Η Δύση πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται το αδιανόητο…
Το στρατιωτικό φιάσκο της Δύσης στην Ουκρανία φτάνει στο αποκορύφωμά του, υποστηρίζει δημοσίευμα του 19fortyfive.com, συμπληρώνοντας πως ήρθε η ώρα οι ΝΑΤΟϊκοί να αναλογιστούν το αδιανόητο.
Πιο συγκεκριμένα, αδιαμφισβήτητος στόχος της Δύσης, σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι η αποδυνάμωση της Ρωσίας.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει 1945, υπάρχει ο κίνδυνος η Ρωσία, όσο συνεχίζεται ο πόλεμος, να δυναμώνει.
Και επειδή, σύμφωνα με όσα γράφει, «δεν είναι προς το συμφέρον κανενός –ιδιαίτερα για τα ευρωπαϊκά κράτη κοντά στα σύνορα της Ρωσίας– να ενισχυθεί η Μόσχας και να γίνει πιο αποτελεσματική η αποτελεσματικότητα των συμβατικών όπλων της, η Δύση πρέπει να αρχίσει να συλλογίζεται το αδιανόητο: τις συνέπειες για τη Δύση μιας ρωσικής στρατιωτικής νίκης.
Η υποστήριξη της Ουκρανίας «όσο χρειαστεί» μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να βρεθεί σε δεύτερη μοίρα και αντ’ αυτού η Δύση να στραφεί προς τη Διπλωματία.
Τα μακροπρόθεσμα οικονομικά συμφέροντα και τα συμφέροντα ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ πρέπει να καταστούν προτεραιότητα.
Όσο πικρό και να είναι για κάποιον φιλοδυτικό να καταπιεί κάτι τέτοιο, αυτή η σκέψη μπορεί να αποκαλύψει ότι η επιδίωξη τερματισμού του πολέμου μέσω διαπραγματεύσεων, με την καλύτερη δυνατή συμφωνία για το Κίεβο, θα μπορούσε να είναι ο μοναδικός δρόμος που θα διασφαλίσει τα αμερικανικά και τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα.
«Το να συνεχίσουμε να αγνοούμε τυφλά τις αναδυόμενες πραγματικότητες στο πεδίο θα μπορούσε να διαμορφώσει στρεβλές συνθήκες, που θα οδηγήσουν σε μια ρωσική νίκη και θα θέσουν την εθνική ασφάλεια των δυτικών κρατών σε αυξημένο κίνδυνο» υποστηρίζει ο αρθρογράφος, και προσθέτει:
«Πάνω απ 'όλα, πρέπει να χτίσουμε προστατευτικά κιγκλιδώματα τάχιστα, για να αποτρέψουμε την πιθανότητα να τυφλωθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ από την ξαφνική κατάρρευση του στρατού που υποστηρίζουμε, όπως συνέβη τον Αύγουστο του 2021 με τη διάλυση των Αφγανικών Δυνάμεων Εθνικής Ασφάλειας».
Αυτό το πιθανό αποτέλεσμα δεν είναι τόσο τραβηγμένο όσο κάποιοι πιστεύουν.
Η Αμερική θέτει τον στόχο της αποδυνάμωσης της Ρωσίας στις αρχές του 2022 – και αρχικά, λειτουργεί
Η αναζήτηση ενός τέτοιου στόχου, ωστόσο, θα απαιτούσε μια αλλαγή νοοτροπίας μεταξύ των δυτικών ηγετών, καθώς οι τρέχουσες πεποιθήσεις τους παραμένουν σταθερά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τον Απρίλιο του 2022, μόλις δύο ολόκληρους μήνες μετά τον πόλεμο, ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken και ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin συναντήθηκαν με τους Πολωνούς ηγέτες για να διαμορφώσουν μια ενιαία προσέγγιση στον πόλεμο.
Σε συνέντευξη Τύπου, ο Austin δήλωσε ότι ένας από τους βασικούς στόχους της Αμερικής ήταν «να δει τη Ρωσία αποδυναμωμένη σε βαθμό που δεν θα μπορεί να κάνει τα πράγματα που έκανε όταν εισέβαλε στην Ουκρανία».
Από εκείνο το σημείο και ολόκληρο το 2022, ο στόχος του Austin φαινόταν να επιτυγχάνεται διαρκώς και σταδιακά.
Το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών προειδοποίησε στα τέλη Μαρτίου 2022 ότι η Ρωσία είχε χάσει τόσο μεγάλο μέρος της αρχικής δύναμης εισβολής, που πλησίαζε σε ένα «σημείο ανατροπής»…
Ο ρωσικός στρατός θα μπορούσε να σπάσει «από συνεχείς απώλειες, σωματική εξάντληση, μείωση των προμηθειών και καταποντισμένο ηθικό».
Η ρωσική αεροπορία, παρά την τεχνολογική και αριθμητική υπεροχή της έναντι της ουκρανικής, είχε υποστεί απώλειες και δεν μπόρεσε να κατισχύσει του εχθρού της.
Οι χερσαίες δυνάμεις της Μόσχας συνέχισαν να κάνουν σοβαρές τακτικές γκάφες που αποκάλυψαν σημαντικές αδυναμίες στον σχηματισμό του ρωσικού στρατού.
Το σύστημα logistics του ήταν δυσλειτουργικό.
Έτσι οι Ρώσοι υπέστησαν μεγάλες απώλειες στο πεδίο της μάχης στις περιοχές Χάρκοβο και Χερσώνα στα τέλη του 2022, αναγκάζοντας τον Putin να διατάξει έκτακτη επιστράτευση 300.000 ανδρών – οι οποίοι αποδείχθηκαν πολύ χαμηλής ποιότητας.
«Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2023, η Ρωσία έχασε τα μισά τανκς της ενώ είχαν τραυματιστεί ή σκοτωθεί 300.000 στρατιώτες» λέει το 1945.
Με οποιοδήποτε αντικειμενικό μέτρο, ο στόχος του Austin να αποδυναμώσει τη Ρωσία υλοποιούνταν.
Και αν ο πόλεμος τελείωνε σήμερα, η Ρωσία θα παρέμενε σε μια αποδυναμωμένη κατάσταση για τα επόμενα χρόνια, πιθανώς μετρημένη σε δεκαετίες.
Ωστόσο, για πρακτικούς λόγους, όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος, αυτή η δυναμική μπορεί να αρχίσει να αλλάζει και αντί να αποδυναμώνεται περαιτέρω η Ρωσία, οι ένοπλες δυνάμεις του Putin μπορεί να αρχίσουν να δυναμώνουν.
H παλίρροια αρχίζει να γυρίζει
Μόλις την περασμένη άνοιξη ορισμένοι δυτικοί αναλυτές άρχισαν να παραδέχονται ότι τα στρατεύματα της Ρωσίας πήραν σκληρά μεν, χρήσιμα δε μαθήματα από τις πικρές αποτυχίες του πρόσφατου παρελθόντος, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν σε «έναν τρομερό εχθρό».
Το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα της Μόσχας κινητοποιήθηκε πλήρως και άρχισε να παράγει αυξανόμενες ποσότητες πυρομαχικών, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και νέων τεθωρακισμένων οχημάτων.
Όπως υποστήριξε περίφημα ο Βρετανός στρατιωτικός στρατηγός Sir Michael Howard, οι περισσότεροι στρατιώτες στον κόσμο κάνουν λάθος όταν προσπαθούν να προετοιμαστούν για τον επόμενο πόλεμο.
Η Ρωσία μπορεί να έκανε ρεκόρ λαθών από τον Φεβρουάριο του 2022.
Ωστόσο, οι Ρώσοι επιτυγχάνουν ταχεία προσαρμογή εν καιρώ πολέμου από απόλυτη ανάγκη και φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά βήματα.
Η Washington Post δημοσίευσε την Παρασκευή μια ανάλυση της επίθεσης της Ουκρανίας και διαπίστωσε ότι η Ρωσία είχε «μάθει από τα λάθη της».
Δημοσίευμα του CNBC διαπίστωσε ότι «η τακτική προσαρμογή της Ρωσίας» από την καταστροφική της αρχή, είχε ως αποτέλεσμα την έκτακτη ανάγκη μιας «συντονισμένης και αντιδραστικής ένοπλης δύναμης…και μιας που είναι ιδιαίτερα ισχυρή στην άμυνα».
Έστειλαν τους καλύτερους
Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) έστειλαν τις καλύτερες δυνάμεις τους απέναντι σε αυτήν την άμυνα, με αποτέλεσμα από τις 5 Ιουνίου, να μην μπορούν να διεισδύσουν περισσότερο από 12-15 χιλιόμετρα μόνο σε δύο σημεία.
Τη στιγμή που έχουν ακόμη 25 χιλιόμετρα για να φτάσουν στον ενδιάμεσο στόχο του Tokmak και να διανύσουν περαιτέρω μια απόσταση 75 χλμ μέχρι τον στρατηγικό στόχο της Μελιτόπολης.
Οι Ουκρανοί έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες στόλο των τεθωρακισμένων και στο προσωπικό τους, τους τελευταίους τρεις μήνες και φαίνεται απίθανο να έχουν επαρκή δύναμη για να συνεχίσουν πολύ περισσότερο.
Αν και τα στρατεύματα του Putin φέρονται να έχουν υποστεί ακόμη περισσότερες απώλειες από την Ουκρανία, υπάρχει ένα μαθηματικό πρόβλημα για το Κίεβο: η Ρωσία έχει εκατομμύρια περισσότερους άνδρες στρατιωτικής ηλικίας διαθέσιμους για κινητοποίηση από ό,τι η Ουκρανία.
Εάν ο Zelensky παραμείνει προσηλωμένος σε μια πολιτική που επιδιώκει τη στρατιωτική νίκη επί του αντιπάλου του και συνεχίσει να μάχεται ό,τι κι αν γίνει, και αν ο Putin παραμένει επίσης αμετακίνητος στην πρόθεσή του να συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι να επιτύχει τους στόχους του, η μία πλευρά τελικά θα λυγίσει.
Μόνο που η Ρωσία έχει περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό για να τροφοδοτήσει την «κρεατομηχανή» ενός αδιέξοδου πολέμου από ό,τι η Ουκρανία.
Αν και ο πόλεμος είναι κάτι το απρόβλεπτο, αν και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα εάν ο Putin ή ο Zelensky τελικά θα λυγίσουν και θα υποκύψουν, τις περισσότερες φορές υπάρχουν κάποια θεμελιώδη μεγέθη και δεδομένα που καθορίζουν τους νικητές και τους ηττημένους ενός πολέμου, όπως για παράδειγμα η αναλογία δύναμης και επιμελητείας/προμηθειών που υπερισχύει σχεδόν πάντα.
Αυτή τη στιγμή που πλησιάζει το τέλος της καλοκαιρινής επίθεσης των Ουκρανών, μετά από ενάμιση χρόνο ασαφούς πολέμου, η έκβαση του πολέμου δεν μπορεί να προβλεφθεί με βεβαιότητα.
Η συνέχεια
Παραμένει τουλάχιστον κατανοητό ότι είτε η Ουκρανία είτε η Ρωσία θα μπορούσαν να επικρατήσουν.
Εάν αποδειχθεί το πρώτο, τότε η Ουκρανία, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα είναι σε καλή κατάσταση.
Αλλά εάν θεμελιώδη μεγέθη λειτουργήσουν όπως συμβαίνει συχνότερα στην ιστορία, η Ρωσία θα μπορούσε να επικρατήσει με την πάροδο του χρόνου.
Θα ήταν ανεύθυνο για τους Δυτικούς ηγέτες να υποθέτουν ότι η Ουκρανία θα κερδίσει και να μην προβλέπουν την εναλλακτική.
Το μέρος της εξίσωσης που λίγοι στη Δύση μπαίνουν στον κόπο να λάβουν υπόψη είναι τι κάνει η πίεση για νίκη – ή περισσότερο τι κάνει ο φόβος της ήττας – στη ρωσική πλευρά.
Ρωσική αναγέννηση
Όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος, τόσο περισσότερο το Κρεμλίνο θα συνεχίσει να εμπλέκεται σε μια ταχεία διαδικασία καινοτομίας και Ρώσοι επιστήμονες και στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες θα σχεδιάζουν νέες τεχνολογίες και δόγματα.
Δεν πρέπει να είμαστε τόσο αλαζονικοί για να αναγνωρίσουμε ότι η ανάγκη ζωής και θανάτου που οδηγεί τις τρέχουσες ρωσικές προόδους απουσιάζει εντελώς στην Αμερική, και επομένως το κίνητρό μας και η προθυμία μας να δημιουργήσουμε, να δοκιμάσουμε και να εφαρμόσουμε γρήγορα επιτυχημένες νέες στρατιωτικές τεχνολογίες ή τακτικές μπορεί να οδηγήσει σε υστερούμε από τη Ρωσία σε συμβατικό επίπεδο.
Αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή απειλή, η πυρηνικά οπλισμένη Ρωσία, με τους τεράστιους φυσικούς της πόρους, θα μπορούσε να επικεντρωθεί ώστε να βελτιώσει τον στρατό της σε σημείο που η Ουκρανία τελικά δεν θα μπορέσει να συμβαδίσει.
Ως εκ τούτου δεν είναι εκτός του πεδίου των δυνατοτήτων της η Ρωσία να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο.
Τι να κάνουν οι ΗΠΑ
Τουλάχιστον, η Ουάσιγκτον πρέπει να αρχίσει να αναπτύσσει ένα σύνολο κριτηρίων για την παρακολούθηση της ικανότητας κάθε πλευράς να συνεχίζει αυτόν τον πόλεμο.
Εφόσον υπάρχει μια νόμιμη ευκαιρία για την Ουκρανία να επιτύχει έναν στρατιωτικά εφικτό στόχο, είναι λογικό να συνεχίσει να παρέχει στο Κίεβο τα μέσα για να αμυνθεί.
Ωστόσο, η προϋπόθεση «για όσο χρόνο χρειάζεται» πρέπει να αντικατασταθεί με «όσο υπάρχει μια βιώσιμη πιθανότητα επιτυχίας».
Εάν η πολιτική μας επιμείνει στο «για όσο χρόνο χρειάζεται», η οποία εφαρμόζεται ανεξάρτητα από την κατάσταση του πολέμου ή την ικανότητα εκάστοτε πλευράς να διεξάγει πόλεμο, είναι πιθανό να βρεθούμε απροετοίμαστοι για μια κατάρρευση του ουκρανικού στρατού.
Αν κάποιος πιστεύει ότι η κατάρρευση των Αφγανικών Δυνάμεων Εθνικής Ασφάλειας τον Αύγουστο του 2021 δεν θα μπορούσε να συμβεί – μια κατάρρευση για την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν εντελώς απροετοίμαστες – κάνει λάθος.
Είναι απολύτως πιθανό.
Αλλαγή πολιτικής
Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας η κυβέρνηση να θεσπίσει ένα σύνολο κριτηρίων βάσει των οποίων θα έχουμε ισχυρές ενδείξεις, πολύ πριν συμβεί μια κατάρρευση, ότι έχουμε φτάσει σε ένα αμετάκλητο σημείο.
Εάν φτάσουμε σε αυτό το σημείο της μη επιστροφής, οι ΗΠΑ δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να αλλάξουν πολιτική και να αφιερώσουν όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια στην εύρεση μιας διπλωματικής οδού προς ένα τέλος μέσω διαπραγματεύσεων.
Πρέπει να είναι αυτονόητο ότι κανείς στη Δύση δεν θέλει να επιδιώξει μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα που θα έχει ως αποτέλεσμα η Ρωσία να διατηρήσει κάποια εδάφη που κατέλαβε παράνομα.
Αλλά αν συνεχίσουμε στα τυφλά να επιδιώκουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, είναι πιθανό η Ρωσία, όπως οι Ταλιμπάν, να επιφέρει μια απόλυτη στρατιωτική νίκη.
Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τα ευρωπαϊκά, τα ΝΑΤΟικά και τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα και πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Εν τελει, η υπ' αριθμόν ένα υποχρέωση της αμερικανικής κυβέρνησης (όχι απλώς η ευθύνη) είναι προς τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επιδεινωθεί η κατάσταση στο σημείο να έχουμε επανάληψη της καταστροφής που παρακολουθούσαμε παθητικά να εκτυλίσσεται στο Αφγανιστάν.
Η κυβέρνηση πρέπει τουλάχιστον να προετοιμαστεί ενεργά και να εξετάσει την πιθανότητα να μην πραγματοποιηθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, και θα πρέπει να λάβει μέτρα για να προφυλαχθεί από αυτό.
Μια επανάληψη της αποτυχίας του 2021, θα ήταν παιδικό παιχνίδι σε σύγκριση με το κόστος της αποτυχίας σε αυτόν τον πόλεμο.
www.bankingnews.gr
Πιο συγκεκριμένα, αδιαμφισβήτητος στόχος της Δύσης, σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι η αποδυνάμωση της Ρωσίας.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει 1945, υπάρχει ο κίνδυνος η Ρωσία, όσο συνεχίζεται ο πόλεμος, να δυναμώνει.
Και επειδή, σύμφωνα με όσα γράφει, «δεν είναι προς το συμφέρον κανενός –ιδιαίτερα για τα ευρωπαϊκά κράτη κοντά στα σύνορα της Ρωσίας– να ενισχυθεί η Μόσχας και να γίνει πιο αποτελεσματική η αποτελεσματικότητα των συμβατικών όπλων της, η Δύση πρέπει να αρχίσει να συλλογίζεται το αδιανόητο: τις συνέπειες για τη Δύση μιας ρωσικής στρατιωτικής νίκης.
Η υποστήριξη της Ουκρανίας «όσο χρειαστεί» μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να βρεθεί σε δεύτερη μοίρα και αντ’ αυτού η Δύση να στραφεί προς τη Διπλωματία.
Τα μακροπρόθεσμα οικονομικά συμφέροντα και τα συμφέροντα ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ πρέπει να καταστούν προτεραιότητα.
Όσο πικρό και να είναι για κάποιον φιλοδυτικό να καταπιεί κάτι τέτοιο, αυτή η σκέψη μπορεί να αποκαλύψει ότι η επιδίωξη τερματισμού του πολέμου μέσω διαπραγματεύσεων, με την καλύτερη δυνατή συμφωνία για το Κίεβο, θα μπορούσε να είναι ο μοναδικός δρόμος που θα διασφαλίσει τα αμερικανικά και τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα.
«Το να συνεχίσουμε να αγνοούμε τυφλά τις αναδυόμενες πραγματικότητες στο πεδίο θα μπορούσε να διαμορφώσει στρεβλές συνθήκες, που θα οδηγήσουν σε μια ρωσική νίκη και θα θέσουν την εθνική ασφάλεια των δυτικών κρατών σε αυξημένο κίνδυνο» υποστηρίζει ο αρθρογράφος, και προσθέτει:
«Πάνω απ 'όλα, πρέπει να χτίσουμε προστατευτικά κιγκλιδώματα τάχιστα, για να αποτρέψουμε την πιθανότητα να τυφλωθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ από την ξαφνική κατάρρευση του στρατού που υποστηρίζουμε, όπως συνέβη τον Αύγουστο του 2021 με τη διάλυση των Αφγανικών Δυνάμεων Εθνικής Ασφάλειας».
Αυτό το πιθανό αποτέλεσμα δεν είναι τόσο τραβηγμένο όσο κάποιοι πιστεύουν.
Η Αμερική θέτει τον στόχο της αποδυνάμωσης της Ρωσίας στις αρχές του 2022 – και αρχικά, λειτουργεί
Η αναζήτηση ενός τέτοιου στόχου, ωστόσο, θα απαιτούσε μια αλλαγή νοοτροπίας μεταξύ των δυτικών ηγετών, καθώς οι τρέχουσες πεποιθήσεις τους παραμένουν σταθερά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τον Απρίλιο του 2022, μόλις δύο ολόκληρους μήνες μετά τον πόλεμο, ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken και ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin συναντήθηκαν με τους Πολωνούς ηγέτες για να διαμορφώσουν μια ενιαία προσέγγιση στον πόλεμο.
Σε συνέντευξη Τύπου, ο Austin δήλωσε ότι ένας από τους βασικούς στόχους της Αμερικής ήταν «να δει τη Ρωσία αποδυναμωμένη σε βαθμό που δεν θα μπορεί να κάνει τα πράγματα που έκανε όταν εισέβαλε στην Ουκρανία».
Από εκείνο το σημείο και ολόκληρο το 2022, ο στόχος του Austin φαινόταν να επιτυγχάνεται διαρκώς και σταδιακά.
Το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών προειδοποίησε στα τέλη Μαρτίου 2022 ότι η Ρωσία είχε χάσει τόσο μεγάλο μέρος της αρχικής δύναμης εισβολής, που πλησίαζε σε ένα «σημείο ανατροπής»…
Ο ρωσικός στρατός θα μπορούσε να σπάσει «από συνεχείς απώλειες, σωματική εξάντληση, μείωση των προμηθειών και καταποντισμένο ηθικό».
Η ρωσική αεροπορία, παρά την τεχνολογική και αριθμητική υπεροχή της έναντι της ουκρανικής, είχε υποστεί απώλειες και δεν μπόρεσε να κατισχύσει του εχθρού της.
Οι χερσαίες δυνάμεις της Μόσχας συνέχισαν να κάνουν σοβαρές τακτικές γκάφες που αποκάλυψαν σημαντικές αδυναμίες στον σχηματισμό του ρωσικού στρατού.
Το σύστημα logistics του ήταν δυσλειτουργικό.
Έτσι οι Ρώσοι υπέστησαν μεγάλες απώλειες στο πεδίο της μάχης στις περιοχές Χάρκοβο και Χερσώνα στα τέλη του 2022, αναγκάζοντας τον Putin να διατάξει έκτακτη επιστράτευση 300.000 ανδρών – οι οποίοι αποδείχθηκαν πολύ χαμηλής ποιότητας.
«Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2023, η Ρωσία έχασε τα μισά τανκς της ενώ είχαν τραυματιστεί ή σκοτωθεί 300.000 στρατιώτες» λέει το 1945.
Με οποιοδήποτε αντικειμενικό μέτρο, ο στόχος του Austin να αποδυναμώσει τη Ρωσία υλοποιούνταν.
Και αν ο πόλεμος τελείωνε σήμερα, η Ρωσία θα παρέμενε σε μια αποδυναμωμένη κατάσταση για τα επόμενα χρόνια, πιθανώς μετρημένη σε δεκαετίες.
Ωστόσο, για πρακτικούς λόγους, όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος, αυτή η δυναμική μπορεί να αρχίσει να αλλάζει και αντί να αποδυναμώνεται περαιτέρω η Ρωσία, οι ένοπλες δυνάμεις του Putin μπορεί να αρχίσουν να δυναμώνουν.
H παλίρροια αρχίζει να γυρίζει
Μόλις την περασμένη άνοιξη ορισμένοι δυτικοί αναλυτές άρχισαν να παραδέχονται ότι τα στρατεύματα της Ρωσίας πήραν σκληρά μεν, χρήσιμα δε μαθήματα από τις πικρές αποτυχίες του πρόσφατου παρελθόντος, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν σε «έναν τρομερό εχθρό».
Το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα της Μόσχας κινητοποιήθηκε πλήρως και άρχισε να παράγει αυξανόμενες ποσότητες πυρομαχικών, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και νέων τεθωρακισμένων οχημάτων.
Όπως υποστήριξε περίφημα ο Βρετανός στρατιωτικός στρατηγός Sir Michael Howard, οι περισσότεροι στρατιώτες στον κόσμο κάνουν λάθος όταν προσπαθούν να προετοιμαστούν για τον επόμενο πόλεμο.
Η Ρωσία μπορεί να έκανε ρεκόρ λαθών από τον Φεβρουάριο του 2022.
Ωστόσο, οι Ρώσοι επιτυγχάνουν ταχεία προσαρμογή εν καιρώ πολέμου από απόλυτη ανάγκη και φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά βήματα.
Η Washington Post δημοσίευσε την Παρασκευή μια ανάλυση της επίθεσης της Ουκρανίας και διαπίστωσε ότι η Ρωσία είχε «μάθει από τα λάθη της».
Δημοσίευμα του CNBC διαπίστωσε ότι «η τακτική προσαρμογή της Ρωσίας» από την καταστροφική της αρχή, είχε ως αποτέλεσμα την έκτακτη ανάγκη μιας «συντονισμένης και αντιδραστικής ένοπλης δύναμης…και μιας που είναι ιδιαίτερα ισχυρή στην άμυνα».
Έστειλαν τους καλύτερους
Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) έστειλαν τις καλύτερες δυνάμεις τους απέναντι σε αυτήν την άμυνα, με αποτέλεσμα από τις 5 Ιουνίου, να μην μπορούν να διεισδύσουν περισσότερο από 12-15 χιλιόμετρα μόνο σε δύο σημεία.
Τη στιγμή που έχουν ακόμη 25 χιλιόμετρα για να φτάσουν στον ενδιάμεσο στόχο του Tokmak και να διανύσουν περαιτέρω μια απόσταση 75 χλμ μέχρι τον στρατηγικό στόχο της Μελιτόπολης.
Οι Ουκρανοί έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες στόλο των τεθωρακισμένων και στο προσωπικό τους, τους τελευταίους τρεις μήνες και φαίνεται απίθανο να έχουν επαρκή δύναμη για να συνεχίσουν πολύ περισσότερο.
Αν και τα στρατεύματα του Putin φέρονται να έχουν υποστεί ακόμη περισσότερες απώλειες από την Ουκρανία, υπάρχει ένα μαθηματικό πρόβλημα για το Κίεβο: η Ρωσία έχει εκατομμύρια περισσότερους άνδρες στρατιωτικής ηλικίας διαθέσιμους για κινητοποίηση από ό,τι η Ουκρανία.
Εάν ο Zelensky παραμείνει προσηλωμένος σε μια πολιτική που επιδιώκει τη στρατιωτική νίκη επί του αντιπάλου του και συνεχίσει να μάχεται ό,τι κι αν γίνει, και αν ο Putin παραμένει επίσης αμετακίνητος στην πρόθεσή του να συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι να επιτύχει τους στόχους του, η μία πλευρά τελικά θα λυγίσει.
Μόνο που η Ρωσία έχει περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό για να τροφοδοτήσει την «κρεατομηχανή» ενός αδιέξοδου πολέμου από ό,τι η Ουκρανία.
Αν και ο πόλεμος είναι κάτι το απρόβλεπτο, αν και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα εάν ο Putin ή ο Zelensky τελικά θα λυγίσουν και θα υποκύψουν, τις περισσότερες φορές υπάρχουν κάποια θεμελιώδη μεγέθη και δεδομένα που καθορίζουν τους νικητές και τους ηττημένους ενός πολέμου, όπως για παράδειγμα η αναλογία δύναμης και επιμελητείας/προμηθειών που υπερισχύει σχεδόν πάντα.
Αυτή τη στιγμή που πλησιάζει το τέλος της καλοκαιρινής επίθεσης των Ουκρανών, μετά από ενάμιση χρόνο ασαφούς πολέμου, η έκβαση του πολέμου δεν μπορεί να προβλεφθεί με βεβαιότητα.
Η συνέχεια
Παραμένει τουλάχιστον κατανοητό ότι είτε η Ουκρανία είτε η Ρωσία θα μπορούσαν να επικρατήσουν.
Εάν αποδειχθεί το πρώτο, τότε η Ουκρανία, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα είναι σε καλή κατάσταση.
Αλλά εάν θεμελιώδη μεγέθη λειτουργήσουν όπως συμβαίνει συχνότερα στην ιστορία, η Ρωσία θα μπορούσε να επικρατήσει με την πάροδο του χρόνου.
Θα ήταν ανεύθυνο για τους Δυτικούς ηγέτες να υποθέτουν ότι η Ουκρανία θα κερδίσει και να μην προβλέπουν την εναλλακτική.
Το μέρος της εξίσωσης που λίγοι στη Δύση μπαίνουν στον κόπο να λάβουν υπόψη είναι τι κάνει η πίεση για νίκη – ή περισσότερο τι κάνει ο φόβος της ήττας – στη ρωσική πλευρά.
Ρωσική αναγέννηση
Όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος, τόσο περισσότερο το Κρεμλίνο θα συνεχίσει να εμπλέκεται σε μια ταχεία διαδικασία καινοτομίας και Ρώσοι επιστήμονες και στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες θα σχεδιάζουν νέες τεχνολογίες και δόγματα.
Δεν πρέπει να είμαστε τόσο αλαζονικοί για να αναγνωρίσουμε ότι η ανάγκη ζωής και θανάτου που οδηγεί τις τρέχουσες ρωσικές προόδους απουσιάζει εντελώς στην Αμερική, και επομένως το κίνητρό μας και η προθυμία μας να δημιουργήσουμε, να δοκιμάσουμε και να εφαρμόσουμε γρήγορα επιτυχημένες νέες στρατιωτικές τεχνολογίες ή τακτικές μπορεί να οδηγήσει σε υστερούμε από τη Ρωσία σε συμβατικό επίπεδο.
Αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή απειλή, η πυρηνικά οπλισμένη Ρωσία, με τους τεράστιους φυσικούς της πόρους, θα μπορούσε να επικεντρωθεί ώστε να βελτιώσει τον στρατό της σε σημείο που η Ουκρανία τελικά δεν θα μπορέσει να συμβαδίσει.
Ως εκ τούτου δεν είναι εκτός του πεδίου των δυνατοτήτων της η Ρωσία να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο.
Τι να κάνουν οι ΗΠΑ
Τουλάχιστον, η Ουάσιγκτον πρέπει να αρχίσει να αναπτύσσει ένα σύνολο κριτηρίων για την παρακολούθηση της ικανότητας κάθε πλευράς να συνεχίζει αυτόν τον πόλεμο.
Εφόσον υπάρχει μια νόμιμη ευκαιρία για την Ουκρανία να επιτύχει έναν στρατιωτικά εφικτό στόχο, είναι λογικό να συνεχίσει να παρέχει στο Κίεβο τα μέσα για να αμυνθεί.
Ωστόσο, η προϋπόθεση «για όσο χρόνο χρειάζεται» πρέπει να αντικατασταθεί με «όσο υπάρχει μια βιώσιμη πιθανότητα επιτυχίας».
Εάν η πολιτική μας επιμείνει στο «για όσο χρόνο χρειάζεται», η οποία εφαρμόζεται ανεξάρτητα από την κατάσταση του πολέμου ή την ικανότητα εκάστοτε πλευράς να διεξάγει πόλεμο, είναι πιθανό να βρεθούμε απροετοίμαστοι για μια κατάρρευση του ουκρανικού στρατού.
Αν κάποιος πιστεύει ότι η κατάρρευση των Αφγανικών Δυνάμεων Εθνικής Ασφάλειας τον Αύγουστο του 2021 δεν θα μπορούσε να συμβεί – μια κατάρρευση για την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν εντελώς απροετοίμαστες – κάνει λάθος.
Είναι απολύτως πιθανό.
Αλλαγή πολιτικής
Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας η κυβέρνηση να θεσπίσει ένα σύνολο κριτηρίων βάσει των οποίων θα έχουμε ισχυρές ενδείξεις, πολύ πριν συμβεί μια κατάρρευση, ότι έχουμε φτάσει σε ένα αμετάκλητο σημείο.
Εάν φτάσουμε σε αυτό το σημείο της μη επιστροφής, οι ΗΠΑ δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να αλλάξουν πολιτική και να αφιερώσουν όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια στην εύρεση μιας διπλωματικής οδού προς ένα τέλος μέσω διαπραγματεύσεων.
Πρέπει να είναι αυτονόητο ότι κανείς στη Δύση δεν θέλει να επιδιώξει μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα που θα έχει ως αποτέλεσμα η Ρωσία να διατηρήσει κάποια εδάφη που κατέλαβε παράνομα.
Αλλά αν συνεχίσουμε στα τυφλά να επιδιώκουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, είναι πιθανό η Ρωσία, όπως οι Ταλιμπάν, να επιφέρει μια απόλυτη στρατιωτική νίκη.
Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τα ευρωπαϊκά, τα ΝΑΤΟικά και τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα και πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Εν τελει, η υπ' αριθμόν ένα υποχρέωση της αμερικανικής κυβέρνησης (όχι απλώς η ευθύνη) είναι προς τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επιδεινωθεί η κατάσταση στο σημείο να έχουμε επανάληψη της καταστροφής που παρακολουθούσαμε παθητικά να εκτυλίσσεται στο Αφγανιστάν.
Η κυβέρνηση πρέπει τουλάχιστον να προετοιμαστεί ενεργά και να εξετάσει την πιθανότητα να μην πραγματοποιηθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, και θα πρέπει να λάβει μέτρα για να προφυλαχθεί από αυτό.
Μια επανάληψη της αποτυχίας του 2021, θα ήταν παιδικό παιχνίδι σε σύγκριση με το κόστος της αποτυχίας σε αυτόν τον πόλεμο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών