Τουρκία: Ακλόνητος ο Erdogan, δικαίωση για τις θέσεις του στην εξωτερική πολιτική - Μια ανάσα από την 3η δεκαετία διακυβέρνησης

Σιγά σιγά ο κόσμος αρχίζει να «χωνεύει» πως ο νυν πρόεδρος της Τουρκίας, Recep Tayyip Erdogan, θα συνεχίζει να ορίζει το πολιτικό μέλλον της χώρας του, αναφέρει ο αρθρογράφος του Bloomberg Bobby Ghosh.
Όπως λέει, «οι εκλογές της Κυριακής 14 Μαΐου οδήγησαν σε δεύτερο γύρο (στις 28 Μαΐου) μεταξύ του ίδιου και του «αμφισβητία» της αντιπολίτευσης Kemal Kilicdaroglu, με τον Τούρκο πρόεδρο να εισέρχεται στη νέα εκλογική διαδικασία με αέρα νικητή.
Επίσης, το κόμμα του Erdogan τρέφει μεγάλες προσδοκίες και για τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες ο κυβερνητικός συνασπισμός υπό την ηγεσία του Κόμματός του ΑΚP έχει διατηρήσει την πλειοψηφία.
Την ίδια στιγμή, ο Kemal Kilicdaroglu υπολείπεται περίπου 5% από την πλειοψηφία που απαιτείται για να εκθρονίζει τον Erdogan και να τον αποτρέψει να κυβερνήσει την Τουρκία για τρίτη δεκαετία.
Ο πρόεδρος έχασε τον στόχο κατά ένα κλάσμα της ποσοστιαίας μονάδας.
Στον δεύτερο γύρο, ο πρόεδρος θα περιμένει να πάρει πολλές από τις ψήφους από τον τρίτο υποψήφιο, Sinan Ogan, του οποίου η υπερεθνικιστική πλατφόρμα ταιριάζει πολύ περισσότερο σε αυτή του κυβερνώντος συνασπισμού παρά στην πιο φιλελεύθερη αντιπολίτευση».

Μοναδική ελπίδα του Kilicdaroglu –αν και αμυδρά– είναι η εξής: οι υποστηρικτές του Ogan να παραμείνουν εκτός του δεύτερου γύρου και ο κομματικός μηχανισμός του Erdogan να εφησυχάσει.
Πάντως, μάλλον, οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης, απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Κυριακής, θα μείνουν σπίτι στις 28 Μαΐου.
Οι αγορές ήδη βουρκώνουν με την προοπτική να κυβερνήσει ο Erdogan, με τις ανορθόδοξες νομισματικές πολιτικές του, για άλλα 5 χρόνια.

Επίσης, ΗΠΑ και Ευρώπη, οι οποίες επί χρόνια υφίστανται μια ρητορική την οποία δεν έχουν συνηθίσει, δεδομένου ότι ο Erdogan τείνει χείρα φιλίας και στον Ρώσο πρόεδρο Putin, είναι εξαιρετικά απογοητευμένες.
Ωστόσο, ένας νικητής Erdogan δεν μπορεί να αισθάνεται τίποτε άλλο παρά δικαίωση για τις θέσεις τις οποίες πήρε σε ό,τι αφορά την οικονομική και εξωτερική πολιτική – κάτι το οποίο θα τον καταστήσει ακόμα πιο «δύσκολο».
Αν τα καταφέρει, αυτή η νίκη θα είναι η πιο αξιοσημείωτη στη μακροχρόνια πολιτική καριέρα του, αφού θα είναι ενάντια σε όλους τους ανέμους.

Υπενθυμίζεται πως όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι έχανε
Εν όψει της ψηφοφορίας της Κυριακής, πολλές δημοσκοπήσεις «έδειχναν» νικητή τον Kilicdaroglu.
Ήταν διάχυτη η εκτίμηση πως οι Τούρκοι είχαν κουραστεί από τον ηγέτη τους έπειτα από 20 χρόνια, κυρίως λόγω των τρομερών συνεπειών της οικονομικής κακοδιαχείρισής του.
Την ίδια στιγμή, η αντιπολίτευση είχε, ως επί το πλείστον, συνασπιστεί πίσω από έναν ενιαίο υποψήφιο, κάτι το οποίο αποτελούσε σήμα για ψήφο κατά του κατεστημένου, ενώ η οργή για την κυβερνητική αντίδραση στους δίδυμους σεισμούς ξεχείλιζε.
Προεκλογικά, ο Erdogan έδειξε απρόσμενα σημάδια πανικού.
Ανακοίνωσε μια σειρά από μέτρα για να κατευνάσει τους ψηφοφόρους, επιτέθηκε στην αντιπολίτευση, ότι δήθεν υποθάλπουν τρομοκρατικές οργανώσεις, και κατηγόρησε τη Δύση ότι συνωμοτεί εναντίον του.
Μίλησε επίσης για το ανάστημά του ως παγκόσμιου ηγέτη, καθώς έχει αναβιβάσει το διεθνές κύρος της Τουρκίας.

Ο Kilicdaroglu, από την άλλη, ήλπιζε να κερδίσει, υποσχόμενος επιστροφή στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.
(Ο Ερντογάν σχεδίασε τη μετάβαση σε μια προεδρική μορφή διακυβέρνησης μέσω δημοψηφίσματος του 2017.)
Υπολόγιζε επίσης ότι η οικονομική δυσφορία θα υπονομεύσει την έκκληση του Erdogan.
Αλλά αυτοί οι παράγοντες αποδείχθηκαν ανεπαρκείς: Αναλογικά, ο Kilicdaroglu υστερούσε πολύ από τον συνδυασμένο απολογισμό των προεδρικών υποψηφίων της αντιπολίτευσης το 2018.
Στις τάξεις της τουρκικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να εξετάσουν πολύ προσεκτικά τις επόμενες ημέρες γιατί απέτυχαν.
Όταν αναλύσουν τις κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες, θα υπάρξει αγωνία για τα κέρδη που σημείωσαν τα εθνικιστικά κόμματα, κάτι που υποδηλώνει έναν δεξιό κλονισμό για την τουρκική πολιτική, γενικά.
«Ο Erdogan, που δεν φημίζεται για τις τάσεις αυτοκριτικής του, πιθανότατα θα διπλασιάσει τις υποσχέσεις τους προεκλογικά.
Αυτό σημαίνει χαμηλά επιτόκια, παρά τον υψηλό πληθωρισμό.
Σημαίνει επίσης ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να απομακρύνεται από τη Δύση.
(Η Σουηδία δεν πρέπει να περιμένει ταχεία ένταξη στο ΝΑΤΟ.)» καταλήγει ο Ghosh.

www.bankingnews.gr