Ο κόσμος αλλάζει αλλά υπάρχουν και οι νοσταλγοί του παρελθόντος...
Η παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων - ή η έλλειψη της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων - είναι ένα καυτό θέμα το τελευταίο διάστημα.
Όλοι προσπαθούν να διαγνώσουν τις αλλαγές που απαιτούνται για το μέλλον αναφέρει σε άρθρο της η Ana Palacio, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας και πρώην Ανώτερος Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, είναι μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας της Ισπανίας, επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown και μέλος της παγκόσμιας ατζέντας του Συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στις Ηνωμένες Πολιτείες .
Σε άρθρο της στο project-syndicate αναφέρει ότι οι άνθρωποι είναι ανήσυχοι.
Ο κόσμος φαίνεται να αλλάζει ριζικά:
Οι νέοι φορείς που αναδύονται στην παγκόσμια σκηνή αμφισβητούν τους κανόνες και ένα νέο κύμα τεχνολογικής προόδου διαταράσσει ολόκληρους κλάδους και τομείς της οικονομίας.
Φυσικά είναι ζωτικής σημασίας σε τέτοιες καταστάσεις να προσπαθήσουμε όλοι να προσδιορίσουμε το καλύτερο, ή τουλάχιστον τον πιο εφικτό, δρόμο προς τα εμπρός.
Υπάρχουν πολλοί όμως που ενώ η κυρίαρχη τάση κοιτάζει προς τα εμπρός γοητεύονται από την νοσταλγία, που υπόσχεται επιστροφή στους κανόνες και τις πρακτικές του παρελθόντος.
Στη Ρωσία, ο πρόεδρος Vladimir Putin έχει λειτουργήσει σύμφωνα με μια κοσμοθεωρία του δέκατου ένατου αιώνα, στην οποία κυριαρχούν οι μεγάλες δυνάμεις.
Όπως ανέφερε κατά τη συνεδρίαση του περασμένου Οκτωβρίου του Club Valdai «η Ρωσική αρκούδα δεν θα κάνει τον κόπο να ζητήσει άδεια από κανένα»
Το Ισλαμικό Κράτος προσπαθεί να επιστρέψει σε ένα ακόμη πιο μακρινό παρελθόν.
Οι οπαδοί της ασπάζονται ένα μεσαιωνικό δόγμα του ένατου αιώνα για να δικαιολογήσουν την προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν το χαλιφάτο.
Η Δύση, επίσης, έχει πέσει στην παγίδα της νοσταλγίας, παραμένουν προσκολλημένοι στο τέλος του εικοστού αιώνα σειρά.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής της αναχρονιστικής προοπτική είναι αδέξια (για να μην αναφέρουμε αποτυχημένη) προσπάθεια της Αμερικής να ανακόψει την Κίνα να ηγηθεί της Τράπεζας Επενδύσεων.
Η Νοσταλγία έχει επίσης αναδειχθεί ως ένας σημαντικός παράγοντας στις εσωτερικές υποθέσεις σε πολλές χώρες.
Σε όλη την Ευρώπη, λαϊκιστικά κόμματα - από τη δεξιά στο Ηνωμένο Βασίλειο του Κόμματος της Ανεξαρτησίας έως την άκρα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα επιδιώκουν την επιστροφή στις φαινομενικά απλούστερες μορφές εθνικού – κρατικού ελέγχου.
Στις ΗΠΑ, ένα εξέχων στέλεχος της νομολογίας υπερασπίζεται την "αρχική πρόθεση» των συντακτών του Συντάγματος, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι μετατοπίζονται προς τον απομονωτισμό και οι δημοκρατικοί καταγγέλλουν τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών.
Αλλά η νοσταλγία δεν προσφέρει λύσεις – αλλά αποτελεί μόνο ένα όνειρο διαφυγής.
Κοιτώντας προς τα πίσω απομακρυνόμαστε από αυτό που θέλουμε για το μέλλον μας.
Με την πάροδο του χρόνου, η νοσταλγία έχει αποκτήσει θετική χροιά.
Αλλά η λέξη - ένας συνδυασμός της ελληνικής λέξης νόστος (επιστροφή στην πατρίδα) και algos (πόνος) - επινοήθηκε για να περιγράψει την Νοσταλγία.
Ίσως θα ήταν χρήσιμο να αλλάξει ο ορισμός της νοσταλγίας, τουλάχιστον με την πολιτική της σημασία στην «οξείας νοσταλγία», κάτι σαν ασθένεια: μια πάθηση που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και εμποδίζει τη διαμόρφωση αποτελεσματικών λύσεων στις πραγματικές προκλήσεις.
Η πολιτική νοσταλγία είναι προσκολλημένη στον δέκατο ένατο αιώνα μακριά από την πολυπλοκότητα του σημερινού παγκοσμιοποιημένου κόσμου.
Αντί να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παρασυρθεί στην οπισθοδρομική παλίρροια της νοσταλγίας, θα πρέπει να στραφούμε στις προκλήσεις της πραγματικότητας.
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 11 Μαίου του 2015
Όλοι προσπαθούν να διαγνώσουν τις αλλαγές που απαιτούνται για το μέλλον αναφέρει σε άρθρο της η Ana Palacio, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας και πρώην Ανώτερος Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, είναι μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας της Ισπανίας, επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown και μέλος της παγκόσμιας ατζέντας του Συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στις Ηνωμένες Πολιτείες .
Σε άρθρο της στο project-syndicate αναφέρει ότι οι άνθρωποι είναι ανήσυχοι.
Ο κόσμος φαίνεται να αλλάζει ριζικά:
Οι νέοι φορείς που αναδύονται στην παγκόσμια σκηνή αμφισβητούν τους κανόνες και ένα νέο κύμα τεχνολογικής προόδου διαταράσσει ολόκληρους κλάδους και τομείς της οικονομίας.
Φυσικά είναι ζωτικής σημασίας σε τέτοιες καταστάσεις να προσπαθήσουμε όλοι να προσδιορίσουμε το καλύτερο, ή τουλάχιστον τον πιο εφικτό, δρόμο προς τα εμπρός.
Υπάρχουν πολλοί όμως που ενώ η κυρίαρχη τάση κοιτάζει προς τα εμπρός γοητεύονται από την νοσταλγία, που υπόσχεται επιστροφή στους κανόνες και τις πρακτικές του παρελθόντος.
Στη Ρωσία, ο πρόεδρος Vladimir Putin έχει λειτουργήσει σύμφωνα με μια κοσμοθεωρία του δέκατου ένατου αιώνα, στην οποία κυριαρχούν οι μεγάλες δυνάμεις.
Όπως ανέφερε κατά τη συνεδρίαση του περασμένου Οκτωβρίου του Club Valdai «η Ρωσική αρκούδα δεν θα κάνει τον κόπο να ζητήσει άδεια από κανένα»
Το Ισλαμικό Κράτος προσπαθεί να επιστρέψει σε ένα ακόμη πιο μακρινό παρελθόν.
Οι οπαδοί της ασπάζονται ένα μεσαιωνικό δόγμα του ένατου αιώνα για να δικαιολογήσουν την προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν το χαλιφάτο.
Η Δύση, επίσης, έχει πέσει στην παγίδα της νοσταλγίας, παραμένουν προσκολλημένοι στο τέλος του εικοστού αιώνα σειρά.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής της αναχρονιστικής προοπτική είναι αδέξια (για να μην αναφέρουμε αποτυχημένη) προσπάθεια της Αμερικής να ανακόψει την Κίνα να ηγηθεί της Τράπεζας Επενδύσεων.
Η Νοσταλγία έχει επίσης αναδειχθεί ως ένας σημαντικός παράγοντας στις εσωτερικές υποθέσεις σε πολλές χώρες.
Σε όλη την Ευρώπη, λαϊκιστικά κόμματα - από τη δεξιά στο Ηνωμένο Βασίλειο του Κόμματος της Ανεξαρτησίας έως την άκρα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα επιδιώκουν την επιστροφή στις φαινομενικά απλούστερες μορφές εθνικού – κρατικού ελέγχου.
Στις ΗΠΑ, ένα εξέχων στέλεχος της νομολογίας υπερασπίζεται την "αρχική πρόθεση» των συντακτών του Συντάγματος, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι μετατοπίζονται προς τον απομονωτισμό και οι δημοκρατικοί καταγγέλλουν τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών.
Αλλά η νοσταλγία δεν προσφέρει λύσεις – αλλά αποτελεί μόνο ένα όνειρο διαφυγής.
Κοιτώντας προς τα πίσω απομακρυνόμαστε από αυτό που θέλουμε για το μέλλον μας.
Με την πάροδο του χρόνου, η νοσταλγία έχει αποκτήσει θετική χροιά.
Αλλά η λέξη - ένας συνδυασμός της ελληνικής λέξης νόστος (επιστροφή στην πατρίδα) και algos (πόνος) - επινοήθηκε για να περιγράψει την Νοσταλγία.
Ίσως θα ήταν χρήσιμο να αλλάξει ο ορισμός της νοσταλγίας, τουλάχιστον με την πολιτική της σημασία στην «οξείας νοσταλγία», κάτι σαν ασθένεια: μια πάθηση που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και εμποδίζει τη διαμόρφωση αποτελεσματικών λύσεων στις πραγματικές προκλήσεις.
Η πολιτική νοσταλγία είναι προσκολλημένη στον δέκατο ένατο αιώνα μακριά από την πολυπλοκότητα του σημερινού παγκοσμιοποιημένου κόσμου.
Αντί να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παρασυρθεί στην οπισθοδρομική παλίρροια της νοσταλγίας, θα πρέπει να στραφούμε στις προκλήσεις της πραγματικότητας.
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 11 Μαίου του 2015
Σχόλια αναγνωστών