Το συνολικό χρέος της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας φτάνει στα 1,85 τρισ. ευρώ, από 875 δισ. ευρώ μια δεκαετία πριν
Αργή και μη αποτελεσματική είναι η προσπάθεια μακροοικονομικής προσαρμογής και επαναρρύθμισης των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης, σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poors, ο οποίος βλέπει τις ανισορροπίες εντός της Ευρωζώνης να παραμένουν.
Το συνολικό χρέος της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας φτάνει τα 1,850 τρισ. ευρώ στο τέλος του 2014, σε σύγκριση με τα 875 δισ. ευρώ μια δεκαετία νωρίτερα.
Σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης, ο βαθμός εξωτερικής μόχλευσης (καθαρό εξωτερικό χρέος εξαιρουμένων των μη τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων του ιδιωτικού τομέα ως ποσοστό επί των εσόδων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών), δείχνει ότι εννέα από τις 15 πιο μοχλευμένες οικονομίες του κόσμου είναι μέλη της ζώνης του ευρώ.
Από την άλλη πλευρά, οι κορυφαίες τρεις πιστώτριες χώρες (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο) εμφανίζουν θετική καθαρή εξωτερική θέση ύψους 2,360 τρισ. ευρώ φέτος, από 343 δισ. το 2004.
Μια αργή εξισορρόπηση θα μπορούσε να ενισχύσει τον ήδη αυξανόμενο λαϊκισμό
Σε περίπτωση που οι χώρες που ήδη βρίσκονται σε διαδικασία προσαρμογής, παραμείνουν αποκλεισμένες από τα πιστωτικά κανάλια, τότε θα παραταθεί η περίοδος της αδύναμης ζήτησης και ανάπτυξης.
Όπως παρατηρεί ο Standard & Poor's, η απομόχλευση μπορεί να έχει μια πιο έντονη αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη και την απασχόληση, εάν οι πιστωτές δεν συνδέεται με τη χώρα.
Σε μια κατάσταση όπου οι οφειλέτες σε μια χώρα προσπαθήσουν να μειώσουν τις υποχρεώσεις τους με τους πιστωτές που κατοικούν στην ίδια χώρα, η μεταφορά των πόρων συμπίπτει με την αποπληρωμή του χρέους από τον οφειλέτη στον πιστωτή.
Επομένως, οι επιπτώσεις στη ζήτηση και την ανάπτυξη είναι πιθανό να είναι μικρές.
Εάν ο πιστωτής όμως δεν είναι κάτοικος της ίδιας της χώρας, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική.
Η μεταφορά των πόρων μειώνει την εγχώρια ζήτηση στη χώρα του οφειλέτη, καθώς ο δανειστής είναι πιθανό να περάσει μόνο ένα μικρό κλάσμα των κεφαλαίων που λαμβάνει από την πληρωμή του ποσού στη χώρα του οφειλέτη.
Αναμένεται, συνεπώς η εξωτερική απομόχλευση να είναι πιο περιοριστική από την εγχώρια απομόχλευση.
Η ιστορία προσφέρει τις απαραίτητες προειδοποιήσεις για τις κοινωνίες που αγωνίζονται να εξοφλήσουν μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους.
Ο John Maynard Keynes περίφημα προειδοποίησε ενάντια άκαμπτη στάση σχετικά με το πολύ μεγάλο χρέος της Γερμανίας και τις επανορθώσεις με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πραγματεία του «οι οικονομικές συνέπειες της Ειρήνης», που δημοσιεύθηκε το 1919.
Ο Keynes προειδοποίησε για την ανικανότητα, αντιληπτή ή πραγματική, της Γερμανίας να τηρήσει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις προς τον υπόλοιπο κόσμο, επισημαίνοντας ότι θα έθετε σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και τη διεθνή σταθερότητα.
Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία στη δεκαετία του 1920 και του 1930, και το τι ακολούθησε μετά, φαίνεται να έχουν δικαιώσει την προειδοποίηση του.
Ενώ το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον δεν είναι καθόλου συγκρίσιμα εκατό χρόνια μετά, οι αυξημένες και παρατεταμένες επιβαρύνσεις του χρέους θα μπορούσαν να ενέχουν κινδύνους για την κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα.
Υπό αυτά τα δεδομένα, ο οίκος αξιολόγησης προειδοποιεί ότι η αργή διαδικασία απομόχλευσης και η συνακόλουθη αύξηση της ανάπτυξης θα μπορούσε να είναι η περαιτέρω άνοδος των ευρωσκεπτικιστών και των λαϊκιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη.
Άλλωστε, μια γεύση πήραμε κατά τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014, καθώς τα ποσοστά των ευρωσκεπτικιστών σε Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα αυξήθηκαν σημαντικά.
Έτσι, η Standard & Poor's, καταλήγει στην πρόβλεψη ότι η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών μπορεί να προσθέσει ένα στρώμα αβεβαιότητα σχετικά με τη μελλοντική πορεία της χάραξης πολιτικής.
Εκτιμά δε ότι ο αντιευρωπαϊκός λαϊκισμός σήμερα έχει μια μέτρια, αλλά αυξητική, τάση, και αποτελεί κίνδυνο.
Η ανάπτυξή του θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει σε πολιτική αστάθεια, καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Το συνολικό χρέος της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας φτάνει τα 1,850 τρισ. ευρώ στο τέλος του 2014, σε σύγκριση με τα 875 δισ. ευρώ μια δεκαετία νωρίτερα.
Σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης, ο βαθμός εξωτερικής μόχλευσης (καθαρό εξωτερικό χρέος εξαιρουμένων των μη τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων του ιδιωτικού τομέα ως ποσοστό επί των εσόδων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών), δείχνει ότι εννέα από τις 15 πιο μοχλευμένες οικονομίες του κόσμου είναι μέλη της ζώνης του ευρώ.
Από την άλλη πλευρά, οι κορυφαίες τρεις πιστώτριες χώρες (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο) εμφανίζουν θετική καθαρή εξωτερική θέση ύψους 2,360 τρισ. ευρώ φέτος, από 343 δισ. το 2004.
Μια αργή εξισορρόπηση θα μπορούσε να ενισχύσει τον ήδη αυξανόμενο λαϊκισμό
Σε περίπτωση που οι χώρες που ήδη βρίσκονται σε διαδικασία προσαρμογής, παραμείνουν αποκλεισμένες από τα πιστωτικά κανάλια, τότε θα παραταθεί η περίοδος της αδύναμης ζήτησης και ανάπτυξης.
Όπως παρατηρεί ο Standard & Poor's, η απομόχλευση μπορεί να έχει μια πιο έντονη αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη και την απασχόληση, εάν οι πιστωτές δεν συνδέεται με τη χώρα.
Σε μια κατάσταση όπου οι οφειλέτες σε μια χώρα προσπαθήσουν να μειώσουν τις υποχρεώσεις τους με τους πιστωτές που κατοικούν στην ίδια χώρα, η μεταφορά των πόρων συμπίπτει με την αποπληρωμή του χρέους από τον οφειλέτη στον πιστωτή.
Επομένως, οι επιπτώσεις στη ζήτηση και την ανάπτυξη είναι πιθανό να είναι μικρές.
Εάν ο πιστωτής όμως δεν είναι κάτοικος της ίδιας της χώρας, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική.
Η μεταφορά των πόρων μειώνει την εγχώρια ζήτηση στη χώρα του οφειλέτη, καθώς ο δανειστής είναι πιθανό να περάσει μόνο ένα μικρό κλάσμα των κεφαλαίων που λαμβάνει από την πληρωμή του ποσού στη χώρα του οφειλέτη.
Αναμένεται, συνεπώς η εξωτερική απομόχλευση να είναι πιο περιοριστική από την εγχώρια απομόχλευση.
Η ιστορία προσφέρει τις απαραίτητες προειδοποιήσεις για τις κοινωνίες που αγωνίζονται να εξοφλήσουν μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους.
Ο John Maynard Keynes περίφημα προειδοποίησε ενάντια άκαμπτη στάση σχετικά με το πολύ μεγάλο χρέος της Γερμανίας και τις επανορθώσεις με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πραγματεία του «οι οικονομικές συνέπειες της Ειρήνης», που δημοσιεύθηκε το 1919.
Ο Keynes προειδοποίησε για την ανικανότητα, αντιληπτή ή πραγματική, της Γερμανίας να τηρήσει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις προς τον υπόλοιπο κόσμο, επισημαίνοντας ότι θα έθετε σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και τη διεθνή σταθερότητα.
Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία στη δεκαετία του 1920 και του 1930, και το τι ακολούθησε μετά, φαίνεται να έχουν δικαιώσει την προειδοποίηση του.
Ενώ το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον δεν είναι καθόλου συγκρίσιμα εκατό χρόνια μετά, οι αυξημένες και παρατεταμένες επιβαρύνσεις του χρέους θα μπορούσαν να ενέχουν κινδύνους για την κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα.
Υπό αυτά τα δεδομένα, ο οίκος αξιολόγησης προειδοποιεί ότι η αργή διαδικασία απομόχλευσης και η συνακόλουθη αύξηση της ανάπτυξης θα μπορούσε να είναι η περαιτέρω άνοδος των ευρωσκεπτικιστών και των λαϊκιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη.
Άλλωστε, μια γεύση πήραμε κατά τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014, καθώς τα ποσοστά των ευρωσκεπτικιστών σε Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα αυξήθηκαν σημαντικά.
Έτσι, η Standard & Poor's, καταλήγει στην πρόβλεψη ότι η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών μπορεί να προσθέσει ένα στρώμα αβεβαιότητα σχετικά με τη μελλοντική πορεία της χάραξης πολιτικής.
Εκτιμά δε ότι ο αντιευρωπαϊκός λαϊκισμός σήμερα έχει μια μέτρια, αλλά αυξητική, τάση, και αποτελεί κίνδυνο.
Η ανάπτυξή του θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει σε πολιτική αστάθεια, καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών