Η Honda προχώρησε σε μία διακριτική αναβάθμιση του HR-V έτσι ώστε να το βελτιώσει στα σημεία, χωρίς ωστόσο να επηρεάσει το εξελιγμένο σύστημα κίνησης, που παραμένει ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης πρότασης
Κατά το σχεδιασμό και την εξέλιξη της τελευταίας γενιάς HR-V, οι άνθρωποι της Honda αποφάσισαν να μην κρατήσουν τίποτα από το παρελθόν και, πρακτικά, να ξεκινήσουν από μία λευκή κόλλα χαρτί.
Αυτό, ωστόσο, δεν ισχύει για την ανανέωση που υπέστη πρόσφατα το εν λόγω μοντέλο, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και επιδερμική. Όχι όμως για λόγους νωθρότητας αλλά γιατί λίγα πράγματα θα μπορούσαν πρακτικά να βελτιωθούν, όπερ και εγένετο.
Ξεκινώντας από τις διαφοροποιήσεις στο αμάξωμα, αυτές εστιάζονται στους προφυλακτήρες, στη μάσκα και στα φωτιστικά σώματα. Δεν είναι κραυγαλέες αλλά αναμφίβολα αναδεικνύουν περαιτέρω το ήδη καλαίσθητο αποτέλεσμα των Ιαπώνων σχεδιαστών.
Και εδώ αξίζει να πούμε έναν καλό λόγο και για τη διχρωμία του συγκεκριμένου αυτοκινήτου της δοκιμής, όπου ο συνδυασμός του σκούρου μπλε με την ασημένια οροφή το κάνουν πραγματικά να ξεχωρίζει από κοντά.
Περνώντας τώρα στην καμπίνα, υπάρχουν μικρές διαφοροποιήσεις που εντοπίζονται κυρίως στο φινίρισμα ορισμένων υλικών και στο σχεδιασμό της βάσης της κεντρικής κονσόλας, με τον τελευταίο να χάνει κάτι σε αισθητική και να κερδίζει σε πρακτικότητα.
Εδώ ενδεχομένως θα περιμέναμε κάποια διαφοροποίηση και στο infotainment, κυρίως σε ό,τι αφορά στην οθόνη διαγωνίου 9”, οι Ιάπωνες όμως επέλεξαν να μην χρησιμοποιήσουν κάτι μεγαλύτερο ώστε να καλύψουν το έδαφος από τον ανταγωνισμό.
Γενικά, τα ποιοτικά υλικά, ο χρωματικός συνδυασμός και πολύ περισσότερο η εργονομία και η ωριμότητα που επιδεικνύει, να υιοθετεί τις νέες τεχνολογίες χωρίς να κάνει τα πράγματα δύσκολα για τον οδηγό, συνεχίζουν να κερδίζουν τις εντυπώσεις εντός. Και αυτό με δεδομένο πως υπάρχουν φυσικοί διακόπτες για τον κλιματισμό και όλες τις βασικές λειτουργίες (Διαβάστε περισσότερα)
Αυτό, ωστόσο, δεν ισχύει για την ανανέωση που υπέστη πρόσφατα το εν λόγω μοντέλο, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και επιδερμική. Όχι όμως για λόγους νωθρότητας αλλά γιατί λίγα πράγματα θα μπορούσαν πρακτικά να βελτιωθούν, όπερ και εγένετο.
Ξεκινώντας από τις διαφοροποιήσεις στο αμάξωμα, αυτές εστιάζονται στους προφυλακτήρες, στη μάσκα και στα φωτιστικά σώματα. Δεν είναι κραυγαλέες αλλά αναμφίβολα αναδεικνύουν περαιτέρω το ήδη καλαίσθητο αποτέλεσμα των Ιαπώνων σχεδιαστών.
Και εδώ αξίζει να πούμε έναν καλό λόγο και για τη διχρωμία του συγκεκριμένου αυτοκινήτου της δοκιμής, όπου ο συνδυασμός του σκούρου μπλε με την ασημένια οροφή το κάνουν πραγματικά να ξεχωρίζει από κοντά.
Περνώντας τώρα στην καμπίνα, υπάρχουν μικρές διαφοροποιήσεις που εντοπίζονται κυρίως στο φινίρισμα ορισμένων υλικών και στο σχεδιασμό της βάσης της κεντρικής κονσόλας, με τον τελευταίο να χάνει κάτι σε αισθητική και να κερδίζει σε πρακτικότητα.
Εδώ ενδεχομένως θα περιμέναμε κάποια διαφοροποίηση και στο infotainment, κυρίως σε ό,τι αφορά στην οθόνη διαγωνίου 9”, οι Ιάπωνες όμως επέλεξαν να μην χρησιμοποιήσουν κάτι μεγαλύτερο ώστε να καλύψουν το έδαφος από τον ανταγωνισμό.
Γενικά, τα ποιοτικά υλικά, ο χρωματικός συνδυασμός και πολύ περισσότερο η εργονομία και η ωριμότητα που επιδεικνύει, να υιοθετεί τις νέες τεχνολογίες χωρίς να κάνει τα πράγματα δύσκολα για τον οδηγό, συνεχίζουν να κερδίζουν τις εντυπώσεις εντός. Και αυτό με δεδομένο πως υπάρχουν φυσικοί διακόπτες για τον κλιματισμό και όλες τις βασικές λειτουργίες (Διαβάστε περισσότερα)
Σχόλια αναγνωστών