«Η απουσία ενός καθολικού κανονισμού για το χρέος αναβάλλει την επανεκκίνηση των εγχώριων οικονομιών και οδηγεί εκ νέου στο χάος»
Στο ερώτημα «γιατί δεν αρκεί στην Ελλάδα να κηρύξει μία απλή χρεοκοπία» επιχειρεί να απαντήσει ο διεθνής οικονομολόγος Joseph Stiglitz, σε άρθρο του στο Project Syndicate.
Ειδικότερα, ο Αμερικανός οικονομολόγος επισημαίνει πως η παντελής έλλειψη νομοθεσίας, σχετικά με τη στάση πληρωμών, αυξάνει στα ύψη το κόστος μίας ελληνικής χρεοκοπίας.
Επικαλούμενος την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2012, ο Joseph Stiglitz επισημαίνει πως η Ελλάδα κατάφερε να «παίξει» με τους κανόνες των χρηματο-αγορών, επιτελώντας μία άνευ προηγουμένου αναδιάρθρωση.
Όμως, επισημαίνει, η συμφωνία ήταν δυσμενής, καθώς δεν συνέβαλε στην ενίσχυση της οικονομίας.
«Τρία χρόνια αργότερα, η Ελλάδα απαιτεί μία νέα αναδιάρθρωση» σημειώνει ο οικονομολόγος.
Οι βαριές «τιμωρίες», ως επακόλουθο της αναδιάρθρωσης, έχουν επιδράσει αρνητικά στις υπερχρεωμένες χώρες, οι οποίες αδυνατούν να επωφεληθούν από τη μερική διαγραφή χρέους, εξηγεί αναλυτικά ο J. Stiglitz.
«Η απουσία ενός καθολικού κανονισμού για το χρέος αναβάλλει την επανεκκίνηση των εγχώριων οικονομιών και οδηγεί εκ νέου στο χάος» υπογραμμίζει ο οικονομολόγος.
Αντίθετα, συνεχίζει, η υιοθέτηση μίας πτωχευτικής νομοθεσίας θα παράσχει το κατάλληλο έδαφος ώστε η αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους να συνιστά ευκαιρία για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Γι’ αυτό το λόγο, εξηγεί, οι υπερχρεωμένες χώρες προτιμούν την αναδιάρθρωση του χρέους προς το εσωτερικό παρά του χρέους προς του εξωτερικό.
Όμως, προειδοποιεί, το κανονιστικό μοντέλο χρεοκοπίας δεν πρέπει να διέπεται από τις αρχές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο, το οποίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πιστωτών και όχι των κρατών.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, ο Αμερικανός οικονομολόγος επισημαίνει πως η παντελής έλλειψη νομοθεσίας, σχετικά με τη στάση πληρωμών, αυξάνει στα ύψη το κόστος μίας ελληνικής χρεοκοπίας.
Επικαλούμενος την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2012, ο Joseph Stiglitz επισημαίνει πως η Ελλάδα κατάφερε να «παίξει» με τους κανόνες των χρηματο-αγορών, επιτελώντας μία άνευ προηγουμένου αναδιάρθρωση.
Όμως, επισημαίνει, η συμφωνία ήταν δυσμενής, καθώς δεν συνέβαλε στην ενίσχυση της οικονομίας.
«Τρία χρόνια αργότερα, η Ελλάδα απαιτεί μία νέα αναδιάρθρωση» σημειώνει ο οικονομολόγος.
Οι βαριές «τιμωρίες», ως επακόλουθο της αναδιάρθρωσης, έχουν επιδράσει αρνητικά στις υπερχρεωμένες χώρες, οι οποίες αδυνατούν να επωφεληθούν από τη μερική διαγραφή χρέους, εξηγεί αναλυτικά ο J. Stiglitz.
«Η απουσία ενός καθολικού κανονισμού για το χρέος αναβάλλει την επανεκκίνηση των εγχώριων οικονομιών και οδηγεί εκ νέου στο χάος» υπογραμμίζει ο οικονομολόγος.
Αντίθετα, συνεχίζει, η υιοθέτηση μίας πτωχευτικής νομοθεσίας θα παράσχει το κατάλληλο έδαφος ώστε η αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους να συνιστά ευκαιρία για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Γι’ αυτό το λόγο, εξηγεί, οι υπερχρεωμένες χώρες προτιμούν την αναδιάρθρωση του χρέους προς το εσωτερικό παρά του χρέους προς του εξωτερικό.
Όμως, προειδοποιεί, το κανονιστικό μοντέλο χρεοκοπίας δεν πρέπει να διέπεται από τις αρχές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο, το οποίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πιστωτών και όχι των κρατών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών