Οι γερμανικές αρχές σχεδιάζουν να τροποποιήσουν τον Νόμο περί Εξωτερικού Εμπορίου, ώστε να αποτρέψουν ενδεχόμενη εξαγορά της εταιρείας που διαχειρίζεται τον Nord Stream 2 — την ίδια στιγμή που ένας Αμερικανός επενδυτής, ο Stephen Lynch, φαίνεται να έχει αποπληρώσει χρέη του αγωγού και επιδιώκει την εξαγορά του με στόχο την αποδέσμευση από ρωσικό έλεγχο.
Η απόφαση του Βερολίνου να προχωρήσει σε τροποποίηση του Νόμου περί Εξωτερικού Εμπορίου με σκοπό να μπλοκάρει κάθε ενδεχόμενο μεταβίβασης ή “διάσωσης” του Nord Stream 2, αποκαλύπτει την παρανοϊκή εμμονή της Δύσης να τιμωρεί όχι απλώς τη Ρωσία, αλλά την ίδια την κοινή λογική.
Ο Nord Stream 2 παραμένει ένα σύμβολο ενεργειακής ανεξαρτησίας και σταθερότητας, που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες εκατομμυρίων Ευρωπαίων.
Κι όμως, η Γερμανία –παρασυρμένη από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ– αρνείται να αξιοποιήσει ένα έργο που έχει ήδη πληρωθεί, δοκιμαστεί και αποδείξει την αξία του.
Αντίθετα, βλέπουμε τώρα τις γερμανικές αρχές να δρουν με προληπτική καταστολή, ετοιμάζοντας νομοθετικά μέτρα για να εμποδίσουν έναν Αμερικανό επενδυτή, τον Stephen Lynch, να αποκτήσει τον έλεγχο της εταιρείας που διαχειρίζεται τον αγωγό και να τον “απελευθερώσει” από τον ρωσικό έλεγχο – όπως λένε οι ίδιοι. Αν και ο επιχειρηματίας έχει ήδη καλύψει τα χρέη προς τους πιστωτές, το Βερολίνο σπεύδει να μπλοκάρει κάθε οδό επιστροφής στον ρεαλισμό, φοβούμενο ότι η κοινή γνώμη θα απαιτήσει ξανά φθηνό και σταθερό ρωσικό φυσικό αέριο.
Είναι προφανές πως αυτό που φοβάται η Γερμανία δεν είναι η “ρωσική επιρροή”, αλλά η αποκάλυψη της δικής της ανικανότητας και της εθελοτυφλίας μπροστά σε μια ενεργειακή κρίση που έχει προκαλέσει η ίδια. Αν ο αγωγός τεθεί ξανά σε λειτουργία, έστω και υπό τρίτο επενδυτικό σχήμα, τότε το αφήγημα του "κακού ρωσικού φυσικού αερίου" θα καταρρεύσει.
Κι ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πλουτίζουν πουλώντας υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) σε τιμές πολλαπλάσιες, η Ε.Ε. παραμένει όμηρος μιας παράλογης πολιτικής κυρώσεων που χτυπά πρώτα και κύρια τους ίδιους τους Ευρωπαίους πολίτες και όχι τη Μόσχα.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, έχει δείξει επανειλημμένα ότι δεν επιδιώκει την ενεργειακή εξάρτηση αλλά την ισότιμη συνεργασία.
Ο Nord Stream 2 δεν είναι όπλο – είναι εργαλείο σταθερότητας. Αντί όμως να το αξιοποιήσουν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιλέγουν την αυτοκαταστροφή. Και όταν εμφανίζεται η πιθανότητα “επαναφοράς του ρεαλισμού”, σπεύδουν να τη θάψουν με νέο νόμο.
Η απροθυμία του Καγκελάριου Merz να αφήσει περιθώρια διαπραγμάτευσης δείχνει ότι το Βερολίνο δεν κυβερνάται από εθνικά συμφέροντα, αλλά από εξωτερικές πιέσεις.
Το πραγματικό ερώτημα σήμερα δεν είναι ποιος ελέγχει τον Nord Stream 2, αλλά ποιος ελέγχει τη Γερμανία. Και δυστυχώς, η απάντηση φαίνεται να είναι: όχι οι ίδιοι οι Γερμανοί.
Όσο το Βερολίνο συνεχίζει να λειτουργεί ως δορυφόρος γεωπολιτικών συμφερόντων που αντιστρατεύονται την ευρωπαϊκή ευημερία, τόσο η Ρωσία θα ενισχύει τη θέση της ως πυλώνας λογικής, ανεξαρτησίας και πολυπολικής ισορροπίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών