Bloomberg: Το γερμανικό τραπεζικό σύστημα «παρέχει» μαθήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη

Αν και το γερμανικό τραπεζικό σύστημα δύσκολα αποτελεί μοντέλο για την υπόλοιπη Ευρώπη -καθώς κατά τη διαρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης το Βερολίνο ξόδεψε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών- ωστόσο υπάρχει ένας τομέας στον οποίο παρέχει μαθήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Κι αυτός δεν είναι άλλος από τη διαφάνεια.
Σύμφωνα με το άρθρο του Ferdinando Giugliano στο Bloomberg, την περασμένη εβδομάδα η Bundesbank και η BaFin, η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας και η ανώτατη εποπτική αρχή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, δημοσίευσαν τα αποτελέσματα ενός stress test στα λιγότερο σημαντικά ιδρύματα της χώρας.
Αυτό το επίπεδο ειλικρίνειας είναι μοναδικό μεταξύ των μεγαλύτερων χωρών της ευρωζώνης και θα πρέπει να εξυπηρετεί το υπόλοιπο ως παράδειγμα.
Αρχίζοντας από τη δημιουργία του τραπεζικού συνόλου το 2014, οι δανειστές της ευρωζώνης αντιμετώπισαν δύο διαφορετικά είδη εποπτείας, ανάλογα με το μέγεθός τους.
Οι μεγαλύτερες τράπεζες υπόκεινται στον άμεσο έλεγχο του Ενιαίου Μηχανισμού Εποπτείας (SSM) -όπου η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνεργάζεται με τις εθνικές αρχές.
Υπόκεινται σε τακτικα stress tests.
Τα μικρότερα ιδρύματα, ωστόσο, αφέθηκαν στις εθνικές κεντρικές τράπεζες, που μπορούν να υιοθετήσουν ποικίλες προσεγγίσεις για τον έλεγχο τους, παρόλο που ο SSM μπορεί να αποφασίσει να αναλάβει άμεσο έλεγχο της διαδικασίας εάν το κρίνει αναγκαίο.
Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν, ο Andreas Dombret, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Bundesbank, περιέγραψε σε συνέντευξη τύπου το αποτέλεσμα μιας έρευνας σχετικά με τον αντίκτυπο των μεταβολών των επιτοκίων σε 1.555 μικρότερες τράπεζες, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 41% ​​του τραπεζικού τομέα.
Το βασικό αποτέλεσμα ήταν ότι 68 τράπεζες απέτυχαν στη δοκιμή, τα σενάρια των οποίων περιελάμβαναν ένα συνεχές περιβάλλον χαμηλού επιτοκίου καθώς και ένα ξαφνικό θετικό σοκ στο κόστος δανεισμού.
«Σε μια εποχή όπου οι αγορές γίνονται όλο και πιο συνειδητοποιημένες σχετικά με το τι συμβαίνει στους ισολογισμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών, περισσότερη διαφάνεια θα ήταν ευπρόσδεκτη.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις μικρότερες τράπεζες, οι οποίες δεν υπόκεινται στον έλεγχο των αγορών και όπου η ποιότητα της διοίκησης μπορεί να είναι φτωχότερη.
Σε πολλές περιπτώσεις, τα προβλήματα σε αυτές τις τράπεζες μπορούν να φυτέψουν τους σπόρους μιας ευρύτερης κρίσης» επισημαίνεται στο ίδιο άρθρο.
Και ο Giugliano καταλήγει λέγοντας «η Ευρώπη έχει προχωρήσει πολύ όσον αφορά την αντιμετώπιση των αδυναμιών των τραπεζών της.
Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν πάρα πολλές διαφορές ως προς το πώς οι εποπτικές αρχές αντιμετωπίζουν τις μικρότερες τράπεζες.
Η Γερμανία αποτελεί καλό παράδειγμα για τις άλλες χώρες».