Οι επενδυτές πρέπει να μπορούν να ξεχωρίσουν τη μεταβλητότητα από την έλλειψη ρευστότητας, ενώ χρειάζεται υπευθυνότητα και από εκείνους που χαράσσουν τη νομισματική πολιτική
Σε μία ανάλυση για το κατά πόσον υπάρχει πραγματικά πρόβλημα ρευστότητας προχωρά ο επενδυτικός κολοσσός Pimco με κείμενο που δημοσιεύεται στο blog της εταιρείας.
Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:
Οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν περάσει από σεισμικές αλλαγές από την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, συμπεριλαμβανομένης της διέλευσης και της συνεχιζόμενης εφαρμογής τόσο του κανόνα Dodd-Frank όσο και του για τη δομή των Ευρωπαϊκής Αγοράς.
Αυτοί οι νέοι κανονισμοί, με στόχο να αυξηθεί η οικονομική σταθερότητα και η μείωση του συστημικού κινδύνου, έχουν οδηγήσει σε αναδιάρθρωση των τραπεζών, χαμηλότερους δείκτες μόχλευσης και μειωμένη χρήση των παραγώγων και της σχετικής χρηματοδότησης.
Ενώ οι ρυθμιστικές αρχές έχουν επικεντρωθεί στη μείωση του συστημικού κινδύνου, λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία γεγονότα στην αγορά, συμπεριλαμβανομένων των ξαφνικών καταρρεύσεων των χρηματιστηρίων το ξαφνικό κλείσιμο ενός fund που επένδυε σε ομόλογα υψηλής απόδοσης στα τέλη του 2015, οι ρυθμιστικές αρχές και οι επενδυτές μπορεί να αναρωτιούνται εάν η ρευστότητα της αγοράς που υπέθεταν ότι υπήρχε ήταν μια ψευδαίσθηση που έχει πλέον έχει διαλυθεί.
Έχουμε τραβήξει την κουρτίνα, μόνο και μόνο για να ανακαλύψουμε ότι ο μάγος το Οζ είναι απλά ένας συνηθισμένος άνθρωπος;
Η σύντομη απάντηση είναι πιθανότατα όχι.
Ενώ η PIMCO συμφωνεί ότι οι συνθήκες της αγοράς έχουν αλλάξει από την εποχή προ της κρίσης και υπάρχουν θύλακες μειωμένης ρευστότητας στην αγορά, δεν πιστεύουμε ότι οι συνθήκες είναι τόσο σημαντικά διαφορετικές, όπως μερικοί μπορεί να τις αντιλαμβάνονται.
Αντίθετα, θεωρούμε ότι η περίοδος χαμηλής μεταβλητότητας, όταν τα επιτόκια ήταν κοντά στο μηδέν και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ φαινόταν να βρίσκεται επ' αόριστον σε στάση αναμονής, έχει δώσει τη θέση της σε μια περίοδο υψηλότερης μεταβλητότητας, λόγω των πιο αβέβαιων πολιτικών από τις κεντρικές τράπεζες.
Επιπλέον, ορισμένοι επενδυτές και ρυθμιστικές αρχές ανησυχούν σχετικά με την πιθανότητα μεγάλων ρευστοποιήσεων σε επενδύσεις σταθερού εισοδήματος, τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία «φυγή» από τα αμοιβαία κεφάλαια.
Πιστεύουμε ότι αυτό είναι λάθος για πολλούς λόγους:
Πρώτον, τα αμοιβαία κεφάλαια δεν κινδυνεύουν από μια πραγματική «φυγή», δεδομένου ότι δεν είναι μοχλευμένα προϊόντα.
Θα πωλούσαν τα περιουσιακά στοιχεία που κατέχουν και οι μέτοχοί τους θα λάμβαναν την αξία αυτών των περιουσιακών στοιχείων.
Δεύτερον, οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων/κεφαλαίων έχουν αποθέματα ρευστότητας και προγράμματα διαφοροποίησης, με στόχο την άμβλυνση αυτών των κινδύνων.
Τρίτον, εάν εμφανιστούν πωλήσεις ταυτόχρονα σε πολλαπλούς διαχειριστές κεφαλαίων, θα σηματοδοτήσει μια αλλαγή όσον αφορά μια ολόκληρη κατηγορία περιουσιακών στοιχείων και όχι ειδικά για κάποιο συγκεκριμένο fund.
Οι απότομες αλλαγές στις αποτιμήσεις δεν είναι απαραίτητα γεγονότα που έχουν να κάνουν με τη ρευστότητα.
Για παράδειγμα, εάν η Fed κάνει την έκπληξη με μια αύξηση των επιτοκίων κατά 0,5% (το οποίο δεν θεωρούμε και τόσο πιθανό), η PIMCO θα περίμενε ότι οι τιμές για τα περισσότερα αμερικανικά ομόλογα θα πέσουν και η διαφορά ανάμεσα στην προσφορά και τη ζήτηση θα διευρυνθεί αρχικά, εξαιτίας της έκπληξης.
Ή εάν τα οικονομικά δεδομένα, όπως οι θέσεις εργασίας εκτός του αγροτικού τομέα, παρουσιάσουν ξαφνική αδυναμία, οι μετοχές θα μπορούσαν να ανατιμολογηθούν χαμηλότερα και οι επενδύσεις σταθερού εισοδήματος υψηλότερα.
Ως αποτέλεσμα αυτών των ειδήσεων, αν οι επενδυτές αρχίσουν να αλλάζουν την τοποθέτηση του ενεργητικού τους από τις μετοχές προς το σταθερό εισόδημα, αυτά οι αξίες αυτών των περιουσιακών στοιχείων μπορεί να μεταβληθούν βίαια.
Τα spread προσφοράς/ζήτησης μπορεί να διευρύνονταν και η μεταβλητότητα να γίνει μεγαλύτερη για ένα χρονικό διάστημα.
Δύο παραδείγματα από την πραγματική ζωή τέτοιων γεγονότων είναι το χρηματιστηριακό κραχ του 1987, όταν οι μετοχές έχασαν πάνω από το 20% της αξίας τους και η ξαφνική απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας το 2015 πάψει τη σύνδεση του φράγκου με το ευρώ, κίνηση η οποία οδήγησε σε άλμα του φράγκου κατά 20% μέσα σε μια μέρα.
Αν και αυτές οι κινήσεις της αγοράς ήταν βίαιες και τα spreads προσφοράς/ζήτησης διευρύνθηκαν, ήταν ανατιμολογήσεις περιουσιακών στοιχείων και όχι γεγονότα ρευστότητας.
Η αγορά αναπροσαρμόστηκε λίγο μετά από αυτά τα γεγονότα αυτά, η ρευστότητα επανήλθε και η μεταβλητότητα μειώθηκε.
Αυτά τα παραδείγματα διαψεύδουν τη σημερινή «ψευδαίσθηση της έλλειψης ρευστότητας».
Δεν πρόκειται για μια δυσλειτουργική αγορά.
Η αύξηση των spreads προσφοράς/ζήτησης, η μεγαλύτερη μεταβλητότητα και οι αλλαγές στις προτιμήσεις περιουσιακών στοιχείων υποδηλώνουν μια κατάσταση αλλαγής στις συνθήκες της αγοράς, αλλά όχι κατ 'ανάγκη έλλειψη ρευστότητας.
Οι επενδυτές θα πρέπει να είναι βέβαιοι ότι ξεχωρίζουν τη μεταβλητότητα από την έλλειψη ρευστότητας, ενώ οι αρμόδιοι για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής θα πρέπει να είναι προσεκτικοί ώστε να μην διαγνώσουν εσφαλμένα το πρόβλημα που προσπαθούν να λύσουν.
www.bankingnews.gr
Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:
Οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν περάσει από σεισμικές αλλαγές από την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, συμπεριλαμβανομένης της διέλευσης και της συνεχιζόμενης εφαρμογής τόσο του κανόνα Dodd-Frank όσο και του για τη δομή των Ευρωπαϊκής Αγοράς.
Αυτοί οι νέοι κανονισμοί, με στόχο να αυξηθεί η οικονομική σταθερότητα και η μείωση του συστημικού κινδύνου, έχουν οδηγήσει σε αναδιάρθρωση των τραπεζών, χαμηλότερους δείκτες μόχλευσης και μειωμένη χρήση των παραγώγων και της σχετικής χρηματοδότησης.
Ενώ οι ρυθμιστικές αρχές έχουν επικεντρωθεί στη μείωση του συστημικού κινδύνου, λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία γεγονότα στην αγορά, συμπεριλαμβανομένων των ξαφνικών καταρρεύσεων των χρηματιστηρίων το ξαφνικό κλείσιμο ενός fund που επένδυε σε ομόλογα υψηλής απόδοσης στα τέλη του 2015, οι ρυθμιστικές αρχές και οι επενδυτές μπορεί να αναρωτιούνται εάν η ρευστότητα της αγοράς που υπέθεταν ότι υπήρχε ήταν μια ψευδαίσθηση που έχει πλέον έχει διαλυθεί.
Έχουμε τραβήξει την κουρτίνα, μόνο και μόνο για να ανακαλύψουμε ότι ο μάγος το Οζ είναι απλά ένας συνηθισμένος άνθρωπος;
Η σύντομη απάντηση είναι πιθανότατα όχι.
Ενώ η PIMCO συμφωνεί ότι οι συνθήκες της αγοράς έχουν αλλάξει από την εποχή προ της κρίσης και υπάρχουν θύλακες μειωμένης ρευστότητας στην αγορά, δεν πιστεύουμε ότι οι συνθήκες είναι τόσο σημαντικά διαφορετικές, όπως μερικοί μπορεί να τις αντιλαμβάνονται.
Αντίθετα, θεωρούμε ότι η περίοδος χαμηλής μεταβλητότητας, όταν τα επιτόκια ήταν κοντά στο μηδέν και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ φαινόταν να βρίσκεται επ' αόριστον σε στάση αναμονής, έχει δώσει τη θέση της σε μια περίοδο υψηλότερης μεταβλητότητας, λόγω των πιο αβέβαιων πολιτικών από τις κεντρικές τράπεζες.
Επιπλέον, ορισμένοι επενδυτές και ρυθμιστικές αρχές ανησυχούν σχετικά με την πιθανότητα μεγάλων ρευστοποιήσεων σε επενδύσεις σταθερού εισοδήματος, τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία «φυγή» από τα αμοιβαία κεφάλαια.
Πιστεύουμε ότι αυτό είναι λάθος για πολλούς λόγους:
Πρώτον, τα αμοιβαία κεφάλαια δεν κινδυνεύουν από μια πραγματική «φυγή», δεδομένου ότι δεν είναι μοχλευμένα προϊόντα.
Θα πωλούσαν τα περιουσιακά στοιχεία που κατέχουν και οι μέτοχοί τους θα λάμβαναν την αξία αυτών των περιουσιακών στοιχείων.
Δεύτερον, οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων/κεφαλαίων έχουν αποθέματα ρευστότητας και προγράμματα διαφοροποίησης, με στόχο την άμβλυνση αυτών των κινδύνων.
Τρίτον, εάν εμφανιστούν πωλήσεις ταυτόχρονα σε πολλαπλούς διαχειριστές κεφαλαίων, θα σηματοδοτήσει μια αλλαγή όσον αφορά μια ολόκληρη κατηγορία περιουσιακών στοιχείων και όχι ειδικά για κάποιο συγκεκριμένο fund.
Οι απότομες αλλαγές στις αποτιμήσεις δεν είναι απαραίτητα γεγονότα που έχουν να κάνουν με τη ρευστότητα.
Για παράδειγμα, εάν η Fed κάνει την έκπληξη με μια αύξηση των επιτοκίων κατά 0,5% (το οποίο δεν θεωρούμε και τόσο πιθανό), η PIMCO θα περίμενε ότι οι τιμές για τα περισσότερα αμερικανικά ομόλογα θα πέσουν και η διαφορά ανάμεσα στην προσφορά και τη ζήτηση θα διευρυνθεί αρχικά, εξαιτίας της έκπληξης.
Ή εάν τα οικονομικά δεδομένα, όπως οι θέσεις εργασίας εκτός του αγροτικού τομέα, παρουσιάσουν ξαφνική αδυναμία, οι μετοχές θα μπορούσαν να ανατιμολογηθούν χαμηλότερα και οι επενδύσεις σταθερού εισοδήματος υψηλότερα.
Ως αποτέλεσμα αυτών των ειδήσεων, αν οι επενδυτές αρχίσουν να αλλάζουν την τοποθέτηση του ενεργητικού τους από τις μετοχές προς το σταθερό εισόδημα, αυτά οι αξίες αυτών των περιουσιακών στοιχείων μπορεί να μεταβληθούν βίαια.
Τα spread προσφοράς/ζήτησης μπορεί να διευρύνονταν και η μεταβλητότητα να γίνει μεγαλύτερη για ένα χρονικό διάστημα.
Δύο παραδείγματα από την πραγματική ζωή τέτοιων γεγονότων είναι το χρηματιστηριακό κραχ του 1987, όταν οι μετοχές έχασαν πάνω από το 20% της αξίας τους και η ξαφνική απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας το 2015 πάψει τη σύνδεση του φράγκου με το ευρώ, κίνηση η οποία οδήγησε σε άλμα του φράγκου κατά 20% μέσα σε μια μέρα.
Αν και αυτές οι κινήσεις της αγοράς ήταν βίαιες και τα spreads προσφοράς/ζήτησης διευρύνθηκαν, ήταν ανατιμολογήσεις περιουσιακών στοιχείων και όχι γεγονότα ρευστότητας.
Η αγορά αναπροσαρμόστηκε λίγο μετά από αυτά τα γεγονότα αυτά, η ρευστότητα επανήλθε και η μεταβλητότητα μειώθηκε.
Αυτά τα παραδείγματα διαψεύδουν τη σημερινή «ψευδαίσθηση της έλλειψης ρευστότητας».
Δεν πρόκειται για μια δυσλειτουργική αγορά.
Η αύξηση των spreads προσφοράς/ζήτησης, η μεγαλύτερη μεταβλητότητα και οι αλλαγές στις προτιμήσεις περιουσιακών στοιχείων υποδηλώνουν μια κατάσταση αλλαγής στις συνθήκες της αγοράς, αλλά όχι κατ 'ανάγκη έλλειψη ρευστότητας.
Οι επενδυτές θα πρέπει να είναι βέβαιοι ότι ξεχωρίζουν τη μεταβλητότητα από την έλλειψη ρευστότητας, ενώ οι αρμόδιοι για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής θα πρέπει να είναι προσεκτικοί ώστε να μην διαγνώσουν εσφαλμένα το πρόβλημα που προσπαθούν να λύσουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών