«Επέλεξε τελικά τη χώρα του από το κόμμα», αναφέρει η αντιπολίτευση
Στις 5 Ιουλίου οι Έλληνες απέρριψαν με πλειοψηφία στο δημοψήφισμα τις μεταρρυθμίσεις που πρότεινε η Ευρώπη.
Λιγότερο από μία εβδομάδα αργότερα, στις 11 Ιουλίου, η ελληνική Βουλή ψήφισε με πλειοψηφία 251 από τις 300 ψήφους, την εντολή στην κυβέρνηση να διαπραγματευτεί μια συμφωνία διάσωσης με τους πιστωτές της, υπό το πρίσμα μιας πρόταση που θα περιλαμβάνει απαιτήσεις πιο σκληρές από ό, τι εκείνες που απορρίφθηκαν στο δημοψήφισμα.
Η κυβέρνηση δεν χρειάζονται κοινοβουλευτική έγκριση για αυτό, αλλά τώρα που την έχει, η ελληνική πολιτική ηγεσία φαίνεται να παρουσιάζει ένα ασυνήθιστα ενιαίο μέτωπο.
Η αντιστροφή της ελληνικής στάσης είναι αξιοσημείωτη.
Πώς έγινε αυτό, αναφέρει σε νέα του ανάλυση ο Economist;
Δηλαδή ο Τσίπρας να ζητεί από τους Έλληνες να καταψηφίσουν ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων που προτάθηκε από τους πιστωτές και μετά να ζητήσει από την ελληνική Βουλή να τον στηρίξει για μια σκληρότερη συμφωνία λιγότερο από μία εβδομάδα αργότερα.
Μια εξήγηση είναι ότι ο Τσίπρας έχει ένα εξαιρετικό δώρο: οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν να έχουν και την πίτα τους και τον σκύλο χορτάτο.
Το δημοψήφισμα υποσχόταν το αδύνατο: ένα λιγότερο σκληρό πακέτο των μεταρρυθμίσεων και παραμονή στη ζώνη του ευρώ.
Αλλά μόλις κατέστη σαφές ότι οι πιστωτές της ζώνης του ευρώ δεν είχαν καμία διάθεση να διαπραγματευθούν, οι Έλληνες βουλευτές δεν χρειάστηκαν πολύ να ξεκαθαρίσουν ότι ένα Grexit θα ήταν καταστροφικότερο από ό, τι η περισσότερη λιτότητα.
Τουλάχιστον είχαν μια κοινή στάση.
Η διαλλακτικότητα που επέδειξε ο Τσίπρας εξέπληξε τους επικριτές του και, ίσως, τους έδωσε ελπίδα για το μέλλον.
«Επέλεξε τελικά τη χώρα του από το κόμμα», λέει ανακουφισμένο ένα μέλος της αντιπολίτευσης.
Αλλά αυτό του στοίχισε.
Δεκαπέντε από τους δικούς του βουλευτές, μεταξύ των οποίων δύο υπουργοί, επαναστάτησαν καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο και άλλοι 15 υπέγραψαν μια επιστολή λέγοντας ότι ψήφισαν για την προστασία της κυβέρνησης.
Χωρίς την υποστήριξη αυτών των αποστατών, στην πραγματικότητα η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει πλέον κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Για να την ανακτήσει έχει μερικές επιλογές.
Θα μπορούσε να κάνει ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου και να ζητήσει από τους αποστάτες να παραιτηθούν και να παραδώσουν τις έδρες τους.
Θα μπορούσε να ζητήσει νέες εκλογές, τις οποίες μπορεί να τις κάνει ούτως ή άλλως αργότερα μέσα στο έτος.
Ή θα μπορούσε να σχηματίσει ένα νέο συνασπισμό με περισσότερα κόμματα, πιθανόν με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ: δύο κεντροαριστερά κόμματα.
Ή οι Ευρωπαίοι μπορεί να τον αναγκάσουν σε παραίτηση, σχηματίζοντας μια τεχνοκρατική κυβέρνηση.
Η επίδειξη της υποστήριξης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης στον Τσίπρα ήταν ένα παράδειγμα πραγματισμού, παρά ενθουσιασμού για το πακέτο μεταρρυθμίσεων.
«Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν για να κρατήσουμε την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης», δήλωσε η βουλευτής της αντιπολίτευσης, Νίκη Κεραμέως.
"Τώρα δεν είναι η ώρα να συζητήσουμε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ από τις πολλές υποσχόμενες παροχές των 12 δισ. ευρώ, έφτασε να προτείνει λιτότητα ύψους 12 δισ. ευρώ", πρόσθεσε.
Αλλά τέτοιες συζητήσεις σίγουρα θα είχε πίσω από κλειστές πόρτες.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Economist, αν η τρέχουσα ανακωχή μεταξύ Ελλήνων πολιτικών διαρκέσει, ο Τσίπρας θα απολαύσει την ευρεία υποστήριξη από το εξωτερικό του κόμματός του.
Αν συνδυαστεί αυτό με την έλλειψη της λαϊκής αναταραχής θα μπορέσει να παρουσιάσει ένα εντυπωσιακό show της ελληνικής ενότητας, καταλήγει ο Economist.
www.bankingnews.gr
Λιγότερο από μία εβδομάδα αργότερα, στις 11 Ιουλίου, η ελληνική Βουλή ψήφισε με πλειοψηφία 251 από τις 300 ψήφους, την εντολή στην κυβέρνηση να διαπραγματευτεί μια συμφωνία διάσωσης με τους πιστωτές της, υπό το πρίσμα μιας πρόταση που θα περιλαμβάνει απαιτήσεις πιο σκληρές από ό, τι εκείνες που απορρίφθηκαν στο δημοψήφισμα.
Η κυβέρνηση δεν χρειάζονται κοινοβουλευτική έγκριση για αυτό, αλλά τώρα που την έχει, η ελληνική πολιτική ηγεσία φαίνεται να παρουσιάζει ένα ασυνήθιστα ενιαίο μέτωπο.
Η αντιστροφή της ελληνικής στάσης είναι αξιοσημείωτη.
Πώς έγινε αυτό, αναφέρει σε νέα του ανάλυση ο Economist;
Δηλαδή ο Τσίπρας να ζητεί από τους Έλληνες να καταψηφίσουν ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων που προτάθηκε από τους πιστωτές και μετά να ζητήσει από την ελληνική Βουλή να τον στηρίξει για μια σκληρότερη συμφωνία λιγότερο από μία εβδομάδα αργότερα.
Μια εξήγηση είναι ότι ο Τσίπρας έχει ένα εξαιρετικό δώρο: οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν να έχουν και την πίτα τους και τον σκύλο χορτάτο.
Το δημοψήφισμα υποσχόταν το αδύνατο: ένα λιγότερο σκληρό πακέτο των μεταρρυθμίσεων και παραμονή στη ζώνη του ευρώ.
Αλλά μόλις κατέστη σαφές ότι οι πιστωτές της ζώνης του ευρώ δεν είχαν καμία διάθεση να διαπραγματευθούν, οι Έλληνες βουλευτές δεν χρειάστηκαν πολύ να ξεκαθαρίσουν ότι ένα Grexit θα ήταν καταστροφικότερο από ό, τι η περισσότερη λιτότητα.
Τουλάχιστον είχαν μια κοινή στάση.
Η διαλλακτικότητα που επέδειξε ο Τσίπρας εξέπληξε τους επικριτές του και, ίσως, τους έδωσε ελπίδα για το μέλλον.
«Επέλεξε τελικά τη χώρα του από το κόμμα», λέει ανακουφισμένο ένα μέλος της αντιπολίτευσης.
Αλλά αυτό του στοίχισε.
Δεκαπέντε από τους δικούς του βουλευτές, μεταξύ των οποίων δύο υπουργοί, επαναστάτησαν καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο και άλλοι 15 υπέγραψαν μια επιστολή λέγοντας ότι ψήφισαν για την προστασία της κυβέρνησης.
Χωρίς την υποστήριξη αυτών των αποστατών, στην πραγματικότητα η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει πλέον κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Για να την ανακτήσει έχει μερικές επιλογές.
Θα μπορούσε να κάνει ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου και να ζητήσει από τους αποστάτες να παραιτηθούν και να παραδώσουν τις έδρες τους.
Θα μπορούσε να ζητήσει νέες εκλογές, τις οποίες μπορεί να τις κάνει ούτως ή άλλως αργότερα μέσα στο έτος.
Ή θα μπορούσε να σχηματίσει ένα νέο συνασπισμό με περισσότερα κόμματα, πιθανόν με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ: δύο κεντροαριστερά κόμματα.
Ή οι Ευρωπαίοι μπορεί να τον αναγκάσουν σε παραίτηση, σχηματίζοντας μια τεχνοκρατική κυβέρνηση.
Η επίδειξη της υποστήριξης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης στον Τσίπρα ήταν ένα παράδειγμα πραγματισμού, παρά ενθουσιασμού για το πακέτο μεταρρυθμίσεων.
«Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν για να κρατήσουμε την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης», δήλωσε η βουλευτής της αντιπολίτευσης, Νίκη Κεραμέως.
"Τώρα δεν είναι η ώρα να συζητήσουμε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ από τις πολλές υποσχόμενες παροχές των 12 δισ. ευρώ, έφτασε να προτείνει λιτότητα ύψους 12 δισ. ευρώ", πρόσθεσε.
Αλλά τέτοιες συζητήσεις σίγουρα θα είχε πίσω από κλειστές πόρτες.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Economist, αν η τρέχουσα ανακωχή μεταξύ Ελλήνων πολιτικών διαρκέσει, ο Τσίπρας θα απολαύσει την ευρεία υποστήριξη από το εξωτερικό του κόμματός του.
Αν συνδυαστεί αυτό με την έλλειψη της λαϊκής αναταραχής θα μπορέσει να παρουσιάσει ένα εντυπωσιακό show της ελληνικής ενότητας, καταλήγει ο Economist.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών