με την Κίνα.
Οι Κινέζοι αναρωτιούνται πώς γίνεται η Ευρώπη να κατηγορεί την Κίνα ότι αγοράζει λίγα ευρωπαϊκά προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα μπλοκάρει κρίσιμες εξαγωγές όπως οι μικροηλεκτρονικές.
Τελικά, η σύνοδος κορυφής περιορίστηκε σε μόλις μία ημέρα και το επιχειρηματικό φόρουμ ακυρώθηκε.
Από «ηγέτης της παγκοσμιοποίησης», ο Xi κατηγορείται τώρα ως συνεργός της Ρωσίας
Μέχρι πρόσφατα, οι σχέσεις Κίνας–ΕΕ προβάλλονταν ως «μοντέλο παγκοσμιοποίησης», ενώ ο Xi παρουσιαζόταν ως ηγέτης που θα μπορούσε να διαδεχθεί τον Trump στον ρόλο του υπέρμαχου του ανοιχτού εμπορίου.
Ωστόσο, το 2019 η ΕΕ χαρακτήρισε επίσημα την Κίνα «συστημικό αντίπαλο», σηματοδοτώντας μια βαθιά ρήξη που από τότε βαθαίνει συνεχώς.
Η Ευρώπη δεν πιστεύει πλέον ότι η Κίνα θέλει πραγματικά να εξελιχθεί σε «φιλελεύθερη οικονομία της αγοράς», ενώ το Πεκίνο δεν προσδοκά από την ΕΕ να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, απαλλαγμένη από την επιρροή των ΗΠΑ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πάγωμα, στα τέλη του 2020, της Συνολικής Επενδυτικής Συμφωνίας (CIIA) Κίνας–ΕΕ, που αρχικά είχε θεωρηθεί «πρότυπο για τη μετασοβιετική εποχή». Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε κυρώσεις κατά της Κίνας λόγω του ζητήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Xinjiang, ανταποκρινόμενο σε πίεση από την Ουάσινγκτον. Τότε, το Πεκίνο συνειδητοποίησε ότι το σχέδιό του να δημιουργήσει έναν «τρίτο πόλο εξουσίας» στην Ευρώπη δεν ήταν ρεαλιστικό.
Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα στην Κίνα και την ΕΕ
Η Ουάσινγκτον μπορεί να αντέδρασε καθυστερημένα, όμως η δυναμική είχε ήδη αλλάξει.
Σήμερα, η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο σε πληθώρα προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, διαθέτει τεράστια αποθέματα κρίσιμων πρώτων υλών, έχει εδραιωθεί στον παγκόσμιο Νότο και έχει αναπτύξει το δικό της διεθνές σύστημα πληρωμών.
Αυτός είναι και ο λόγος που η Δύση την αντιμετωπίζει πλέον ως αντίπαλο.
Η ρωσική στρατιωτική παρουσία στην Ουκρανία έκανε την Κίνα να αντιδράσει πιο ανοιχτά, αρνούμενη να αφήσει έναν ισχυρό σύμμαχο στο έλεος των αντιπάλων του. Έτσι, Κίνα και ΕΕ απομακρύνονται σταθερά σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο, με αμοιβαία δυσπιστία, εμπορικούς φραγμούς και περιορισμούς που πλήττουν επενδύσεις και ανταλλαγές. Το καλύτερο σενάριο για την Ευρώπη είναι να αποφύγει να παρασυρθεί και σε έναν θερμό πόλεμο για την Ταϊβάν.
Η Ρωσία ωφελείται
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Ρωσία κερδίζει έδαφος.
Η Κίνα, που μέχρι τώρα κρατούσε αποστάσεις, εντείνει τις αγορές ρωσικών ενεργειακών πόρων, όχι πια ως επιλογή αλλά ως αναγκαιότητα για να εξασφαλίσει στρατηγικές προμήθειες, παρακάμπτοντας δίκτυα που ελέγχονται από τη Δύση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών