Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Αργεντινή, χωρίς όμως τη σόγια
Η ελληνική κρίση, καταφέρνει να συνδυάσει τα στοιχεία της τραγωδίας και της φάρσας.
Όλοι περίμεναν οι Έλληνες να παρουσιάσουν μια νέα πρόταση στο Eurogroup χτες, αλλά δεν παρουσίασαν κάτι.
Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι υποβλήθηκε εκ νέου η πρόταση της περασμένης εβδομάδας, αλλά προφορικά, όχι σε γραπτή μορφή.
Αυτό αναφέρει η τελευταία ανάλυση του Economist, επισημαίνοντας μπορεί μια νέα συμφωνία να είναι τεχνικά δυνατή, αλλά οι πιθανότητες να συμβεί αυτό φαίνεται να συρρικνώνονται.
Αυτό που κάνει το πρόβλημα τόσο δύσκολο να λυθεί είναι ότι υπάρχουν παράδοξα στο κέντρο των θέσων της κάθε πλευράς.
Από την πλευρά τους οι πιστωτές δεν θέλουν να παράσχουν ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μέχρι οι μεταρρυθμίσεις να υλοποιηθούν.
Αυτό είναι εν μέρει ένα παράδειγμα που θέλουν οι Ευρωπαίοι να δώσουν, στέλνοντας τα δικά τους μηνύματα στους ψηφοφόρους τους.
Αλλά όσο περισσότερο πιέζουν τους Έλληνες, τόσο πιο πιθανό είναι ότι να τους αναγκάσουν να βγουν από το ευρώ, στην οποία περίπτωση που μια αθέτηση πληρωμών συμβεί.
Και η ΕΕ ενδέχεται να αναγκαστεί να προσφέρει κάποιο είδος βοήθειας προς την Ελλάδα, αν βγει από το ευρώ, για ανθρωπιστικούς και γεωπολιτικούς λόγους.
Και όσο πιο πολύ πιέζει η ΕΕ, τόσο δεν μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα: παράδοξο 1.
Από την ελληνική πλευρά, η χρεοκοπία θα μπορούσε να εξαλείψει το χρέος και να προσφέρει τη δυνατότητα, μέσω της υποτίμησης, για επιστροφή στην ανάπτυξη.
Αλλά αν όλα τα κέρδη από την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω της επιστροφής στη δραχμή μειωθούν από τον υψηλότερο πληθωρισμό, τότε οι Έλληνες δεν θα είναι καλύτερα.
Ο κίνδυνος είναι να καταλήξει σαν την Αργεντινή, χωρίς όμως τη σόγια.
Για να είναι επιτυχής η έξοδο από το ευρώ θα πρέπει να προχωρήσει η χώρα στο είδος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής προσαρμογής που αντιστέκεται να κάνει σήμερα: παράδοξο 2.
Εν τω μεταξύ, υπάρχει μια αίσθηση ότι η Ελλάδα δεν έλαβε όλα τα οφέλη από το σχέδιο διάσωσης το 2012, το οποίο πρόσφερε ένα κούρεμα 50% για τους επενδυτές του ιδιωτικού τομέα.
Αυτό δεν είναι αλήθεια.
Οι επίσημοι δανειστές έδωσαν μεγάλη διάρκεια αποπληρωμής και χαμηλά επιτόκια.
Επίσης, υπήρξε μια μεγάλη εξοικονόμηση τόκων ως ποσοστό του ΑΕΠ, πολύ κάτω από τα επίπεδα που βρισκόταν στο τέλος της δεκαετίας του 1990, όταν η ελληνική οικονομία τα πήγαινε σχετικά καλά.
www.bankingnews.gr
Όλοι περίμεναν οι Έλληνες να παρουσιάσουν μια νέα πρόταση στο Eurogroup χτες, αλλά δεν παρουσίασαν κάτι.
Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι υποβλήθηκε εκ νέου η πρόταση της περασμένης εβδομάδας, αλλά προφορικά, όχι σε γραπτή μορφή.
Αυτό αναφέρει η τελευταία ανάλυση του Economist, επισημαίνοντας μπορεί μια νέα συμφωνία να είναι τεχνικά δυνατή, αλλά οι πιθανότητες να συμβεί αυτό φαίνεται να συρρικνώνονται.
Αυτό που κάνει το πρόβλημα τόσο δύσκολο να λυθεί είναι ότι υπάρχουν παράδοξα στο κέντρο των θέσων της κάθε πλευράς.
Από την πλευρά τους οι πιστωτές δεν θέλουν να παράσχουν ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μέχρι οι μεταρρυθμίσεις να υλοποιηθούν.
Αυτό είναι εν μέρει ένα παράδειγμα που θέλουν οι Ευρωπαίοι να δώσουν, στέλνοντας τα δικά τους μηνύματα στους ψηφοφόρους τους.
Αλλά όσο περισσότερο πιέζουν τους Έλληνες, τόσο πιο πιθανό είναι ότι να τους αναγκάσουν να βγουν από το ευρώ, στην οποία περίπτωση που μια αθέτηση πληρωμών συμβεί.
Και η ΕΕ ενδέχεται να αναγκαστεί να προσφέρει κάποιο είδος βοήθειας προς την Ελλάδα, αν βγει από το ευρώ, για ανθρωπιστικούς και γεωπολιτικούς λόγους.
Και όσο πιο πολύ πιέζει η ΕΕ, τόσο δεν μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα: παράδοξο 1.
Από την ελληνική πλευρά, η χρεοκοπία θα μπορούσε να εξαλείψει το χρέος και να προσφέρει τη δυνατότητα, μέσω της υποτίμησης, για επιστροφή στην ανάπτυξη.
Αλλά αν όλα τα κέρδη από την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω της επιστροφής στη δραχμή μειωθούν από τον υψηλότερο πληθωρισμό, τότε οι Έλληνες δεν θα είναι καλύτερα.
Ο κίνδυνος είναι να καταλήξει σαν την Αργεντινή, χωρίς όμως τη σόγια.
Για να είναι επιτυχής η έξοδο από το ευρώ θα πρέπει να προχωρήσει η χώρα στο είδος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής προσαρμογής που αντιστέκεται να κάνει σήμερα: παράδοξο 2.
Εν τω μεταξύ, υπάρχει μια αίσθηση ότι η Ελλάδα δεν έλαβε όλα τα οφέλη από το σχέδιο διάσωσης το 2012, το οποίο πρόσφερε ένα κούρεμα 50% για τους επενδυτές του ιδιωτικού τομέα.
Αυτό δεν είναι αλήθεια.
Οι επίσημοι δανειστές έδωσαν μεγάλη διάρκεια αποπληρωμής και χαμηλά επιτόκια.
Επίσης, υπήρξε μια μεγάλη εξοικονόμηση τόκων ως ποσοστό του ΑΕΠ, πολύ κάτω από τα επίπεδα που βρισκόταν στο τέλος της δεκαετίας του 1990, όταν η ελληνική οικονομία τα πήγαινε σχετικά καλά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών