Τα μαθήματα για τη Merkel και τον Schaeuble
Να ακολουθήσουν το παράδειγμα του αμερικανού πρώην προέδρου, Lyndon Baines Johnson, ο οποίος ανέλαβε τη διακυβέρνηση των ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του John Kennedy, καλεί τη Γερμανία ο βρετανός πρώην υπουργός για την Ευρώπη, Denis MacShane.
Σε άρθρο του στο περιοδικό «Politico», αν και επισημαίνει ότι υπάρχουν πολλά που μπορεί να θαυμάσει κανείς για τα επιτεύγματα μιας πολύ επιτυχημένης σοσιαλδημοκρατικής χώρας, παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έχει ως καγκελάριο ένα στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών, ωστόσο την ίδια στιγμή φαίνεται να συμπεριφέρεται σαν τον Φρανκ Σινάτρα: «I did it my way».
Έτσι, σύμφωνα με τον βρετανό πολιτικό, οι Γερμανοί θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμα ενός άλλου αμερικανού, του Lyndon Baines Johnson, του 36ου προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος γνώριζε πολλά για το πώς είναι να διασύρεσαι σε όλο τον κόσμο.
Άλλωστε, είναι εκείνος που αντιμετώπισε τις περισσότερες καταγγελίες εναντίον των ΗΠΑ για την εμπλοκή τους στον πόλεμο του Βιετνάμ, ειδικά από τον γάλλο ομόλογό του, Charles de Gaulle, ο οποίος «απολάμβανε να επιτίθεται στις ΗΠΑ για την εμπλοκή τους στο Βιετνάμ».
Παρά τη δημηγορία αυτή, που προκάλεσε μεγάλη ενόχληση στον τότε αμερικανό πρόεδρο, ο Johnson είχε δώσει αυστηρές εντολές να μην υπάρξει απάντηση στις επιθέσεις.
Η Γαλλία αποτελούσε ακόμη έναν ζωτικό σύμμαχο και φίλο των ΗΠΑ και οι διαφωνίες με τον De Gaulle δεν έπρεπε να φθάσουν σε οριακό σημείο.
Δημοσίως, ο Johnson το μόνο που είπε ήταν: «Θα ήθελα να τον δω να συμφωνεί περισσότερο σε θέματα με μας (…) όμως αυτό είναι ένα θέμα που εκείνος θα αποφασίσει».
Δυστυχώς, σημειώνει στο άρθρο του ο Denis MacShane, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας γερμανός Lyndon Johnson και δεν έχει υπάρξει ένας από τις ημέρες του Helmut Kohl, ο οποίος ήξερε πώς να αντιδράσει.
Οι εντυπώσεις έχουν σημασία
Όπως έχουν τα πράγματα, υπάρχει μια σαφής αίσθηση έξω από τη Γερμανία ότι η κυβέρνηση υπό το CDU πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί να αποφασίζει ποιος θα έπρεπε να κυβερνά άλλα κράτη της Ε.Ε. και ότι δεν θα ανεχθεί άλλη εναλλακτική.
Η βασική υπόθεση είναι ότι 85 εκατ. Γερμανοί αισθάνονται ότι έχουν το δικαίωμα να διώξουν 10 εκατ. Έλληνες.
Ξεχάστε τον Άσχημο Αμερικανό, τώρα έχουμε τον Άσχημο Γερμανό.
Η κριτική είναι άδικη, άλλωστε η Γερμανία θα αποδεχθεί περί τις 400.000 αναζητούντες άσυλο φέτος, ενώ οι δεξιοί λαϊκιστές στη Βρετανία και τη Γαλλία «μάχονται» για τους περίπου 1.500 μετανάστες στο Καλαί.
Όμως, η Γερμανία κουνάει το δάχτυλο στην υπόλοιπη Ευρώπη και τις χώρες που είναι έξω από αυτό που θα πρέπει να θεωρηθεί η Μεγάλη Γερμανική Οικονομική Ζώνη.
Το μάθημα
Ο Lyndon Johnson δεν θα πατρονάριζε τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον πρώην ομόλογο του Wolfgang Schaeuble.
Αυτό που έκανε ο Schaeuble δείχνει ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, παρά τη μακρά εμπειρία του στην πολιτική, έχει ακόμη να μάθει μερικά μαθήματα.
Οι αληθινοί ηγέτες απλώς δεν ανταπαντούν.
Για όλη τους την εμμονή με την Ελλάδα, οι Γερμανοί πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους μεγαλύτερα θέματα επίσης.
Αυτό μπορεί να εξακολουθεί να αποτελεί μια κάπως άγνωστη γι' αυτούς περιοχή, δεδομένου ότι ο ηγετικός ρόλος στην Ευρώπη είναι κάτι νέο.
www.bankingnews.gr
Σε άρθρο του στο περιοδικό «Politico», αν και επισημαίνει ότι υπάρχουν πολλά που μπορεί να θαυμάσει κανείς για τα επιτεύγματα μιας πολύ επιτυχημένης σοσιαλδημοκρατικής χώρας, παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έχει ως καγκελάριο ένα στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών, ωστόσο την ίδια στιγμή φαίνεται να συμπεριφέρεται σαν τον Φρανκ Σινάτρα: «I did it my way».
Έτσι, σύμφωνα με τον βρετανό πολιτικό, οι Γερμανοί θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμα ενός άλλου αμερικανού, του Lyndon Baines Johnson, του 36ου προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος γνώριζε πολλά για το πώς είναι να διασύρεσαι σε όλο τον κόσμο.
Άλλωστε, είναι εκείνος που αντιμετώπισε τις περισσότερες καταγγελίες εναντίον των ΗΠΑ για την εμπλοκή τους στον πόλεμο του Βιετνάμ, ειδικά από τον γάλλο ομόλογό του, Charles de Gaulle, ο οποίος «απολάμβανε να επιτίθεται στις ΗΠΑ για την εμπλοκή τους στο Βιετνάμ».
Παρά τη δημηγορία αυτή, που προκάλεσε μεγάλη ενόχληση στον τότε αμερικανό πρόεδρο, ο Johnson είχε δώσει αυστηρές εντολές να μην υπάρξει απάντηση στις επιθέσεις.
Η Γαλλία αποτελούσε ακόμη έναν ζωτικό σύμμαχο και φίλο των ΗΠΑ και οι διαφωνίες με τον De Gaulle δεν έπρεπε να φθάσουν σε οριακό σημείο.
Δημοσίως, ο Johnson το μόνο που είπε ήταν: «Θα ήθελα να τον δω να συμφωνεί περισσότερο σε θέματα με μας (…) όμως αυτό είναι ένα θέμα που εκείνος θα αποφασίσει».
Δυστυχώς, σημειώνει στο άρθρο του ο Denis MacShane, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας γερμανός Lyndon Johnson και δεν έχει υπάρξει ένας από τις ημέρες του Helmut Kohl, ο οποίος ήξερε πώς να αντιδράσει.
Οι εντυπώσεις έχουν σημασία
Όπως έχουν τα πράγματα, υπάρχει μια σαφής αίσθηση έξω από τη Γερμανία ότι η κυβέρνηση υπό το CDU πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί να αποφασίζει ποιος θα έπρεπε να κυβερνά άλλα κράτη της Ε.Ε. και ότι δεν θα ανεχθεί άλλη εναλλακτική.
Η βασική υπόθεση είναι ότι 85 εκατ. Γερμανοί αισθάνονται ότι έχουν το δικαίωμα να διώξουν 10 εκατ. Έλληνες.
Ξεχάστε τον Άσχημο Αμερικανό, τώρα έχουμε τον Άσχημο Γερμανό.
Η κριτική είναι άδικη, άλλωστε η Γερμανία θα αποδεχθεί περί τις 400.000 αναζητούντες άσυλο φέτος, ενώ οι δεξιοί λαϊκιστές στη Βρετανία και τη Γαλλία «μάχονται» για τους περίπου 1.500 μετανάστες στο Καλαί.
Όμως, η Γερμανία κουνάει το δάχτυλο στην υπόλοιπη Ευρώπη και τις χώρες που είναι έξω από αυτό που θα πρέπει να θεωρηθεί η Μεγάλη Γερμανική Οικονομική Ζώνη.
Το μάθημα
Ο Lyndon Johnson δεν θα πατρονάριζε τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον πρώην ομόλογο του Wolfgang Schaeuble.
Αυτό που έκανε ο Schaeuble δείχνει ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, παρά τη μακρά εμπειρία του στην πολιτική, έχει ακόμη να μάθει μερικά μαθήματα.
Οι αληθινοί ηγέτες απλώς δεν ανταπαντούν.
Για όλη τους την εμμονή με την Ελλάδα, οι Γερμανοί πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους μεγαλύτερα θέματα επίσης.
Αυτό μπορεί να εξακολουθεί να αποτελεί μια κάπως άγνωστη γι' αυτούς περιοχή, δεδομένου ότι ο ηγετικός ρόλος στην Ευρώπη είναι κάτι νέο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών