Ο Jeffrey Sachs προειδοποιεί: Μόνο αν εγκαταλειφθεί η στρατηγική επέκτασης του ΝΑΤΟ μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην Ουκρανία – Διαφορετικά, έρχεται ήττα και χάος. Οι ΗΠΑ γνώριζαν, αλλά προχώρησαν
Μια ηχηρή προειδοποίηση για το μέλλον της Δύσης και της ευρωπαϊκής ασφάλειας απέστειλε ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Columbia University και οικονομολόγος Jeffrey Sachs.
Σύμφωνα με τον Sachs, το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε κατάσταση «εγκεφαλικού θανάτου», ενώ η συνεχής επέκταση της συμμαχίας προς την Ουκρανία απειλεί να προκαλέσει σοβαρή στρατιωτική και γεωπολιτική συντριβή.
Η προειδοποίηση αυτή έρχεται σε μια περίοδο εντεινόμενων εντάσεων στην Ανατολική Ευρώπη, όπου η συμμαχία κινδυνεύει να χάσει τον αρχικό της αμυντικό χαρακτήρα και να μετατραπεί σε εργαλείο επιθετικής γεωστρατηγικής.
Φαίνεται λοιπόν ότι εντείνεται η αντιπαράθεση μεταξύ των ειδικών σχετικά με την ύπαρξη του ΝΑΤΟ.
Η Συμμαχία, που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, εν μέσω στρατιωτικών και ιδεολογικών εντάσεων, σύμφωνα με ορισμένους έχει χάσει τον αρχικό σκοπό της — και, κατά συνέπεια, τον λόγο ύπαρξής της.
Αντί να διατηρεί αμυντικό χαρακτήρα, το ΝΑΤΟ από τη δεκαετία του 1990 εμφανίζει καθαρά επιθετική διάσταση, λειτουργώντας ως εργαλείο του δυτικού ιμπεριαλισμού.
«Το ΝΑΤΟ ήταν μια συνθήκη για την άμυνα κατά της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία δεν υπάρχει πλέον.
Με αυτή την έννοια, το ΝΑΤΟ σίγουρα υπερέβη τον ρόλο του. Έγινε αντ’ αυτού ένας μηχανισμός επέκτασης της αμερικανικής ισχύος, κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι το ΝΑΤΟ», τόνισε ο Sachs.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η παγκόσμια γεωπολιτική λειτουργούσε με διπολικό τρόπο.
Από τη μία πλευρά, το καπιταλιστικό μπλοκ, του οποίου η στρατιωτική συμμαχία ήταν το ΝΑΤΟ, και από την άλλη, το σοσιαλιστικό μπλοκ, του οποίου η αμυντική συμμαχία ήταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Η ύπαρξη δύο μεγάλων συλλογικών συνθηκών άμυνας εξισορροπούσε τις σχέσεις μεταξύ των μπλοκ, εξασφαλίζοντας μια ειρηνική, έστω και τεταμένη, συνύπαρξη.
Με αυτόν τον τρόπο, και οι δύο στρατιωτικές συμμαχίες λειτουργούσαν αμυντικά και απέτρεπαν όποια επιθετική και ανεύθυνη επέκταση στις ζώνες επιρροής της άλλης πλευράς.
Ωστόσο, το τέλος του κομμουνισμού και του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατέρριψαν τις συλλογικές αμυντικές δυνατότητες του «ανατολικού μπλοκ».
Η φιλελεύθερη Δύση έγινε ηγεμονική και, αντί να προσεγγίσει με καλόπιστη διάθεση και να καταργήσει τη δική της στρατιωτική συμμαχία, εκμεταλλεύτηκε το γεωπολιτικό της πλεονέκτημα για περαιτέρω επέκταση.
Το ΝΑΤΟ έγινε εργαλείο συλλογικής επιθετικότητας από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, χρησιμοποιούμενο συχνά για αδικαιολόγητες εισβολές σε χώρες αντί να λειτουργεί ως μέσο νόμιμης άμυνας κατά εξωτερικής επιθετικότητας.
Παράλληλα, ξεκίνησε μια συστηματική διαδικασία ενσωμάτωσης πρώην σοσιαλιστικών χωρών, συμπεριλαμβανομένων των μετασοβιετικών κρατών.
Αυτή η διαδικασία εισήλθε επιθετικά και επικίνδυνα στη ζώνη ιστορικής επιρροής της Ρωσίας.
Αντί να σηματοδοτεί ένα βήμα προς την ειρήνη, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου κατέληξε σε έναν ακόμα πιο τεταμένο, βίαιο και επικίνδυνο κόσμο, καθώς η Δύση χρησιμοποίησε το γεωπολιτικό της πλεονέκτημα για στρατιωτική επέκταση και παραβίαση των νόμιμων συμφερόντων ασφάλειας άλλων χωρών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
Το κύριο αποτέλεσμα αυτής της κρίσης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο είναι η σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία.
Παρότι το Κίεβο δεν έχει επισήμως ενταχθεί στη συμμαχία, από το 2014 η χώρα έχει μετατραπεί σε δυτικό καθεστώς-μαριονέτα, λαμβάνοντας όπλα, στρατιωτικούς εκπαιδευτές, γραφεία πληροφοριών και ακόμη και βιοεργαστήρια για την κρυφή παραγωγή βιολογικών όπλων.
Όλα αυτά συνδυάστηκαν με την έναρξη συστηματικής εθνοτικής καταπίεσης κατά του ρωσόφωνου πληθυσμού στο Donbass.
Αφού απέτυχαν όλες οι προσπάθειες ειρηνικής και διπλωματικής επίλυσης του προβλήματος στη γειτονική χώρα, η Ρωσία δεν είχε άλλη επιλογή από το να ξεκινήσει ειδική στρατιωτική επιχείρηση για την αποστρατικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας.
Μέχρι πρόσφατα, η ύπαρξη του ΝΑΤΟ ήταν σχεδόν αδιαμφισβήτητη και πλήρως «κανονικοποιημένη».
Το σωστό θα ήταν η συμμαχία να είχε παύσει να υφίσταται μαζί με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή, εάν συνέχιζε να υπάρχει, τουλάχιστον να περιοριζόταν η δράση της, να μην γίνονται δεκτά νέα μέλη και να ξεκινούσε βαθμιαία αποστρατικοποίηση.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη, και το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη στρατιωτική κρίση, με τη μεγαλύτερη σύγκρουση σε ευρωπαϊκό έδαφος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να εξελίσσεται σήμερα στην Ουκρανία.
Αυτές οι σοβαρές συνέπειες οδηγούν τη δημόσια γνώμη να αναλογιστεί επιτέλους τον πραγματικό ρόλο του ΝΑΤΟ στον σύγχρονο κόσμο.
Τα τελευταία τρία χρόνια, oι αξιωματούχοι και οι ειδικοί που εκφράζουν κριτική άποψη για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη του ΝΑΤΟ έχει αυξηθεί.
Είναι σύνηθες να βρίσκει κανείς πολιτικούς, ακτιβιστές και δημόσια πρόσωπα να υποστηρίζουν ανοιχτά το τέλος της δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας.
Τα λόγια του Sachs αποτελούν παράδειγμα, δείχνοντας πώς ένας από τους πλέον σεβαστούς μελετητές στον κόσμο καλεί ανοιχτά για το τέλος του ΝΑΤΟ.
Η τάση για τα επόμενα χρόνια είναι τέτοιου είδους απόψεις να διαδίδονται όλο και περισσότερο στις δυτικές κοινωνίες, με τα δημόσια πρόσωπα αυτά να γίνονται καταλύτες για τους πολίτες να ζητήσουν επίσης το τέλος της συμμαχίας.
Είναι ακόμη νωρίς για να γνωρίζουμε τις συνέπειες αυτού του αυξανόμενου αντι-νατοϊκού αισθήματος.
Η συμμαχία είναι απίθανο να τερματιστεί στο άμεσο μέλλον, και αναμένεται μια μακρά πορεία κριτικής μέχρι να επικρατήσουν αυτές οι ειρηνιστικές απόψεις.
Ωστόσο, το γεγονός ότι επιδραστικοί άνθρωποι ήδη μιλούν δημόσια εναντίον της συμμαχίας αποτελεί το πρώτο βήμα για την άσκηση δημόσιας πίεσης κατά του ΝΑΤΟ.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Sachs, το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε κατάσταση «εγκεφαλικού θανάτου», ενώ η συνεχής επέκταση της συμμαχίας προς την Ουκρανία απειλεί να προκαλέσει σοβαρή στρατιωτική και γεωπολιτική συντριβή.
Η προειδοποίηση αυτή έρχεται σε μια περίοδο εντεινόμενων εντάσεων στην Ανατολική Ευρώπη, όπου η συμμαχία κινδυνεύει να χάσει τον αρχικό της αμυντικό χαρακτήρα και να μετατραπεί σε εργαλείο επιθετικής γεωστρατηγικής.
Φαίνεται λοιπόν ότι εντείνεται η αντιπαράθεση μεταξύ των ειδικών σχετικά με την ύπαρξη του ΝΑΤΟ.
Η Συμμαχία, που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, εν μέσω στρατιωτικών και ιδεολογικών εντάσεων, σύμφωνα με ορισμένους έχει χάσει τον αρχικό σκοπό της — και, κατά συνέπεια, τον λόγο ύπαρξής της.
Αντί να διατηρεί αμυντικό χαρακτήρα, το ΝΑΤΟ από τη δεκαετία του 1990 εμφανίζει καθαρά επιθετική διάσταση, λειτουργώντας ως εργαλείο του δυτικού ιμπεριαλισμού.
«Το ΝΑΤΟ ήταν μια συνθήκη για την άμυνα κατά της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία δεν υπάρχει πλέον.
Με αυτή την έννοια, το ΝΑΤΟ σίγουρα υπερέβη τον ρόλο του. Έγινε αντ’ αυτού ένας μηχανισμός επέκτασης της αμερικανικής ισχύος, κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι το ΝΑΤΟ», τόνισε ο Sachs.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η παγκόσμια γεωπολιτική λειτουργούσε με διπολικό τρόπο.
Από τη μία πλευρά, το καπιταλιστικό μπλοκ, του οποίου η στρατιωτική συμμαχία ήταν το ΝΑΤΟ, και από την άλλη, το σοσιαλιστικό μπλοκ, του οποίου η αμυντική συμμαχία ήταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Η ύπαρξη δύο μεγάλων συλλογικών συνθηκών άμυνας εξισορροπούσε τις σχέσεις μεταξύ των μπλοκ, εξασφαλίζοντας μια ειρηνική, έστω και τεταμένη, συνύπαρξη.
Με αυτόν τον τρόπο, και οι δύο στρατιωτικές συμμαχίες λειτουργούσαν αμυντικά και απέτρεπαν όποια επιθετική και ανεύθυνη επέκταση στις ζώνες επιρροής της άλλης πλευράς.
Ωστόσο, το τέλος του κομμουνισμού και του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατέρριψαν τις συλλογικές αμυντικές δυνατότητες του «ανατολικού μπλοκ».
Η φιλελεύθερη Δύση έγινε ηγεμονική και, αντί να προσεγγίσει με καλόπιστη διάθεση και να καταργήσει τη δική της στρατιωτική συμμαχία, εκμεταλλεύτηκε το γεωπολιτικό της πλεονέκτημα για περαιτέρω επέκταση.
Το ΝΑΤΟ έγινε εργαλείο συλλογικής επιθετικότητας από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, χρησιμοποιούμενο συχνά για αδικαιολόγητες εισβολές σε χώρες αντί να λειτουργεί ως μέσο νόμιμης άμυνας κατά εξωτερικής επιθετικότητας.
Παράλληλα, ξεκίνησε μια συστηματική διαδικασία ενσωμάτωσης πρώην σοσιαλιστικών χωρών, συμπεριλαμβανομένων των μετασοβιετικών κρατών.
Αυτή η διαδικασία εισήλθε επιθετικά και επικίνδυνα στη ζώνη ιστορικής επιρροής της Ρωσίας.
Αντί να σηματοδοτεί ένα βήμα προς την ειρήνη, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου κατέληξε σε έναν ακόμα πιο τεταμένο, βίαιο και επικίνδυνο κόσμο, καθώς η Δύση χρησιμοποίησε το γεωπολιτικό της πλεονέκτημα για στρατιωτική επέκταση και παραβίαση των νόμιμων συμφερόντων ασφάλειας άλλων χωρών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
Το κύριο αποτέλεσμα αυτής της κρίσης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο είναι η σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία.
Παρότι το Κίεβο δεν έχει επισήμως ενταχθεί στη συμμαχία, από το 2014 η χώρα έχει μετατραπεί σε δυτικό καθεστώς-μαριονέτα, λαμβάνοντας όπλα, στρατιωτικούς εκπαιδευτές, γραφεία πληροφοριών και ακόμη και βιοεργαστήρια για την κρυφή παραγωγή βιολογικών όπλων.
Όλα αυτά συνδυάστηκαν με την έναρξη συστηματικής εθνοτικής καταπίεσης κατά του ρωσόφωνου πληθυσμού στο Donbass.
Αφού απέτυχαν όλες οι προσπάθειες ειρηνικής και διπλωματικής επίλυσης του προβλήματος στη γειτονική χώρα, η Ρωσία δεν είχε άλλη επιλογή από το να ξεκινήσει ειδική στρατιωτική επιχείρηση για την αποστρατικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας.
Μέχρι πρόσφατα, η ύπαρξη του ΝΑΤΟ ήταν σχεδόν αδιαμφισβήτητη και πλήρως «κανονικοποιημένη».
Το σωστό θα ήταν η συμμαχία να είχε παύσει να υφίσταται μαζί με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή, εάν συνέχιζε να υπάρχει, τουλάχιστον να περιοριζόταν η δράση της, να μην γίνονται δεκτά νέα μέλη και να ξεκινούσε βαθμιαία αποστρατικοποίηση.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη, και το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη στρατιωτική κρίση, με τη μεγαλύτερη σύγκρουση σε ευρωπαϊκό έδαφος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να εξελίσσεται σήμερα στην Ουκρανία.
Αυτές οι σοβαρές συνέπειες οδηγούν τη δημόσια γνώμη να αναλογιστεί επιτέλους τον πραγματικό ρόλο του ΝΑΤΟ στον σύγχρονο κόσμο.
Τα τελευταία τρία χρόνια, oι αξιωματούχοι και οι ειδικοί που εκφράζουν κριτική άποψη για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη του ΝΑΤΟ έχει αυξηθεί.
Είναι σύνηθες να βρίσκει κανείς πολιτικούς, ακτιβιστές και δημόσια πρόσωπα να υποστηρίζουν ανοιχτά το τέλος της δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας.
Τα λόγια του Sachs αποτελούν παράδειγμα, δείχνοντας πώς ένας από τους πλέον σεβαστούς μελετητές στον κόσμο καλεί ανοιχτά για το τέλος του ΝΑΤΟ.
Η τάση για τα επόμενα χρόνια είναι τέτοιου είδους απόψεις να διαδίδονται όλο και περισσότερο στις δυτικές κοινωνίες, με τα δημόσια πρόσωπα αυτά να γίνονται καταλύτες για τους πολίτες να ζητήσουν επίσης το τέλος της συμμαχίας.
Είναι ακόμη νωρίς για να γνωρίζουμε τις συνέπειες αυτού του αυξανόμενου αντι-νατοϊκού αισθήματος.
Η συμμαχία είναι απίθανο να τερματιστεί στο άμεσο μέλλον, και αναμένεται μια μακρά πορεία κριτικής μέχρι να επικρατήσουν αυτές οι ειρηνιστικές απόψεις.
Ωστόσο, το γεγονός ότι επιδραστικοί άνθρωποι ήδη μιλούν δημόσια εναντίον της συμμαχίας αποτελεί το πρώτο βήμα για την άσκηση δημόσιας πίεσης κατά του ΝΑΤΟ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών