Προσπάθησαν να αλλάξουν νωρίς ορισμένα από τα βασικά προβλήματα που οδήγησαν στην σχεδόν δυσεπίλυτη κρίση της Ελλάδας σήμερα
Ένα σημείωμα από έναν πρώην υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας προς τον πρωθυπουργό του, προειδοποίησε ότι η χώρα χρειάζεται δύσκολες οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να ανταποκριθεί στις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες.
"Μπορούμε να αναλάβουμε το καθήκον να οδηγήσουμε πραγματικά τη χώρα σε μια ευρωπαϊκή κατεύθυνση, υπό την προϋπόθεση ότι οι Έλληνες, εκείνοι που ζουν καλά, όχι σε εκείνοι που υποφέρουν, θα κάνουν τις απαραίτητες θυσίες", είχε γράψει ο πρώην υπουργός Οικονομικών.
Αυτό το περιστατικό αναφέρει σημερινή ανάλυση της Wall Street Journal, το οποίο χρονολογείται το Σεπτέμβριο του 1996.
Ο υπουργός Οικονομικών ήταν ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Σημίτης, αλλά η επιστολή θα μπορούσε να έχει γραφτεί και σήμερα.
Στο τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, η Ελλάδα είχε μια χούφτα ρεφορμιστικών πολιτικών που προέβλεψε τα προβλήματα που απειλούν τώρα το έθνος με την πτώχευση.
Οι μεταρρυθμιστικές τους προτάσεις πάλεψαν με τους συναδέλφους τους στο κοινοβούλιο και την κριτική από τα μέσα ενημέρωσης και τα εργατικά συνδικάτα.
Όμως οι ίδιοι τέθηκαν στο περιθώριο.
Οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας έχουν εδώ και καιρό επιμείνει ότι η χώρα χρειάζεται «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις.
Ζητούν βαθιές αλλαγές στους κανόνες και τη λειτουργία της κυβέρνησης, τόσο στον κρατικό μηχανισμό όσο και τον ιδιωτικό τομέα.
Από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην Ελλάδα το 2010, οι διαδοχικές κυβερνήσεις έχουν ως προτεραιότητα τη δημοσιονομική λιτότητα που προσπαθεί να αυξήσει τα δημόσια έσοδα και να μειώσει τις δαπάνες, αντί της αντιμετώπισης μέσω βαθύτερων μεταρρυθμίσεων του συστήματος.
Πολλοί ξένοι αξιωματούχοι που εμπλέκονται στις προσπάθειες διάσωσης κατά τα τελευταία πέντε χρόνια λένε ότι έχουν μάθει ότι στο παρελθόν στην Ελλάδα υπήρξαν επίδοξοι μεταρρυθμιστές πολιτικοί.
Ο Παπαδόπουλος ήταν ένας από αυτούς.
Κατείχε τρεις ανώτερες θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο μεταξύ των ετών 1993 και 2002, και πέρασε βασικές μεταρρυθμίσεις.
Ως υπουργός Οικονομικών, συμβουλεύτηκε την Αμερικανική Υπηρεσία Φορολογίας Εισοδήματος, σχετικά με το πώς να δημιουργήσει τη δικιά της ομάδα πάταξης του οικονομικού εγκλήματος.
Εισήγαγε το σύστημα Taxis, την οποία οι Έλληνες χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα.
Επί της θητείας του σημειώνονται μερικά από τα πρώτα σημαντικά βήματα για τη δημιουργία ενός σύγχρονου φορολογικού συστήματος.
Μέχρι το 2002, ο Παπαδόπουλος, ο οποίος εξελέγη με το κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να δει την Ελλάδα να προσανατολίζεται προς την Ευρώπη.
Ήταν μέρος της προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ.
Όμως η ευφορία των δαπανών στο ευρώ εξαπλώθηκε στην ελληνική κοινωνία, ο Παπαδόπουλος προειδοποιούσε ότι τα οικονομικά της χώρας ήταν εκτός ελέγχου.
Έπεσαν έξω και ο Παπαδόπουλος παραιτήθηκε από το υπουργικό συμβούλιο.
"Ο αγώνας μου με τον Σημίτη ολοκληρώθηκε το 2002, καθώς αντί για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, σταμάτησαν εντελώς.
Ο τρόπος που τα πράγματα είχαν διαμορφωθεί στην οικονομία οδηγούσαν κατευθείαν στη χρεοκοπία, είχε πει ο Παπαδόπουλος.
Τα «άσπρα μαλλιά του Παπαδόπουλου» ήταν η απόδειξη για τις μάχες του: «Ήμουν επιθετικός, ακόμη και με τους συντρόφους μου στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ήταν αναστατωμένοι, λόγω των μεταρρυθμίσεων.
Οι μεταρρυθμίσεις είχαν ένα τεράστιο προσωπικό κόστος για μένα», ανέφερε.
Επίσης, ο Τάσος Γιαννίτσης δεν ήταν ξένος προς αυτό το είδος του πολέμου: Η θητεία του ως υπουργός Εργασίας ήταν πιο βραχύβια, και οι μάχες εναντίον του ακόμη περισσότερο μεγάλες.
Ο Γιαννίτσης το 2001, και πάλι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Σημίτη, υπέβαλε μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Τα συνδικάτα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε δριμεία κριτική στον Γιαννίτση.
"Ο Γιαννίτσης εκμηδενίστηκε μετά τις προτάσεις του για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.
Υπάρχουν λίγα προηγούμενα για αυτό το είδος της καθολικής επίθεσης σε έναν πολιτικό, δήλωσε ο Λουκάς Τσούκαλης, ένας εξέχων καθηγητής Οικονομικών.
Με τις προτάσεις του Γιαννίτση, θα μειώνονταν τα όρια συνταξιοδότησης των Ελλήνων, καθιστώντας περισσότερο βιώσιμο, δεδομένης της δημογραφικής τάσης και του εργατικού δυναμικού της χώρας.
"Από το ψυγείο στον κάδο!", ανέφερε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Το Βήμα την 28η Απριλίου του 2001, καθώς το νομοσχέδιο του συνταξιοδοτικού απορρίφθηκε.
"Όταν είπα στους συναδέλφους μου στο υπουργικό συμβούλιο σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που είχα προτείνει, η στάση τους ήταν ότι οδηγούσα στην καταστροφή το κόμμα", είπε ο Γιαννίτσης σε συνέντευξή του.
Η επωδός τους ήταν ότι αφού όλα τα πράγματα πηγαίνουν καλά τώρα, γιατί να μας ενοχλεί ένα πρόβλημα που μπορεί να εκραγεί σε μια δεκαετία;
Επίσης, ο Στέφανος Μάνος, ένας προσανατολισμένος προς την αγορά πολιτικός στο συντηρητικό άκρο του πολιτικού φάσματος, είχε πριν τους κ.κ. Παπαδόπουλο και Γιαννίτση αφήσει μια κληρονομιά σε ιδιωτικοποιήσεις, φορολογική διοίκηση, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και μεταρρυθμίσεις κτηματολογίου.
Λίγοι ανώτεροι πολιτικοί στην Ελλάδα ήταν τόσο αντιδημοφιλής όσο ο κ Μάνος, αναφέρει ο Τσούκαλης δήλωσε.
Το 1998, ο Μάνος εκδιώχθηκε από το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας για τη στήριξη της πρότασης της αντιπολίτευσης, του ΠΑΣΟΚ.
"Ήταν το βασικό πρόσωπο που τόσο νωρίς μίλησε για την κατάσταση, το μη βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα", αναφέρει ο Τσούκαλης.
"Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να αποφασίζουν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος", ανέφερε ο Μάνος στον πρόλογο του βιβλίου του.
«Έκανα μια στρατιά από εχθρούς», πρόσθετε.
Σήμερα, περισσότερο από ό, τι στην εποχή τους στην κυβέρνηση, οι τρεις αυτοί πολιτικοί και μερικοί άλλοι, θεωρούνται μια μειονότητα πολιτικών που εντόπισε και προσπάθησε να αλλάξει νωρίς ορισμένα από τα βασικά προβλήματα που οδήγησαν στην σχεδόν δυσεπίλυτη κρίση της Ελλάδας σήμερα, καταλήγει η Wall Street Journal.
www.bankingnews.gr
"Μπορούμε να αναλάβουμε το καθήκον να οδηγήσουμε πραγματικά τη χώρα σε μια ευρωπαϊκή κατεύθυνση, υπό την προϋπόθεση ότι οι Έλληνες, εκείνοι που ζουν καλά, όχι σε εκείνοι που υποφέρουν, θα κάνουν τις απαραίτητες θυσίες", είχε γράψει ο πρώην υπουργός Οικονομικών.
Αυτό το περιστατικό αναφέρει σημερινή ανάλυση της Wall Street Journal, το οποίο χρονολογείται το Σεπτέμβριο του 1996.
Ο υπουργός Οικονομικών ήταν ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Σημίτης, αλλά η επιστολή θα μπορούσε να έχει γραφτεί και σήμερα.
Στο τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, η Ελλάδα είχε μια χούφτα ρεφορμιστικών πολιτικών που προέβλεψε τα προβλήματα που απειλούν τώρα το έθνος με την πτώχευση.
Οι μεταρρυθμιστικές τους προτάσεις πάλεψαν με τους συναδέλφους τους στο κοινοβούλιο και την κριτική από τα μέσα ενημέρωσης και τα εργατικά συνδικάτα.
Όμως οι ίδιοι τέθηκαν στο περιθώριο.
Οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας έχουν εδώ και καιρό επιμείνει ότι η χώρα χρειάζεται «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις.
Ζητούν βαθιές αλλαγές στους κανόνες και τη λειτουργία της κυβέρνησης, τόσο στον κρατικό μηχανισμό όσο και τον ιδιωτικό τομέα.
Από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην Ελλάδα το 2010, οι διαδοχικές κυβερνήσεις έχουν ως προτεραιότητα τη δημοσιονομική λιτότητα που προσπαθεί να αυξήσει τα δημόσια έσοδα και να μειώσει τις δαπάνες, αντί της αντιμετώπισης μέσω βαθύτερων μεταρρυθμίσεων του συστήματος.
Πολλοί ξένοι αξιωματούχοι που εμπλέκονται στις προσπάθειες διάσωσης κατά τα τελευταία πέντε χρόνια λένε ότι έχουν μάθει ότι στο παρελθόν στην Ελλάδα υπήρξαν επίδοξοι μεταρρυθμιστές πολιτικοί.
Ο Παπαδόπουλος ήταν ένας από αυτούς.
Κατείχε τρεις ανώτερες θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο μεταξύ των ετών 1993 και 2002, και πέρασε βασικές μεταρρυθμίσεις.
Ως υπουργός Οικονομικών, συμβουλεύτηκε την Αμερικανική Υπηρεσία Φορολογίας Εισοδήματος, σχετικά με το πώς να δημιουργήσει τη δικιά της ομάδα πάταξης του οικονομικού εγκλήματος.
Εισήγαγε το σύστημα Taxis, την οποία οι Έλληνες χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα.
Επί της θητείας του σημειώνονται μερικά από τα πρώτα σημαντικά βήματα για τη δημιουργία ενός σύγχρονου φορολογικού συστήματος.
Μέχρι το 2002, ο Παπαδόπουλος, ο οποίος εξελέγη με το κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να δει την Ελλάδα να προσανατολίζεται προς την Ευρώπη.
Ήταν μέρος της προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ.
Όμως η ευφορία των δαπανών στο ευρώ εξαπλώθηκε στην ελληνική κοινωνία, ο Παπαδόπουλος προειδοποιούσε ότι τα οικονομικά της χώρας ήταν εκτός ελέγχου.
Έπεσαν έξω και ο Παπαδόπουλος παραιτήθηκε από το υπουργικό συμβούλιο.
"Ο αγώνας μου με τον Σημίτη ολοκληρώθηκε το 2002, καθώς αντί για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, σταμάτησαν εντελώς.
Ο τρόπος που τα πράγματα είχαν διαμορφωθεί στην οικονομία οδηγούσαν κατευθείαν στη χρεοκοπία, είχε πει ο Παπαδόπουλος.
Τα «άσπρα μαλλιά του Παπαδόπουλου» ήταν η απόδειξη για τις μάχες του: «Ήμουν επιθετικός, ακόμη και με τους συντρόφους μου στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ήταν αναστατωμένοι, λόγω των μεταρρυθμίσεων.
Οι μεταρρυθμίσεις είχαν ένα τεράστιο προσωπικό κόστος για μένα», ανέφερε.
Επίσης, ο Τάσος Γιαννίτσης δεν ήταν ξένος προς αυτό το είδος του πολέμου: Η θητεία του ως υπουργός Εργασίας ήταν πιο βραχύβια, και οι μάχες εναντίον του ακόμη περισσότερο μεγάλες.
Ο Γιαννίτσης το 2001, και πάλι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Σημίτη, υπέβαλε μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Τα συνδικάτα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε δριμεία κριτική στον Γιαννίτση.
"Ο Γιαννίτσης εκμηδενίστηκε μετά τις προτάσεις του για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.
Υπάρχουν λίγα προηγούμενα για αυτό το είδος της καθολικής επίθεσης σε έναν πολιτικό, δήλωσε ο Λουκάς Τσούκαλης, ένας εξέχων καθηγητής Οικονομικών.
Με τις προτάσεις του Γιαννίτση, θα μειώνονταν τα όρια συνταξιοδότησης των Ελλήνων, καθιστώντας περισσότερο βιώσιμο, δεδομένης της δημογραφικής τάσης και του εργατικού δυναμικού της χώρας.
"Από το ψυγείο στον κάδο!", ανέφερε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Το Βήμα την 28η Απριλίου του 2001, καθώς το νομοσχέδιο του συνταξιοδοτικού απορρίφθηκε.
"Όταν είπα στους συναδέλφους μου στο υπουργικό συμβούλιο σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που είχα προτείνει, η στάση τους ήταν ότι οδηγούσα στην καταστροφή το κόμμα", είπε ο Γιαννίτσης σε συνέντευξή του.
Η επωδός τους ήταν ότι αφού όλα τα πράγματα πηγαίνουν καλά τώρα, γιατί να μας ενοχλεί ένα πρόβλημα που μπορεί να εκραγεί σε μια δεκαετία;
Επίσης, ο Στέφανος Μάνος, ένας προσανατολισμένος προς την αγορά πολιτικός στο συντηρητικό άκρο του πολιτικού φάσματος, είχε πριν τους κ.κ. Παπαδόπουλο και Γιαννίτση αφήσει μια κληρονομιά σε ιδιωτικοποιήσεις, φορολογική διοίκηση, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και μεταρρυθμίσεις κτηματολογίου.
Λίγοι ανώτεροι πολιτικοί στην Ελλάδα ήταν τόσο αντιδημοφιλής όσο ο κ Μάνος, αναφέρει ο Τσούκαλης δήλωσε.
Το 1998, ο Μάνος εκδιώχθηκε από το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας για τη στήριξη της πρότασης της αντιπολίτευσης, του ΠΑΣΟΚ.
"Ήταν το βασικό πρόσωπο που τόσο νωρίς μίλησε για την κατάσταση, το μη βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα", αναφέρει ο Τσούκαλης.
"Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να αποφασίζουν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος", ανέφερε ο Μάνος στον πρόλογο του βιβλίου του.
«Έκανα μια στρατιά από εχθρούς», πρόσθετε.
Σήμερα, περισσότερο από ό, τι στην εποχή τους στην κυβέρνηση, οι τρεις αυτοί πολιτικοί και μερικοί άλλοι, θεωρούνται μια μειονότητα πολιτικών που εντόπισε και προσπάθησε να αλλάξει νωρίς ορισμένα από τα βασικά προβλήματα που οδήγησαν στην σχεδόν δυσεπίλυτη κρίση της Ελλάδας σήμερα, καταλήγει η Wall Street Journal.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών