Οι εξελίξεις καταδεικνύουν περίτρανα είναι ότι ενώ η ΕΕ είναι «ευρωπαϊκή», αγωνίζεται πολύ να είναι μια ένωση
Μπορεί η Ελλάδα και η Ρωσία να πυροδοτήσουν την διάλυση της ευρωζώνης;
Αυτό το βασικό ερώτημα κυριαρχεία σήμερα στους κόλπους των αναλυτών παγκοσμίως, που βλέπουν την Ελλάδα να λοξοκοιτά προς το Κρεμλίνο, την ώρα που Ευρωπαίοι εταίροι της αφήνουν την χώρα να οδηγείται σε αδιέξοδο στην προσπάθεια της να δώσει ανάσα στους πολίτες της μετά από πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας.
Σύμφωνα με τον Scott MacDonald, επικεφαλής ανάλυσης της MC Asset Management Holdings που είναι θυγατρική του μεγάλου Ιαπωνικού ομίλου Mitsubishi Corporation..... η ανάληψη της εξουσίας από τον Αλέξη Τσίπρα στην Ελλάδα αποτελεί μια σημαντική αλλαγή στην γεωπολιτική της Ευρώπης.
Πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι η κατάσταση που βιώνουν έχει τις ρίζες της στη λιτότητα και τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι λαμβάνουν εντολές από το Βερολίνο.
Υπάρχει τώρα μια νέα γεωπολιτική του χρέους που κυριαρχεία στις σχέσεις στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), στις σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία και, σε μικρότερο βαθμό, την Κίνα.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το νέο γεωπολιτικό τοπίο περιπλέκει την ήδη περίπλοκη ευρασιατική πολιτική αρένα.
Η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι μια συμμαχία που αποτελείται από ένα σκληρό αριστερό κόμμα και το έντονα εθνικιστικό και λαϊκιστικό κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ευρεία συμμαχία πρώην κομμουνιστών, σοσιαλιστών, πρασίνων και αναρχικών.
Το κόμμα υποστηρίζει το μεγάλο ρόλο του κράτους στην οικονομία, την αύξηση των κοινωνικών δαπανών και τη διατήρηση του ευρώ.
Με τα δύο πακέτα διάσωσης (2010 και 2012), αξίας 240 δισ. , υπό την αιγίδα της Τρόικα, υπήρξε μια μαζική εισροή δανείων στη χώρα, ώστε να τη βοηθήσουν να παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Επίσης, βοήθησε στη σταθεροποίηση της οξείας αναταραχής των χρηματοπιστωτικών αγορών που απείλησε να εξαπλωθεί στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία.
Σε αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια, η Αθήνα συμφώνησε να εφαρμόσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με σκοπό να καταστήσει την οικονομία της πιο ανταγωνιστική.
Η δημοσιονομική εικόνα της Ελλάδας βελτιώθηκε, αλλά το κόστος ήταν μεγάλο.
Η χώρα έχει υποστεί μια οικονομική συρρίκνωση κατά περισσότερο από 25% κατά την περίοδο 2009-2014, η ανεργία είναι πάνω από 25% και η ανεργία των νέων βρίσκεται πάνω από το 50%, σύμφωνα με την Eurostat.
Το χρέος της χώρας έχει επίσης αυξηθεί σε περισσότερα από 320 δισ. ή 175% του ΑΕΠ, ένα από τα υψηλότερα επίπεδα στον κόσμο.
Η συλλογιστική του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλή: μείωση του χρέους σε ένα πιο διαχειρίσιμο επίπεδο και απαλλαγή από τα μέτρα λιτότητας, ώστε η οικονομία να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Η πρόθεση της κυβέρνησης Τσίπρα να τελειώσει το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης έχει προκαλέσει ανησυχίες ότι μια άλλη κρίση πλησιάζει.
Χωρίς εξωτερική βοήθεια, η Ελλάδα είναι έτοιμη να ξεμείνει από χρήματα κατά τους επόμενους μήνες, ενώ ενδέχεται να οδηγήσει σε αθέτηση πληρωμών και μιας εξόδου από την Ευρωζώνη.
Ενώ η Ελλάδα είναι θύμα κακών αποφάσεων από την πλευρά των πολιτικών ηγετών της στο παρελθόν, υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση της ορθότητας των οικονομικών πολιτικών της τρόικας, και ιδίως των μέτρων λιτότητας.
Η οικονομική κρίση της Ευρώπης συμπίπτει με την άνοδο της Γερμανίας ως σαφώς κυρίαρχη δύναμη στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Από την πλευρά του, ο Τσίπρας θέλει να ξαναγράψει την ευρωπαϊκή γεωπολιτική, πατώντας σε μια αυξανόμενη διάθεση αντι-λιτότητας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και τη χαμηλότερη επιρροή του Βερολίνου.
Πράγματι, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, ο Έλληνας ηγέτης κατηγόρησε τη Γερμανίδα καγκελάριο για «κοινωνικό ολοκαύτωμα».
Ενώ μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο Τσίπρας έχει το σωστό μήνυμα, δεν είναι ίσως ο πιο δραστήριος.
Είναι πολωτικός και απολαμβάνει την αντιπαράθεση.
Η σθεναρά αριστερή πτέρυγα, μίλησε ενάντια στις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία λίγο μετά την προσάρτηση της Μόσχας της Κριμαίας, ενώ επανειλημμένα ζήτησε από τη Γερμανία να πληρώσει δισεκατομμύρια ευρώ σε πολεμικές επανορθώσεις.
Επίσης, αν και προσπάθησε να μετατρέψει το πρόβλημα του χρέους σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό διάλογο για την οικονομική πολιτική, ο Υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης γύρισε πίσω, μετά από μια ευρωπαϊκή επριοδεία, με λίγα οφέλη ανα χείρας.
Ενώ ο Τσίπρας και Βαρουφάκης προσπάθησαν να γοητεύσουν τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, ο νέος υπουργός Εξωτερικών στην Ελλάδα, ο Νίκος Κοτζιάς, ήταν ενεργός.
Ο πρώην καθηγητής πολιτικών επιστημών, στην πρώτη εβδομάδα του ως Υπουργός καθυστέρησε τη συζήτηση για την επέκταση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας, επειδή η Αθήνα δεν είχε ενημερωθεί δεόντως.
Μετά από αυτό έκανε ένα ταξίδι στη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέι Λαβρόφ.
Οι δύο υπουργοί Εξωτερικών υπογράμμισαν την πρόθεσή τους να αναβιώσουν και να επιταχύνουν τις διμερείς σχέσεις σε όλους τους τομείς, με τον Κοτζιά να δηλώνει ότι “ η Ελλάδα και η Ρωσία μοιράζονται μια παλιά, ιστορική και πολιτιστική φιλία.
Πλέον επιδιώκουμε να επεκτείνουμε δημιουργικά αυτή τη σχέση στον 21ο αιώνα”.
Ο Κοτζιάς είχε επίσης ζητήσει από τους ομολόγους του στην ΕΕ να σταματήσουν τη συνεχή συζήτηση για την Ουκρανία και να καταρτίσουν μια θετική ατζέντα με τις προοπτικές για το σύνολο της Ευρώπης και συγκεκριμένες προτάσεις προς τη Ρωσία, με την ελπίδα ότι σύντομα θα υπάρξει σταθεροποίηση και ειρήνη στην περιοχή.
Για την Ελλάδα, η Ρωσία παρέχει μόχλευση (έστω και περιορισμένη) Βιζαβί.
Με απλά λόγια, η Μόσχα δεν μπορεί να αντικαταστήσει ό, τι η ΕΕ παρέχει στην Αθήνα.
Και στη συνέχεια, υπάρχει η Κίνα.
Αν και η ιδιωτικοποίηση της Cosco αρχικά ακυρώθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η απόφαση αυτή αντιστράφηκε σύντομα.
Ενώ η Κίνα μπορεί να μοιραστεί μια ευρεία ιδεολογική συγγένεια με το ΣΥΡΙΖΑ, ο κίνδυνος είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να καταλήξει όπως η Βενεζουέλα, εξαιτίας της σοσιαλιστικής ρητορικής και της οικονομικής κακοδιαχείρισης.
Ακόμη και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει κάποιου είδους ελάφρυνσης του χρέους από την ΕΕ (η οποία είναι μια πιθανότητα), το γεωπολιτικό τοπίο έχει αλλάξει.
Το μήνυμα της αντι-λιτότητας του ΣΥΡΙΖΑ και τα συχνά πλήγματα στη γερμανική κυριαρχία έχουν χτυπήσει μια χορδή και αλλού στην Ευρώπη.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, έχουν πάρει το μήνυμα και θα μπορούσαν να κερδίσουν στις εκλογές αργότερα μέσα στο έτος.
Την ίδια στιγμή, η αλλαγή στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της πολιτικής του χρέους, έχει συσπηρώσει άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ εναντίον της, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Φινλανδία και τις χώρες της Βαλτικής.
Επιπλέον, η φιλορωσική στάση της Ελλάδας έχει δημιουργήσει κακή εντύπωση στην Πολωνία και τη Ρουμανία, χώρες που έχουν κακές σχέσεις με τη Ρωσία.
Σύμφωνα με την ισχύουσα δομή, η ευρωπαϊκή πολιτική αντανακλά συχνά τη γερμανική επιρροή, αν και σφυρηλατήθηκε με μια συναίνεση.
Σε αυτό, είναι σωστό να επισημάνουμε την μονόπλευρη φύση των συζητήσεων πολιτικής της ΕΕ, ειδικά όταν παρακάμπτει τις δημοκρατικά εκπεφρασμένες επιθυμίες των πολιτών μιας χώρας.
Η προσέγγισή της είναι τελικά διχαστική.
Έτσι η Ευρώπη, στις αρχές του 21ου αιώνα, φαίνεται όλο και περισσότερο σαν την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία διήρκεσε περίπου από τον 9ο αιώνα έως το 1806.
Στα τέλη της περιόδου, η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ένα ετοιμόρροπο μόρφωμα, που χαρακτηριζόταν από ένα αδύναμο πολιτικό κέντρο, έναν χαλαρό συνασπισμό κρατών που εκτεινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.
Η νέα γεωπολιτική κατεύθυνση της Ελλάδα δεν θα είναι η μόνη που θα διαλύσει την ΕΕ, αλλά αυτό είναι μια δύναμη έλξης ενάντια στο πολιτικό κέντρο.
Οι εξελίξεις καταδεικνύουν περίτρανα είναι ότι ενώ η ΕΕ είναι «ευρωπαϊκή», αγωνίζεται πολύ να είναι μια ένωση.
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 1 Απριλίου του 2015
Αυτό το βασικό ερώτημα κυριαρχεία σήμερα στους κόλπους των αναλυτών παγκοσμίως, που βλέπουν την Ελλάδα να λοξοκοιτά προς το Κρεμλίνο, την ώρα που Ευρωπαίοι εταίροι της αφήνουν την χώρα να οδηγείται σε αδιέξοδο στην προσπάθεια της να δώσει ανάσα στους πολίτες της μετά από πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας.
Σύμφωνα με τον Scott MacDonald, επικεφαλής ανάλυσης της MC Asset Management Holdings που είναι θυγατρική του μεγάλου Ιαπωνικού ομίλου Mitsubishi Corporation..... η ανάληψη της εξουσίας από τον Αλέξη Τσίπρα στην Ελλάδα αποτελεί μια σημαντική αλλαγή στην γεωπολιτική της Ευρώπης.
Πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι η κατάσταση που βιώνουν έχει τις ρίζες της στη λιτότητα και τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι λαμβάνουν εντολές από το Βερολίνο.
Υπάρχει τώρα μια νέα γεωπολιτική του χρέους που κυριαρχεία στις σχέσεις στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), στις σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία και, σε μικρότερο βαθμό, την Κίνα.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το νέο γεωπολιτικό τοπίο περιπλέκει την ήδη περίπλοκη ευρασιατική πολιτική αρένα.
Η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι μια συμμαχία που αποτελείται από ένα σκληρό αριστερό κόμμα και το έντονα εθνικιστικό και λαϊκιστικό κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ευρεία συμμαχία πρώην κομμουνιστών, σοσιαλιστών, πρασίνων και αναρχικών.
Το κόμμα υποστηρίζει το μεγάλο ρόλο του κράτους στην οικονομία, την αύξηση των κοινωνικών δαπανών και τη διατήρηση του ευρώ.
Με τα δύο πακέτα διάσωσης (2010 και 2012), αξίας 240 δισ. , υπό την αιγίδα της Τρόικα, υπήρξε μια μαζική εισροή δανείων στη χώρα, ώστε να τη βοηθήσουν να παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Επίσης, βοήθησε στη σταθεροποίηση της οξείας αναταραχής των χρηματοπιστωτικών αγορών που απείλησε να εξαπλωθεί στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία.
Σε αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια, η Αθήνα συμφώνησε να εφαρμόσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με σκοπό να καταστήσει την οικονομία της πιο ανταγωνιστική.
Η δημοσιονομική εικόνα της Ελλάδας βελτιώθηκε, αλλά το κόστος ήταν μεγάλο.
Η χώρα έχει υποστεί μια οικονομική συρρίκνωση κατά περισσότερο από 25% κατά την περίοδο 2009-2014, η ανεργία είναι πάνω από 25% και η ανεργία των νέων βρίσκεται πάνω από το 50%, σύμφωνα με την Eurostat.
Το χρέος της χώρας έχει επίσης αυξηθεί σε περισσότερα από 320 δισ. ή 175% του ΑΕΠ, ένα από τα υψηλότερα επίπεδα στον κόσμο.
Η συλλογιστική του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλή: μείωση του χρέους σε ένα πιο διαχειρίσιμο επίπεδο και απαλλαγή από τα μέτρα λιτότητας, ώστε η οικονομία να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Η πρόθεση της κυβέρνησης Τσίπρα να τελειώσει το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης έχει προκαλέσει ανησυχίες ότι μια άλλη κρίση πλησιάζει.
Χωρίς εξωτερική βοήθεια, η Ελλάδα είναι έτοιμη να ξεμείνει από χρήματα κατά τους επόμενους μήνες, ενώ ενδέχεται να οδηγήσει σε αθέτηση πληρωμών και μιας εξόδου από την Ευρωζώνη.
Ενώ η Ελλάδα είναι θύμα κακών αποφάσεων από την πλευρά των πολιτικών ηγετών της στο παρελθόν, υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση της ορθότητας των οικονομικών πολιτικών της τρόικας, και ιδίως των μέτρων λιτότητας.
Η οικονομική κρίση της Ευρώπης συμπίπτει με την άνοδο της Γερμανίας ως σαφώς κυρίαρχη δύναμη στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Από την πλευρά του, ο Τσίπρας θέλει να ξαναγράψει την ευρωπαϊκή γεωπολιτική, πατώντας σε μια αυξανόμενη διάθεση αντι-λιτότητας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και τη χαμηλότερη επιρροή του Βερολίνου.
Πράγματι, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, ο Έλληνας ηγέτης κατηγόρησε τη Γερμανίδα καγκελάριο για «κοινωνικό ολοκαύτωμα».
Ενώ μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο Τσίπρας έχει το σωστό μήνυμα, δεν είναι ίσως ο πιο δραστήριος.
Είναι πολωτικός και απολαμβάνει την αντιπαράθεση.
Η σθεναρά αριστερή πτέρυγα, μίλησε ενάντια στις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία λίγο μετά την προσάρτηση της Μόσχας της Κριμαίας, ενώ επανειλημμένα ζήτησε από τη Γερμανία να πληρώσει δισεκατομμύρια ευρώ σε πολεμικές επανορθώσεις.
Επίσης, αν και προσπάθησε να μετατρέψει το πρόβλημα του χρέους σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό διάλογο για την οικονομική πολιτική, ο Υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης γύρισε πίσω, μετά από μια ευρωπαϊκή επριοδεία, με λίγα οφέλη ανα χείρας.
Ενώ ο Τσίπρας και Βαρουφάκης προσπάθησαν να γοητεύσουν τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, ο νέος υπουργός Εξωτερικών στην Ελλάδα, ο Νίκος Κοτζιάς, ήταν ενεργός.
Ο πρώην καθηγητής πολιτικών επιστημών, στην πρώτη εβδομάδα του ως Υπουργός καθυστέρησε τη συζήτηση για την επέκταση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας, επειδή η Αθήνα δεν είχε ενημερωθεί δεόντως.
Μετά από αυτό έκανε ένα ταξίδι στη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέι Λαβρόφ.
Οι δύο υπουργοί Εξωτερικών υπογράμμισαν την πρόθεσή τους να αναβιώσουν και να επιταχύνουν τις διμερείς σχέσεις σε όλους τους τομείς, με τον Κοτζιά να δηλώνει ότι “ η Ελλάδα και η Ρωσία μοιράζονται μια παλιά, ιστορική και πολιτιστική φιλία.
Πλέον επιδιώκουμε να επεκτείνουμε δημιουργικά αυτή τη σχέση στον 21ο αιώνα”.
Ο Κοτζιάς είχε επίσης ζητήσει από τους ομολόγους του στην ΕΕ να σταματήσουν τη συνεχή συζήτηση για την Ουκρανία και να καταρτίσουν μια θετική ατζέντα με τις προοπτικές για το σύνολο της Ευρώπης και συγκεκριμένες προτάσεις προς τη Ρωσία, με την ελπίδα ότι σύντομα θα υπάρξει σταθεροποίηση και ειρήνη στην περιοχή.
Για την Ελλάδα, η Ρωσία παρέχει μόχλευση (έστω και περιορισμένη) Βιζαβί.
Με απλά λόγια, η Μόσχα δεν μπορεί να αντικαταστήσει ό, τι η ΕΕ παρέχει στην Αθήνα.
Και στη συνέχεια, υπάρχει η Κίνα.
Αν και η ιδιωτικοποίηση της Cosco αρχικά ακυρώθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η απόφαση αυτή αντιστράφηκε σύντομα.
Ενώ η Κίνα μπορεί να μοιραστεί μια ευρεία ιδεολογική συγγένεια με το ΣΥΡΙΖΑ, ο κίνδυνος είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να καταλήξει όπως η Βενεζουέλα, εξαιτίας της σοσιαλιστικής ρητορικής και της οικονομικής κακοδιαχείρισης.
Ακόμη και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει κάποιου είδους ελάφρυνσης του χρέους από την ΕΕ (η οποία είναι μια πιθανότητα), το γεωπολιτικό τοπίο έχει αλλάξει.
Το μήνυμα της αντι-λιτότητας του ΣΥΡΙΖΑ και τα συχνά πλήγματα στη γερμανική κυριαρχία έχουν χτυπήσει μια χορδή και αλλού στην Ευρώπη.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, έχουν πάρει το μήνυμα και θα μπορούσαν να κερδίσουν στις εκλογές αργότερα μέσα στο έτος.
Την ίδια στιγμή, η αλλαγή στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της πολιτικής του χρέους, έχει συσπηρώσει άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ εναντίον της, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Φινλανδία και τις χώρες της Βαλτικής.
Επιπλέον, η φιλορωσική στάση της Ελλάδας έχει δημιουργήσει κακή εντύπωση στην Πολωνία και τη Ρουμανία, χώρες που έχουν κακές σχέσεις με τη Ρωσία.
Σύμφωνα με την ισχύουσα δομή, η ευρωπαϊκή πολιτική αντανακλά συχνά τη γερμανική επιρροή, αν και σφυρηλατήθηκε με μια συναίνεση.
Σε αυτό, είναι σωστό να επισημάνουμε την μονόπλευρη φύση των συζητήσεων πολιτικής της ΕΕ, ειδικά όταν παρακάμπτει τις δημοκρατικά εκπεφρασμένες επιθυμίες των πολιτών μιας χώρας.
Η προσέγγισή της είναι τελικά διχαστική.
Έτσι η Ευρώπη, στις αρχές του 21ου αιώνα, φαίνεται όλο και περισσότερο σαν την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία διήρκεσε περίπου από τον 9ο αιώνα έως το 1806.
Στα τέλη της περιόδου, η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ένα ετοιμόρροπο μόρφωμα, που χαρακτηριζόταν από ένα αδύναμο πολιτικό κέντρο, έναν χαλαρό συνασπισμό κρατών που εκτεινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.
Η νέα γεωπολιτική κατεύθυνση της Ελλάδα δεν θα είναι η μόνη που θα διαλύσει την ΕΕ, αλλά αυτό είναι μια δύναμη έλξης ενάντια στο πολιτικό κέντρο.
Οι εξελίξεις καταδεικνύουν περίτρανα είναι ότι ενώ η ΕΕ είναι «ευρωπαϊκή», αγωνίζεται πολύ να είναι μια ένωση.
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 1 Απριλίου του 2015
Σχόλια αναγνωστών