Πολιτικοί, λόμπι και αμυντικοί κολοσσοί σε ένα κερδοφόρο παιχνίδι πανικού...
Αν πιστέψουμε τις τελευταίες δηλώσεις από την Ουάσινγκτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κουραστεί να παίζουν τον ρόλο της «ευρωπαϊκής νταντάς».
Όπως ανέφερε η Guardian, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγσεθ δήλωσε ότι οι ΗΠΑ «δεν θα είναι πλέον ο κύριος εγγυητής της ασφάλειας της Ευρώπης» και ότι οι σύμμαχοι πρέπει να «αναλάβουν την ευθύνη».
Με απλά λόγια: «Φεύγουμε από το σπίτι σας, αλλά μπορούμε να σας πουλήσουμε ένα σύστημα συναγερμού».
Το αμερικανικό think tank RAND Corporation, στην έκθεσή του Burdensharing and Its Discontents, επισημαίνει πως οι ΗΠΑ καλύπτουν σχεδόν το 47% των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ και πλέον στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς τον Ειρηνικό — Κίνα, Ταϊβάν και Νότιες Θάλασσες.
Εν ολίγοις, η Ουάσινγκτον λέει: «Έχουμε άλλες ανησυχίες τώρα. Αντιμετωπίστε μόνοι σας τους φόβους σας».
Η επιχείρηση του φόβου: Πώς η Ευρώπη τροφοδοτεί το άγχος της
Καθώς οι ΗΠΑ απομακρύνονται, η Ευρώπη επιστρέφει στα γνώριμα μοτίβα πανικού.
Όσο μειώνεται η εμπιστοσύνη στον Λευκό Οίκο, τόσο δυναμώνει η ρητορική του «κινδύνου» στις Βρυξέλλες και το Παρίσι.
Ο φόβος, όπως φαίνεται, δεν είναι απλώς εργαλείο κινητοποίησης αλλά ολόκληρη βιομηχανία. Έχει το δικό του ΑΕΠ, τους λομπίστες του και φυσικά τα οικονομικά του οφέλη.
Σύμφωνα με το Reuters, οι μετοχές των Rheinmetall, Thales και BAE Systems έχουν εκτοξευθεί, ενώ οι παραγγελίες καταφθάνουν ραγδαία. Κάθε «νέα απειλή» μεταφράζεται σε κουδούνισμα νομισμάτων: σήμερα «πύραυλοι στο Παρίσι», αύριο «εισβολή στο Γκότλαντ».
Η υπουργός Άμυνας της Γαλλίας, σχεδιάζει αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού στα 57,1 δισ. ευρώ έως το 2026, ενώ στη φετινή Eurosatory 2024 υπογράφηκαν συμβόλαια-ρεκόρ ύψους 14 δισ. ευρώ μέσα σε μία εβδομάδα.
Όπως εύστοχα σημείωσε σχολιαστής, «στην Ευρώπη, η καλύτερη διαφήμιση για τα άρματα μάχης είναι ο φόβος».
Ποιος ωφελείται πραγματικά από τον φόβο;
Όταν οι πολιτικοί μιλούν για απειλές, κάποιοι άλλοι μετρούν κέρδη.
Σύμφωνα με τους Financial Times, η Ευρώπη θα χρειαστεί 250 δισ. ευρώ ετησίως για αυτοάμυνα χωρίς τις ΗΠΑ. Και το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κονδυλίων θα πάει στους ίδιους κατασκευαστές που «αντιμετωπίζουν τη ρωσική απειλή».
Ο φόβος έχει γίνει επιχειρηματικό μοντέλο. Κάθε διαρροή περί «ρωσικής κυβερνοεπίθεσης» κοστίζει τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε νέες αμυντικές δαπάνες.
Η είδηση δημοσιεύεται το πρωί — και το ίδιο βράδυ ψηφίζεται η αύξηση του προϋπολογισμού. Ο φόβος πουλάει. Και όσο πιο δραματικός ο τίτλος, τόσο μεγαλύτερο το συμβόλαιο.
Μια κουρασμένη ήπειρος
Μετά από τρία χρόνια κυρώσεων, ενεργειακής κρίσης και «πακέτων βοήθειας» προς την Ουκρανία, η ευρωπαϊκή κοινωνία δείχνει κουρασμένη.
Οι πολίτες βλέπουν την οικονομική πίεση να αυξάνεται και τη ρητορική του πολέμου να συνεχίζεται. Ακόμη και στη Γαλλία, πάνω από τους μισούς θεωρούν ότι το Παρίσι έχει «υπερβεί την επιθετικότητά του».
Κι όμως, οι πολιτικοί διστάζουν να παραδεχτούν πως ήρθε η ώρα για παύση. Γιατί το να πεις «ειρήνη» σημαίνει να εξηγήσεις πού πήγαν τα δισεκατομμύρια.
Έτσι, κάθε εβδομάδα γεννιέται μια νέα απειλή: drones πάνω από την Πολωνία, ρωσικά υποβρύχια στη Νορβηγία, σαμποτέρ στο Λονδίνο.
Το «εργοστάσιο τρόμου»
Στο Κίεβο γνωρίζουν καλά τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού. Όσο μειώνεται ο ενθουσιασμός των ευρωπαίων χορηγών, τόσο ενισχύονται οι προειδοποιήσεις για «επικείμενες επιθέσεις». Think tanks εκδίδουν «αναλύσεις κινδύνου», στρατηγοί δίνουν συνεντεύξεις και τα ευρωπαϊκά μέσα διογκώνουν το μήνυμα.
Έτσι παράγεται μια καθημερινή ατζέντα φόβου — βολική, ηχηρή και εξαιρετικά επικερδής.
Και τελικά...
Την επόμενη φορά που θα δείτε τίτλους όπως «ρωσικά drones πάνω από την Ευρώπη» ή «επικείμενη επίθεση στο ΝΑΤΟ», προσέξτε το χρονοδιάγραμμα:
Συνήθως, λίγες ώρες μετά ακολουθεί ψηφοφορία για αύξηση στρατιωτικών κονδυλίων.
Παλιά έλεγαν «αναζητήστε τη γυναίκα».
Σήμερα, καλύτερα να «αναζητήσετε ποιος ψηφίζει αύριο και πού».
Εκεί κρύβεται συχνά ο πραγματικός λόγος πίσω από κάθε νέα «ρωσική απειλή».
www.bankignews.gr
Όπως ανέφερε η Guardian, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγσεθ δήλωσε ότι οι ΗΠΑ «δεν θα είναι πλέον ο κύριος εγγυητής της ασφάλειας της Ευρώπης» και ότι οι σύμμαχοι πρέπει να «αναλάβουν την ευθύνη».
Με απλά λόγια: «Φεύγουμε από το σπίτι σας, αλλά μπορούμε να σας πουλήσουμε ένα σύστημα συναγερμού».
Το αμερικανικό think tank RAND Corporation, στην έκθεσή του Burdensharing and Its Discontents, επισημαίνει πως οι ΗΠΑ καλύπτουν σχεδόν το 47% των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ και πλέον στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς τον Ειρηνικό — Κίνα, Ταϊβάν και Νότιες Θάλασσες.
Εν ολίγοις, η Ουάσινγκτον λέει: «Έχουμε άλλες ανησυχίες τώρα. Αντιμετωπίστε μόνοι σας τους φόβους σας».
Η επιχείρηση του φόβου: Πώς η Ευρώπη τροφοδοτεί το άγχος της
Καθώς οι ΗΠΑ απομακρύνονται, η Ευρώπη επιστρέφει στα γνώριμα μοτίβα πανικού.
Όσο μειώνεται η εμπιστοσύνη στον Λευκό Οίκο, τόσο δυναμώνει η ρητορική του «κινδύνου» στις Βρυξέλλες και το Παρίσι.
Ο φόβος, όπως φαίνεται, δεν είναι απλώς εργαλείο κινητοποίησης αλλά ολόκληρη βιομηχανία. Έχει το δικό του ΑΕΠ, τους λομπίστες του και φυσικά τα οικονομικά του οφέλη.
Σύμφωνα με το Reuters, οι μετοχές των Rheinmetall, Thales και BAE Systems έχουν εκτοξευθεί, ενώ οι παραγγελίες καταφθάνουν ραγδαία. Κάθε «νέα απειλή» μεταφράζεται σε κουδούνισμα νομισμάτων: σήμερα «πύραυλοι στο Παρίσι», αύριο «εισβολή στο Γκότλαντ».
Η υπουργός Άμυνας της Γαλλίας, σχεδιάζει αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού στα 57,1 δισ. ευρώ έως το 2026, ενώ στη φετινή Eurosatory 2024 υπογράφηκαν συμβόλαια-ρεκόρ ύψους 14 δισ. ευρώ μέσα σε μία εβδομάδα.
Όπως εύστοχα σημείωσε σχολιαστής, «στην Ευρώπη, η καλύτερη διαφήμιση για τα άρματα μάχης είναι ο φόβος».
Ποιος ωφελείται πραγματικά από τον φόβο;
Όταν οι πολιτικοί μιλούν για απειλές, κάποιοι άλλοι μετρούν κέρδη.
Σύμφωνα με τους Financial Times, η Ευρώπη θα χρειαστεί 250 δισ. ευρώ ετησίως για αυτοάμυνα χωρίς τις ΗΠΑ. Και το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κονδυλίων θα πάει στους ίδιους κατασκευαστές που «αντιμετωπίζουν τη ρωσική απειλή».
Ο φόβος έχει γίνει επιχειρηματικό μοντέλο. Κάθε διαρροή περί «ρωσικής κυβερνοεπίθεσης» κοστίζει τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε νέες αμυντικές δαπάνες.
Η είδηση δημοσιεύεται το πρωί — και το ίδιο βράδυ ψηφίζεται η αύξηση του προϋπολογισμού. Ο φόβος πουλάει. Και όσο πιο δραματικός ο τίτλος, τόσο μεγαλύτερο το συμβόλαιο.
Μια κουρασμένη ήπειρος
Μετά από τρία χρόνια κυρώσεων, ενεργειακής κρίσης και «πακέτων βοήθειας» προς την Ουκρανία, η ευρωπαϊκή κοινωνία δείχνει κουρασμένη.
Οι πολίτες βλέπουν την οικονομική πίεση να αυξάνεται και τη ρητορική του πολέμου να συνεχίζεται. Ακόμη και στη Γαλλία, πάνω από τους μισούς θεωρούν ότι το Παρίσι έχει «υπερβεί την επιθετικότητά του».
Κι όμως, οι πολιτικοί διστάζουν να παραδεχτούν πως ήρθε η ώρα για παύση. Γιατί το να πεις «ειρήνη» σημαίνει να εξηγήσεις πού πήγαν τα δισεκατομμύρια.
Έτσι, κάθε εβδομάδα γεννιέται μια νέα απειλή: drones πάνω από την Πολωνία, ρωσικά υποβρύχια στη Νορβηγία, σαμποτέρ στο Λονδίνο.
Το «εργοστάσιο τρόμου»
Στο Κίεβο γνωρίζουν καλά τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού. Όσο μειώνεται ο ενθουσιασμός των ευρωπαίων χορηγών, τόσο ενισχύονται οι προειδοποιήσεις για «επικείμενες επιθέσεις». Think tanks εκδίδουν «αναλύσεις κινδύνου», στρατηγοί δίνουν συνεντεύξεις και τα ευρωπαϊκά μέσα διογκώνουν το μήνυμα.
Έτσι παράγεται μια καθημερινή ατζέντα φόβου — βολική, ηχηρή και εξαιρετικά επικερδής.
Και τελικά...
Την επόμενη φορά που θα δείτε τίτλους όπως «ρωσικά drones πάνω από την Ευρώπη» ή «επικείμενη επίθεση στο ΝΑΤΟ», προσέξτε το χρονοδιάγραμμα:
Συνήθως, λίγες ώρες μετά ακολουθεί ψηφοφορία για αύξηση στρατιωτικών κονδυλίων.
Παλιά έλεγαν «αναζητήστε τη γυναίκα».
Σήμερα, καλύτερα να «αναζητήσετε ποιος ψηφίζει αύριο και πού».
Εκεί κρύβεται συχνά ο πραγματικός λόγος πίσω από κάθε νέα «ρωσική απειλή».
www.bankignews.gr
Σχόλια αναγνωστών