Με λίγα λόγια, οι βασικές προϋποθέσεις φαίνεται να ευνοούν τώρα την ανάκαμψη στην Ελλάδα.
Τώρα που οι ελληνικές τράπεζες έχουν ξανανοίξει και η κυβέρνηση έχει αποπληρώσει τις οφειλές προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η επιθανάτια εμπειρία της Ελλάδας σηματοδοτεί το τέλος της κρίσης του ευρώ;
Η συμβατική απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι αναφέρει η Gavekal Dragonomics
Σύμφωνα με τους περισσότερους οικονομολόγους και πολιτικούς σχολιαστές, η τελευταία ελληνική διάσωση ήταν λίγο περισσότερο από ένα αναλγητικό.
Λίγο μετριάστηκε ο πόνος για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα του ευρώ θα κάνουν μετάσταση, αυτό αποτελεί μια πρόγνωση για το ενιαίο νόμισμα και ίσως ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.
Όμως, η συμβατική σκέψη είναι πιθανό να αποδειχθεί λάθος.
Η συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ευρωπαϊκές αρχές είναι πραγματικά ένα καλό αποτέλεσμα και για τις δύο πλευρές.
Αντί να σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας φάσης της κρίσης του ευρώ, η συμφωνία μπορεί να μείνει στην ιστορία ως το αποκορύφωμα μιας μακράς σειράς πολιτικών συμβιβασμών που, διορθώνοντας μερικές από τις χειρότερες αδυναμίες στο σχεδιασμό του ευρώ, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Η συμφωνία δεν μπορεί να αποτιμηθεί με όρους προκλητικής αλαζονείας του πρώην Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη ή την άσκοπη εκδικητικότητα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Schaeuble.
Η συμφωνία επίσης δεν μπορεί να αποτιμηθεί με όρους επικρίσεων τύπου Joseph Stiglitz ή συντηρητικών προσεγγίσεων όπως ο Hans-Werner Sinn.
Τα επιχειρήματα ενάντια στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ενιαίου νομίσματος αλλά και στον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα εξαπάτησε για να ενταχθεί στο ευρώ είναι υπαρκτά.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η διάλυση του ευρώ θα ήταν επιθυμητή ή ανεκτή.
Η ένταξη στο ευρώ ήταν σίγουρα καταστροφική για την Ελλάδα, αλλά υπάρχει πάντα «μια μεγάλη καταστροφή σε ένα έθνος», όπως παρατήρησε ο Άνταμ Σμιθ περίπου 250 χρόνια νωρίτερα, όταν η Βρετανία έχασε τις αμερικανικές αποικίες.
Η μεγάλη αρετή του καπιταλισμού είναι ότι προσαρμόζεται στις συνθήκες και ακόμη και την καταστροφή βρίσκει τρόπους να την αξιοποιήσει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα για να φθάσουν στο δολάριο πέρασαν από πλειάδα προβλημάτων, εμφύλιο, δουλειά και πολλά άλλα.
Αλλά μόλις συντελείται μια ενοποίηση το κόστος της διάλυσης του νέου πολιτικού και οικονομικού μοντέλου επαναξιολογείται.
Αυτό φαίνεται να συμβαίνει στην Ευρώπη, καθώς οι σαφείς πλειοψηφίες των ψηφοφόρων λένε ναι στην ευρωζώνη, όπως στην Γερμανία και την Ελλάδα.
Τα καλά νέα είναι ότι η Ευρώπη έχει τώρα κάποιες πειστικές απαντήσεις…για να μείνει ενωμένη.
Πράγματι, η Ευρώπη έχει ξεπεράσει ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «προπατορικό αμάρτημα» του ενιαίου νομίσματος.
Τον Ιανουάριο, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Mario Draghi δρομολόγησε ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης τόσο μεγάλο που θα καλύπτει το σύνολο των ομολόγων όλων των κυβερνήσεων της ευρωζώνης.
Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν κατανοήσει καθυστερημένα την πιο βασική αρχή των δημόσιων οικονομικών. Τα χρέη των κρατών δεν θα αποπληρωθούν όσο υπάρχει μια αξιόπιστη κεντρική τράπεζα.
Αλλά για να καταστεί αυτό δυνατό, οι πληρωμές τόκων πρέπει πάντα να γίνονται στην ώρα τους και τα συμβόλαια χρέους πρέπει πάντοτε να υπερισχύουν έναντι προεκλογικών υποσχέσεων σχετικά με τις συντάξεις, τους μισθούς και τις δημόσιες δαπάνες. Τώρα που η κυβέρνηση του πρωθυπουργού ο Αλέξη Τσίπρα έχει αναγκαστεί να αναγνωρίσει ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση του χρέους και η Ελλάδα θα επωφεληθεί από την απεριόριστη νομισματική στήριξη της ΕΚΤ, η Ελλάδα δεν θα πρέπει να θεωρεί μείζον πρόβλημα το μέγεθος του χρέους το οποίο δεν είναι μεγαλύτερο από της Ιαπωνίας ή της Ιταλίας.
Τέλος, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία, και αρκετές χώρες της Βόρειας Ευρώπης, για λόγους εθνικής πολιτικής, ακολούθησαν ένα τελετουργικό ταπείνωσης της ριζοσπαστικής ελληνικής κυβέρνησης και των πολιτών που αψήφησαν ανοιχτά τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και την λιτότητα.
Έχοντας επιτύχει αυτό, οι ηγέτες της ΕΕ δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να επιβάλουν λιτότητα στην Ελλάδα ή να επιβάλουν με αυστηρά κριτήρια την εφαρμογή της τελευταίας διάσωσης.
Αντ 'αυτού, έχουν κάθε κίνητρο να αποδείξουν την «σκληρή αγάπη» τους με τη χαλάρωση της λιτότητας και την επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την ευρωζώνη.
Στην πράξη, όμως, οι στόχοι του προϋπολογισμού σίγουρα θα επιτρέπεται να αποκλίνουν, υπό την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση πραγματοποιεί τις υποσχέσεις της σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, την αγορά εργασίας και τις μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Αυτές οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι πολύ πιο σημαντικές από ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι, τόσο σε συμβολικό επίπεδο για την υπόλοιπη Ευρώπη και για την ελληνική οικονομία.
Επιπλέον, η επέκταση της νομισματικής στήριξης της ΕΚΤ προς την Ελλάδα θα αλλάξουν τις οικονομικές συνθήκες:
τα επιτόκια θα σημειώσουν κατακόρυφη πτώση, οι τράπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθούν.
Με λίγα λόγια οι βασικές προϋποθέσεις φαίνεται να ευνοούν τώρα την ανάκαμψη στην Ελλάδα.
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 12:49 22 Ιουλίου του 2015
Η συμβατική απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι αναφέρει η Gavekal Dragonomics
Σύμφωνα με τους περισσότερους οικονομολόγους και πολιτικούς σχολιαστές, η τελευταία ελληνική διάσωση ήταν λίγο περισσότερο από ένα αναλγητικό.
Λίγο μετριάστηκε ο πόνος για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα του ευρώ θα κάνουν μετάσταση, αυτό αποτελεί μια πρόγνωση για το ενιαίο νόμισμα και ίσως ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.
Όμως, η συμβατική σκέψη είναι πιθανό να αποδειχθεί λάθος.
Η συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ευρωπαϊκές αρχές είναι πραγματικά ένα καλό αποτέλεσμα και για τις δύο πλευρές.
Αντί να σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας φάσης της κρίσης του ευρώ, η συμφωνία μπορεί να μείνει στην ιστορία ως το αποκορύφωμα μιας μακράς σειράς πολιτικών συμβιβασμών που, διορθώνοντας μερικές από τις χειρότερες αδυναμίες στο σχεδιασμό του ευρώ, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Η συμφωνία δεν μπορεί να αποτιμηθεί με όρους προκλητικής αλαζονείας του πρώην Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη ή την άσκοπη εκδικητικότητα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Schaeuble.
Η συμφωνία επίσης δεν μπορεί να αποτιμηθεί με όρους επικρίσεων τύπου Joseph Stiglitz ή συντηρητικών προσεγγίσεων όπως ο Hans-Werner Sinn.
Τα επιχειρήματα ενάντια στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ενιαίου νομίσματος αλλά και στον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα εξαπάτησε για να ενταχθεί στο ευρώ είναι υπαρκτά.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η διάλυση του ευρώ θα ήταν επιθυμητή ή ανεκτή.
Η ένταξη στο ευρώ ήταν σίγουρα καταστροφική για την Ελλάδα, αλλά υπάρχει πάντα «μια μεγάλη καταστροφή σε ένα έθνος», όπως παρατήρησε ο Άνταμ Σμιθ περίπου 250 χρόνια νωρίτερα, όταν η Βρετανία έχασε τις αμερικανικές αποικίες.
Η μεγάλη αρετή του καπιταλισμού είναι ότι προσαρμόζεται στις συνθήκες και ακόμη και την καταστροφή βρίσκει τρόπους να την αξιοποιήσει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα για να φθάσουν στο δολάριο πέρασαν από πλειάδα προβλημάτων, εμφύλιο, δουλειά και πολλά άλλα.
Αλλά μόλις συντελείται μια ενοποίηση το κόστος της διάλυσης του νέου πολιτικού και οικονομικού μοντέλου επαναξιολογείται.
Αυτό φαίνεται να συμβαίνει στην Ευρώπη, καθώς οι σαφείς πλειοψηφίες των ψηφοφόρων λένε ναι στην ευρωζώνη, όπως στην Γερμανία και την Ελλάδα.
Τα καλά νέα είναι ότι η Ευρώπη έχει τώρα κάποιες πειστικές απαντήσεις…για να μείνει ενωμένη.
Πράγματι, η Ευρώπη έχει ξεπεράσει ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «προπατορικό αμάρτημα» του ενιαίου νομίσματος.
Τον Ιανουάριο, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Mario Draghi δρομολόγησε ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης τόσο μεγάλο που θα καλύπτει το σύνολο των ομολόγων όλων των κυβερνήσεων της ευρωζώνης.
Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν κατανοήσει καθυστερημένα την πιο βασική αρχή των δημόσιων οικονομικών. Τα χρέη των κρατών δεν θα αποπληρωθούν όσο υπάρχει μια αξιόπιστη κεντρική τράπεζα.
Αλλά για να καταστεί αυτό δυνατό, οι πληρωμές τόκων πρέπει πάντα να γίνονται στην ώρα τους και τα συμβόλαια χρέους πρέπει πάντοτε να υπερισχύουν έναντι προεκλογικών υποσχέσεων σχετικά με τις συντάξεις, τους μισθούς και τις δημόσιες δαπάνες. Τώρα που η κυβέρνηση του πρωθυπουργού ο Αλέξη Τσίπρα έχει αναγκαστεί να αναγνωρίσει ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση του χρέους και η Ελλάδα θα επωφεληθεί από την απεριόριστη νομισματική στήριξη της ΕΚΤ, η Ελλάδα δεν θα πρέπει να θεωρεί μείζον πρόβλημα το μέγεθος του χρέους το οποίο δεν είναι μεγαλύτερο από της Ιαπωνίας ή της Ιταλίας.
Τέλος, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία, και αρκετές χώρες της Βόρειας Ευρώπης, για λόγους εθνικής πολιτικής, ακολούθησαν ένα τελετουργικό ταπείνωσης της ριζοσπαστικής ελληνικής κυβέρνησης και των πολιτών που αψήφησαν ανοιχτά τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και την λιτότητα.
Έχοντας επιτύχει αυτό, οι ηγέτες της ΕΕ δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να επιβάλουν λιτότητα στην Ελλάδα ή να επιβάλουν με αυστηρά κριτήρια την εφαρμογή της τελευταίας διάσωσης.
Αντ 'αυτού, έχουν κάθε κίνητρο να αποδείξουν την «σκληρή αγάπη» τους με τη χαλάρωση της λιτότητας και την επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την ευρωζώνη.
Στην πράξη, όμως, οι στόχοι του προϋπολογισμού σίγουρα θα επιτρέπεται να αποκλίνουν, υπό την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση πραγματοποιεί τις υποσχέσεις της σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, την αγορά εργασίας και τις μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Αυτές οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι πολύ πιο σημαντικές από ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι, τόσο σε συμβολικό επίπεδο για την υπόλοιπη Ευρώπη και για την ελληνική οικονομία.
Επιπλέον, η επέκταση της νομισματικής στήριξης της ΕΚΤ προς την Ελλάδα θα αλλάξουν τις οικονομικές συνθήκες:
τα επιτόκια θα σημειώσουν κατακόρυφη πτώση, οι τράπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθούν.
Με λίγα λόγια οι βασικές προϋποθέσεις φαίνεται να ευνοούν τώρα την ανάκαμψη στην Ελλάδα.
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 12:49 22 Ιουλίου του 2015
Σχόλια αναγνωστών