Η ζωή θα ήταν πολύ πιο απλή αν η Κίνα είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε απελευθέρωση της διαπραγμάτευσης του γουάν όταν τα πράγματα ήταν καλύτερα
Μία εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί με τις εκροές κεφαλαίων στην κίνα τον τελευταίο χρόνο και τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η Κεντρική Τράπεζα της χώρας προκειμένου να ανακόψει αυτό το κύμα φυγής παρουσιάζει σε κείμενό του που δημοσιεύεται στο Project Syndicate ο γνωστός οικονομολόγος και καθηγητής του Harvard, Kenneth Rogoff.
Ειδικότερα, στο κείμενό του αναφέρει τα εξής:
Από την αρχή του 2016 η προοπτική μίας σημαντικής υποτίμησης του κινεζικού γουάν κρέμεται πάνω από τις αγορές σαν δαμόκλειος σπάθη.
Καμία άλλη πηγή πολιτικής αβεβαιότητας δεν έχει υπάρξει τόσο αποσταθεροποιητική.
Λίγοι παρατηρητές αμφιβάλλουν ότι η Κίνα θα πρέπει να αφήσει την ισοτιμία του γουάν να διαμορφωθεί ελεύθερα στις αγορές συναλλάγματος κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Το ερώτημα είναι πόσο δράμα θα μεσολαβήσει στο ενδιάμεσο, καθώς οι πολιτικές και οικονομικές ανάγκες συγκρούονται.
Μπορεί να μοιάζει παράξενο που μία χώρα με εμπορικό πλεόνασμα 600 δισ. δολ. το 2015 θα πρέπει να ανησυχεί για την αδυναμία του νομίσματός της.
Αλλά ένας συνδυασμός παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων της επιβράδυνσης της ανάπτυξης και της σταδιακής χαλάρωσης των περιορισμών για τις επενδύσεις στο εξωτερικό, έχει εξαπολύσει μία τεράστια εκροή κεφαλαίων.
Οι ιδιώτες επιτρέπεται πλέον να βγάζουν εκτός χώρας έως και 50.000 δολ. ετησίως.
Εάν μόλις 1 στους 20 πολίτες ασκήσει αυτό το δικαίωμα, τα συναλλαγματικά αποθεματικά της Κίνας θα εξαφανιστούν.
Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες κινεζικές εταιρείες με τεράστια ρευστότητα προσπαθούν συνεχώς να βρίσκουν νέους τρόπους για να βγάζουν λεφτά στο εξωτερικό.
Μία άκρως νόμιμη οδός είναι να δανείζουν γουάν και να αποπληρώνονται σε ξένο νόμισμα.
Μία όχι και τόσο νόμιμη οδός είναι να εκδίδουν λάθος ή φουσκωμένα εμπορικά τιμολόγια, κάτι το οποίο καθιστά μία μορφή ξεπλύματος χρήματος.
Για παράδειγμα, ένας κινέζικος εξαγωγέας μπορεί να αναφέρει χαμηλότερη τιμή πώλησης σε έναν αμερικανό εισαγωγέα που παραλαμβάνει το εμπόρευμα, με τη διαφορά να κατατίθεται μυστικά σε δολάρια σε αμερικανικό λογαριασμό (ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αγοραστεί ένας πίνακας του Πικάσο).
Σε αυτό το σημείο που οι κινεζικές εταιρείες έχουν αγοράσει τόσες αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες, το ξέπλυμα χρήματος μπορεί να γίνει και εντός της ίδιας της εταιρείας.
Δεν ήταν οι Κινέζοι που ανακάλυψαν αυτή την ιδέα.
Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μία κατεστραμμένη Ευρώπη ήταν εγκλωβισμένη σε έλεγχο κατοχής και κυκλοφορίας των ξένων νομισμάτων, οι παράνομες ροές κεφαλαίων εκτός ηπείρου συχνά ανέρχονταν στο 10% του συνολικού εμπορίου ή ακόμη και περισσότερο.
Καθώς είναι μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές δυνάμεις στον κόσμο, είναι πρακτικά αδύνατο για την Κίνα να κρατήσει υπό έλεγχο τις εκροές κεφαλαίων όταν τα κίνητρα για να φύγουν εκτός χώρας τα χρήματα είναι πολύ ισχυρά.
Όντως, παρά το μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα της χώρας, η Κεντρική Τράπεζα αναγκάστηκε να παρέμβει ισχυρά για να κρατήσει υψηλά την τιμή του γουάν, τόσο που δαπάνησε 500 δισ. δολ από τα αποθεματικά της το 2015.
Με τέτοιες διαρροές, το «σεντούκι» της Κίνας ύψους 3 τρισ. δολ. δεν θα μπορεί για πάντα να σώζει την κατάσταση.
Γίνεται πολλή συζήτηση για το εάν η κίνα πρόκειται να προχωρήσει σε μία υποτίμηση του νομίσματός της κατά 10%, ώστε να μειώσει τις πιέσεις στην ισοτιμία του γουάν.
Αλλά μία τέτοια κίνηση μπορεί να ερμηνευτεί ως μεγαλύτερη αδυναμία της οικονομίας, οπότε ο φόβος θα δώσει συνέχεια στις εκροές κεφαλαίων.
Η ζωή θα ήταν πολύ πιο απλή αν η Κίνα είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε απελευθέρωση της διαπραγμάτευσης του γουάν όταν τα πράγματα ήταν καλύτερα.
Ίσως οι αρχές καταφέρουν να αντισταθούν το 2016.
Αλλά το πιθανότερο είναι ότι το γουάν θα συνεχίσει τις αναταράξεις, συμπαρασύροντας μαζί του και τις αγορές.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, στο κείμενό του αναφέρει τα εξής:
Από την αρχή του 2016 η προοπτική μίας σημαντικής υποτίμησης του κινεζικού γουάν κρέμεται πάνω από τις αγορές σαν δαμόκλειος σπάθη.
Καμία άλλη πηγή πολιτικής αβεβαιότητας δεν έχει υπάρξει τόσο αποσταθεροποιητική.
Λίγοι παρατηρητές αμφιβάλλουν ότι η Κίνα θα πρέπει να αφήσει την ισοτιμία του γουάν να διαμορφωθεί ελεύθερα στις αγορές συναλλάγματος κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Το ερώτημα είναι πόσο δράμα θα μεσολαβήσει στο ενδιάμεσο, καθώς οι πολιτικές και οικονομικές ανάγκες συγκρούονται.
Μπορεί να μοιάζει παράξενο που μία χώρα με εμπορικό πλεόνασμα 600 δισ. δολ. το 2015 θα πρέπει να ανησυχεί για την αδυναμία του νομίσματός της.
Αλλά ένας συνδυασμός παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων της επιβράδυνσης της ανάπτυξης και της σταδιακής χαλάρωσης των περιορισμών για τις επενδύσεις στο εξωτερικό, έχει εξαπολύσει μία τεράστια εκροή κεφαλαίων.
Οι ιδιώτες επιτρέπεται πλέον να βγάζουν εκτός χώρας έως και 50.000 δολ. ετησίως.
Εάν μόλις 1 στους 20 πολίτες ασκήσει αυτό το δικαίωμα, τα συναλλαγματικά αποθεματικά της Κίνας θα εξαφανιστούν.
Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες κινεζικές εταιρείες με τεράστια ρευστότητα προσπαθούν συνεχώς να βρίσκουν νέους τρόπους για να βγάζουν λεφτά στο εξωτερικό.
Μία άκρως νόμιμη οδός είναι να δανείζουν γουάν και να αποπληρώνονται σε ξένο νόμισμα.
Μία όχι και τόσο νόμιμη οδός είναι να εκδίδουν λάθος ή φουσκωμένα εμπορικά τιμολόγια, κάτι το οποίο καθιστά μία μορφή ξεπλύματος χρήματος.
Για παράδειγμα, ένας κινέζικος εξαγωγέας μπορεί να αναφέρει χαμηλότερη τιμή πώλησης σε έναν αμερικανό εισαγωγέα που παραλαμβάνει το εμπόρευμα, με τη διαφορά να κατατίθεται μυστικά σε δολάρια σε αμερικανικό λογαριασμό (ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αγοραστεί ένας πίνακας του Πικάσο).
Σε αυτό το σημείο που οι κινεζικές εταιρείες έχουν αγοράσει τόσες αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες, το ξέπλυμα χρήματος μπορεί να γίνει και εντός της ίδιας της εταιρείας.
Δεν ήταν οι Κινέζοι που ανακάλυψαν αυτή την ιδέα.
Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μία κατεστραμμένη Ευρώπη ήταν εγκλωβισμένη σε έλεγχο κατοχής και κυκλοφορίας των ξένων νομισμάτων, οι παράνομες ροές κεφαλαίων εκτός ηπείρου συχνά ανέρχονταν στο 10% του συνολικού εμπορίου ή ακόμη και περισσότερο.
Καθώς είναι μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές δυνάμεις στον κόσμο, είναι πρακτικά αδύνατο για την Κίνα να κρατήσει υπό έλεγχο τις εκροές κεφαλαίων όταν τα κίνητρα για να φύγουν εκτός χώρας τα χρήματα είναι πολύ ισχυρά.
Όντως, παρά το μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα της χώρας, η Κεντρική Τράπεζα αναγκάστηκε να παρέμβει ισχυρά για να κρατήσει υψηλά την τιμή του γουάν, τόσο που δαπάνησε 500 δισ. δολ από τα αποθεματικά της το 2015.
Με τέτοιες διαρροές, το «σεντούκι» της Κίνας ύψους 3 τρισ. δολ. δεν θα μπορεί για πάντα να σώζει την κατάσταση.
Γίνεται πολλή συζήτηση για το εάν η κίνα πρόκειται να προχωρήσει σε μία υποτίμηση του νομίσματός της κατά 10%, ώστε να μειώσει τις πιέσεις στην ισοτιμία του γουάν.
Αλλά μία τέτοια κίνηση μπορεί να ερμηνευτεί ως μεγαλύτερη αδυναμία της οικονομίας, οπότε ο φόβος θα δώσει συνέχεια στις εκροές κεφαλαίων.
Η ζωή θα ήταν πολύ πιο απλή αν η Κίνα είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε απελευθέρωση της διαπραγμάτευσης του γουάν όταν τα πράγματα ήταν καλύτερα.
Ίσως οι αρχές καταφέρουν να αντισταθούν το 2016.
Αλλά το πιθανότερο είναι ότι το γουάν θα συνεχίσει τις αναταράξεις, συμπαρασύροντας μαζί του και τις αγορές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών