Όταν η παραμονή στην εξουσία έχει γίνει αυτοσκοπός τότε οι εκάστοτε Φον Δημητράκηδες δεν ενοχλούνται ακόμη και όταν η πατρίδα τους ποδοπατείται
Ο εξευτελισμός της ελληνικής Δημοκρατίας από τους δανειστές ξεπερνά τα επίπεδα που συνήθως επιβάλλουν οι δανειστές στους δανειζόμενους.
Τα χρέη είναι μεν η σύγχρονη μορφή δουλείας με τις παράπλευρες απώλειες σε θέματα Δημοκρατίας , Ελευθέριας , Ασφάλειας , πλην όμως η συμπεριφορά που επιφυλάσσουν οι δανειστές στην εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση είναι άκρως εξευτελιστική.
Είναι συμπεριφορά αποικιακής μορφής που καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει δεχθεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε καθεστώς μνημονίων βρέθηκαν και άλλες χώρες της Ευρωζώνης , σε καθεστώς υπερχρέωσης βρέθηκαν και άλλες Ευρωπαϊκές και μη χώρες όμως καμία δεν εξευτελίστηκε σε τέτοια βαθμό .
Ο εξευτελισμός φυσικά είναι συνάρτηση της ελαστικότητας των πολιτικών προσώπων που ηγούνται της χώρας.
Όταν με την ετικέτα του αριστερού και έχοντας κάνει δεύτερη φύση τους το ψέμα το οποίo έχουν το θράσος να το δικαιολογούν ως αυταπάτη οι σύγχρονοι ‘Φον Δημητράκηδες’ έχουν υφαρπάξει την εξουσία τότε είναι λογικό να αποδέχονται κάθε είδους γελιοποίηση της πολιτικής τους υπόστασης.
Όταν η παραμονή στην εξουσία έχει γίνει αυτοσκοπός τότε οι εκάστοτε Φον Δημητράκηδες δεν ενοχλούνται ακόμη και όταν η πατρίδα τους ποδοπατείται.
Για αυτούς ο περιορισμός ή και η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας είναι μέσο πολιτικής επιβίωσης.
Δεν πρέπει επομένως να μας κάνει καμία εντύπωση το γεγονός της νομοθέτησης του ακαταδίωκτου για τους διοικούντες το υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων.
Ως συνέχεια του ΤΑΙΠΕΔ όπου τα μέλη του Διοικητικού Συμβούλιου εκ προοιμίου δεν είχαν καμία ποινική ή αστική ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις που γίνονταν στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων τους εφόσον είχαν θετική γνωμοδότηση του Επιστημονικού Συμβούλιου και την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου η ίδια ομπρέλα προστασίας περνά και για τα μέλη του ΔΣ του υπερταμείου.
Η μεγάλη διαφορά με το υπερταμείο είναι ότι η προστασία διαχέεται και στα μέλη του Επιστημονικού Συμβούλιου δηλαδή των εμπειρογνωμόνων.
Και αυτό γιατί η ελληνική δικαιοσύνη ‘τόλμησε’ να ασκήσει διώξεις για απιστία σε βάρος του Γνωμοδοτικού Συμβούλιου του ΤΑΙΠΕΔ και για υπεξαίρεση ( εδώ δεν υπάρχει προστασία ) στα μέλη του ΔΣ της περιόδου 2014 για την διαδικασίες πώλησης και επανα-μίσθωσης 28 ακίνητων του δημοσίου.
Με την πώληση των 28 ακίνητων εισπράχτηκαν 261 εκατ. € , ενώ η 20ετης εκμίσθωση των ίδιων ακίνητων με ετήσιο κόστος περίπου 26 εκατ. € θα επιβαρύνει το ελληνικό δημόσιο με 520 εκατ. € !!!!!
Καραμπινάτη απιστία κακουργηματικής φύσεως σύμφωνα με την εισαγγελία διαφθοράς στην οποία εάν προστεθεί και η δίωξη για υπεξαίρεση κατά του ΔΣ μιας και τα μέλη του ‘ξέχασαν’ να πιστώσουν τους τόκους του τιμήματος πώλησης στους λογαριασμούς του δημοσίου τότε εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται την πίεση των δανειστών για νομοθετική κατοχύρωση όσων εμπλέκονται στην διοίκηση του υπερταμείου.
Οι δανειστές αλλά και οι εγχώριοι Φον Δημητράκηδες πρέπει να κατανοήσουν ότι το υπερταμείο θα διαχειρίζεται για 99 χρόνια το σύνολο της κρατικής περιουσίας , πλην αρχαιολογικών χώρων και αιγιαλών και ως εκ τούτου ασυλίες για πράξεις και παραλήψεις εγείρουν θέματα Δημοκρατίας.
Η νομική κατοχύρωση του ακαταδίωκτου στρεβλώνει την εικόνα της Δικαιοσύνης ακυρώνοντας τμήματα της λειτουργίας της ενώ στέλνει λάθος μηνύματα στην κοινωνία.
Οι δανειστές μας ξεχνούν ή θέλουν να ξεχνούν ότι πολλές από τις παθογένειες της Ελλάδος οφείλονται στο γεγονός της ατιμωρησίας και του αργού τρόπου απονομής της δικαιοσύνης.
Οι εταίροι μας ξεχνούν ότι καμία δημοσιονομική τάξη δεν μπορεί να επέλθει εάν όλοι όσοι ασχολούνται με το δημόσιο χρήμα δεν είναι ίσοι απέναντι στους νόμους και το Σύνταγμα.
Εάν οι πρακτικές του ΤΑΙΠΕΔ συνεχίσουν και στο νέο υπερταμείο τότε δεν θα μιλούμε για ιδιωτικοποιήσεις αλλά για λεηλασία με όρους πλιάτσικου.
Οι δανειστές επαίρονται ότι τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων ή και της διαχείρισης της κρατικής περιούσιας θα μειώνουν το δημόσιο χρέος.
Σε θεωρητικό επίπεδο έτσι είναι σε πρακτικό όμως τα ψίχουλα που θα εισπράττονται από τις πώλησης σε εξευτελιστικές τιμές δεν θα προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό ενώ αντίθετα θα εξυπηρετούν την διεθνή ελίτ να διευρύνει τα περιουσιακά της στοιχεία.
Είναι δε τόσο μεγάλη η υποκρισία των δανειστών που νομίζουν ότι εξαιρώντας την υπεξαίρεση από την ομπρέλα ασυλίας καλύπτουν τις ευαισθησίες των αφελών.
Οι σύγχρονες μπίζνες δεν γίνονται με υπεξαιρέσεις , αυτές αφορούν του κακομοίρηδες του καπιταλισμού, αλλά με την λήψη αποφάσεων ιδιοτελών χαρακτηριστικών.
Όμως κλέφτης και απατεώνας δεν είναι μόνο αυτός που υφαρπάζει ένα χρηματικό ποσό αλλά και αυτός που λαμβάνει αποφάσεις που εξυπηρετούν ένα αγοραστή ή διαμορφώνει τους όρους ενός διαγωνισμού πώλησης κρατικής περιουσίας εις όφελος ενός επιχειρηματία.
Οι σύγχρονες μπίζνες δεν γίνονται με υπεξαιρέσεις αλλά με πράξεις και παραλείψεις όσων διαμορφώνουν μια πραγματικότητα.
‘Δικαίως’ οι δανειστές μας ζητούν την νομική κατοχύρωση του ακαταδίωκτου αφού λειτουργούν ως λόμπι συγκεκριμένων συμφερόντων που επιδιώκουν να αρπάξουν την κρατική μας περιουσία.
‘Δικαίως ’ οι δανειστές μας συνδέουν την λήψη της πρώτης δόσης του τρίτου μνημονίου αλλά και την επαναφορά του waiver για τις ελληνικές τράπεζες με τέτοιου είδους ασυλίες αφού ο πρωταρχικός στόχος δεν είναι η επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στη δημοσιονομική ορθοδοξία αλλά η λεηλασία της χώρας.
Άλλωστε το υπόβαθρο υπάρχει τόσο σε οικονομικό επίπεδο, υπερχρέωση και αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από τις αγορές , όσο και σε πολιτικό με την τους Φον Δημητράκηδες που κυβερνούν την χώρα.
www.bankingnews.gr
Τα χρέη είναι μεν η σύγχρονη μορφή δουλείας με τις παράπλευρες απώλειες σε θέματα Δημοκρατίας , Ελευθέριας , Ασφάλειας , πλην όμως η συμπεριφορά που επιφυλάσσουν οι δανειστές στην εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση είναι άκρως εξευτελιστική.
Είναι συμπεριφορά αποικιακής μορφής που καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει δεχθεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε καθεστώς μνημονίων βρέθηκαν και άλλες χώρες της Ευρωζώνης , σε καθεστώς υπερχρέωσης βρέθηκαν και άλλες Ευρωπαϊκές και μη χώρες όμως καμία δεν εξευτελίστηκε σε τέτοια βαθμό .
Ο εξευτελισμός φυσικά είναι συνάρτηση της ελαστικότητας των πολιτικών προσώπων που ηγούνται της χώρας.
Όταν με την ετικέτα του αριστερού και έχοντας κάνει δεύτερη φύση τους το ψέμα το οποίo έχουν το θράσος να το δικαιολογούν ως αυταπάτη οι σύγχρονοι ‘Φον Δημητράκηδες’ έχουν υφαρπάξει την εξουσία τότε είναι λογικό να αποδέχονται κάθε είδους γελιοποίηση της πολιτικής τους υπόστασης.
Όταν η παραμονή στην εξουσία έχει γίνει αυτοσκοπός τότε οι εκάστοτε Φον Δημητράκηδες δεν ενοχλούνται ακόμη και όταν η πατρίδα τους ποδοπατείται.
Για αυτούς ο περιορισμός ή και η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας είναι μέσο πολιτικής επιβίωσης.
Δεν πρέπει επομένως να μας κάνει καμία εντύπωση το γεγονός της νομοθέτησης του ακαταδίωκτου για τους διοικούντες το υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων.
Ως συνέχεια του ΤΑΙΠΕΔ όπου τα μέλη του Διοικητικού Συμβούλιου εκ προοιμίου δεν είχαν καμία ποινική ή αστική ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις που γίνονταν στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων τους εφόσον είχαν θετική γνωμοδότηση του Επιστημονικού Συμβούλιου και την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου η ίδια ομπρέλα προστασίας περνά και για τα μέλη του ΔΣ του υπερταμείου.
Η μεγάλη διαφορά με το υπερταμείο είναι ότι η προστασία διαχέεται και στα μέλη του Επιστημονικού Συμβούλιου δηλαδή των εμπειρογνωμόνων.
Και αυτό γιατί η ελληνική δικαιοσύνη ‘τόλμησε’ να ασκήσει διώξεις για απιστία σε βάρος του Γνωμοδοτικού Συμβούλιου του ΤΑΙΠΕΔ και για υπεξαίρεση ( εδώ δεν υπάρχει προστασία ) στα μέλη του ΔΣ της περιόδου 2014 για την διαδικασίες πώλησης και επανα-μίσθωσης 28 ακίνητων του δημοσίου.
Με την πώληση των 28 ακίνητων εισπράχτηκαν 261 εκατ. € , ενώ η 20ετης εκμίσθωση των ίδιων ακίνητων με ετήσιο κόστος περίπου 26 εκατ. € θα επιβαρύνει το ελληνικό δημόσιο με 520 εκατ. € !!!!!
Καραμπινάτη απιστία κακουργηματικής φύσεως σύμφωνα με την εισαγγελία διαφθοράς στην οποία εάν προστεθεί και η δίωξη για υπεξαίρεση κατά του ΔΣ μιας και τα μέλη του ‘ξέχασαν’ να πιστώσουν τους τόκους του τιμήματος πώλησης στους λογαριασμούς του δημοσίου τότε εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται την πίεση των δανειστών για νομοθετική κατοχύρωση όσων εμπλέκονται στην διοίκηση του υπερταμείου.
Οι δανειστές αλλά και οι εγχώριοι Φον Δημητράκηδες πρέπει να κατανοήσουν ότι το υπερταμείο θα διαχειρίζεται για 99 χρόνια το σύνολο της κρατικής περιουσίας , πλην αρχαιολογικών χώρων και αιγιαλών και ως εκ τούτου ασυλίες για πράξεις και παραλήψεις εγείρουν θέματα Δημοκρατίας.
Η νομική κατοχύρωση του ακαταδίωκτου στρεβλώνει την εικόνα της Δικαιοσύνης ακυρώνοντας τμήματα της λειτουργίας της ενώ στέλνει λάθος μηνύματα στην κοινωνία.
Οι δανειστές μας ξεχνούν ή θέλουν να ξεχνούν ότι πολλές από τις παθογένειες της Ελλάδος οφείλονται στο γεγονός της ατιμωρησίας και του αργού τρόπου απονομής της δικαιοσύνης.
Οι εταίροι μας ξεχνούν ότι καμία δημοσιονομική τάξη δεν μπορεί να επέλθει εάν όλοι όσοι ασχολούνται με το δημόσιο χρήμα δεν είναι ίσοι απέναντι στους νόμους και το Σύνταγμα.
Εάν οι πρακτικές του ΤΑΙΠΕΔ συνεχίσουν και στο νέο υπερταμείο τότε δεν θα μιλούμε για ιδιωτικοποιήσεις αλλά για λεηλασία με όρους πλιάτσικου.
Οι δανειστές επαίρονται ότι τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων ή και της διαχείρισης της κρατικής περιούσιας θα μειώνουν το δημόσιο χρέος.
Σε θεωρητικό επίπεδο έτσι είναι σε πρακτικό όμως τα ψίχουλα που θα εισπράττονται από τις πώλησης σε εξευτελιστικές τιμές δεν θα προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό ενώ αντίθετα θα εξυπηρετούν την διεθνή ελίτ να διευρύνει τα περιουσιακά της στοιχεία.
Είναι δε τόσο μεγάλη η υποκρισία των δανειστών που νομίζουν ότι εξαιρώντας την υπεξαίρεση από την ομπρέλα ασυλίας καλύπτουν τις ευαισθησίες των αφελών.
Οι σύγχρονες μπίζνες δεν γίνονται με υπεξαιρέσεις , αυτές αφορούν του κακομοίρηδες του καπιταλισμού, αλλά με την λήψη αποφάσεων ιδιοτελών χαρακτηριστικών.
Όμως κλέφτης και απατεώνας δεν είναι μόνο αυτός που υφαρπάζει ένα χρηματικό ποσό αλλά και αυτός που λαμβάνει αποφάσεις που εξυπηρετούν ένα αγοραστή ή διαμορφώνει τους όρους ενός διαγωνισμού πώλησης κρατικής περιουσίας εις όφελος ενός επιχειρηματία.
Οι σύγχρονες μπίζνες δεν γίνονται με υπεξαιρέσεις αλλά με πράξεις και παραλείψεις όσων διαμορφώνουν μια πραγματικότητα.
‘Δικαίως’ οι δανειστές μας ζητούν την νομική κατοχύρωση του ακαταδίωκτου αφού λειτουργούν ως λόμπι συγκεκριμένων συμφερόντων που επιδιώκουν να αρπάξουν την κρατική μας περιουσία.
‘Δικαίως ’ οι δανειστές μας συνδέουν την λήψη της πρώτης δόσης του τρίτου μνημονίου αλλά και την επαναφορά του waiver για τις ελληνικές τράπεζες με τέτοιου είδους ασυλίες αφού ο πρωταρχικός στόχος δεν είναι η επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στη δημοσιονομική ορθοδοξία αλλά η λεηλασία της χώρας.
Άλλωστε το υπόβαθρο υπάρχει τόσο σε οικονομικό επίπεδο, υπερχρέωση και αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από τις αγορές , όσο και σε πολιτικό με την τους Φον Δημητράκηδες που κυβερνούν την χώρα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών