Η προσέγγιση του Trump βασίζεται στην realpolitik, σύμφωνα με την οποία «οι συμμαχίες δεν είναι αιώνιες, αλλά τα συμφέροντα είναι»
Η Αμερική δεν μπορεί να επιστρέψει στην αδιαμφισβήτητη παγκόσμια ηγεμονία της δεκαετίας του 1990.
Ωστόσο, μπορεί να παραμείνει μια μοναδική παγκόσμια δύναμη εάν ακολουθήσει τη σωστή ρεαλιστική στρατηγική.
H εξωτερική πολιτική Trump έχει αντιληφθεί εγκαίρως το εξής: Καθώς το σύστημα μετακινείται από μία μονοπολική διάσταση σε μία πολυπολική η φύση της παγκόσμιας τάξης θα είναι αμφιλεγόμενη, ρεαλιστική.
Δεν μπορεί πλέον να είναι φιλελεύθερη, όπως συνέβαινε υπό την αμερικανική ηγεμονία στην μονοπολική εποχή.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών της δεύτερης θητείας του Αμερικανού προέδρου, μπορούμε αβίαστα να συμπεράνουμε πως η εξωτερική πολιτική του Donald Trump, γνωστή ως «Δόγμα Trump», βασίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές του ρεαλισμού:
1. Ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων ως κύριο χαρακτηριστικό του διεθνούς συστήματος.
2. Εξωτερική πολιτική βασισμένη στα εθνικά συμφέροντα και realpolitik (ή «America First»).
3. Αναγνώριση της γεωοικονομίας και της χρηματοοικονομικής δύναμης στην παγκόσμια πολιτική.
Η άνοδος της Κίνας και η Ρωσία: Οι Νέοι αντίπαλοι
Οι αρχές του Trump είναι σωστές και βασίζονται στη γνωστή ρεαλιστική παράδοση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, με κύρια παραδείγματα τους Alexander Hamilton, Theodore Roosevelt και Richard Nixon.
Η Κίνα επιδιώκει την περιφερειακή και, ενδεχομένως, την παγκόσμια ηγεμονία.
Από την άνοδο του Xi Jinping το 2013, το Πεκίνο έχει εντείνει τις προσπάθειές της να απομακρύνει τις ΗΠΑ από τον ρόλο του κύριου εγγυητή ασφάλειας στην Ανατολική Ασία, γράφει το National Interest.
Παράλληλα, η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία έχει φέρει νέες προκλήσεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και την παγκόσμια οικονομία.
Η Στρατηγική Trump: Προτεραιότητες και προσέγγιση
Η στρατηγική του Trump επικεντρώνεται σε δύο βασικούς στόχους:
• Ανασυγκρότηση της αμερικανικής ηγεμονίας στο Δυτικό Ημισφαίριο
• Περιορισμός της ανόδου της Κίνας
Αυτοί οι στόχοι αντικατοπτρίζουν τις βασικές αρχές του ρεαλισμού, εστιάζοντας στην αποτροπή άλλων μεγάλων δυνάμεων να γίνουν περιφερειακοί ηγεμόνες.
Realpolitik και σχέσεις συμμαχιών
Η προσέγγιση του Trump βασίζεται στην realpolitik, σύμφωνα με την οποία «οι συμμαχίες δεν είναι αιώνιες, αλλά τα συμφέροντα είναι».
Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ επαναπροσδιορίζουν τις συμμαχίες τους, δίνοντας προτεραιότητα σε χώρες όπως η Γροιλανδία και η Παναμάς, ενώ μειώνουν τις δεσμεύσεις τους σε δευτερεύουσες περιοχές όπως η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή.
Στρατηγική απομάκρυνσης Ρωσίας-Κίνας
Η στρατηγική του Trump περιλαμβάνει την προσπάθεια διάσπασης της αναδυόμενης συμμαχίας Ρωσίας-Κίνας.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω μιας πολιτικής «χαλάρωσης» με τη Ρωσία, προσφέροντας ασφάλεια και επιτρέποντας στη Μόσχα να επικεντρωθεί στην Κεντρική Ασία και την Άπω Ανατολή, περιοχές που είναι πιο κοντά στην Κίνα.
Γεωοικονομία και Τεχνολογία: Οικονομικός ανταγωνισμός
Η στρατηγική του Trump αναγνωρίζει τη σημασία της γεωοικονομίας και της τεχνολογίας στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Η επιβολή δασμών 145% στην Κίνα, αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής οικονομικής αποσύνδεσης από την Κίνα.
Επιπλέον, η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και της τεχνολογικής καινοτομίας είναι κρίσιμη για την ανταγωνιστικότητα των ΗΠΑ.
Ενεργειακή Πολιτική: Κυριαρχία στην ενέργεια
Η ενεργειακή πολιτική του Trump επικεντρώνεται στην αξιοποίηση των εγχώριων πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου για την επίτευξη ενεργειακής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας.
Αυτό επιτρέπει στις ΗΠΑ να χρησιμοποιούν την ενέργεια ως εργαλείο γεωπολιτικής επιρροής, ενισχύοντας τη θέση τους στην παγκόσμια αγορά ενέργειας.
Μια Ρεαλιστική προσέγγιση
Η στρατηγική του Trump, αν και αμφιλεγόμενη, βασίζεται σε ρεαλιστικές αρχές που επικεντρώνονται στα εθνικά συμφέροντα και την παγκόσμια ισχύ.
Η επιτυχία αυτής της στρατηγικής εξαρτάται από την ικανότητα των ΗΠΑ να εφαρμόσουν τις αρχές του ρεαλισμού με συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Νέα εποχή - Μόνο τα εθνικά συμφέροντα είναι αιώνια
Μετά από μια σύντομη περίοδο (την λεγόμενη εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο) γενικής διεθνούς φιλίας και χαμηλών επιπέδων έντασης μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε για άλλη μια φορά σε μια νέα εποχή όπου η ρεαλιστική σκέψη και συμπεριφορά κυριαρχεί στην παγκόσμια πολιτική, από τον στρατιωτικό ανταγωνισμό έως τις εμπορικές σχέσεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις.
Η κύρια εστίαση της κυβέρνησης Trump στους διττούς στόχους της αποκατάστασης της κυριαρχίας των ΗΠΑ στο Δυτικό Ημισφαίριο αφενός και της συγκράτησης της ανόδου της Κίνας αφετέρου αντιπροσωπεύουν ακριβώς τις κορυφαίες προτεραιότητες που θα περίμενε κανείς από έναν ρεαλιστή.
Ομοίως, οι διπλωματικές προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και τη διαπραγμάτευση μιας πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν αποτελούν συνεκτικές στρατηγικές που στοχεύουν στη μείωση των δεσμεύσεων των ΗΠΑ από τα δύο θέατρα δευτερεύουσας πλέον σημασίας, την Ευρώπη και τη Μεσόγειο.
Ο Trump «δεν έχει αιώνιους συμμάχους και δεν έχει αιώνιους εχθρούς... τα συμφέροντά όμως είναι αιώνια και διαρκή».
Απομάκρυνση από τα δευτερευόντα θέατρα
Όταν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, J. D. Vance ή ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth επικρίνουν το ΝΑΤΟ και τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους, η ομάδα Trump απλώς ακολουθεί αυτό το ρητό.
Αναπροσανατολίζει την αμερικανική διπλωματία και τις συμμαχίες μακριά από τις παλιές συνεργασίες υπέρ νέων.
Είναι στρατηγικά ορθό για τις ΗΠΑ να δώσουν προσοχή στη Γροιλανδία και τον Παναμά, προκειμένου να ενισχύσουν τον γεωπολιτικό τους έλεγχο στο Δυτικό Ημισφαίριο, καθώς και να επικεντρωθούν στη μείωση των συμμαχικών δεσμεύσεων σε δευτερεύοντα θέατρα, προκειμένου να τις ενισχύσουν στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και να περιορίσουν την αναζήτηση ηγεμονίας από την Κίνα.
«Επικίνδυνη αυταπάτη η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη»
Καθώς το σύστημα μετακινείται από μία μονοπολική διάσταση σε μία πολυπολική η φύση της παγκόσμιας τάξης θα είναι αμφιλεγόμενη, ρεαλιστική.
Δεν μπορεί πλέον να είναι φιλελεύθερη, όπως συνέβαινε υπό την αμερικανική ηγεμονία στην μονοπολική εποχή.
Στο βαθμό που μια διεθνής τάξη προκύπτει από τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων, οι κύριες αρχές της θα επικεντρώνονται στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας και σε ένα στενό χώρο για πολυμερή συνεργασία μέσω παγκόσμιων θεσμών.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Marco Rubio επομένως, είχε δίκιο στην ακρόαση έγκρισης του διορισμού του το State Department που χαρακτήρισε την φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη «μια επικίνδυνη αυταπάτη» και ζήτησε μια εξωτερική πολιτική που εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, επισημαίνει το National Interest.
Ζωτικός πυλώνας της μεγάλης στρατηγικής του Trump είναι η εισαγωγή ρεαλισμού στον τομέα της οικονομικής και τεχνολογικής πολιτικής για την αντιμετώπιση του οικονομικού πολέμου και του τεχνο-εθνικισμού της Κίνας που της επέτρεψαν να προλάβει ή ακόμα και να ξεπεράσει τις δυτικές χώρες σε αυτές τις διαστάσεις της παγκόσμιας ισχύος.
Οικονομικό όπλο οι δασμοί
Στον σημερινό κόσμο, ζητήματα όπως οι εμπορικές συμφωνίες, οι επενδυτικές στρατηγικές, η διαχείριση των ενεργειακών πόρων και η ανάπτυξη φουτουριστικών τεχνολογιών γίνονται καλύτερα κατανοητά μέσα από το πρίσμα του ανταγωνισμού για στρατηγική επιρροή μεταξύ μεγάλων δυνάμεων και όχι απλώς με όρους επιδίωξης οικονομικής αποτελεσματικότητας ή επιστημονικής προόδου.
Ομοίως, οι δασμοί είναι κάτι περισσότερο από τρόποι αντιμετώπισης της οικονομικής απάτης ή προστασίας των εγχώριων συμφερόντων.
Θα πρέπει να θεωρούνται κυρίως ως οικονομικό όπλο κατά της Κίνας που μπορεί να προωθήσει τα γεωοικονομικά συμφέροντα της Αμερικής και να απομακρύνει τις αμερικανικές και δυτικές εταιρείες από το να επενδύουν στην Κίνα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα εμπλέκονται σε μια γεωπολιτική αντιπαράθεση παρόμοια με έναν ψυχρό πόλεμο, όχι απλώς σε έναν «ανταγωνισμό» με τον ίδιο τρόπο που οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ μπορεί να βρίσκονται σε ορισμένους τομείς του διεθνούς εμπορίου ή των τεχνολογικών προτύπων.
ΗΠΑ - Κίνα δεν μπορούν να έχουν μια οικονομικά συμβιωτική σχέση
Όπως επεσήμανε ο Oren Cass σε ένα άρθρο του Foreign Affairs, πολλοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσινγκτον και ηγέτες της Wall Street συχνά ξεχνούν αυτό το κρίσιμο γεωπολιτικό γεγονός.
Υποθέτουν λανθασμένα ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα μπορούν ακόμα να έχουν μια οικονομικά συμβιωτική σχέση παρά τους ασύμβατους συνολικούς στρατηγικούς τους στόχους.
Επομένως, η ρεαλιστική προσέγγιση απαιτεί από την κυβέρνηση Trump να προχωρήσει σε μια σταδιακή αλλά παρόλα αυτά σκόπιμη και συνεπή οικονομική αποσύνδεση από την Κίνα.
Οι ασθενέστερες εκδοχές αυτού, όπως η «απορρόφηση κινδύνου», δεν επαρκούν.
Οι αυστηροί δασμοί που επέβαλε ο Trump στο Πεκίνο είναι ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση Trump έκανε επίσης βήματα προς την κατεύθυνση μιας εθνικής προσέγγισης στην τεχνολογική πολιτική.
Ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Google, Eric Schmidt, υποστηρίζει ότι ο αποφασιστικός παράγοντας στην αντιπαλότητα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας θα είναι αυτό που αποκαλεί «δύναμη καινοτομίας».
Συνεπώς, εκτός από τα εμπόδια στο εμπόριο και τη ροή κεφαλαίων, απαιτούνται εργαλεία όπως η αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την έρευνα και οι οικονομικές επιδοτήσεις σε στρατηγικές βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας, η συνεργασία με συμμάχους για τον καθορισμό διεθνών προτύπων επικοινωνίας και η χρηματοδότηση επενδύσεων σε υποδομές.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, μπορεί να παραμείνει μια μοναδική παγκόσμια δύναμη εάν ακολουθήσει τη σωστή ρεαλιστική στρατηγική.
H εξωτερική πολιτική Trump έχει αντιληφθεί εγκαίρως το εξής: Καθώς το σύστημα μετακινείται από μία μονοπολική διάσταση σε μία πολυπολική η φύση της παγκόσμιας τάξης θα είναι αμφιλεγόμενη, ρεαλιστική.
Δεν μπορεί πλέον να είναι φιλελεύθερη, όπως συνέβαινε υπό την αμερικανική ηγεμονία στην μονοπολική εποχή.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών της δεύτερης θητείας του Αμερικανού προέδρου, μπορούμε αβίαστα να συμπεράνουμε πως η εξωτερική πολιτική του Donald Trump, γνωστή ως «Δόγμα Trump», βασίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές του ρεαλισμού:
1. Ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων ως κύριο χαρακτηριστικό του διεθνούς συστήματος.
2. Εξωτερική πολιτική βασισμένη στα εθνικά συμφέροντα και realpolitik (ή «America First»).
3. Αναγνώριση της γεωοικονομίας και της χρηματοοικονομικής δύναμης στην παγκόσμια πολιτική.
Η άνοδος της Κίνας και η Ρωσία: Οι Νέοι αντίπαλοι
Οι αρχές του Trump είναι σωστές και βασίζονται στη γνωστή ρεαλιστική παράδοση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, με κύρια παραδείγματα τους Alexander Hamilton, Theodore Roosevelt και Richard Nixon.
Η Κίνα επιδιώκει την περιφερειακή και, ενδεχομένως, την παγκόσμια ηγεμονία.
Από την άνοδο του Xi Jinping το 2013, το Πεκίνο έχει εντείνει τις προσπάθειές της να απομακρύνει τις ΗΠΑ από τον ρόλο του κύριου εγγυητή ασφάλειας στην Ανατολική Ασία, γράφει το National Interest.
Παράλληλα, η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία έχει φέρει νέες προκλήσεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και την παγκόσμια οικονομία.
Η Στρατηγική Trump: Προτεραιότητες και προσέγγιση
Η στρατηγική του Trump επικεντρώνεται σε δύο βασικούς στόχους:
• Ανασυγκρότηση της αμερικανικής ηγεμονίας στο Δυτικό Ημισφαίριο
• Περιορισμός της ανόδου της Κίνας
Αυτοί οι στόχοι αντικατοπτρίζουν τις βασικές αρχές του ρεαλισμού, εστιάζοντας στην αποτροπή άλλων μεγάλων δυνάμεων να γίνουν περιφερειακοί ηγεμόνες.
Realpolitik και σχέσεις συμμαχιών
Η προσέγγιση του Trump βασίζεται στην realpolitik, σύμφωνα με την οποία «οι συμμαχίες δεν είναι αιώνιες, αλλά τα συμφέροντα είναι».
Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ επαναπροσδιορίζουν τις συμμαχίες τους, δίνοντας προτεραιότητα σε χώρες όπως η Γροιλανδία και η Παναμάς, ενώ μειώνουν τις δεσμεύσεις τους σε δευτερεύουσες περιοχές όπως η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή.
Στρατηγική απομάκρυνσης Ρωσίας-Κίνας
Η στρατηγική του Trump περιλαμβάνει την προσπάθεια διάσπασης της αναδυόμενης συμμαχίας Ρωσίας-Κίνας.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω μιας πολιτικής «χαλάρωσης» με τη Ρωσία, προσφέροντας ασφάλεια και επιτρέποντας στη Μόσχα να επικεντρωθεί στην Κεντρική Ασία και την Άπω Ανατολή, περιοχές που είναι πιο κοντά στην Κίνα.
Γεωοικονομία και Τεχνολογία: Οικονομικός ανταγωνισμός
Η στρατηγική του Trump αναγνωρίζει τη σημασία της γεωοικονομίας και της τεχνολογίας στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Η επιβολή δασμών 145% στην Κίνα, αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής οικονομικής αποσύνδεσης από την Κίνα.
Επιπλέον, η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και της τεχνολογικής καινοτομίας είναι κρίσιμη για την ανταγωνιστικότητα των ΗΠΑ.
Ενεργειακή Πολιτική: Κυριαρχία στην ενέργεια
Η ενεργειακή πολιτική του Trump επικεντρώνεται στην αξιοποίηση των εγχώριων πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου για την επίτευξη ενεργειακής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας.
Αυτό επιτρέπει στις ΗΠΑ να χρησιμοποιούν την ενέργεια ως εργαλείο γεωπολιτικής επιρροής, ενισχύοντας τη θέση τους στην παγκόσμια αγορά ενέργειας.
Μια Ρεαλιστική προσέγγιση
Η στρατηγική του Trump, αν και αμφιλεγόμενη, βασίζεται σε ρεαλιστικές αρχές που επικεντρώνονται στα εθνικά συμφέροντα και την παγκόσμια ισχύ.
Η επιτυχία αυτής της στρατηγικής εξαρτάται από την ικανότητα των ΗΠΑ να εφαρμόσουν τις αρχές του ρεαλισμού με συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Νέα εποχή - Μόνο τα εθνικά συμφέροντα είναι αιώνια
Μετά από μια σύντομη περίοδο (την λεγόμενη εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο) γενικής διεθνούς φιλίας και χαμηλών επιπέδων έντασης μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε για άλλη μια φορά σε μια νέα εποχή όπου η ρεαλιστική σκέψη και συμπεριφορά κυριαρχεί στην παγκόσμια πολιτική, από τον στρατιωτικό ανταγωνισμό έως τις εμπορικές σχέσεις και τις τεχνολογικές εξελίξεις.
Η κύρια εστίαση της κυβέρνησης Trump στους διττούς στόχους της αποκατάστασης της κυριαρχίας των ΗΠΑ στο Δυτικό Ημισφαίριο αφενός και της συγκράτησης της ανόδου της Κίνας αφετέρου αντιπροσωπεύουν ακριβώς τις κορυφαίες προτεραιότητες που θα περίμενε κανείς από έναν ρεαλιστή.
Ομοίως, οι διπλωματικές προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και τη διαπραγμάτευση μιας πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν αποτελούν συνεκτικές στρατηγικές που στοχεύουν στη μείωση των δεσμεύσεων των ΗΠΑ από τα δύο θέατρα δευτερεύουσας πλέον σημασίας, την Ευρώπη και τη Μεσόγειο.
Ο Trump «δεν έχει αιώνιους συμμάχους και δεν έχει αιώνιους εχθρούς... τα συμφέροντά όμως είναι αιώνια και διαρκή».
Απομάκρυνση από τα δευτερευόντα θέατρα
Όταν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, J. D. Vance ή ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth επικρίνουν το ΝΑΤΟ και τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους, η ομάδα Trump απλώς ακολουθεί αυτό το ρητό.
Αναπροσανατολίζει την αμερικανική διπλωματία και τις συμμαχίες μακριά από τις παλιές συνεργασίες υπέρ νέων.
Είναι στρατηγικά ορθό για τις ΗΠΑ να δώσουν προσοχή στη Γροιλανδία και τον Παναμά, προκειμένου να ενισχύσουν τον γεωπολιτικό τους έλεγχο στο Δυτικό Ημισφαίριο, καθώς και να επικεντρωθούν στη μείωση των συμμαχικών δεσμεύσεων σε δευτερεύοντα θέατρα, προκειμένου να τις ενισχύσουν στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και να περιορίσουν την αναζήτηση ηγεμονίας από την Κίνα.
«Επικίνδυνη αυταπάτη η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη»
Καθώς το σύστημα μετακινείται από μία μονοπολική διάσταση σε μία πολυπολική η φύση της παγκόσμιας τάξης θα είναι αμφιλεγόμενη, ρεαλιστική.
Δεν μπορεί πλέον να είναι φιλελεύθερη, όπως συνέβαινε υπό την αμερικανική ηγεμονία στην μονοπολική εποχή.
Στο βαθμό που μια διεθνής τάξη προκύπτει από τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων, οι κύριες αρχές της θα επικεντρώνονται στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας και σε ένα στενό χώρο για πολυμερή συνεργασία μέσω παγκόσμιων θεσμών.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Marco Rubio επομένως, είχε δίκιο στην ακρόαση έγκρισης του διορισμού του το State Department που χαρακτήρισε την φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη «μια επικίνδυνη αυταπάτη» και ζήτησε μια εξωτερική πολιτική που εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, επισημαίνει το National Interest.
Ζωτικός πυλώνας της μεγάλης στρατηγικής του Trump είναι η εισαγωγή ρεαλισμού στον τομέα της οικονομικής και τεχνολογικής πολιτικής για την αντιμετώπιση του οικονομικού πολέμου και του τεχνο-εθνικισμού της Κίνας που της επέτρεψαν να προλάβει ή ακόμα και να ξεπεράσει τις δυτικές χώρες σε αυτές τις διαστάσεις της παγκόσμιας ισχύος.
Οικονομικό όπλο οι δασμοί
Στον σημερινό κόσμο, ζητήματα όπως οι εμπορικές συμφωνίες, οι επενδυτικές στρατηγικές, η διαχείριση των ενεργειακών πόρων και η ανάπτυξη φουτουριστικών τεχνολογιών γίνονται καλύτερα κατανοητά μέσα από το πρίσμα του ανταγωνισμού για στρατηγική επιρροή μεταξύ μεγάλων δυνάμεων και όχι απλώς με όρους επιδίωξης οικονομικής αποτελεσματικότητας ή επιστημονικής προόδου.
Ομοίως, οι δασμοί είναι κάτι περισσότερο από τρόποι αντιμετώπισης της οικονομικής απάτης ή προστασίας των εγχώριων συμφερόντων.
Θα πρέπει να θεωρούνται κυρίως ως οικονομικό όπλο κατά της Κίνας που μπορεί να προωθήσει τα γεωοικονομικά συμφέροντα της Αμερικής και να απομακρύνει τις αμερικανικές και δυτικές εταιρείες από το να επενδύουν στην Κίνα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα εμπλέκονται σε μια γεωπολιτική αντιπαράθεση παρόμοια με έναν ψυχρό πόλεμο, όχι απλώς σε έναν «ανταγωνισμό» με τον ίδιο τρόπο που οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ μπορεί να βρίσκονται σε ορισμένους τομείς του διεθνούς εμπορίου ή των τεχνολογικών προτύπων.
ΗΠΑ - Κίνα δεν μπορούν να έχουν μια οικονομικά συμβιωτική σχέση
Όπως επεσήμανε ο Oren Cass σε ένα άρθρο του Foreign Affairs, πολλοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσινγκτον και ηγέτες της Wall Street συχνά ξεχνούν αυτό το κρίσιμο γεωπολιτικό γεγονός.
Υποθέτουν λανθασμένα ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα μπορούν ακόμα να έχουν μια οικονομικά συμβιωτική σχέση παρά τους ασύμβατους συνολικούς στρατηγικούς τους στόχους.
Επομένως, η ρεαλιστική προσέγγιση απαιτεί από την κυβέρνηση Trump να προχωρήσει σε μια σταδιακή αλλά παρόλα αυτά σκόπιμη και συνεπή οικονομική αποσύνδεση από την Κίνα.
Οι ασθενέστερες εκδοχές αυτού, όπως η «απορρόφηση κινδύνου», δεν επαρκούν.
Οι αυστηροί δασμοί που επέβαλε ο Trump στο Πεκίνο είναι ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση Trump έκανε επίσης βήματα προς την κατεύθυνση μιας εθνικής προσέγγισης στην τεχνολογική πολιτική.
Ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Google, Eric Schmidt, υποστηρίζει ότι ο αποφασιστικός παράγοντας στην αντιπαλότητα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας θα είναι αυτό που αποκαλεί «δύναμη καινοτομίας».
Συνεπώς, εκτός από τα εμπόδια στο εμπόριο και τη ροή κεφαλαίων, απαιτούνται εργαλεία όπως η αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την έρευνα και οι οικονομικές επιδοτήσεις σε στρατηγικές βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας, η συνεργασία με συμμάχους για τον καθορισμό διεθνών προτύπων επικοινωνίας και η χρηματοδότηση επενδύσεων σε υποδομές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών