Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα (και άλλες χώρες στην Ευρώπη) προχωρούν ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, αναφέρει ο Simon Black
Την κατάσταση με την επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων στην Αργεντινή, σκιαγραφεί ο Simon Black, αναλυτής και επενδυτής στη Λατινική Αμερική, τονίζοντας ότι το αδιέξοδο της πολιτικής της Cristina Fernandez de Kirchner μπορεί να εμφανιστεί, αργά ή γρήγορα, και στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν αμφισβητείται για την Αργεντινή, είναι ότι κανένας λογικός πολίτης δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση.
Οι πολίτες έχουν εξαπατηθεί τόσες φορές στο παρελθόν από τους πολιτικούς τους (και το τραπεζικό σύστημα), που θεωρούν ότι είναι όλα ψέματα.
Περιέργως συνεχίζει να συμβαίνει το ίδιο για πολλές δεκαετίες.
Η Αργεντινή έχει γίνει, μεταξύ άλλων, παράδειγμα προς αποφυγή εξαιτίας και των κεφαλαιακών ελέγχων που έχουν επιβληθεί.
Η κυβέρνηση ελέγχει σχεδόν κάθε πτυχή της οικονομίας.
Στην πραγματικότητα, η πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernandez de Kirchner έχει πολλές φορές αναφέρει ότι χωρίς το κράτος δεν θα υπήρχε ανάπτυξη.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η Kirchner είναι κατά γενική ομολογία ανίδεη, οι δηλώσεις της προμηνύουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο της κυβέρνησης, και ακόμη περισσότερη εξουσία.
Αυτό είναι τόσο χαρακτηριστικό των χωρών σε πτώχευση.
Όταν οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα λόγω των λανθασμένων αποφάσεων, η πρώτη τους αντίδραση είναι να παίρνουν αποφάσεις δίνοντας στους εαυτούς τους περισσότερη δύναμη.
Και μεταξύ των λανθασμένων αποφάσεων που οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να λάβει είναι και η επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων ... κάτι που η Αργεντινή έχει σε αφθονία.
Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι είναι όπως το Matrix: δεν μπορεί κανείς πραγματικά να εξηγήσει τι είναι.
Στην περίπτωση της Αργεντινής, για χρόνια τώρα, η κυβέρνηση έχει σε μεγάλο βαθμό περιορίσει τη ροή των κεφαλαίων από τη χώρα.
Θεωρείται πραγματικά μια αξιόποινη πράξη να βγάλει κανείς έξω από τη χώρα περισσότερα από 10.000 δολάρια σε μετρητά.
Η μεταφορά χρημάτων από τη χώρα μέσω του τραπεζικού συστήματος απαιτεί σημαντική γραφειοκρατία.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που αντιμετωπίζει κανείς είναι η εφορία, έτσι ώστε η κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι έχει λάβει το δικό της “μερίδιο”.
Στη συνέχεια, τα όποια κεφάλαια επιτρέπεται να φύγουν πρέπει να μεταφερθούν στην επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία, η οποία είναι σήμερα περίπου κατά 30% χειρότερη από ό, τι το επιτόκιο της αγοράς (αυτό που αποκαλούν «μπλε επιτόκιο»).
Αυτό σημαίνει ότι με τον ήδη υψηλό πληθωρισμό, τους φόρους και τα τέλη, οι ντόπιοι ουσιαστικά πληρώνουν 30% περισσότερο για τα αγαθά και τις υπηρεσίες, ειδικά σε αυτά που είναι εισαγόμενα.
Για τους αλλοδαπούς οι οποίοι δεν κερδίζουν τα χρήματά τους σε πέσος, η Αργεντινή είναι μια ελκυστική ευκαιρία.
Αλλά για το μέσο άνθρωπο η ζωή είναι οδυνηρά ακριβά.
Και η κατάσταση χειροτερεύει.
Αυτό είναι ό, τι συμβαίνει με τους ελέγχους κεφαλαίων: μια ταχεία μείωση βιοτικού επιπέδου, καθώς η κυβέρνηση παγιδεύει τις αποταμιεύσεις σε ένα χρεοκοπημένο σύστημα.
Και αν κάποιος περιμένει πάρα πολύ καιρό για να μετακινήσει ένα μέρος των χρημάτων τους κάπου αλλού, σε μεγάλο βαθμό έχει υποτιμηθεί.
Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα (και άλλες χώρες στην Ευρώπη) προχωρούν ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, καταλήγει ο αναλυτής.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον ίδιο, αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν αμφισβητείται για την Αργεντινή, είναι ότι κανένας λογικός πολίτης δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση.
Οι πολίτες έχουν εξαπατηθεί τόσες φορές στο παρελθόν από τους πολιτικούς τους (και το τραπεζικό σύστημα), που θεωρούν ότι είναι όλα ψέματα.
Περιέργως συνεχίζει να συμβαίνει το ίδιο για πολλές δεκαετίες.
Η Αργεντινή έχει γίνει, μεταξύ άλλων, παράδειγμα προς αποφυγή εξαιτίας και των κεφαλαιακών ελέγχων που έχουν επιβληθεί.
Η κυβέρνηση ελέγχει σχεδόν κάθε πτυχή της οικονομίας.
Στην πραγματικότητα, η πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernandez de Kirchner έχει πολλές φορές αναφέρει ότι χωρίς το κράτος δεν θα υπήρχε ανάπτυξη.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η Kirchner είναι κατά γενική ομολογία ανίδεη, οι δηλώσεις της προμηνύουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο της κυβέρνησης, και ακόμη περισσότερη εξουσία.
Αυτό είναι τόσο χαρακτηριστικό των χωρών σε πτώχευση.
Όταν οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα λόγω των λανθασμένων αποφάσεων, η πρώτη τους αντίδραση είναι να παίρνουν αποφάσεις δίνοντας στους εαυτούς τους περισσότερη δύναμη.
Και μεταξύ των λανθασμένων αποφάσεων που οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να λάβει είναι και η επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων ... κάτι που η Αργεντινή έχει σε αφθονία.
Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι είναι όπως το Matrix: δεν μπορεί κανείς πραγματικά να εξηγήσει τι είναι.
Στην περίπτωση της Αργεντινής, για χρόνια τώρα, η κυβέρνηση έχει σε μεγάλο βαθμό περιορίσει τη ροή των κεφαλαίων από τη χώρα.
Θεωρείται πραγματικά μια αξιόποινη πράξη να βγάλει κανείς έξω από τη χώρα περισσότερα από 10.000 δολάρια σε μετρητά.
Η μεταφορά χρημάτων από τη χώρα μέσω του τραπεζικού συστήματος απαιτεί σημαντική γραφειοκρατία.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που αντιμετωπίζει κανείς είναι η εφορία, έτσι ώστε η κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι έχει λάβει το δικό της “μερίδιο”.
Στη συνέχεια, τα όποια κεφάλαια επιτρέπεται να φύγουν πρέπει να μεταφερθούν στην επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία, η οποία είναι σήμερα περίπου κατά 30% χειρότερη από ό, τι το επιτόκιο της αγοράς (αυτό που αποκαλούν «μπλε επιτόκιο»).
Αυτό σημαίνει ότι με τον ήδη υψηλό πληθωρισμό, τους φόρους και τα τέλη, οι ντόπιοι ουσιαστικά πληρώνουν 30% περισσότερο για τα αγαθά και τις υπηρεσίες, ειδικά σε αυτά που είναι εισαγόμενα.
Για τους αλλοδαπούς οι οποίοι δεν κερδίζουν τα χρήματά τους σε πέσος, η Αργεντινή είναι μια ελκυστική ευκαιρία.
Αλλά για το μέσο άνθρωπο η ζωή είναι οδυνηρά ακριβά.
Και η κατάσταση χειροτερεύει.
Αυτό είναι ό, τι συμβαίνει με τους ελέγχους κεφαλαίων: μια ταχεία μείωση βιοτικού επιπέδου, καθώς η κυβέρνηση παγιδεύει τις αποταμιεύσεις σε ένα χρεοκοπημένο σύστημα.
Και αν κάποιος περιμένει πάρα πολύ καιρό για να μετακινήσει ένα μέρος των χρημάτων τους κάπου αλλού, σε μεγάλο βαθμό έχει υποτιμηθεί.
Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα (και άλλες χώρες στην Ευρώπη) προχωρούν ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, καταλήγει ο αναλυτής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών