Μεγαλύτερος κίνδυνος οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, καθώς δεν εμποδίζονται ούτε από σύνορα ούτε από στρατούς
Το τέλος της χρονιάς είναι καλή στιγμή για να αναλογιστούμε το τι βρίσκεται μπροστά μας.
Υπάρχουν βέβαια σημαντικοί οικονομικοί κίνδυνοι, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται η λανθασμένη τιμολόγηση των περιουσιακών στοιχείων, στην οποία μας οδήγησε μία δεκαετία εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων, η αλλαγή της δομής της κινεζικής οικονομίας και η επίμονη αδυναμία της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Αυτά επισημαίνει σε μακροσκελέστατο άρθρο του στο Project Syndicate, που αναδημοσιεύει το Marketwatch, ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Martin Feldstein.
Ειδικότερα, πάντως, ο κ. Feldstein εκτιμά ότι οι βασικότεροι κίνδυνοι παραμένουν οι γεωπολιτικοί, οι οποίοι προέρχονται από 4 πηγές: τη Ρωσία, την Κίνα, τη Μέση Ανατολή και τον κυβερνοχώρο.
Συγκεκριμένα, για τη Ρωσία σημειώνει ότι εάν και η Σοβιετική Ένωση έχει διαλυθεί, η χώρα παραμένει σημαντική πυρηνική δύναμη, με δυνατότητα να δείξει τη δύναμή της σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.
Επίσης, τονίζει ότι η Ρωσία είναι εξαιρετικά αδύναμη οικονομικά, λόγω της εξάρτησής της από το πετρέλαιο, ενώ οι τιμές βρίσκονται εξαιρετικά χαμηλά.
Ο ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin έχει ήδη προειδοποιήσεις τους πολίτες της χώρας ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με σφοδρή λιτότητα.
Ο γεωπολιτικός κίνδυνος πηγάζει από την εμπλοκή της Ρωσίας στη Ρωσία και τη Συρία, προκειμένου ο Putin να δείξει τη σημασία της χώρας του εντός και εκτός συνόρων.
Η Ρωσία επίσης χρησιμοποιεί το αέριό της ως όπλο στις σχέσεις της με την Ευρώπη και την Τουρκία.
Για την Κίνα ο Feldstein επισημαίνει ότι ακόμη μια με μέτριους ρυθμούς, η ανάπτυξή της θα ξεπεράσει κατά πολύ εκείνη των ΗΠΑ ή της Ευρώπης.
Επίσης η χώρα προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή της παγκοσμίως, ενώ έχει αξιώσεις στην Ανατολική και Βόρεια Θάλασσα της Κίνας, που οδηγούν σε αντιπαραθέσεις με τις γειτονικές της χώρες.
Επίσης, προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή της μέσω της οικονομικής της δύναμης, με την Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών και προγράμματα βοήθειας προς την Αφρική.
Η παρούσα κινεζική ηγεσία θέλει ειρηνικές σχέσεις και καλή συνεργασία με τη Δύση.
Το πρόβλημα όμως για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους θα έρθει όταν θα πρέπει να αποτρέψει τις απειλές από μελλοντικούς ηγέτες της χώρας.
Στη Μέση Ανατολή, το μεγάλο θέμα δεν είναι η απειλή που αποτελεί ο Ισλαμικός Στρατός για τους πολίτες όλου του κόσμου, αλλά η σύγκρουση ανάμεσα στου Σουνίτες και τους Σηίτες Μουσουλμάνους, μία σύγκρουση που διαρκεί εδώ και περισσότερα από 1000 χρόνια.
Τον περισσότερο καιρό οι Σιίτες έχουν αντιμετωπίσει συχνά διακρίσεις και ακραία βία από τους Σουνίτες.
Οπότε η Σαουδική Αραβία και τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής του Κόλπου όπου ηγούνται Σουνίτες βλέπουν στο Ιράν που διοικείται από Σιίτες ως τη Νέμεσή τους.
Μία σύγκρουση ανάμεσα σε Σαουδική Αραβία και Ιράν θα ήταν επίσης μία σύγκρουση για τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου της Αραβικής Χερσονήσου και για τον τεράστιο πλούτο μικρών κρατών όπως το Κουβέιτ και το Κατάρ.
Η τελευταία πηγή κινδύνου είναι ο κυβερνοχώρος, η οποία και μπορεί να επισκιάσει όλους τους άλλους κινδύνους, επειδή τα σύνορα και οι στρατοί δεν έχουν εφαρμογή σε αυτόν, δεν τον περιορίζουν.
Οι απειλές επιθέσεων σε τράπεζες, η πρόσβαση σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, αλλά και σε στοιχεία ασφαλιστικών εταιρειών και κρατικών υπηρεσιών και η βιομηχανική κατασκοπία είναι μόνο μερικές από τις εκφάνσεις αυτού του κινδύνου.
Και πραγματικά, η ευρεία κλοπή τεχνολογίας από αμερικανικές εταιρείες οδήγησε στην πρόσφατη συμφωνία Κίνας και ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία δεσμεύονται ότι καμία κυβέρνηση δεν θα βοηθήσει στην κλοπή τεχνολογίας για να κερδίσουν δικές της εταιρείες.
Αυτά είναι σοβαρά ζητήματα, αλλά όχι τόσο όσο αποτελεί ο κίνδυνος επικίνδυνων προγραμμάτων που προσβάλουν κρίσιμες υποδομές, όπως τα δίκτυα ηλεκτρικού, εναέριας κυκλοφορίας, πετρελαιαγωγούς και δεξαμενές νερού, οικονομικές πλατφόρμες κ.ο.κ.
Πρόσφατα περιστατικά έχουν αποδοθεί στην Κίνα, το Ιράν, τη Ρωσία και τη Βόρειο Κορέα.
Αλλά δεν χρειάζεται να εμπλέκονται ολόκληρα κράτη.
Ακόμη και απλοί ιδιώτες μπορούν να ενεργήσουν οι ίδιοι δολίως ή να προσλάβουν κάποιον να το κάνει για αυτούς.
Τα κυβερνοόπλα είναι σχετικά φτηνά και ικανά να φτάσουν οπουδήποτε στον κόσμο.
Είναι τα όπλα του μέλλοντος και ακόμη δεν έχουμε την ικανότητα να εμποδίσουμε τέτοιες επιθέσεις, καταλήγει ο Feldstein.
www.bankingnews.gr
Υπάρχουν βέβαια σημαντικοί οικονομικοί κίνδυνοι, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται η λανθασμένη τιμολόγηση των περιουσιακών στοιχείων, στην οποία μας οδήγησε μία δεκαετία εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων, η αλλαγή της δομής της κινεζικής οικονομίας και η επίμονη αδυναμία της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Αυτά επισημαίνει σε μακροσκελέστατο άρθρο του στο Project Syndicate, που αναδημοσιεύει το Marketwatch, ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Martin Feldstein.
Ειδικότερα, πάντως, ο κ. Feldstein εκτιμά ότι οι βασικότεροι κίνδυνοι παραμένουν οι γεωπολιτικοί, οι οποίοι προέρχονται από 4 πηγές: τη Ρωσία, την Κίνα, τη Μέση Ανατολή και τον κυβερνοχώρο.
Συγκεκριμένα, για τη Ρωσία σημειώνει ότι εάν και η Σοβιετική Ένωση έχει διαλυθεί, η χώρα παραμένει σημαντική πυρηνική δύναμη, με δυνατότητα να δείξει τη δύναμή της σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.
Επίσης, τονίζει ότι η Ρωσία είναι εξαιρετικά αδύναμη οικονομικά, λόγω της εξάρτησής της από το πετρέλαιο, ενώ οι τιμές βρίσκονται εξαιρετικά χαμηλά.
Ο ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin έχει ήδη προειδοποιήσεις τους πολίτες της χώρας ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με σφοδρή λιτότητα.
Ο γεωπολιτικός κίνδυνος πηγάζει από την εμπλοκή της Ρωσίας στη Ρωσία και τη Συρία, προκειμένου ο Putin να δείξει τη σημασία της χώρας του εντός και εκτός συνόρων.
Η Ρωσία επίσης χρησιμοποιεί το αέριό της ως όπλο στις σχέσεις της με την Ευρώπη και την Τουρκία.
Για την Κίνα ο Feldstein επισημαίνει ότι ακόμη μια με μέτριους ρυθμούς, η ανάπτυξή της θα ξεπεράσει κατά πολύ εκείνη των ΗΠΑ ή της Ευρώπης.
Επίσης η χώρα προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή της παγκοσμίως, ενώ έχει αξιώσεις στην Ανατολική και Βόρεια Θάλασσα της Κίνας, που οδηγούν σε αντιπαραθέσεις με τις γειτονικές της χώρες.
Επίσης, προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή της μέσω της οικονομικής της δύναμης, με την Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών και προγράμματα βοήθειας προς την Αφρική.
Η παρούσα κινεζική ηγεσία θέλει ειρηνικές σχέσεις και καλή συνεργασία με τη Δύση.
Το πρόβλημα όμως για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους θα έρθει όταν θα πρέπει να αποτρέψει τις απειλές από μελλοντικούς ηγέτες της χώρας.
Στη Μέση Ανατολή, το μεγάλο θέμα δεν είναι η απειλή που αποτελεί ο Ισλαμικός Στρατός για τους πολίτες όλου του κόσμου, αλλά η σύγκρουση ανάμεσα στου Σουνίτες και τους Σηίτες Μουσουλμάνους, μία σύγκρουση που διαρκεί εδώ και περισσότερα από 1000 χρόνια.
Τον περισσότερο καιρό οι Σιίτες έχουν αντιμετωπίσει συχνά διακρίσεις και ακραία βία από τους Σουνίτες.
Οπότε η Σαουδική Αραβία και τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής του Κόλπου όπου ηγούνται Σουνίτες βλέπουν στο Ιράν που διοικείται από Σιίτες ως τη Νέμεσή τους.
Μία σύγκρουση ανάμεσα σε Σαουδική Αραβία και Ιράν θα ήταν επίσης μία σύγκρουση για τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου της Αραβικής Χερσονήσου και για τον τεράστιο πλούτο μικρών κρατών όπως το Κουβέιτ και το Κατάρ.
Η τελευταία πηγή κινδύνου είναι ο κυβερνοχώρος, η οποία και μπορεί να επισκιάσει όλους τους άλλους κινδύνους, επειδή τα σύνορα και οι στρατοί δεν έχουν εφαρμογή σε αυτόν, δεν τον περιορίζουν.
Οι απειλές επιθέσεων σε τράπεζες, η πρόσβαση σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, αλλά και σε στοιχεία ασφαλιστικών εταιρειών και κρατικών υπηρεσιών και η βιομηχανική κατασκοπία είναι μόνο μερικές από τις εκφάνσεις αυτού του κινδύνου.
Και πραγματικά, η ευρεία κλοπή τεχνολογίας από αμερικανικές εταιρείες οδήγησε στην πρόσφατη συμφωνία Κίνας και ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία δεσμεύονται ότι καμία κυβέρνηση δεν θα βοηθήσει στην κλοπή τεχνολογίας για να κερδίσουν δικές της εταιρείες.
Αυτά είναι σοβαρά ζητήματα, αλλά όχι τόσο όσο αποτελεί ο κίνδυνος επικίνδυνων προγραμμάτων που προσβάλουν κρίσιμες υποδομές, όπως τα δίκτυα ηλεκτρικού, εναέριας κυκλοφορίας, πετρελαιαγωγούς και δεξαμενές νερού, οικονομικές πλατφόρμες κ.ο.κ.
Πρόσφατα περιστατικά έχουν αποδοθεί στην Κίνα, το Ιράν, τη Ρωσία και τη Βόρειο Κορέα.
Αλλά δεν χρειάζεται να εμπλέκονται ολόκληρα κράτη.
Ακόμη και απλοί ιδιώτες μπορούν να ενεργήσουν οι ίδιοι δολίως ή να προσλάβουν κάποιον να το κάνει για αυτούς.
Τα κυβερνοόπλα είναι σχετικά φτηνά και ικανά να φτάσουν οπουδήποτε στον κόσμο.
Είναι τα όπλα του μέλλοντος και ακόμη δεν έχουμε την ικανότητα να εμποδίσουμε τέτοιες επιθέσεις, καταλήγει ο Feldstein.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών